π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: τας θύρας τας θύρας …

ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΦΥΛΑΞΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ. ΛΥΠΟΥΜΑΙ.

Μακαριστός Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος (1927 – 2006)

Απόσπασμα ομιλίας που εκφωνήθηκε στις 15/02 του 1981.

ἀλλὰ ἔχω κατὰ σοῦ ὀλίγα, ὅτι ἔχεις ἐκεῖ κρατοῦντας τὴν διδαχὴν Βαλαάμ, ὃς ἐδίδαξε τὸν Βαλὰκ βαλεῖν σκάνδαλον ἐνώπιον τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ καὶ φαγεῖν εἰδωλόθυτα καὶ πορνεῦσαι. οὕτως ἔχεις καὶ σὺ κρατοῦντας τὴν διδαχὴν τῶν Νικολαϊτῶν ομοίως.

Παρά ταύτα έχω μερικά εναντίον σου, ολίγα όμως. Ότι εκεί έχεις μερικούς να αποδέχονται, να κρατούν την διδαχή του Βαλαάμ, ο οποίος είχε διδάξει τον Βαλάκ να βάλει σκάνδαλο μπροστά εις τους Ισραηλίτας να φάγουν ειδωλόθυτα και να πορνεύσουν. Έτσι κι εσύ έχεις τους Νικολαΐτες που αυτοί διδάσκουν τα παρόμοια.

Ώστε υπάρχουν και παράπονα εις τον Ιησούν. ἔχω ὀλίγα κατὰ σοῦ, έχω μερικά εναντίον σου. Αλλά είναι σας είπα ολίγα και πρόκειται περί επιδράσεων του ειδωλολατρικού περιβάλλοντος εις την ζωήν μερικών Χριστιανών που ο επίσκοπος δεν επρόσεξε επαρκώς.

Σημειώσατε ότι τότε η Εκκλησία ήτο κλειστή. Ήτο με όλη τη σημασία της λέξεως κλειστή, όπως είναι ένας καρπός που μεγαλώνει σ’ ένα δέντρο και το μεγάλωμα του καρπού είναι εκ των έσω προς τα έξω. Παρ’ τε παρακαλώ -να πάρω έναν μεγάλο καρπό για να γίνω έτσι εντυπωσιακός- παρ’ τε ένα καρπούζι. Βλέπετε στην καρπουζιά ένα καρπουζάκι είναι μόλις μικρούτσικο. Αυτό αρχίζει να μεγαλώνει, να μεγαλώνει. Πώς μεγαλώνει; Δεν μεγαλώνει εκ των έσω προς τα έξω; Έρχεται απ’ έξω να προστεθεί τίποτα για να μεγαλώσει το καρπούζι; Αλλά από μέσα κάτι γίνεται και μεγαλώνει. Τι είναι αυτό το κάτι που γίνεται; Βεβαίως παίρνει τροφή, παίρνει από έναν μίσχον, παίρνει νερό, παίρνει τροφές δια μέσω του νερού και τρέφεται και μεγαλώνει εκ των έσω προς τα έξω.

Αυτό ήταν η αρχαία Εκκλησία και αυτό οφείλει να είναι πάντοτε η Εκκλησία. Δηλαδή, υπήρχε ένας μίσχος, υπήρχε μία πόρτα η πόρτα των κατηχουμένων. Θα υποστείς κατήχηση, θα δοκιμαστείς ποιος είσαι και μετά θα βαπτιστείς και θα γίνεις μέλος της Εκκλησίας του Χριστού.

Η Εκκλησία λοιπόν του Χριστού ήταν κλειστή. Δεν μπορούσες να μπεις μέσα εάν προηγουμένως δεν είχε δοκιμαστεί η αξία σου. Ποιος είσαι. η πίστη σου, η αρετή σου, η ζωή σου. Και οι πόρτες ήταν κλειστές όχι με την έννοια πλέον του βαπτίσματος μόνον, αλλά και με την τεχνική σημασία του όρου οι πόρτες ήταν κλειστές. Εκείνο το ‘τας θύρας τας θύρας’, αυτό ακριβώς διασώζει. Το ότι δηλαδή μέσα στην Εκκλησία οι φύλακες, οι θυρωροί, έκλειναν την πόρτα για να μην μπει κανείς άπιστος. Ούτε κατηχούμενος. Οι κατηχούμενοι προ του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας μέσα στη Θεία Λειτουργία αναχωρούσαν. Γι’ αυτό έκλειναν οι πόρτες, έβγαιναν όλοι έξω και έμεναν μόνοι οι πιστοί οι οποίοι παρακολουθούν την Λειτουργία για να κοινωνήσουν.

Φαίνεται όμως ότι είχαν δημιουργηθεί κάποιες επιδράσεις εις τα μέλη της Εκκλησίας ώστε μερικοί είχαν δεχθεί απ’ το ειδωλολατρικό περιβάλλον αυτήν την διδασκαλίαν των ειδωλολατρών, των Νικολαϊτών που είχαμε αναλύσει μία περασμένη φορά, και αντιλαμβάνεσθαι ότι μερικοί Χριστιανοί παρουσίαζαν αυτό το φαινόμενον των επιδράσεων.

Αυτό δεν άρεσε εις τον Κύριον. Ήθελε τα μέλη της Εκκλησίας να είναι όπως Εκείνος θέλει, γι’ αυτό διαμαρτύρεται κατά του επισκόπου και του λέγει: ἔχω κατὰ σοῦ ὀλίγα.

Εάν με την εικόνα που σας περιέγραψα έπρεπε να δούμε την εποχή μας, τι θα λέγαμε; Η Εκκλησία σήμερα είναι κλειστή ή ανοιχτή;

Είναι ανοιχτή.

Οι πόρτες δεν κλείνουν πλέον. Όχι μόνο με την τεχνική έννοια του όρου, αλλά ούτε καν ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί που μπαίνουν μέσα εις την Εκκλησία. Ούτε καν τους ξέρουμε. Και το χειρότερο, ότι όπως έχουμε διαμορφωθεί, δεν ξέρει ούτε ο ιερεύς το ποίμνιόν του, ούτε το ποίμνιο τον ιερέα. Δεν γνωριζόμαστε πια.

Ενώ πρώτα οι Χριστιανοί όταν ελέγετο το ‘τας θύρας τας θύρας’, ο ένας κοιτούσε τον άλλον -μάλιστα αυτό διασώζεται σε μία άλλη Λειτουργία, αρχαία Λειτουργία- κοιτούσε ο ένας τον άλλον να ιδούν μήπως έχει μείνει κάποιος ο οποίος είναι άγνωστος. Και δεν μπορούσε να μείνει κανείς άγνωστος μέσα εις την Εκκλησίαν.

Έτσι, δεν ξέρω σήμερα τι θα έλεγε ο Κύριος αγαπητοί μου εις τον κάθε επίσκοπον. Τι να του πει; Έχω λίγα κατά σου; Ότι άφησες τους Νικολαΐτας να επιδράσουν στην ζωή των πιστών σου; Όταν εισβάλλει η τηλεόρασις, το ραδιόφωνο, το θέατρο, ο κινηματογράφος. Ο τρόπος ζωής, εκείνος, που υπάρχει πια σήμερα ..

Ξέρετε πως ακριβώς θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την όλη υπόθεση; Με ένα διάτρητο καλάθι που πάμε να βάλομε νερό. Που να κρατήσεις το νερό μες στο καλάθι; Τι να κρατήσεις; Τι να βουλώσεις; Ποια τρύπα να κλείσεις στο καλάθι για να κρατήσεις το νερό; Είναι μία κατάστασις φοβερή και σήμερα δεν θα είχε ο Κύριος να μας πει ότι έχει λίγα εναντίον μας. Θα είχε πολλά.

Ωστόσο, εδώ εκείνο που πρέπει να προσέξουμε, γιατί φαίνεται πια ότι το ποίμνιον πρέπει να φυλάει μόνο του τον εαυτό του. Έτσι φαίνεται. Προσέξτε τι είπα. Μην περιμένετε να σας φυλάξουμε εμείς. Λυπούμαι. Φυλάξτε τον εαυτό σας αγαπητοί. Φυλάξτε τον εαυτόν σας. Εάν δεν φυλάξετε εσείς τον εαυτόν σας μην περιμένετε να σας φυλάξει κάποιος άλλος. Λυπούμαι που το λέγω αλλά σας εξήγησα. Ποια τρύπα στο καλάθι να βουλώσουμε εκεί που φτάσαμε; Το αντιλαμβάνεσθε και μόνοι σας. ..

Απομαγνητοφώνηση [09:40 έως 16:33] Φαίη -Τας Θύρας Τας Θύρας

Πηγή arnion.gr Ιερά Αποκάλυψις, Ομιλία αριθμός 14: «Βαλααμιτισμός – Νικολαϊτισμός ὡς αἰώνιος τύπος δράσεως καί μεθόδου δολιοφθορέων τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.»