Ισλαμόφοβοι και Εξισλαμισθέντες

ΙΣΛΑΜΟΦΟΒΟΙ ΚΑΙ ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΘΕΝΤΕΣ

της Μαρίας Κορνάρου

 Κάθε φορά που τολμώ να συζητήσω με «προοδευτικό» ιδεολόγο παραβαίνουσα τους «κανόνες» της πολιτικής ορθότητας, μπαίνω σε πειρασμό να του ζητήσω και σύσταση για έγκριτο ψυχίατρο. Κατά τα φαινόμενα, γέμω φοβιών: ομοφοβίας, ξενοφοβίας, τρανσφοβίας, ισλαμοφοβίας… Στέκομαι στην ισλαμοφοβία, που διατείνονται οι διάφοροι προοδευτικοί ότι μαστίζει καθέναν που τολμά να διατηρεί εύλογες αμφιβολίες περί του τερπνού και ωφελίμου του ισλαμικού πολιτισμού. Ο νεοφανής αυτός όρος είναι επιεικώς απαράδεκτος, καθότι βασίζεται σε ένα μέγα παράδοξο, βρίθει λογικών σφαλμάτων, και μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικά αποτελέσματα.

 Μέγα παράδοξο, αναντιρρήτως, ότι βλέπουμε να υπερασπίζονται έναν πολιτισμό με έντονη την προσήλωση στο θρησκευτικό αίσθημα και τις παραδοσιακές ηθικές αξίες, άνθρωποι που είναι άθεοι ή και αντίθεοι, που θεωρούν το θρησκευτικό φαινόμενο δείγμα κοινωνικού μαρασμού και μάχονται για την εξάλειψη της έννοιας του σωστού και του λάθους, του φυσικού και του αφύσικου, του καλού και του κακού από τον ηθικό κώδικα της σύγχρονης κοινωνίας. Οι ίδιοι πολιτικοί που κόπτονται για την αφαίρεση των περί κρατούσας θρησκείας διατάξεων από το Σύνταγμα, τον χωρισμό Κράτους-Εκκλησίας, την απαγόρευση του κατηχητικού μαθήματος των Θρησκευτικών, έρχονται τώρα να δείξουν κατανόηση στα αιτήματα μιας θρησκευτικής κοινότητας που επιζητεί άπασαι αι έννομαι αυτής σχέσεις να ρυθμίζονται δια της αδιακρίτου εφαρμογής του θεοκρατικού Ισλαμικού δικαίου!

Βρίθει λογικών σφαλμάτων, όταν ως αξίωμα δέχονται τον ειρηνικό χαρακτήρα της Μωαμεθανικής θρησκείας, αδιαφορώντας για τη δράση του ISIS, τη σύγχρονη γενοκτονία των Χριστιανικών πληθυσμών στην Μέση Ανατολή, τις τρομοκρατικές επιθέσεις ανά την Ευρώπη. Άνευ σημασίας χαρακτηρίζουν τη βιαιότητα που έχουν επιδείξει ιστορικώς οι Ισλαμικοί πληθυσμοί ξεκινώντας από τον ίδιο τον Μωάμεθ, που δια στρατιωτικών επιχειρήσεων διέδωσε τη νέα θρησκεία. Επουσιώδη θεωρούν την διδαχή του ίδιου του Κορανίου, το οποίο επικροτεί τη χρήση βίας, με διασημότερη την προτροπή για «ιερό πόλεμο» κατά των απίστων, προτροπή διατυπωμένη ξεκάθαρα και ανεπίδεκτη αντιθέτου ερμηνείας. Θεωρούν οι «προοδευτικοί» αυτονόητο ότι οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί που εισβάλλουν στη χώρα δια ξηράς και θαλάσσης, μοναδική επιθυμία έχουν την ειρηνική συμβίωση με τους ντόπιους και όχι τη συμμαχία με την γείτονα Ισλαμική μητρόπολη Τουρκία. Μετά από τόσες σφαγές, παιδομαζώματα, βίαιους εξισλαμισμούς και μύρια όσα υπέστη το υπόδουλο γένος στα σκοτεινά χρόνια της Τουρκοκρατίας, οι νέοι αυτοί φωστήρες ούτε που διανοούνται, ότι η ιστορία πράγματι επαναλαμβάνεται.

Ιδού λοιπόν, η τραγική κατάληξις των πραγμάτων. Φερ’ ειπείν ότι οι «φιλοπρόοδες» ψυχές εξακολουθούν να καλωσορίζουν κύματα Μωαμεθανών στα πάτρια και να πανηγυρίζουν εν μέσω κλίματος «αποδοχής της διαφορετικότητας» καθώς ο Ισλαμικός πληθυσμός αρχίζει να ξεπερνά αριθμητικώς τον γηγενή, ο οποίος γηράσκων αρχίζει σταδιακά και αφανίζεται. Ας υποθέσουμε, ότι έρχεται και η στιγμή που αναπόφευκτα, τη συνεργία της Τουρκίας, αυτός ο Ισλαμικός πληθυσμός επικρατεί και στη διακυβέρνηση της Ψαροκώσταινας. Τι θα απογίνουν τότε όλες οι περισπούδαστες πολιτικές και όχι μόνο ελευθερίες, που σήμερα απολαμβάνουν οι «προοδευτικοί»; Πώς θα ζήσουν υπό το νόμο της Σαρία, που έρχεται να επιβάλλει σιωπή, υποταγή και μαντήλα στις φεμινίστριες, να απαγορεύσει το αλκοόλ και τον πανσεξουαλισμό στους «απελευθερωμένους», να θέσει τον κρατικό μηχανισμό και το εκπαιδευτικό σύστημα υπό την εξουσία της αυθεντίας του Κορανίου; Θα γιορτάζουν το ίδιο εύκολα με πάρτυ βλασφημίας και παρελάσεις «υπερηφανείας», όταν το «κορόιδο» της υπόθεσης θα είναι ο Μωάμεθ των ιερών πολεμιστών, και όχι ο Χριστός ο ποιμήν των λογικών προβάτων;

Ανοίγονται τότε δύο δρόμοι, αναλόγως τι θα επιλέξουν: Θα προτιμήσουν να εξισλαμισθούν με συνοπτικές διαδικασίες, προδίδοντας τον φιλελεύθερο τσαμπουκά τους για μία συμβιβαστική, θρησκευόμενη ζωή, διανθισμένη με τελετουργικές σφαγές ζώων και πέντε ακολουθίες στρωτών γονυκλισιών στον Αλλάχ ημερησίως; Ή θα επιμείνουν στον αθεϊσμό, τον μηδενισμό και τον δικαιωματισμό, με ό, τι αυτό συνεπάγεται; Συνεπάγεται, να γίνουν γκιαούρηδες, πολίτες δεύτερης διαλογής που δεν έχουν δικαιώματα αλλά βρίσκονται στο έλεος της Ισλαμικής πλειοψηφίας και των ορέξεων της. Όταν αυτή η Ισλαμική πλειοψηφία αποφασίσει να ομογενοποιήσει δια μαχαίρας την κοινωνία, όπως συνέβη στους γενοκτονημένους Χριστιανικούς λαούς της Μικρασίας και Ανατολίας, τι θα κάνουν οι προασπιστές της διαφορετικότητος; Θα μείνουν πιστοί στις παράλογες πολιτικές πεποιθήσεις τους άχρι θανάτου; Δεν θα είναι, εν τέλει, ακραία ισλαμοφοβικό να αντισταθούν τόσο σθεναρά στον εξισλαμισμό;

 Δυστυχώς για τους «φιλοπρόοδους», ο μόνος λόγος που γίνονται ανεκτές οι σοφιστείες που έχουν για μανιφέστο και οι αποθρασυμμένες πρακτικές που αποκαλούν ακτιβισμό, είναι ότι, είτε τους αρέσει είτε όχι, θεμέλιο της Ελληνικής κοινωνίας είναι η Χριστιανική θρησκεία, που διαπνέεται από πνεύμα ανεκτικότητας, συγχωρέσεως και αγάπης στον πλανεμένο αδελφό. Όμως, αυτές οι αρχές δεν ισχύουν σε όλες τις θρησκείες.

Λέει ο λαός, ότι ποτέ δεν εκτιμάς αυτό που έχεις μέχρι να το χάσεις. Κι όταν το χάσεις, τότε είναι πλέον αργά…

Εστία 3/3/2020.