Ποιοι βουλευτές ορκίστηκαν με θρησκευτικό όρκο και ποιοι με πολιτικό

Με θρησκευτικό όρκο ορκίστηκαν οι περισσότεροι νέοι βουλευτές. Πρώτα, πραγματοποιήθηκε η ορκωμοσία με θρησκευτικό όρκο της συντριπτικής πλειοψηφίας των βουλευτών της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ και της Ελληνικής Λύσης, με την εξαίρεση της Φωτεινής Πιπιλής και του Γιώργου Παπανδρέου.

 Τον καθιερωμένο αγιασμό και την ορκωμοσία τέλεσε ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, Ιερώνυμος, μαζί με τα μέλη της Ιεράς Συνόδου.

Ακολούθησε ο όρκος στο κοράνι των τριών μουσουλμάνων βουλευτών. Πρόκειται για τους Ιλχάν Αχμέτ (ΚΙΝΑΛ, Ροδόπη), Χουσεϊν Ζεϊμπέκ (ΣΥΡΙΖΑ, Ξάνθη) και Μπουρχάν Μπαράν (ΚΙΝΑΛ, Ξάνθη). Τέλος, δόθηκε ο πολιτικός όρκος των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και του ΜεΡΑ 25 .

Από τον ΣΥΡΙΖΑ έκαναν τη διαφορά οι βουλευτές Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης, Θάνος Μωραΐτης, Τρύφων Αλεξίαδης, Νίνα Κασιμάτη και Θεοδώρα Τζάκρη που ορκίστηκαν με θρησκευτικό όρκο.

enikos.gr,Τετάρτη 17 Ιουλ 2019

195 βουλευτές στούς 300 ἔδωσαν θρησκευτικό ὅρκο

Εφημερίς Εστία estianews.gr Ιούλ 19, 2019

Ἐλευθερία ἐπιλογῆς γιά ὀρθοδόξους, μουσουλμάνους, ἄθεους

ΟΡΚΩΜΟΣΙΑ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΔΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Η ΧΘΕΣΙΝΗ ὁρκωμοσία τῆς νέας Βουλῆς ἐπανέλαβε τό τυπικό πού ἴσχυε πρίν ἀπό τήν ἀνάδειξη τοῦ ΣΥΡΙΖΑ στήν ἐξουσία. Οἱ βουλευτές μέλη τῆς Κυβερνήσεως, οἱ βουλευτές τῆς κυβερνητικῆς πλειοψηφίας καί ἄλλων κομμάτων (ΚΙΝΑΛ, Ἑλληνική Λύση) ὁρκίσθηκαν μέ θρησκευτικό ὅρκο πλήν δύο (Γιῶργος Παπανδρέου, Φωτεινή Πιπιλῆ). Ἄν στούς 188 τῶν κομμάτων αὐτῶν προστεθοῦν καί ἑπτά βουλευτές τοῦ ΣΥΡΙΖΑ πού ἔδωσαν θρησκευτικό ὅρκο (Αὐγέρη, Τριανταφυλλίδης, Μωραΐτης, Ἀλεξιάδης, Τζάκρη, Κασιμάτη, Ζεϊμπέκ), ὁ ἀριθμός ἐκείνων πού ἔδωσαν θρησκευτικό ὅρκο αὐξάνεται σέ 195. Τό 65% τῶν βουλευτῶν ἔδωσε δηλαδή θρησκευτικό ὅρκο.

Ὡστόσο, αὐτό πού διαφοροποιεῖ τήν Ἑλληνική Δημοκρατία –θρησκευτικό ὅρκο δίδουν καί ἄλλα κοινοβούλια συμφώνως πρός μελέτη τῆς καθηγητρίας Συνταγματικοῦ Δικαίου Πηνελόπης Φουντεδάκη– εἶναι ἡ σύμπραξις τῆς Ἐκκλησίας στήν ὁρκωμοσία. Αὐτό μᾶς διαφοροποιεῖ καί σηματοδοτεῖ τήν ἐθνική παράδοσή μας. Ἡ Ἐκκλησία δέν παρίσταται σέ τελετές καί ὁρκωμοσίες ὡς θρησκευτική Ἀρχή. Παρίσταται διότι ἦταν παροῦσα σέ ὅλες τίς ἱστορικές στιγμές τῆς ἐθνικῆς πορείας μας πρίν καί μετά τήν ἵδρυση τοῦ νεωτέρου ἑλληνικοῦ κράτους. Στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τῆς Αἰγίνης πού λειτούργησε ἐπί ὀλίγον καί ὡς Βουλευτήριον φυλάσσονται μέχρι καί σήμερα τά Εὐαγγέλια στά ὁποῖα ὁρκίσθη ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας Κυβερνήτης τοῦ κράτους. Ἔχει δέ σημασία ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη θρησκεία διακρίνεται γιά τήν ἀνοχή της στά διαφορετικά δόγματα, καί πάντως δέν υἱοθετεῖ τήν ἀρχή τῆς οὐδετεροθρησκείας πού εἶναι ξένη πρός τά ἑλληνικά θέσμια.

Τί ἰσχύει σέ ἄλλα κράτη τῆς ΕΕ – ΗΠΑ

Συμφώνως πρός μελέτη τῆς ἰδίας καθηγητρίας Πηνελόπης Φουντεδάκη, ὁ ἰσχυρότερος τυπικῶς δεσμός Κράτους – Ἐκκλησίας στήν Εὐρώπη παρατηρεῖται στήν Ἀγγλία, ὅπου ὁ Βασιλεύς εἶναι καί ἡ κεφαλή τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας. Ἡ στέψις εἶναι θρησκευτική τελετή μέ τόν Ἀρχιεπίσκοπο τοῦ Canterbury νά δίδει τό στέμμα. Κυβερνητικοί ἀξιωματοῦχοι καί βουλευτές μποροῦν νά δώσουν ὅρκο μέ γενική ἀναφορά στόν Θεό (σέ Βίβλο, Κοράνι, Π. Διαθήκη κ.λπ.) ἤ πολιτική διαβεβαίωση (ἰσχύει ἀπό τό 1888), ὅπως ἔκανε καί ὁ νῦν ἀν. Πρωθυπουργός τῆς Βρεταννίας Νίκολας Κλέγκ.

Ἀναφορά στόν «παντοδύναμο Θεό» περιλαμβάνει ὁ ὅρκος τοῦ Προέδρου τῆς Ἰρλανδίας, ἑνός ἔντονα θρησκευτικοῦ κράτους μέ ἀναφορές στό προοίμιο τοῦ Συντάγματος στήν Ἁγία Τριάδα.

Στήν Πολωνία, μιά βαθειά θρησκευόμενη καθολική χώρα, ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, ὁ Πρωθυπουργός καί οἱ ὑπουργοί ἔχουν τήν διακριτική εὐχέρεια νά ἐπιλέξουν ἄν θά προσθέσουν στόν ὅρκο τους τήν φράση «εἴθε νά μέ βοηθήσει ὁ Θεός». Ὅπως καί οἱ Ἰρλανδοί, ὁρκίζονται ἐνώπιον τῶν βουλευτῶν τους.

Στήν Γερμανία ὁ ὅρκος πού προβλέπεται ἀπό τό γερμανικό Σύνταγμα γιά τόν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας καί τόν καγκελλάριο ἔχει στό τέλος τήν φράση «εἴθε νά μέ βοηθήσει ὁ Θεός», ἡ ὁποία μπορεῖ νά ἀπαλειφθεῖ. Ὁ πρῶτος καί ὁ μοναδικός μέχρι στιγμῆς πού τό ἔκανε ἦταν ὁ Γκέρχαρντ Σρέντερ τό 1998. Μετά τήν νίκη τῆς Ἄγγελα Μέρκελ ἡ θρησκευτική ἀναφορά… παλινορθώθηκε.

Στήν Δανία ὁ Βασιλεύς εἶναι μέλος τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας, ὁ ὅρκος του ὅμως δίδεται ἐνώπιον τοῦ Συμβουλίου τοῦ Κράτους, καί δέν ἔχει θρησκευτικό χαρακτῆρα.

Ἀκόμη καί στήν Ἰταλία ὁ ὅρκος τοῦ Προέδρου τῆς Ἰταλικῆς Δημοκρατίας ἐνώπιον τῶν νομοθετικῶν σωμάτων δέν ἐμπεριέχει θρησκευτικές ἀναφορές. Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τόν ὅρκο τοῦ Ἰταλοῦ Πρωθυπουργοῦ καί τῆς Κυβερνήσεως ἐνώπιον τοῦ Πρόεδρου τῆς Δημοκρατίας.

Καμμία θρησκευτική ἀναφορά δέν ἐμπεριέχεται στόν ὅρκο πού δίδεται ἀπό τόν Ἱσπανό Βασιλέα καί τόν διάδοχο (ὁ Πρωθυπουργός ὁρκίζεται στά Ἀνάκτορα ἀκουμπώντας τό χέρι του στό Σύνταγμα, ἐνῶ δίπλα του ὑπάρχει μιά ἀνοικτή Βίβλος), ἀλλά καί ὁ Πρόεδρος τῆς Πορτογαλίας ὁρκίζεται στήν τιμή του.

Τό βελγικό σύνταγμα προβλέπει τόν ὅρκο τοῦ Βασιλέως ἐνώπιον τῶν νομοθετικῶν σωμάτων χωρίς θρησκευτικές ἀναφορές.

Στήν Γαλλία, τήν κοιτίδα τοῦ λαϊκοῦ-κοσμικοῦ κράτους τῆς Εὐρώπης, δέν ὑπάρχει ἡ ἔννοια τοῦ ὅρκου γιά τόν νεοεκλεγέντα Πρόεδρο.

Στήν Αὐστρία δίδονται πολιτικές διαβεβαιώσεις μέ προαιρετικές τίς θρησκευτικές ἀναφορές. Ἐπιλογή ἀνάμεσα σέ ὅρκο μέ θρησκευτικές ἀναφορές (κυρίως μέ τήν φράση «εἴθε νά μέ βοηθήσει ὁ Θεός») καί πολιτική διαβεβαίωση ὑπάρχει σέ Φινλανδία, Ὁλλανδία (ἀκόμη καί γιά τόν Βασιλέα), Λιθουανία, Μάλτα, Ρουμανία, Κροατία κ.ἀ. Χωρίς καμμία θρησκευτική ἀναφορά εἶναι οἱ ὅρκοι σέ Τσεχία, Μολδαβία, Ρωσσία (ὁ Πρόεδρος ὁρκίζεται ἐνώπιον κοινοβουλευτικῶν, κυβερνητικῶν καί δικαστικῶν ἀξιωματούχων), Βουλγαρία, Σλοβακία, Σλοβενία, Λεττονία, Ἐσθονία κ.ἀ.

Τί περιλαμβάνει ἡ διαδικασία στίς ΗΠΑ

Ἄν καί ἡ φράσις «εἴθε νά μέ βοηθήσει ὁ Θεός» δέν περιλαμβάνεται στόν ὅρκο πού περιγράφει τό Σύνταγμα τῶν ΗΠΑ γιά τόν Πρόεδρο, αὐτή προστίθεται «ἐθιμοτυπικά». Ἡ διαμάχη γιά τό ἄν ἡ θρησκευτική ἀναφορά πού χρησιμοποίησε καί ὁ Μπαράκ Ὀμπάμα ξεκίνησε ἀπό τόν ἴδιο τόν Τζώρτζ Οὐάσιγκτων ἤ προέκυψε ἀργότερα, μαίνεται στίς ΗΠΑ, μέ μόνο σίγουρο πώς ὑπῆρχε ἤδη ἐπί Ἀβραάμ Λίνκολν. Μόνον ὁ Φράνκλιν Πήρς χρησιμοποίησε τό 1853 τήν ἐναλλακτική τῆς διαβεβαιώσεως. Ὁ Πρόεδρος συνηθίζεται νά ἀκουμπᾶ τήν Βίβλο, ἐνῶ τόν ὁρκίζει ὁ ἀνώτατος δικαστής. Κατά τήν κ. Φουντεδάκη, ἡ ἀναφορά στόν Θεό χωρίς ὀνοματεπώνυμο εἶναι τό στοιχεῖο πού συνδέει συναισθηματικά τό πρόσωπο τοῦ Προέδρου μέ τόν λαό, σέ μιά κοινωνία μέ ἔντονο θρησκευτικό συναίσθημα.

Στόν Καναδᾶ Πρωθυπουργός καί ὑπουργοί μποροῦν νά ὁρκισθοῦν ἤ νά δώσουν διαβεβαίωση. Στήν Λατινική Ἀμερική κυριαρχοῦν οἱ πολιτικοί ὅρκοι παρά τήν τεράστια ἐπιρροή τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Ὅπως ἐξηγεῖ ἡ κ. Φουντεδάκη, αὐτό συμβαίνει λόγω τῶν προεδρικῶν «κατά βάση» πολιτευμάτων, πού ἔχουν αὐταρχικά στοιχεῖα, ἀλλά δέν συνδέονται παραδοσιακά μέ τήν θρησκευτική ἡγεσία. Στήν Βραζιλία ἐπιχειρήθηκε κάποια στιγμή νά ὑπάρξει θρησκευτικός ὅρκος, ἀλλά ἡ ἀπόπειρα κατέρρευσε, ἐνῶ στήν Βενεζουέλα ὁ Τσάβες τόν ἐπανέφερε γιά νά ἀποκτήσει εὐρύτερο λαϊκό ἔρεισμα. Σέ Αὐστραλία καί Ν. Ζηλανδία, ἄν καί οἱ βρεταννικές ἐπιρροές εἶναι ἐμφανεῖς στούς ὅρκους μέ ἀναφορές στήν βασιλεία καί τόν Θεό, δίδονται μέ πολιτικούς ὅρους ἐνώπιον τοῦ κοινοβουλίου.

Στήν Ἰνδία ἡ τελετή τῆς ὁρκωμοσίας τοῦ Πρωθυπουργοῦ γίνεται στό Προεδρικό Μέγαρο στό Νέο Δελχί καί ὑπάρχει δυνατότης ἐπιλογῆς ὅρκου ἤ πολιτικῆς διαβεβαιώσεως. Στήν Ἰαπωνία ὁ Βασιλεύς ὁρκίζεται μέ τό σιντοϊστικό μοντέλο, ἀλλά τά μέλη τοῦ κοινοβουλίου πολιτικῶς.

……………………………………………..

Εθνική παράδοση

Η ορκωμοσία στη Βουλή ως πρότυπο για τη Δύση

Από τον ΜΑΝΩΛΗ ΚΟΤΤΑΚΗ dimokratianews,19.07.2019

Διαπορούσε νωρίς χθες το πρωί στην ΕΡΤ η Μαριλένα Κατσίμη εις τι συνίσταται αυτό που η εφημερίδα μας ονόμασε «ορκωμοσία με Χριστό και ευπρέπεια», αναφερόμενη βεβαίως στην τελετή της νέας Βουλής.

Προφανώς, επειδή στην πατρίδα μας θεωρούμε ρουτίνα τις δημόσιες τελετές, σπάνια αντιλαμβανόμαστε τους συμβολισμούς τους. Οι ξένοι όμως, ακόμα και αυτοί που δεν μας αγαπούν, τις παρατηρούν και εντυπωσιάζονται.

Το 2015 ο Ερντογάν παρακολούθησε δορυφορικά από την ΕΡΤ την ορκωμοσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου, την κατάθεση στεφάνου στον Αγνωστο Στρατιώτη, τη συνοδεία των ευζώνων και την ανάκρουση του εθνικού ύμνου, και εντυπωσιασμένος τηλεφώνησε στον ανώτατο άρχοντα για να του εκφράσει τον θαυμασμό του. 

Για εμάς όμως είναι ρουτίνα.

Δεν νιώθουμε τίποτε. Αυτό συνέβη και προχθές στο Κοινοβούλιο. Επειδή παρακολουθούμε χρόνια τώρα τα καθιερωμένα κατά την τελετή της ορκωμοσίας, τα θεωρούμε λεπτομέρειες.

Ωστόσο η ορκωμοσία μας είναι πρότυπο για δυτική δημοκρατία, διότι διεξάγεται έτσι ώστε διακηρύσσει τον σεβασμό της στο μετριοπαθές Ισλάμ. Και σε άλλα Κοινοβούλια του κόσμου μουσουλμάνοι δίδουν θρησκευτικό όρκο.

Σε ελάχιστα όμως -μην πω σε κανένα- μουσουλμάνοι βουλευτές θέτουν την παλάμη τους στο Κοράνι. Στην Ευρώπη θεωρείται περίπου βλάσφημο κείμενο.

Στην Ελλάδα όμως η ορκωμοσία των μουσουλμάνων βουλευτών έναν αιώνα τώρα γίνεται στο Κοράνι.

Και ενώ αυτοί δίδουν όρκο στον Προφήτη Μωάμεθ ότι θα εφαρμόζουν πιστά το Σύνταγμα και τους νόμους, οι χριστιανοί συνάδελφοί τους εγείρονται από τα έδρανά τους και παρακολουθούν όρθιοι, εις ένδειξιν σεβασμού, την ορκωμοσία των συναδέλφων τους.

Βρείτε, παρακαλώ, αντίστοιχη ευρωπαϊκή εικόνα!

Να, λοιπόν, γιατί η ελληνική ορκωμοσία είναι υπόδειγμα για δυτική δημοκρατία. Δεν προάγει το μίσος και το πάθος, αλλά τη συνύπαρξη και την ανοιχτή κοινωνία. Πρόκειται για παράδοση.

Παράδοση που άρχισε επί Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος στις πρώτες Βουλές μετά τη Λωζάννη διόριζε με διαδικασίες αντίστοιχες με των σημερινών βουλευτών Επικρατείας μουσουλμάνους στη Βουλή.

Παράδοση που εκφράζεται έως σήμερα με την προαιρετική εφαρμογή του ιερού νόμου της σαρίας από τους μουφτήδες της Θράκης, δικαίωμα που δόθηκε στο μετριοπαθές Ισλάμ από τον Βενιζέλο, για να νιώσει ασφαλής η θρησκευτική μειονότητα μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών.

Παράδοση που εκφράζεται στις μέρες μας με την ίδρυση Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου, για να παίρνουν πτυχία οι ιμάμηδες θρησκευτικοί λειτουργοί τους.

Στην παράδοση του κοινοβουλευτισμού μας βρίσκεται, λοιπόν, η ρίζα της αποδοχής της διαφορετικότητας. Και στο μέτρο που στην πατρίδα μας δεν βρήκε πρόσφορο έδαφος ο τζιχαντισμός εξαιτίας της επίδειξης σεβασμού στους αλλόδοξους στο ανώτατο δυνατό επίπεδο, αυτό αποτελεί πατριωτική πολιτική.

Στην κοινοβουλευτική παράδοσή μας ανήκει και η σύμπραξη της Εκκλησίας στην παροχή του νενομισμένου όρκου των βουλευτών με την τελετή του αγιασμού. Διαβάζω και ακούω ανόητα σχόλια περί θεοκρατικού μοντέλου τύπου Ιράν. Μόνο όποιος δεν ξέρει τα λέει αυτά.

Στο Ιράν η ορκωμοσία του αρχηγού του κράτους γίνεται σε τζαμί, τι σχέση έχει η Ελλάδα με αυτό;

Στην πατρίδα μας, σε μία και μοναδική στιγμή, ιστορική για το έθνος, ο Καποδίστριας ορκίστηκε κυβερνήτης του κράτους μέσα στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Αίγινας (το Ευαγγέλιο ορκωμοσίας του σώζεται), ώστε να σηματοδοτήσει τη συμπόρευση του έθνους με την Ορθοδοξία.

Η Εκκλησία παρίσταται στις δημόσιες τελετές και η Πολιτεία στις δοξολογίες της Εκκλησίας κατά τις εορτές, γιατί η Ιστορία και η παράδοση μάς το επέβαλαν.

Διότι η Εκκλησία υπήρξε εθνικός προμαχών. Διότι ο σταυρός για τον ίδιο λόγο κυματίζει στη σημαία μας.

ΥΓ.: Και βεβαίως αποτελεί είδηση ότι έπειτα από πέντε χρόνια εντατικής προπαγάνδισης της ουδετεροθρησκίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός έστειλε στο Κοινοβούλιο 195 βουλευτές που ορκίστηκαν με θρησκευτικό όρκο και αποκήρυξαν τον αποχρωματισμό. Τι δεν καταλαβαίνετε;