Ο ανανηπτικός ρόγχος της υπνώττουσας Ρωμιοσύνης

Ο  ανανηπτικός ρόγχος της υπνώττουσας  Ρωμιοσύνης

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος

Το μέτρο το οποίο κρίνεται η ποιότητα του ανθρώπου του καθ’ εκάστου πολίτη, είναι η πίστη του εις τα ιδανικά και τις αξίες, τις οποίες πρεσβεύει, δεδομένου ότι ο καθείς εξ ημών, εκών άκων, εις τα πλαίσια του θνησιγενούς βίου του, θα κληθεί αφεύκτως να λογοδοτήσει, δια τις πράξεις και τις παραλείψεις του, σαφώς εις τον Τριαδικό Θεό, όμως και εις του προγόνους μας, οι οποίοι θυσιάστηκαν με αυταπάρνηση δια το συλλογική καλό, δια την ακεραιότητα και συνέχεια του έθνους, αρχής γενομένης από την Αρχαία Ελλάδα έως και σήμερα, εις τα πλαίσια του έθνους Κράτους.

Ασφαλώς, την Ελλάδα εποφθαλμιούσαν άλλες δυνάμεις και επιδίωκαν με την επίκληση σκοτεινών δυνάμεων να σφετεριστούν τον Ελληνικού Πλούτο να τον αντιστρέψουν και να τον προβάλλουν εις την αλλοτριωμένη μορφή του ως δομικό στοιχείο της πολιτισμικής τους ταυτότητα, ιδίως, μετά το σχίσμα του έτους 1054 μ.χ, όταν ήδη άρχισε να παρακμάζει, η Βασιλεύουσα, από το 1204 μέχρι και την αποφράδα ημέρα, όπου οι κλειδούχοι της Κερκόπορτας παρέδωσαν την Πόλη εις τους Οθωμανούς.

Μετά ταύτα, κατά τα 400 χρόνια, ζοφερής σκλαβιάς υπό το ζυγό του Οθωμανού τυράννου, το Ελληνο-Ορθόδοξο στοιχείο παρέμεινε ζωντανό χάρη του Ευαγγελίου και της άγρυπνης και άσβεστης φλόγας των Ελλήνων δια το μείζον αγαθό της ελευθερίας.

Ο εθνικοαπαλευθερωτικός αγώνας του 1821, είχε ως σκοπό την ίδρυση ενός ελεύθερου έθνους Κράτους, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι μετέπειτα, ο Ελληνισμός συρρικνώθηκε εξαιτίας της ίδρυσης ενός κράτους, εις τα πλαίσια της λεγόμενης δύσης κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των αρχών του Γαλλικού Διαφωτισμού, οι οποίες εισέδυσαν κατ’ ουσίαν στην ζώσα Ελληνο-Ορθόδοξη παράδοσης και την αλλοίωσαν δίκην προοδευτισμού, υπηρετώντας πιστά τα οράματα του ιδεολογήματος της μετακενώσεως, υπό την έννοια ότι ο κυρίαρχος στόχος του τότε Ελλαδικού Κράτους καθίσταται  όμοιος μέχρι και σήμερον και δεν είναι άλλος από τον περιώνυμο προοδευτισμό.

Τα βαθιά ανθελληνικά αυτά ιδεολογήματα τα οποία αμφισβήτησαν την θεολογία της επαναστάσεως, ίδρυσαν κόμματα δήθεν συντηρητικά ή κίβδηλα προοδευτικά, συνιστούν αείποτε μία προσπάθεια κατ’ ουσίαν καθολικού εξανδραποδισμού της Ελλάδας προς τις επιταγές της Δύσεως.

Η ως άνω αναδρομή καθίσταται απολύτως αναγκαία δια την πλήρωση της ιστορικής μας γνώσης ως αφετηρία και γεννεσιουργό αιτία των βιούμενων σήμερον γεγονότων, υπό την έννοια ότι ανέκαθεν εξ ιδρύσεως του Ελλαδικού Κράτους, σοβούσε εις τους κόλπους της πατρίδας μας ο σισύφειος  Ιανός, δηλαδή η αέναη διαπάλη δύο τάσεων, των πατριωτών και των κεκαλυμμένων ανθελλήνων.

Η δεύτερη κατηγορία, είναι αυτοί, οι οποίοι με γνώμονα την ατομική τους βολή, διαπνέονται αμιγώς από ιδιοτελείς σκοπιμότητες και προτιμούν ασφαλώς έναντι τριάκοντα αργυρίων, να ευθυγραμμισθούν με τις επιταγές των επίβουλων, απεμπολώντας όχι μόνον την αγάπη για την πατρίδα αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό.

Η κατηγορία αυτών των τυχοδιωκτών, δρουν ως ανδρείκελα, έμμισθα φερέφωνα, καθότι εκουσίως καταργούν της ελευθερία του αυτεξούσιου και της διακινδύνευσης κατάκτησης αυτής, ήτοι της ελευθερίας, προτιμώντας την δαψιλή ζωή και την προδοσία.

Οι άνθρωποι αυτοί προκρίνουν το προσωπικό τους όφελος από το συλλογικό, αδιαφρούν για την ιστορική εξέλιξη, επιβίωση του έθνους, την διάσωση των πολιτισμών, αρχών και αξιών, εκδηλώνουν δηλαδή άμετρη ασέβεια προς τους προγόνους τους, οι οποίου προσέφεραν την ίδια τους την ζωή για την εθνική ανεξαρτησία.

Ως εκ τούτου λοιπόν μιλούμε για ανθρώπους οι οποίοι είναι εθνομηδενιστές και υπολαβμάνουν την ίδια τους την ζωή πλήρως αποσυνδεδεμένη  από τα δομικά στοιχεία της εξέλιξης της εθνικής μας πορείας και ταυτότητας.

Προτιμούν να ζουν δούλοι, άνευ ανεξάρτητου κράτους, αρκεί οι ίδιοι να απολαμβάνουν προνομιακής μεταχειρίσεως.

Η νοοτροπία αυτή ασφαλώς εμφιλοχωρεί προς όλα τα κόμματα, δεν θα κάμω νύξη για την εν Ελλάδι Αριστερά, η οποία έχει βιομηχανοποιήσει του κοινωνικούς αγώνες και έχει εργαλειοποιήσει της ιδεοληψία της, χάριν ενός ανύπαρκτου αντίπαλου δέους, με αποτέλεσμα σήμερον να αποτελεί στυγνά την θεραπαινίδα του συστήματος με ανθελληνική προπαγάνδα και παρωχημένη συνθηματολογική ρητορική, περί της αναβιώσεως του Παραδείσου του Σταλινικού Φασισμού.

Εν πάσει περιπτώσει,  σήμερον, τα υπερεθνικά διευθυντήρια, διακίνησης πακτωλού κεφαλαίων, επιθυμούν την καθολική υποδούλωση της Ελλάδας, αφενός με πολιορκιτικό κριό τον επιδοτούμενοι εποικισμό των στιφών μεταναστών κυρίως Μουσουλμάνων και αφετέρου, με την πλήρη πτωχοποίηση και οικονομική εξαθλίωση  των Ελλήνων πολιτών, ούτως ώστε όπως πλειστάκις έχω επισημάνει, να έχει δημιουργηθεί μία άμορφη μάζα ανθρώπων, δίχως ιδιαιτερότητες, δίχως πολιτισμική ταυτότητα, ιστορία, γλώσσα, στοιχεία δηλαδή δηλωτικά της διαφορετικότητας του και της φυσιογωνωμίας του, μοναδικό συνδετικός αρμός μεταξύ τους ότι δήθεν έχουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά και εργάζονται προκειμένου να βιοποριστούν.

Άρα λοιπόν, αλώνεται ριζικά η έννοια του έθνους, λεηλατείται η Πατρίδα, αλλοτριώνεται η Ορθοδοξία ως τον πυρήνα της Ελληνο_Ορθόδοξης σκέψεως.

Η πρόθεσις των, είναι η δημιουργία ενός προλεταριάτου, μίας πνευματικά ευνουχισμένης και διανοητικά λοβοτομημένης μάζας, η οποία θα άγεται και θα φέρεται από τηλοπτικά σκύβαλα της τηλεοψίας, δίχως παιδεία και συγκροτημένη ορθολογιστική σκέψη.

Ως εκ τούτου λοιπόν, εφαρμόζεται δια των εύλαλων μαριονετών των εντολόδοχων πολιτικών, η δημιουργία μίας παγκόσμιας διακυβέρνησης και μιας παγκόσμιας θρησκείας, δήθεν εις το όνομα της εδραίωσης της ειρήνης και εμπέδωσης των αδελφότητας των λαών.

Ασφαλώς οι βαρύγδουπες αυτές αξίες, περί αδελφότητας, αλληλεγγύης και παγκόσμιας ειρήνης δεν συνιστούν εξ ορισμού, κάτι αρνητικό, πλην όμως εν προκειμένω, υπό την προκρούστεια πολιτική λογική, συνιστούν απλώς μία μορφή επίφασης αξιακού συστήματος, το οποίο δρα πρωτίστως ως δέλαρ προς τις μάζες.

Η εωσφορική αλαζονεία των Χριστοκτόνων αδελφοτήτων και των Ελληνόφωνων εγκάθετων, προωθούν την καθοιονδήποτε τρόπο διάλυση των εθνών και την επιβολή μίας πολυπολιτισμικής πραγματικότητας δια της κατάλυση των εθνών, απτή απόδειξη τούτο, ότι το Σύνταγμά μας, το οποίο ακόμη τουλάχιστον ανθίσταται διότι διατηρείται η εθνικής μας ταυτότητα, καταστρατηγείται εσκεμμένα.

Η εθνική κυριαρχία συρρικνούται με ραγδαίους ρυθμούς, είδαμε την περίοδο των ιδαζόντως επαχθών μνημονίων, την προδοτική και κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών, με αποτέλεσμα ημείς το μόνον το οποίο να πράττουμε ως απλοί πολίτες συν Θεώ να αγρυπνούμε και να προσευχόμαστε, προσβλέποντας την εξανάσταση του Ελληνικού Γένους.

Ασφαλώς η εγκαθιδρυθησόμενη παγκοσμιοποίηση καθίσταται σιδηρά και ισοπεδωτική διότι συνάμα δημιοργεί και κοινωνιολογικά, ανθρωπολογικά μία Νέα Τάξη πραγμάτων, ως προς τις συμπεριφορές των ανθρώπων, αλλοίωνεται η εικόνα του πρόσωπου,  μετατρέπεται σε ένα σχιδοειδές άτομο, το οποίο αδυνατεί να βρει βηματισμό εις την σύγχρονη κοινωνία  προκειμένου να διακρίνει στοιχειωδώς την προπαγάνδα από την αλήθεια, την δημοκρατία από τον ολοκληρωτισμό.

Βιώνουμε μία μορφή τρίτου παγκόσμιου πολέμου, με αόρατους εχθρούς, όπως η υγεία, η οικονομική εξαθλίωση, η έλλειψη ιδεωδών και αξιών, τα οποία καλλιεργούνται λίαν σκοπίμως και επιμελώς μεθοδευμένα προς τον Ελληνισμό με απώτερο σκοπό την δημιουργία συλλογικής καταθλίψεως, αλλά κυρίως τον αποπρσανατολισμό από τα ιδεώδη του έθνους , της Πατρίδας και της Ορθοδοξίας.

Ημείς όμως υποχρεούμεθα να ανήψουμε να αναλάβουμε τα σκήπρα της επαναστάσεως και το λάβαρο της εθνικής μας αναγεννήσεως, δια να επιτευχθεί ασφαλώς αυτό πρέπει να ιχηλατήσουμε την Θεολογία του Εθνικο-απελευερωτικού  μας Αγώνα, με πνευματικό  μας αλεξίσφαιρο τον πνευματικό πλούτο  της Ορθοδοξίας μας, με όπλο την ελληνική γνώση, θα αντισταθούμε άχρι εσχάτων, τουλάχιστον θα πολεμήσουμε, για να διαφυλάξουμε τα πρωτοτόκια μας και να συμβάλλουμε τα μέγιστα προκειμένου η Ελλάς να παραμείνει ζωντανή.

Έχουμε αναπαλλοτρίωτο χρέος προς τους προγόνους μας αλλά και εις τα αγέννητα τέκνα μας.