Ἐσχάτη ὥρα ἐστί! Τό Φανάρι «ἀνατινάζει στόν ἀέρα» τό Ἅγιον Ὄρος καί τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος προκειμένου νά ἐπιβάλλει τά σχέδιά του!

Ἐσχάτη ὥρα ἐστί!

Τό Φανάρι «ἀνατινάζει στόν ἀέρα» τό Ἅγιον Ὄρος καί τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος προκειμένου νά ἐπιβάλλει τά σχέδιά του!

● Προμηνύονται δραματικές ἐξελίξεις καί συμφορές ἀπό τίς ἐπικείμενες ἔκτακτη σύγκληση τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιά τό Οὐκρανικό καί ἐπίσκεψη τοῦ Οἰκουμ. Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στό Ἅγιον Ὄρος

τοῦ Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Πολλές φορές καί πολλά ἔχουν κατά καιρούς γραφτεῖ γιά τήν προβληματική πορεία καί δράση τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στίς τελευταῖες δεκαετίες. Προβληματική, κυρίως ἀπό ἀπόψεως θεολογικῆς καί κανονικῆς, πορεία καί δράση πού ἔφθασαν, ἀντιστάσεως οὐσιαστικῆς μή ὑπαρχούσης, στά ὅρια τῆς ἐκκλησιολογικῆς ἀποστασίας.

Βεβαίως, ὅπως συνήθως συμβαίνει, οἱ ἀπαρχές τοῦ προβλήματος εἶναι παλαιότερες καί οἱ ρίζες του βαθύτερες ἀπό τά φαινόμενα. Ἐξ ὅσων γνωρίζουμε, μᾶλλον ἀποτελεῖ κοινό τόπο ἡ διαπίστωση ὅτι καθοριστικά γιά τό Πατριαρχεῖο ὑπῆρξαν τά νέα δεδομένα, τά ὁποῖα διαμορφώθηκαν στόν χῶρο του, ἀπό τίς ἀρχές τοῦ 20ου αἰῶνος καί ἐντεῦθεν.

Συνοπτικά, θά προσδιορίζαμε αὐτά τά δεδομένα ἀποδίδοντάς τα, ὅσον ἀφορᾶ στήν ἐμφάνιση καί τήν ἐπίδρασή τους, σέ τρεῖς παράγοντες: α) Τήν ἀποστέρηση ποιμνίου, β) τήν ἐπέλαση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καί γ) τήν εἰσχώρηση τῆς Μασωνίας.

Ἔτσι, ὡς συνέπεια τῶν ἀνωτέρω, τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἔφθασε νά εἶναι ἀνεξέλεγκτο, ἐκκλησιολογικά διαβρωμένο καί ἐν πολλοῖς ἐξαρτημένο καί ἐλεγχόμενο. Ὡς ἀντιστάθισμα αὐτῶν τῶν χαρακτηριστικῶν τῆς νέας πορείας του, οἱ ἐκπρόσωποί του προέβαλλαν καί χρησιμοποιοῦν, προφανῶς ἀποπροσανατολιστικά γιά τούς ἀγνοοῦντες καί τόν ἀνυποψίαστο κόσμο, τά περί "μαρτυρικοῦ" Πατριαρχείου καί τά συναφή.

Παραλλήλως, δέν ἔλειψαν, ἐκ μέρους τῶν ἐνοίκων του, οἱ ἐπικλήσεις καί ἀναφορές στήν ὄντως μακραίωνη ἔνδοξη ἱστορία καί παράδοσή του καί στά ἀπαράγραπτα ἱστορικά καί κανονικά του δίκαια καί προνόμια. Ἐπειδή δέ, ἐκ τῶν ἐπιλογῶν τους, ἁπώλεσαν ἐν τοῖς πράγμασιν τήν δυνατότητα νά ἐκπροσωποῦν ἀξίως τήν ὀργανική πνευματική συνέχεια ἐκείνης τῆς ὀρθοδόξου παραδόσεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, κατέφυγαν στήν μετατόπιση τοῦ κέντρου βάρους τῆς ἱστορίας τοῦ θεσμοῦ αὐτοῦ, ἀπό τήν διαφύλαξη ἀκαινοτομήτου τοῦ θησαυροῦ τῆς παραδοθείσης Πίστεως στήν προβολή καί ἐπιβολή τῶν δῆθεν ἐξουσιαστικῶν καί οἰκουμενικῆς ἰσχύος δικαιοδοσιακῶν του ἁρμοδιοτήτων.

Εἶναι ἐντυπωσιακό καί, τό χειρότερο, προσβλητικό γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἀνατολή οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ θεσμοῦ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου νά συνεχίζουν ἀπτόητοι καί νά διευρύνουν ἀνεμπόδιστοι καί κατά τόν 21ο αἰώνα μία σαφῶς καταστροφική πορεία. Πορεία καί δράση πού λυμαίνονται καί τήν Ὀρθόδοξη Πίστη καί τήν κανονική Τάξη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Τεκμήρια καί παραδείγματα πρός πίστωση τῶν ἀνωτέρω ὑπάρχουν πολλά. Αὐτά ὅμως πού ἐνδεικτικά θά ἀναφέρουμε ἀρκοῦν γιά νά ἐκτιμήσει κανείς πόσο μεγάλος εἶναι ὁ ἐκτροχιασμός τῶν συγχρόνων ἐκπροσώπων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ἕνας ἐκτροχιασμός, ὁ ὁποῖος χαρακτηρίζεται ἀπό συνέχεια, διάρκεια καί σταδιακή κλιμάκωση καί πού ἐξαιτίας αὐτῶν τῶν χαρακτηριστικῶν του, ἔχει καταστῆ πλέον ἀπειλητικός γιά τήν ἴδια τήν ὑπόστασή του.

Μιλώντας γιά ἐκπροσώπους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί διευκρινίζοντας τόν αὐτονόητο σεβασμό μας καί τήν ἀγάπη μας στόν ἱερό αὐτό θεσμό, δέν σημαίνει ὅτι ἀναφερόμαστε σέ προσωπικά ἀτοπήματα, ἀστοχίες ἤ πτώσεις ἀνθρώπων, ἀλλά γιά ἐκκλησιαστικές ἐνέργειες καί ἀποφάσεις, οἱ ὁποῖες προερχόμενες ἀπό ἐκκλησιαστικά ὄργανα (Πατριάρχης, Ἐπίσκοποι, Σύνοδος) ἐπιβαρύνουν ἤ, ὀρθότερα, ἀμαυρώνουν τόν ἴδιο τόν θεσμό.

Ἡ αἱρετική Ἐγκύκλιος τῆς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου τοῦ 1920, τό ληστρικό δῆθεν Πανορθόδοξο Συνέδριο τοῦ 1923 καί ἡ ἀντικανονική ἡμερολογιακή μεταρρύθμιση πού εἶχε σάν ἀποτέλεσμα τήν πρόκληση τοῦ ἡμερολογιακοῦ Σχίσματος τό 1924 ἐπί ἡμερῶν τοῦ μασώνου Πατριάρχου Μελετίου Μεταξάκη, ἡ πρωτοστασία τοῦ Οἰκουμ. Πατριαρχείου στή λεγομένη Οἰκουμενική Κίνηση καί τήν ἵδρυση τοῦ παναιρετικοῦ "Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν" τό 1948, ἡ διαβόητη βλάσφημη "ἄρση τῶν Ἀναθεμάτων", ἤ τῆς ἀκοινωνησίας, μεταξύ Παπισμοῦ καί Ὀρθοδοξίας τοῦ 1965 ἐπί Πατριαρχείας τοῦ μασώνου Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, ἡ ἀναγνώριση τῶν διαφόρων αἱρετικῶν κοινοτήτων ὡς ἐκκλησιῶν, ἡ συνυπογραφή μαζί μέ αἱρετικούς ἀντορθοδόξων συμφωνιῶν καί κειμένων ὅπου ἀναγνωρίζεται ἡ ὕπαρξη χάριτος καί μυστηρίων στόν χῶρο τῶν αἱρέσεων, οἱ ἀμέτρητες συμπροσευχές καί συγχοροστασίες μετά αἱρετικῶν σέ ὀρθοδόξους Ναούς καί αἱρετικούς εὐκτηρίους οἴκους κ. ἄ. π.

Ὅλα τά ἀνωτέρω γιά τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία δέν εἶναι παρελθόν, οὔτε ἀποτελοῦν μεμονωμένα γεγονότα, οὔτε βεβαίως συνιστοῦν προσωπικά παραπτώματα ἤ πτώσεις κάποιων Κληρικῶν. Πρόκειται γιά τραύματα καί χαίνουσες πληγές στό Σῶμα Της. Συνιστοῦν προδοσίες τῆς Πίστεως καί χρήζουν ἀναλόγου θεραπείας, ἡ ὁποία, κατά τά προβλεπόμενα ὑπό τῆς κανονικῆς Παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας, ἀπαιτεῖ διόρθωση διά ἀνακλήσεως, καταδικῶν καί ἀποκηρύξεων ὅλων αὐτῶν τῶν βλασφήμων καί ἀντικανονικῶν ἐνεργειῶν.

Καί δέν ἔφθαναν ὅλα τά ἀνωτέρω, τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο διά τοῦ Προκαθημένου του ἀπετόλμησε, συμπαρασύροντας σχεδὀν ὅλες τίς ὑπόλοιπες Τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καί τά Πατριαρχεῖα, τή σύγκληση τῆς λεγομένης "Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου" στήν Κρήτη, τόν Ἰούνιο τοῦ 2016, ἡ ὁποία οὐσιαστικῶς ἀμνήστευσε καί "νομιμοποίησε" "συνοδικῶς" καί "πανορθοδόξως" τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!

Ἐπειδή δέ, τέσσερεις ἐκ τῶν δεκατεσσάρων κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν "ἐτόλμησαν" νά ἀπέχουν, ἀδιαφορώντας γιά τίς ἐκκλήσεις καί τίς πιέσεις τοῦ Προεδρεύοντος ἐκείνης Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ὁ τελευταῖος, ὡς φαίνεται καί διαπιστώνεται, ἀνέλαβε νά τίς ἐκδικηθεῖ. Πρώτη ἐξ αὐτῶν ἐπέλεξε νά πλήξει τήν θεωρουμένη ὡς ὑποκινήσασα τίς ὑπόλοιπες Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας (Πατριαρχεῖο Μόσχας), καταφέροντας σ' αὐτήν καίριο πλήγμα μέ τήν πρόσφατη αὐθαίρετη ἀνακήρυξη (ἐκ μέρους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου) Ἐκκλησίας στήν Οὐκρανία ὡς Αὐτοκεφάλου.

Πρόκειται γιά ἕνα μεῖζον κανονικό ζήτημα ἥ μᾶλλον ἔγκλημα καί παγκόσμιο σκάνδαλο στόν χῶρο τῆς οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος μετά τῆς περί αὐτόν Πατριαρχικῆς Συνόδου, ἀφ' ἑνός μέν, περιφρόνησε τήν κανονική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ὑπαγομένη ἀπό αἰώνων στό Πατριαρχεῖο Μόσχας καί τήν ὑποκατέστησε μέ τήν ὑπ' αὐτοῦ σχηματισθεῖσα "Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας" ἀναγνωρίζων ὡς Ἱεραρχία αὐτῆς ἀχειροτονήτους, αὐτοχειροτονήτους, διεφθαρμένους καί  κανονικῶς καθηρημένους καί ἀφορισμένους σχισματικούς "ἐπισκόπους"!

Μέχρι στιγμῆς οὐδεμία, πλήν τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀνά τόν κόσμον ἔχει ἀναγνωρίσει καί ἔλθει σέ ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ τήν ὑπ' αὐτοῦ δημιουργηθεῖσα νέα "Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας". Ἐν τῶ μεταξύ, τό Πατριαρχεῖο Μόσχας διέκοψε τό μνημόσυνο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καί τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Μολαταῦτα, ὁ φημιζόμενος γιά τήν ἐπιμονή καί τήν ἀνταποδοτική διάθεσή του Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, δέν φαίνεται νά ὑποχωρεῖ ἤ νά προβληματίζεται γιά τίς ἐπιλογές του. Ἀντιθέτως, φέρεται ἀποφασισμένος νά διασπάσει, μέ κάθε μέσον καί ἀσκώντας κάθε δυνατή πίεση, τό ἀρραγές μέχρι στιγμῆς κοινό μέτωπο ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἐναντίον τῶν ἀποφάσεων καί τῶν  χειρισμῶν του.

Τόσο περί τῆς οἰκουμενιστικῆς "Συνόδου" τῆς Κρήτης, ὅσο καί περί τῆς ἀντικανονικῆς καί σκανδαλώδους ἀνακηρύξεως "Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας", ἔγιναν καί γράφτηκαν πολλά ἀπό πολλούς. Ἀποτειχίσθηκαν Κληρικοί, διώχθηκαν ἄλλοι καί κυρίως ἀπογοητεύθηκε καί προβληματίσθηκε βαθύτατα ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ. Τίποτε, ὅμως, δέν φαίνεται νά πτοεῖ τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη καί τό ἐπιτελεῖο του. Ἀντιθέτως, ἐξ ἀφορμῆς ὅλων αὐτῶν, μέ κυνικότητα, στελέχη καί ὑπερασπιστές τοῦ Φαναρίου καί τῶν συγκεκριμένων ἐπιλογῶν του ἐξέφρασαν χωρίς ἀναστολές θέσεις καί θεωρίες πού πιστοποιοῦν, πέραν τῶν ἄλλων, τήν ἐκκλησιολογική αἵρεσή των περί τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ὡς πρώτου ἄνευ ἴσων ἐν τῆ καθόλου Ἐκκλησίᾳ, δηλαδή τήν ἀναγόρευσή του σέ Πάπα τῆς Ἀνατολῆς!

Τά σχετικά τεκμήρια καί οἱ παραπομπές γιά ὅλα τά ἀνωτέρω παραλείπονται ἐδῶ, γιατί ἔχουν ἐπανειλημμένως καί κατά κόρον ἀναφερθεῖ καί ἀναλυθεῖ σέ πολλά σχετικά ἄρθρα ἄλλων συναδέλφων. Τό παρόν ἄρθρο ἔχει ἄλλο σκοπό. Νά κρούσει τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου καί νά συμβάλλει ἔστω καί κατ' ἐλάχιστον οὕτως ὥστε τόσο ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὅσο καί ἡ Ἱερά Κοινότητα τοῦ Ἅγίου Ὄρους νά κατανοήσουν ὅτι ΕΣΧΑΤΗ ΩΡΑ ΕΣΤΙΝ!

Βαρύς ὁ λόγος, ἀλλά ἄν δέν εἰπωθεῖ τώρα πότε θά εἰπωθεῖ; Οἱ ἐν λόγῳ ὑπεύθυνοι καί ἁρμόδιοι Ἱεράρχες καί Μοναχοί ἀντιστοίχως: Πιστεύουν στόν Θεό; Ἀγνοοῦν ὅτι ὑπάρχει θάνατος; Γνωρίζουν ὅτι θά τούς ζητηθεῖ ἀπολογία στό φοβερό βῆμα τοῦ Χριστοῦ; Ἄν πιστεύουν καί γνωρίζουν τήν ἀλήθεια, τότε ΟΦΕΙΛΟΥΝ νά τό ἀποδείξουν!

Καμμία σκοπιμότητα, κανένας φόβος, καμμία τρομοκρατία, κανένας ὑπολογισμός ἀνθρώπινος καί συμφεροντολογικός, καμμία συναλλαγή δέν μπορεῖ νά τούς δικαιολογήσει οὔτε τώρα, οὔτε ποτέ, ἐάν ὑποκύψουν στά κελεύσματα ἑνός Πατριάρχου ὁ ὁποῖος, εὐτυχῶς, δέν ἔκρυψε τά κακόδοξα φρονήματά του καί τίς ἀντορθόδοξες βλέψεις του.

Ἐάν τό ἐπίσημο Ἅγιον Ὄρος ὑποδεχθεῖ μετά τιμῶν καί δεχθεῖ ἀδιαμαρτύρητα νά πατήσει στόν ἱερό τόπο τά πόδια του ὁ δεδηλωμένος οἰκουμενιστής Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ἀμνηστευόμενος ἔτσι γιά τά κατά τῆς Πίστεως  καί τῆς Κανονικῆς Τάξεως τελευταῖα μεγάλα ἐγκλήματά του, δηλαδή τή σύγκληση τῆς αἱρετικῆς Συνόδου τῆς Κρήτης καί τήν σκανδαλώδη ἀνακήρυξη νέας Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας στήν Οὐκρανία, θά εἶναι συνένοχοι καί ἄξιοι τῶν μεγάλων συμφορῶν πού θά ἐπακολουθήσουν!

Καθώς ἐπίσης, οἱ Ἱεράρχες οἱ ὁποῖοι θά ὑποκύψουν καί θά συμμετάσχουν, ἀποδεχόμενοι τό "φιάσκο" τῆς ἐκτάκτου Ἱεραρχίας τῆς 12ης Ὀκτωβρίου ἐ. ἔ., στό προμελετημένο κανονικό ἔγκλημα τῆς ἀποδοχῆς τοῦ πανορθοδόξου σκανδάλου τῆς Αὐτοκεφαλίας ἐν Οὐκρανίᾳ, στό ὁποῖο ὡς φαίνεται ἀπεδέχθη νά συμπράξει ὁ μοιραῖος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, θά ἔχουν ἀκεραία τήν εὐθύνη ἑνός νέου μεγάλου σχίσματος στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας!

Φύλακας πλέον τότε θά ἀπομείνει, ἔναντι ἐπιόρκων Ἱεραρχῶν καί ἀναξίων ρασοφόρων, ὁ καταπροδομένος λαός τοῦ Θεοῦ! Στῶμεν, λοιπόν, καλῶς!