Ωσεί Νυκτικόραξ εν οικοπέδω

Ωσεί  Νυκτικόραξ εν οικοπέδω

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος

Η  Ελλάς σήμερον έχει παρακμάσει κοινωνικά και πολιτισμικά, διότι η σύγχρονη ελίτ πάσχει από την «θολοκουλτούρα» του ψευδεπίγραφου αριστερισμού, η οποία έχει καταλάβει, την δήθεν «καλοαναθρεμμένη διανόηση», η οποία έχει καταλάβει αναξιοκρατικά καίριους θεσμούς χάριν διαπιστευτηρίων αριστερισμού.

Η μεγάλη άρδην και βίαιη αλλαγή επί Πασόκ, όπου δημιουργήθηκαν θύλακες προς όλο το κράτος από το εθνομηδενιστικό και αντι-Ορθόδοξο πνεύμα, μία καρικατούρα δήθεν των Φώτων της Εσπερίας, με αναγωγή απευθείας εις τον Γαλλικό Διαφωτισμό και εντεύθεν.

Η νέα μεταπολεμική γενιά η οποία κατέλαβε, πανεπιστημιακές θέσεις, αντιμετώπισε το ιστορικό γίγνεσθαι υπό τα ομματοϋάλια ενός μονολιθικού και χρεοκοπημένου Μαρξισμού, μεταφυτεύοντας τα εργαλεία του ιστορικού υλισμού εις την Ελλάδα δίκην προοδευτισμού.

Η περιθωριοποίηση της Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας ως συστατικό στοιχείο της παράδοσης μας και εν γένει της πολιτισμικής μας ταυτότητα, μολονότι υπάρχουν αναντίρρητα ιστορικά τεκμήρια και νομικά προηγούμενα, συκοφαντήθηκαν ως δήθεν συντηρητικά και παρωχημένα.

Η ιδεολογική αντίληψη ότι καθετί αριστερό τουτέστιν εξαγνισμένο και εξαγιοποιημένο, παγίωσε μία κουλτούρα η οποία δημιουργήθηκε στρεβλά ιδίως εκ της μεταπολιτεύσεως και εντεύθεν, καθότι η Αριστερά θεώρησε ότι η δικτατορία με το τρίπτυχο Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια, πρέπει να πολεμηθεί.

Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι η επιβληθείσα Νέα πολιτική Τάξη πραγμάτων, δεν εναντιώθηκε προς το καθεστώς των Συνταγματαρχών αυτό καθ’ αυτό, αλλά και προς τα δομικά διαχρονικά χαρακτηριστικά της φυσιογνωμίας του Ελλαδικού κράτους, με αποτέλεσμα, αρξαμένης της πολεμικής από την μεταπολίτευση να εξικνείται μέχρι και σήμερον, όπου διαβάλλουμε ανεπιγνώστως και ιταμώς τους ίδιους τους προγόνους μας.

Ο αφελληνισμός μεταπολιτευτικά αποτελούσε τρόπο έκφρασης καθότι η Αριστερά είχε ιδεολογικά κυριαρχήσει, υπό την σκιά μίας ψοφοδεούς και ασπόνδυλης Δεξιάς, η οποία επέτρεψε εις τον ερυθρό ολοκληρωτισμό να εισδύσει σε κάθε έκφανση του δημοσίου βίου υπό το πρόσχημα του εκσυγχρονισμού, δίχως όμως ουδένα ουσιαστικό βελτιωτικό αποτέλεσμα.

Μετά την πλήρη ιδεολογική ηγεμονία της κυριάρχου Αριστεράς, άνευ ουδενός ιδεολογικού αντιβάρου επί μισού αιώνα, δημιουργήθηκε ένα πολιτικό κατεστημένο, με προεξάρχοντα γεννήτορα, το πάλαι ποτέ σιδηρούν Πασόκ, το οποίο δια της απλής συνέργεια της Ν.Δ, συνεπεία παραλείψεως διεκδικήσεως ιδεολογικής ταυτότητας, το οποίο με σύνθημα «το Πασόκ στην κυβέρνηση ο λαός εις την εξουσία» και λοιπά έτερα ευπώλητα στερεότυπα εκφραστικά κλισέ, κατάφερε να υφαρπάξει στην συγκατάθεση της μάζας.

Ο δημαγωγικός λαϊκισμός, η εξαπάτηση των ψηφοφόρων δια της παρασιωπήσεως καίριων πτυχών της τρεχούσης αληθούς πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας, η διαπλοκή, η διασπάθιση δημοσίου χρήματος, οι αναρίθμητες εξυπηρετήσεις εις βάρος της αξιοκρατίας και της εύρυθμης λειτουργίας των θεσμών και εν γένει του κράτους, αποτελούσαν εν πολλοίς τον πυρήνα της περιλάλητου πολιτικού αμοραλισμού.

Το αφήγημα του σοσιαλισμού, ως ο μεσαίος δρόμος, από την δικτατορία του Προλεταριάτου και το Σιδηρούν Παραπέτασμα, φάνταζε μία αρκούντως ικανοποιητική επαγγελία, προς πειθαναγκασμό των ψήφων της άμορφης μάζας, η οποία καλλιέργησε μία προσδοκία υπερ-πολλαπλάσιου κέρδους ή απολαβών με την παραμικρή προσφορά, ή παραγωγή, αποσυνδέθηκε το κέρδος από την εργασία, εν ολίγοις, δημιουργήθηκε μία απατηλή αντίληψη, ότι δια της στυγνής κομματοκρατίας και των ρουσφετιών, το παν καθίσταται πολιτικά, κοινωνικά και εργασιακά ιάσιμο.

Η νοσηρή κουλτούρα της παρακμής, υπό την «Σταυροφορία» της Αριστεράς, μεταλαμπαδεύθηκε προς όλες τις βαθμίδες των θεσμών, από τα σχολεία έως τα πανεπιστήμια, από τα υπουργεία έως τους δήμους και τις νομαρχίες, το παν αλώθηκε από τον ισοπεδωτικό ολετήρα της φενάκης του Πασόκ, η αλλοτρίωσης  επήλθε εισέτι και εις το μεγαλείο  της ελληνικής γλώσσας, κατακρεουργήθηκε η γλώσσα, εμφιλοχώρησαν εις την καθομιλουμένη, αλλά και εις την επίσημο γλώσσα, φράσεις κομματικές, οι οποίες διασάλευαν την ορθή δομή της.

Η εθνοκτόνος τάση της Μαρξιστικής επίνευσης γλώσσα, εξοβέλισε τα αρχαία Ελληνικά και επέφερε το 1981 την κατάργηση του πολυτονικού συστήματος γραφής και μόλις προηγουμένως εξοστρακίστηκε η καλαισθησία της καθαρευούσης ως επίσημου γλώσσας και θεσμοθετήθηκε η δημοτική.

Το γλωσσικό ζήτημα έλαβε ιδεολογικές διαστάσεις με το προσφιλές, εξ ορισμού αφελές και ανεδαφικό, δίπολο «προοδευτισμού-συντηρητισμού», με αποτέλεσμα να καλλιεργηθεί, ένα εγγενές μίσος προς την παράδοση προς την αρχαΐζουσα γλώσσα, διότι πάντοτε μεθερμηνευόμενο με την αριστερίστικη ευήθεια, η καθαρεύουσα ήτο άρρηκτα συνυφασμένη προς την δήθεν «αστική τάξη».

Η Ελλάς παρά τις διεθνείς εξελίξεις με ό,τι γεωστρατηγικές συνέπειες επακολούθησαν, τα τετελεσμένα εις την Κύπρο, την μετάλλαξη του Μπολσεβικισμού σε μία στυγνή δικτατορία, ουδέποτε αναθεώρησε και προσαρμόστηκε εις τις εξελίξεις με σκοπό ως ανεξάρτητη έθνος κράτος, εις τα πλαίσια τη υπερκρατικής οντότητας της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, να καταστεί μία χώρα ή οποία ουδόλως διεκδικεί την επιβίωσή της, προκειμένου να επιβιώσει προασπιζόμενη την υπόστασή της.

Ο ιδεολογικός ανθελληνισμός υπό το παταγωδώς αποτυχημένο πρίσμα της Αριστεράς, διαπότισε το συλλογικό υποσυνείδητο, εγκαθιδρύθηκε ο κυριάρχουσα αντίληψη, με αποτέλεσμα σήμερα, παρά το γεγονός ότι όλα τα πολιτισμένα κράτη έχουν αποκηρύξει μετά βδελυγμίας το πείραμα του δικτατορικού κομμουνισμού και των εκγόνων του, η Ελλάς είναι το τελευταίο προπύργιο του Κομμουνισμού ως μήτρα παραγωγής της βιωμένης παρηκμασμένης νοοτροπίας, ήτοι :

Το πρώτον, η ταύτιση  του πατριωτισμού με τον Φασισμό, την αγάπη για την γλώσσα με την πλουτοκρατία, την αγάπη για την ιστορία με τον συντηρητισμό, την εξουδετέρωση των αντιφρονούντων, δηλαδή την μην δημοκρατική κατά τα άλλα ανοχή εκφορά λόγους και δια της βίας επίθεση μέσω των μισθοφορικών ταγμάτων εφόδου του συστήματος (την νησίδα ασυλίας των Εξαρχείων κ.α), την κατασυκοφάντηση της ζώσης Ορθοδόξου παραδόσεως και την άτοπη ταύτισή της με τον φουντομενταλισμό.

Η λυσσώδης επίθεση κατά του πυρήνα του Ελληνισμού, εκκινήθηκε βαθμηδόν μεταπολιτευτικά και αγγίζει το σήμερα, όπου πλέον έχουν ισοπεδωθεί τα πάντα.

Ο ελληνισμός πνέει τα λοίσθια, οι Ιεροί ήρωες της εθνικής μας ανεξαρτησίας, οι οποίοι θυσίασαν με αυταπάρνηση την ίδια την ζωή τους, συκοφαντούνται και  λοιδορούνται, ο πολιτισμός μας παρασιωπάται, και τείνει να δημιουργηθεί ένας νέος εθνομηδενιστικός και αντι-Ορθόδοξος πόλος, εν συνδυασμώ με την μεθοδευμένη αντικατάσταση του Ελληνικού πληθυσμού δια διττού τρόπου, αφενός δια της ανέλεγκτης ροής επιδοτούμενων μεταναστών υπό το πρόσχημα του πρόσφυγα και την βιομηχανία της αλληλεγγύης των χρηματοδοτούμενων Μ.Κ.Ο από τα υπερεθνικά διευθυντήρια και τους οργανισμούς και αφετέρου από την αναγκαστική μετανάστευση των νέων προς άγραν εργασίας προς άλλες χώρες του κόσμου, δια της τεχνητής πτωχοποιήσεως.

Ως εκ τούτου η Ελλάς βάλλεται πανταχόθεν, πολιτισμικά, εκπαιδευτικά, ιστορικά, γλωσσικά, πολιτικά, οικονομικά, πληθυσμιακά, παρά ταύτα, άπαντες δρουν «προοδευτικά» και τυχοδιωκτικά ακόμη και ορισμένοι Μητροπολίτες ή ένιοι εκ της Διοικούσας Εκκλησίας, διδάσκουν ανενδοιάστως, δια της τηρουμένης στάσης των προς τα τεκταινόμενα, την ηττοπάθεια, την ολιγωρία, την αδράνεια και την παθητικοποίηση ως ενάρετη στάση, έναντι του ολετήρα της από-εθνικοποίησης και την καθολικής αλλοτριώσεως Αρχών και Αξιών.

Φρονώ ότι πατρίδα μας έχει περιέλθει σε ένα ανυπέρβλητο και πνιγηρό αδιέξοδο, διότι η μηδενισμός, και ο ανθελληνισμός έχουν δημιουργήσει ριζική ηττοπάθεια προς τον Ελληνικό λαό, απεμπολώντας κάθε ικμάδα και ζωτικότητά μας, απονεκρώνοντας λίαν σκοπίμως κάθε υγιή μας αντίδραση.

Εις το εύθραυστο αυτό σημείο θα ήθελα να τονίσω ότι ο γνήσιος, άδολος και ανιδιοτελής λαός, αμφισβητεί την ελληνόφωνο ψευτο-ελίτ, η οποία απαρτίζεται από δοτούς διαπρύσιους κήρυκες και έμμισθους δοκησίσοφους της κατάπτυστης παγκοσμιοποίησης και καταστροφικής αήθους Νέας Τάξη πραγμάτων, οι οποίοι, ως μίσθαρνα όργανα, τελούντα σε διατεταγμένη υπηρεσία, απεργάζονται το τέλος των εθνών, των θρησκειών, της διαφορετικότητας, δημιουργώντας κράτη δύο ταχυτήτων τους δούλους και τους αφέντες, προλειαίνοντες ούτως, το έδαφος δια την παγκόσμια διακυβέρνηση και την παγκόσμια Θρησκεία.

Συνελόντι ειπείν, δέον όπως επιδείξουμε το προσήκον αγωνιστικό φρόνημα, να είμεθα προσδεδεμένοι εις την Παράδοση μας και αφοσιωμένοι εις τις επιταγές του Κυρίου μας και θα αντισταθούμε σθεναρά, με σφοδρότητα ως αυτόκλητοι θεματοφύλακες των πρωτοτοκίων μας, άγρυπνοι φρουροί της περίλαμπρης καταληφθείσας υπό των προγόνων μας παρακαταθήκης, αμετακίνητοι εις τις διαχρονικές και απαρασάλευτες αρχές μας, άχρι εσχάτων.

Νύν, εν παντί και πάντοτε και υπέρ πάντων ο αγών, Ελλήνων ανάνηψις ή εξ ύπνου εγερθήναι.