Το θέατρο του πονηρού παραλόγου

Στην παρούσα αναφορά μας θα διαπλεύσουμε ένα τρικυμιώδες πέλαγος πονηρών μεθοδεύσεων και οικτρών αντιφάσεων, που αποδεικνύουν, αν όχι μια εμπάθεια, πάντως μια οργανωμένη στόχευση και ένα αμείλικτο περιορισμό των χριστιανών ειδικά όσον αφορά στους ιερούς ναούς.

Στα στρατόπεδα μένουν και σιτίζονται, κοιμούνται και εκπαιδεύονται, ψυχαγωγούνται και γυμνάζονται οι άντρες όλοι μαζί. Στις παραγωγικές μάλιστα σχολές πιθανόν και να διδάσκονται από κοινού κάποια μαθήματα. Στον ναό όμως  του στρατοπέδου, όπου υπάρχει, και στα σπίτια τους, απαγορεύεται να πάνε. Εκεί κινδυνεύουν.

Στα μοναστήρια οι μοναχοί και οι μοναχές συμβιούν, συντρώγουν, συνεργάζονται, συμπορεύονται, συναθροίζονται στην Τράπεζα και στη διδαχή ακινδύνως. Οι πόρτες της Εκκλησίας όμως, τον πρώτο καιρό μάλλον; ήταν κι αυτές απροσπέλαστες, ως επικίνδυνες. Ασφαλώς οι προσκυνητές αποκλείονται ακόμη.

Απαγορεύονταν οι συναθροίσεις υπαίθρια των ανθρώπων, όχι όμως στα super markets, ή στις τράπεζες, ή στα φαρμακεία ή στα mini markets, ή στα καταστήματα τροφίμων και κρεάτων, αλλά μόνο γύρω από τις Εκκλησίες. Σε μια Εκκλησία έβγαλαν τα Βάγια την Κυριακή των Βαϊων έξω από την πόρτα και επενέβησαν οι δυνάμεις καταστολής, να τα ξαναβάλουν μέσα, μη τυχόν και μαζευτεί κόσμος.

Απαγορεύτηκε το ψήσιμο των αρνιών στις αυλές και στις γειτονιές από τον φόβο του συνωστισμού και συγχρωτισμού των συγγενών. Μέσα όμως στα λεωφορεία και τα τραίνα μαζεύονταν και πηγαινοερχόντουσαν οι άνθρωποι επί τρείς και περισσότερες ώρες μαζί συνταξιδεύοντες, χωρίς κανένα φόβο.

Οικοτροφεία, γηροκομεία, άσυλα ανιάτων, δομές μεταναστών, καταυλισμοί τσιγγάνων, αδελφότητες, κοινόβια, συνεργεία αυτοκινήτων και εξωτερικά συνεργεία του Δήμου ή τεχνικών Εταιρειών όλοι μαζί συζούν και δουλεύουν μέχρι αυτή την ώρα με ελάχιστες ως μηδενικές προφυλάξεις και μόνο στις Εκκλησίες επιτρέπονται αυστηρά μόνο 4 άτομα και αυτά σε διασπορά.

Οι Πυροσβεστικές υπηρεσίες και τα αστυνομικά τμήματα βρίθουν προσωπικού και ατόμων σε επιφυλακή και όταν επισυμβεί ένα γεγονός συντρέχουν ασχέτως αριθμού και προϋποθέσεων. Στην Εκκλησία μόνο χτυπούν κάπου κάπου το τζάμι οι πιστοί απέξω να πάρουν λίγο αντίδωρο από τον επίτροπο μάλιστα και όχι τον ιερέα.

Μέσα στους ναούς πρέπει νάναι 4 άτομα. Σχεδόν αυτό τηρήθηκε. Ποιοι ήταν; Σε πολλές περιπτώσεις ένας ιερέας με υποκείμενο νόσημα, δύο ηλικιωμένοι ψάλτες ή επίτροποι, μια νεωκόρα που ανήκε στις «ευπαχείς» ομάδες και ένα παπαδάκι του Γυμνασίου. Όλα καλά και βλογημένα… Κατά τα άλλα απαγορεύεται να ανοίξουν οι εκκλησίες για τον πολύ κόσμο.

Καμπάνες και μεγάφωνα απαγορεύονταν. Όλη την ώρα όμως σφύριζαν τα περιπολικά και τα μεγάφωνά τους συνιστούσαν να μείνει ο κόσμος μέσα στα σπίτια του. Χώρια που στα τζαμιά οι ιμάμηδες δεν σιώπησαν, λέγοντας ότι άλλο η κλήση σε προσευχή κι άλλο η καμπάνα να πάνε οι άνθρωποι στο ναό. Μα η καμπάνα έχει και τον σκοπό της προσευχής. Θυμόμαστε παλιά που οι γεωργοί μόλις άκουγαν την καμπάνα του χωριού, σταυροκοπιόντουσαν στο χωράφι τους και έπαιρναν το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι.

Στα ταχυφαγεία και τα σουβλατζίδικα πόσοι συνεργάζονταν για να βγούνε οι μερίδες (να κόψουν, να ξεπαγώσουν, να λιανίσουν να ψήσουν, να ζυγίσουν, να τυλίξουν, να συσκευάσουν, να εκδώσουν απόδειξη…) και οι αποστολές, να τις παραλάβει μετά ο μεταφορέας για τα διαμερίσματα και τον όποιο προορισμό…Μόνο στις εκκλησίες έδιναν απέξω το πρόσφορο οι ευσεβείς κυρίες. Ούτε ένα κερί να ανάψουν ούτε μια εικόνα να ασπαστούν.

 Από τα περίπτερα πόσοι περνούσαν καθημερινά; Οι αναλήψεις από τα ΑΤΜ προφανώς δεν είχαν κανένα κίνδυνο, διότι όλα τα χρήματα έβγαιναν κολλαριστά και άθικτα από την ΕΚΤ κατευθείαν από το Τυπογραφείο τους !!!

Στα ΤΑΞΙ πόσοι μπαινόβγαιναν καθημερινά; Μήπως τα απολύμαιναν μετά από κάθε «κούρσα» οι συμπαθείς αυτοκινητιστές; Όχι βεβαίως. Απλά είχαν λίγο ανοιχτό το παράθυρο , για να ξορκίσουν  το κακό…

Πληροφορίες λένε – μη επιβεβαιωμένες ακόμη – ότι οι ενώσεις των μουσουλμάνων Ελλάδος ευχαρίστησαν την κεντρική εξουσία, που τους άφησε ανεμπόδιστα να ξεκινήσουν το ραμαζάνι τους στις 23 Απριλίου (κρατάει μέχρι 23 Μαϊου). Και μείς σε κεντρικό επίπεδο ευχαριστήσαμε πολλές φορές την πολιτεία μέχρι τώρα για τα σωστά μέτρα που πήρε για να προστατεύσει την υγεία του λαού από την πανδημία και μας έκλεισε τους ναούς!

Αλήθεια πόσο προκατειλημμένα και καχύποπτα αντιμετωπίσθηκαν αυτόν τον καιρό οι Ορθόδοξοι. Ως άνθρωποι ανάξιοι λόγου και ανεπιθύμητα πρόσωπα, ως λοβοτομημένοι και ανεγκέφαλοι, που δεν ξέρουν να προφυλάξουν τους εαυτούς τους και τους άλλους, ως δημόσιος κίνδυνος που πρέπει να φυλακισθούν στα σπίτια τους, όχι για καμιά άλλη έξοδο ή απασχόληση ή αθλητική άσκηση, αλλά μόνο να μη ζυγώσουν ούτε να ακούσουν από μακριά την Εκκλησία.

Δεν πειράζει, έχει ο καιρός γυρίσματα. Πριν από τις εκλογές οι κυβερνώντες δεν είχαν αφήσει εκκλησία και μοναστήρι, πανήγυρη και αρτοκλασία, περιφορά και λιτανεία, δεσπότη και ιερέα που να μη φωτογραφηθούν και του φιλήσουν το χέρι. Από κάθε προσκυνητάρι που πέρναγαν έκαναν το σταυρό τους και ζήταγαν να αφήσουμε πίσω τους άθεους και να προτιμήσουμε τους ευσεβείς. Κι όμως αυτοί οι κερδισμένοι από την ψήφο του ορθοδόξου λαού πολιτικοί αποδείχθηκαν μοιραίοι άνθρωποι. Ταπείνωσαν την Ιερά Σύνοδο και εξευτέλισαν έναν ολόκληρο λαό.

Αυτό που έγινε φέτος, πρώτη φορά στην ιστορία του Χριστιανισμού, νάναι σίγουροι ότι δεν θα ξεχασθεί από τον λαό και ούτε θα το επιτρέψουμε να ξεχασθεί. Η μοίρα τους είναι προδιαγεγραμμένη, όσα καλά κι αν κάνουν από δω και πέρα. Όπως έκλεισαν με τόση μεροληπτική αυστηρότητα τις εκκλησίες, έτσι και ο λαός θα τους κλείσει άπαξ διά παντός στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, εάν βεβαίως εξακολουθήσουμε κι έχουμε δημοκρατία και όχι παγκόσμια κυβέρνηση και δικτατορία. Μαύρισαν την καρδιά των πιστών; Θα τους μαυρίσουν και οι πιστοί στις επόμενες εκλογές. Δούλεψαν με τον φόβο. Θα ζήσουν το φόβο όταν θα ανοίξουν οι Εκκλησίες κι ένας λαός από κάτω θα ζητεί δικαιοσύνη και δικαίωση.

«Έσσεται ήμαρ»!

Χριστιανική Εστία Λαμίας