Ο επιθανάτιος ρόγχος του Μπολσεβικισμού

Ο επιθανάτιος ρόγχος του Μπολσεβικισμού

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος

Η κατάσταση με την πολιτική σκηνή της χώρας τείνει να δημιουργήσει αντιφατικά συμπεράσματα, διότι φέρεται ως «πολύφερνη νύφη», ιδίως ως προς την προώθηση αρχικών μέτρων αναφορικώς με τα ζέοντα κοινωνικά ζητήματα όπως είναι η ανέλεγκτη εγκληματικότητα, η έλλειψη αστυνόμευσης, τα Εξάρχεια, τα οποία έχουν μετασχηματισθεί αυθαίρετα, μία αυτοδιοίκητη νησίδα, «άβατον»,  κατά το προσφυώς λεγόμενον.

Με την ιδία επίσης αποφασιστικότητα, προωθείται η κατάργηση του ασύλου, εις τα Πανεπιστήμια, δια να αποσαρθρωθεί επιτέλους, ο γόρδιος δεσμός της διαπλοκής, του παράνομου παρεμπορίου, της διακίνησης ναρκωτικών ουσιών, συνεπεία της εγκαθιδρυθείσας ιδεοληψίας της εγκληματικής αριστεράς, η οποία υπέθαλπε εν γνώσει της, όλα τα ανοσιουργηματικά αυτά φαινόμενα επί μακρόν, με το φενακισμένο πρόσχημα δήθεν του προοδευτισμού και της ελευθερίας.

Η υποβάθμιση των Πανεπιστημίων όζει παρακμιακή σηψαιμική αποσύνθεση, αυτή η κατάσταση και η αισθητική αποτελούσε και αποτελεί την νοσηρή υποκουλτούρα της Αριστεράς, η οποία θεωρούσε, την αποδόμηση των Πανεπιστημίων, το οργανωμένο έγκλημα, την ωμή βία, την υποβάθμιση των πανεπιστημίων, ως εξέλιξη, δημοκρατία και πρόοδο, αυτά ενδεικτικά δια την ψυχοσύνθεση της αριστεράς και τις αγκυλωμένες και προκρούστειες ιδεοληψίες τις, οποίες πρέσβευε και μας διαπότιζε συστηματικώς και κατ’ εξακολούθηση πέντε σχεδόν συναπτών ετών, αποτυχημένης διακυβερνήσεως.

Επίσης, ενέργειες γίνονται ως προς την εξυγίανση του δημοσίου τομέα της υγείας και εν γένει η νέα κυβέρνηση τουλάχιστον εξαρχής δείχνει στοιχειώδη ευαισθησία εις το να προωθήσει θεμελιώδεις μεταρρυθμίσεις δια την υποτυπώδη εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, υποστηρίζοντας τους θεσμούς όπως εξάλλου επιβάλλει το Δημοκρατικό πολίτευμα εξ αντιδιαστολής με την αποδρομή  της χειρίστης και πρωτοφανούς αντιδημοκρατικής κυβέρνησης της διαρπαγής, του αντικληρικαλισμού και του εθνομηδενισμού του Σύριζα.

¨Όμως πέραν από αυτές τις πανθομολογουμένες ενέργειες επ’ ωφελεία του έθνους, παραλλήλως το προβαλλόμενο νέο ήθος δια την επανίδρυση του Κράτους ουδόλως συνάδει με την τοποθέτηση ορισμένων προσώπων, σε νευραλγικές θέσεις σε Υπουργεία, πρόσωπα τα οποία έχουν στηρίξει διαπρυσίως την κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών ή διαρκούσης της θητείας τους, έχουν ταυτισθεί εις το συλλογικό υποσυνείδητο με αρνητικές έως τραγικές εξελίξεις όπως η αλγεινή και επώδυνη ανάμνηση των νεκρών της φονικής πυρκαγιάς εις το Μάτι.

Η δολιχοδρομία της κυβερνητικής αυτής στάσης δίχως να προσοποιούμαι ότι είμαι επαΐων όμως μας γεννά εύλογες απορίες με ποια λογική, πορεύεται  και ενώ έχει την ευκαιρία να διακριθεί και να καθιερωθεί, αφενός λόγω του μεγάλου της ποσοστού και αφετέρου δια τον αναπόδραστο αντικειμενικό λόγο ότι διοικεί την πιο κρίσιμη περίοδο της μεταπολιτεύσεως.

Ωσαύτως δεν θέλω να προβώ εις τον συνειρμό ότι η επιλογή προσώπων η οποία συνειδητά έχουν στηρίξει την συμφωνία των Πρεσπών σε καίριες θέσεις συνεπάγεται ότι η Ν.Δ έχει αυτό-παραδοθεί εκ των προτέρων, έχοντας απεμπολήσει την δυνατότητα να καταγγείλει την αίσχιστη αυτή διεθνή συμφωνία διότι θα κλυδωνισθεί εκ βάθρων.

Εν πάση περιπτώσει οι ως άνω παρατηρήσεις, καθίστανται απλώς, σκέψεις εκτάκτως ειρημένες, καθώς η ίδια η πορεία των πολιτικών εξελίξεων, θα αποδείξει περίτρανα, το τι πράγματι ισχύει εν τοις πράγμασι και ποιά είναι εν τέλει η επικρατέστερη λογική.

Προσέτι μία άλλη σκέψη είναι μήπως, η κυβέρνηση της Ν.Δ, νοικοκυρέψει εσωτερικά την χώρα, ως ανέφερα ανωτέρα, εις τα προρρηθέντα Υπουργεία, ίνα αποσείσει βαθμηδόν και τεχνηέντως την θύελλα αντίδρασης σύμπασας της Ελλαδικής κοινωνίας περί της περίπυστης και κατάπτυστης συμφωνίας των Πρεσπών.

Σε κάθε περίπτωση οι ως άνω σκέψεις, βάσιμες ή μη, λυσιτελείς ή ατελέσφορες αποτελούν πολιτικές σκέψεις και αναδεικνύουν τις αντιφάσεις μίας κυβέρνησης η οποία, αφενός εκκινείται με δυναμισμό και αφετέρου, η επιλογή προσώπων εν συνδυασμό προς την σιγή ιχθύος δια το διακύβευμα των Εθνικών θεμάτων και παραμένει αινιγματικώς εκκρεμές και ασαφές και επάγομαι ακολούθως :

Ενώ δηλαδή υπάρχει και δικαίως, ένταση, βούληση και σπουδή στο άβατο των «Εξαρχείων», καθότι αποτελεί το προεξάρχον ζήτημα της Ν.Δ, ως προς τα εθνικά ζητήματα φέρεται ότι, τηρούνται χαμηλοί τόνοι, ή καθεύδουν τον νήδυμον ύπνο.

Περαιτέρω λοιπόν, άραγε, τι μέλλει γενέσθαι με την Θράκη, Κομοτηνή, με το καθεστώς των Μουφτήδων, με την Τουρκία, ως προς την αποκλειστική οικονομική ζώνη της Κύπρου, την συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, κρίσιμα και ζέοντα ζητήματα δια να  σχηματισθεί μία ολοκληρωμένη εικόνα δια την κυβέρνηση αναφορικώς με τον τρόπο χειρισμού θεμάτων τα οποία πλήττουν ζωτικά συμφέροντα του τόπου μας, ταπεινώνουν την πατρίδα μας και αναποδράστως δημιουργούν υπέρμετρα ανεπανόρθωτα και δυσχερώς αναστρέψιμα οιονεί δεδικασμένα εις βάρος της Πατρίδας μας, επί της διεθνούς σκηνής.

Εις επίρρωσιν των ως άνω, όλα τα συστημικά –εξωνημένα Μ.Μ.Ε, απέκρυψαν δολίως το Τουρκικό κόμμα στην Κομοτηνή, το οποίο ηγείται μία κυρία, η οποία δήλωνε ότι  έχει Τουρκική συνείδηση διασαλεύοντας την κοινωνική ειρήνη της περιοχής και δημιουργώντας τοιουτοτρόπως τριγμούς εις τις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ των δύο κρατών.

Μέχρι πότε το Τουρκικό Προξενείο θα ασκεί προπαγάνδα ή θα ασκεί πολιτική εις βάρος των Ελλαδικών συμφερόντων απροσχημάτιστα και η Ελλαδική κυβέρνηση θα ενδίδει υποχωρώντας δίχως να προχωρεί σε ουσιαστικά διαβήματα, περιστολής και αναχαίτισης αυτών των επαίσχυντων καταστάσεων οι οποίες καθίστανται μονομερώς εις βάρος των συμφερόντων της Ελλάδας μας.

Πιστεύω ότι η κυβέρνηση θα λάβει υπόψιν τα ως άνω κρίσιμα ζητήματα και πιθανολογώ ότι δεν προβαίνει άμεσα σε μεταρρυθμίσεις προκειμένου να ισοσταθμίσει την εν γνώσει της αδράνεια δια τα προαναφρθέντα, ορισμένα εκ των κρισίμων και καιρίων εθνικών ζητημάτων.

Εννοώ δηλαδή μήπως, ήδη έχει παραδώσει γη και ύδωρ, εις τον εχθρό, εν κρυπτώ και παραβύστω και δια να μην καταβαραθρωθεί και αποσταθεροποιηθεί ή να μην φανεί κραυγαλέως και εκκωφαντικώς αναξιόπιστη με τους ψηφοφόρους της,  ενεργεί βάσει σχεδίου, υπό την έννοια ότι δρα αποτελεσματικά δια υπερβάλλοντος ζήλου εις το εσωτερικό διότι εις τα ζητήματα εθνικής άμυνας είναι ήδη όμηρος ή δέσμιος των εξελίξεων.

Τα ως άνω επαναλαμβάνω, καθίστανται αποκυήματα της φαντασίας μου, δεν κατέχω ουδένα απτό στοιχείο η πληροφορία, απλώς επιδιώκω να καθίσταμαι εν μέρει αντικειμενικός, καταδεικνύοντας ορισμένες αντιφάσεις, οι οποίες αποτελούν τον τροφό σκέψης μου, δημιουργώντας αλλεπάλληλους συνειρμούς, οι οποίοι αναποδράστως πυροδοτούν ορισμένα συμψηφιστικά, πλην αυθαίρετα συμπεράσματα.

Προς το παρόν, παραμένουμε θεατές προς τις εξελίξεις δια να είμεθα, αργότερα εις θέσιν να γνωρίζουμε ποια εν τέλει πολιτική εν συνόλω θα ακολουθήσει η Ν.Δ η οποία εν προκειμένω είτε θα την επιβραβεύσουμε είτε θα την στηλιτεύσουμε.

Εις πάσαν όμως περίπτωση εμείς οφείλουμε ως Έλληνες και δη Χριστιανοί Ορθόδοξοι να τελούμε εν εγρηγόρσει, χωρίς φόβο και πάθος, να διαδηλώνουμε ευθαρσώς με ορθολογιστικά επιχειρήματα τις απόψεις μας και να διατηρούμε τα ήθη, έθιμα, τις  παραδόσεις και τις απαρασάλευτες αρχές της Πατρίδος και ζώσης Ορθοδόξου Παραδόσεως.

Συν Θεώ, διότι όπως είθισται να λέγω, ότι υπάρχουν και πνευματικές δυνάμεις οι οποίες συμβάλλουν προς την προάσπισή μας, μολονότι φαίνεται εν τέλει ότι είμεθα μόνοι μας.

Το ΄Άγιον ¨Ορος, η κιβωτός του Γένους μας, συνιστά έναν διαχρονικό θύλακα αντίστασης εις το διηνεκές, όπου δια των προσευχών των Μοναχών διαφυλάσσεται η ελευθερία και η ακεραιότητα της πατρίδα μας αλλά επίσης προστατεύεται η ανθρωπότητα από την καθολική επιβολή του κακού.

Ο αυτοδύναμος αυτός θεσμός, με ιστορική οντότητα και ιδιότυπο νομικό καθεστώς κατά το άρθρο 105 του Συντάγματος, αποτελεί μία σωσίβια λέμβο εις την σημερινή εσχάτη κατάπτωσιν των ηθών και την εν γένει αποσύνθεση της κοινωνίας και την καταβαράθρωση της Πατρίδας μας.

Ως εκ τούτου λοιπόν,  νύν εν παντί και πάντοτε και υπέρ πάντων ο αγών, ο Θεός και οι Άγιοι μας καθίστανται εσαεί παρόντες ακόμη και εάν ημείς απουσιάζουμε εκόντες άκοντες, ευρισκόμενοι ωσεί παρόντες.