ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΑΣ, ΠΡΟΣΕΡΧΕΤΑΙ ΩΣ ΙΚΕΤΗΣ

Ὁ Πατριάρχης Κων/λεως ἀπ’ ὅλους τοὺς Πρέσβεις (π.χ. Αὐστραλίας, Τουρκίας κ.ἄ.) συνηντήθη μόνον μὲ τὸν Ἀμερικανὸν κ. Πάϊατ. Εἶχε προηγηθῆ συζήτησις μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον διὰ τὸ Οὐκρανικὸν καὶ ἐπηκολούθησε γεῦμα.

ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΑΣ, ΠΡΟΣΕΡΧΕΤΑΙ ΩΣ ΙΚΕΤΗΣ

Γράφει ὁ κ. Ὀδυσσεὺς Μακρυγιάννης

Κέντρον τοῦ Ἑλληνισμοῦ, σήμερον, αἱ Ἀθῆναι

Ὅλοι τὸ γνωρίζουμε καὶ ἔχουμε συνείδησι τῆς ἀληθείας. Κέντρο τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τῶν δεκάδων ἑκατομμυρίων Ρωμιῶν εἶναι ἡ Ἑλλάδα καὶ ἡ Ἀθήνα, ἡ νῦν Πρωτεύουσα τοῦ Ἐλευθέρου Ἔθνους. Αὐτὴν τὴν ὄμορφη Πατρίδα ἅπαντες νοσταλγοῦν. Τὴν ὁραματίζονται στὸ ξύπνιο τους καὶ τὴν ὀνειρεύονται στὸν ὕπνο τους.

Σ’ αὐτή, μὲ τὰ ὅποια λάθη καὶ τὶς πιέσεις, ἐκλέγονται οἱ ἄρχοντες τῆς Πολιτείας.

Σ’ αὐτὴ ἐκλέγεται ὁ πνευματικὸς Ἡγέτης, ὁ Προκαθήμενος, ἀπὸ τὸ σύνολο τῶν Ἀρχιερέων.

Ταῦτα πάντα ἰσχύουν μόνον γιὰ τὸ Ἔθνος, τὸ Γένος τῶν Πανελλήνων, τῶν Ρωμιῶν ἀνὰ τὸν κόσμον καὶ μόνον γι’ αὐτό. Χωρὶς βεβαίως νὰ καταλύεται καμιὰ ἰσότητα, αὐτοτέλεια, ἐλευθερία καὶ ἀδελφικὴ ἀγάπη μέχρι τὰ πέρατα τῆς Οἰκουμένης.

Ἀλλά, γιὰ τὴν σύμπασα Ὑπέρλαμπρο Ὀρθοδοξία, πραγματικὴ Κεφαλὴ εἶναι μόνον ὁ ἴδιος ὁ Κύριος καὶ Κυβερνήτης αὐτῆς, τὸ Πανάγιον Πνεῦμα. Οὐδείς ἕτερος γήϊνος παράγων ἢ σχηματισμός.

Ἀλλά, ὑπερβάλλων πῶς καὶ εὐγενῶς ὁμιλῶν, πρόσ­φατα, ὁ Προκαθήμενος τοῦ Ἀραβικοῦ κόσμου, ὁ Πατριάρχης Ἀντιοχείας, ὁ κ. Ἰωάννης, διεκήρυξε:

«Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶναι ἡ καρδιὰ τῆς Ὀρθοδοξίας» (Ἀντιόχεια, 21-4-2019).

Ἀβίαστα λοιπόν, καί, χωρὶς τὴν παραμικρὴ ἀμφιβολία, ἡ σύμπασα Ρωμιοσύνη, ἔχει τὴν «Ἀναφορά» της καὶ τὴν «Πνοή» της στὴν Ἐλευθέρα Ἑλλάδα.

Οἱ Ἀρχιεπίσκοποι τῶν Ἀποδήμων εἶναι ΕΘΝΑΡΧΑΙ

Ἐθνάρχης: Κρίνεται ἀναγκαῖο νὰ διευκρινίσουμε κάτι πού, ὡς Ἕλληνες, φαίνεται νὰ τὸ ἔχουμε ἐντελῶς λησμονήσει. Στὸν Ἐλεύθερο Ἑλληνισμό, κατὰ τὸ Βυζάντιο, ἔχουμε «τὸν Δεσπότη καὶ Ἀρχιερέα». Δηλαδή, τὸν «Βασιλιᾶ καὶ τὸν Πατριάρχη». Στὸ σκλαβωμένο Ἑλληνισμό, ὅταν χάνουμε τὸν Βασιλέα, τότε ὁ Ἐπίσκοπος μεταβάλλεται. Καθίσταται ταυτοχρόνως «καὶ Δεσπότης καὶ Ἀρχιερεύς». Ἤγουν, Ἐθνάρχης, ἔχων πνευματικὴ καὶ Ἐθνικὴ Ἀποστολὴ καὶ διακονία.

Ἐθνάρχης καὶ Ἱεραπόστολος: Ἀκριβῶς τὸ ἴδιο ἐπιβάλλεται νὰ συμβαίνη καὶ στὸν ἀπόδημο Ἑλληνισμό. Στίς παλαιὲς Ἀποικίες καὶ στὶς νεώτερες Παροικίες τῆς Φυλῆς, ἕκαστος Ἐπίσκοπος καθίσταται Ἡγέτης ΕΘΝΑΡΧΗΣ γιὰ τὸ ἐκεῖ Ἑλληνικὸ Γένος, μὲ σκοπὸ νὰ διαφυλάξη τὴν Ὀρθοδοξία του, τὴ γλώσσα του καὶ τὴν συνείδησί του. Ποῦ; Ἐν μέσῳ πολυπληθῶν πιεστικῶν ξένων Φυλῶν καὶ Θρησκευμάτων.

Ἱεραπόστολος: Ἀλλὰ συνάμα ὀφείλει νὰ εἶναι καὶ Ἱεραπόστολος πρὸς τοὺς ἄλλο-θρήσκους καὶ ἀλλοδόξους. Νὰ μὴ λησμονὴ τὸν Ὀρθόδοξο προσανατολισμό του, παρασυρόμενος ἀπὸ Οἰκουμενιστικὲς Αἱρέσεις καὶ πονηρὲς κινήσεις.

Ἐκλογές: Αὐτοὶ οἱ Ἡγέτες Ἐθνάρχες τῆς φυλῆς πρέπει νὰ ἐκλέγωνται μὲ βάσι τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες ἀπὸ τὶς Τοπικὲς Συνόδους των καὶ τοὺς ἐκεῖ πιστοὺς Ἕλληνες. Καὶ μόνον ἀπὸ αὐτούς. Μὲ σκοπὸ νὰ Ἐθναρχεύουν καὶ νὰ Ἱεραποστολοῦν. Καὶ ὄχι ἁπλῶς νὰ συγκεντρώνουν χρήματα πρὸς ἀποστολὴ στὸ Φανάρι.

Καὶ στὸν ὅποιο ἀντίλογο μερικῶν, ὑφίστανται πρὸς μελέτη πλεῖστα ὅσα Πατερικὰ ἀτράντακτα ἐπιχειρήματα. Καταγράφουμε ἕνα ἀπὸ αὐτά. Ἐν μέσῳ Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, μὲ Βασιλιά καὶ Πατριάρχη, συντελοῦνται ἐκλογὲς γιὰ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Καισαρείας καὶ Καππαδοκίας. Ποῖοι, ψηφίζουν καὶ ἐκλέγουν; ΜΟΝΟΝ οἱ Ἐπὶσκοποι τῆς Περιοχῆς. Κανεὶς ἄλλος. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο ὁ Ἅγ. Βασίλειος ἀποστέλλει γράμμα στὸν φίλο του, τὸν Ἅγ. Γρηγόριο τὸν Θεολόγο, ὥστε νὰ προσέλθη στὶς ἐκλογές. Ἐπὶ πλέον, νὰ μεταφέρη καὶ τὸν γέροντα, τὸν ἑκατόχρονο πατέρα του, τὸν Ἐπίσκοπο Γρηγόριο, ὥστε καὶ αὐτὸς νὰ ψηφίση. Διότι ὁ κίνδυνος ἦτο μεγάλος ἀπὸ τοὺς Ἀρειανούς. Ἡ παράκλησις ἐκτελεῖται. Ὁ αἰωνόβιος καὶ πάλλευκος ἐκεῖνος Ἐπὶσκοπος προστρέχει μὲ ἁρμόζουσα ἅμαξα. Ψηφίζει, οἱ Ὀρδόδοξοι ἐνθουσιάζονται καὶ κατισχύουν τῶν αἱρετικῶν. Καὶ ἔτσι ἐκλέγεται ὁ Μέγας καὶ Ἅγ. Βασίλειος.

Ἐθνάρχες καὶ Ἱεραπόστολοι: Ἰδοὺ λοιπόν. Ἡγέτης ΕΘΝΑΡΧΗΣ καὶ Ἱεραπόστολος εἶναι ὁ Ἀμερικῆς καὶ ὁ Αὐστραλίας. Ἐπίσης, Ἐθνάρχες Ἡγέτες καὶ Ἱεραπόστολοι εἶναὶ οἱ Ἀρχιεπίσκοποι Ἀγγλίας, Κεντρικῆς Εὐρώπης, Γαλλίας, Ἰβηρικῆς καὶ Ἰταλίας. Ἀναλόγως καὶ στὴν Ἀφρική, στὴν Ἀσία καὶ στὴ Μέση Ἀνατολή, ἐκεῖ ὅπου ὑφίσταται σφριγηλὸς καὶ ὀργανωμένος Ἑλληνισμός, οἱ Μητροπολίτες ἐπίσης εἶναι Ἱεραπὸστολοι καὶ Ἐθνάρχες.
Ἐθνικὴ Προδοσία: Πασιφανέστατα λοιπόν, ὅπου ἀντὶ Ἐθναρχῶν, Ἀνδρῶν Ὀρθοδὸξων καὶ Πατριωτῶν, ἐκλέγονται «ὑμέτεροι ἀνάξιοι», τὸ πρᾶγμα ἀποτελεῖ βαρυτάτη ὀλιγωρία, ἀκόμη καὶ Ἐθνικὴ Προδοσία.
Δὲν εἶναι ἐθνοφυλετισμός: Πάντα ταῦτα, δὲν ἀποτελοῦν ἐθνοφυλετισμό, ἀλλὰ Ἐπιταγὴ καὶ Ἐντολὴ τῶν Ἱερῶν Κανόνων. «Ἕκαστον Ἔθνος» θὰ ἔχη τούς δικούς του Ἐπισκόπους καὶ Ἀρχιεπισκόπους. Τῆς ἰδίας φυλῆς, γλώσσης καὶ συνειδήσεως.

Προσέρχεται Ἱκέτης Τεταπεινωμένος

Ἀντικανονικὴ «Ἐκλογή»: Πρὸ Ἡμερῶν (11-5-19), στὸ Φανάρι, ἀντικανονικῶς, ἀπὸ διορισμένη μικρὴ ὁμάδα Ἐπισκόπων, ὄχι ἀπὸ τὸ σύνολο τῶν Ἀρχιερέων, «ἐκλέγεται» ὁ «Προκαθήμενος» τοῦ Ἀμερικανικοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἀναμένεται ἡ ἄμεσος, ἢ σὲ «δανεισμένο χρόνο», ἀποπομπή του, ἀπὸ τὸν Ἑλληνισμό. Ὅπως ἀκριβῶς συνετελέσθη καὶ ἡ ἐκδίωξις τοῦ Ἀμερικῆς, τοῦ κ. Σπυρίδωνος. Μὲ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλο τρόπο.

Ἀπορρίπτεται ὁ ἐκλεκτός: Κατ’ αὐτὴ τὴν ἀντικανονικὴ παράστασι, ἀπερρίφθη ὁ ἐκλεκτὸς τοῦ κ. Βαρθολομαίου. Αὐτὸς πού, ἀπὸ χρόνια εἶχε λάβει τὸ «δακτυλίδι». Αὐτὸς πού, τὸν ἀκολουθοῦσε εἰς κάθε ἐκδήλωσι, ὡς ὁ «Κεχρισμένος» Ἀμερικῆς. Ὁ, εἰς Γαλλίαν εὑρισκόμενος, Ἐπίσκοπος κ. Ἐμμανουήλ.

Ἐκλέγεται ἕτερος: Ἀπὸ τὸ πουθενά, ἐκλέγεται ἕτερος Ἐπίσκοπος. Οἱ μὴ γνωρίζοντες ἀναρωτιοῦνται, τὸ πῶς καὶ τὸ γιατί. Οἱ κατέχοντες κοινολογοῦν τὸ «μυστικό». Ἡ Ἐπιλογὴ ἐπεβλήθη στανικῶς ἀπὸ τὴν Πολιτεία. Συγκεκριμένα ἀπὸ τὸν Πρωθυπουργό, τὸν κ. Ἀλ. Τσίπρα. Τὸν, τουλάχιστον, αἰνιγματικὸ στὰ Θρησκευτικὰ καὶ Ἐθνικὰ σεβάσματα.

Ἀνάλογος τῶν Τσιπραϊκῶν Φρονημάτων: Ὁ ἀντικανονικῶς «ἐκλεγείς», φέρει τὶς ἀνάλογες ἢ παράλληλες ἡττοπαθεῖς Ἐθνικὲς Πεποιθήσεις μὲ τὸν κ. Τσίπρα. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο καὶ ἐπελέγη μονοσήμαντα ἀπὸ τὴν Ἀριστερὰ Ἑλληνικὴ Κυβέρνησι, μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται. Ἡ συναλλαγὴ προφανὴς καὶ ἀπαράδεκτος. Ἀναλόγως προδοτικὴ ὅπως καὶ στὴν πρόσφατο λεγομένη συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, μὲ τὸ ξεπούλημα τῆς Μακεδονίας μας.
Τουρκικὴ Ἐξυπηρέτησις. Ἡ προβληματικὴ χαλαρὴ Ἐθνικὴ συνείδησις τοῦ «ἐκλεγὲντος», πασιφανέστατα, εὐνοεῖ τοὺς Τουρκικοὺς σχεδιασμούς. Ποιὸς θὰ ἀπολογηθῆ καὶ ποιὸς θὰ δώση λόγο γι’ αὐτὴ τὴν «Αὐτὸ-Ἧττα» τοῦ Γένους;

Πειθαρχῶν ὁ κ. Βαρθολομαῖος: Τὸ Φανάρι πειθάρχησε στὴν πειθανάγκη τῆς ἐξουσίας τῆς Ἑλλάδος. «Ἑκών ἄκων». Κράτησε μόνον τὸ «κέλυφος» τῆς ὑποθέσεως, περὶ δικῆς του δῆθεν «ἐκλογῆς».

Προσέρχεται νὰ ἐπιβεβαιώση Ὑπακοὴν καὶ Ὑποταγήν

Τὸ προσταχθέν: Μετὰ ταῦτα, ἀμέσως ἔχουμε τὴν διὰ ζώσης δήλωσι εὐπειθείας:

-«Τὸ προσταχθὲν μυστικῶς…ἐξετελέσθη»!

-«Εἰς τὰς διαταγάς σας, Σεβαστοὶ Κύριοί μου, Ἄρχοντες τῶν Ἀθηνῶν»!

Εἶμαι πειθήνιος: Ὁ κ. Βαρθολομαῖος φθάνει στὴν Ἀθήνα στὶς 22-24/5/19, προκειμὲνου νὰ κάνη δύο πρά­γματα. Πρῶτον, νὰ δηλώση ὅτι ἔκανε ἐπ’ ἀκριβῶς, ὅ,τι καὶ διετάχθη. «Συνεμορφώθη πρὸς τὰς ὑποδείξεις».
Νὰ ζητήση ἐπικουρία γιὰ ἐξευτελισμὸ Οὐκρανικοῦ: Δεύτερον, γιὰ νὰ ἀναζητήση διαφυγὴ γιὰ τὸν ἐξευτελισμό του στὸ Οὐκρανικό. Εἰσῆλθε σὲ Γεωπολιτικὸ παιγνίδι, ποὺ ξεπερνοῦσε τὸ ὀλίγο ἀνάστημά του. Ἔπραξε στὸν Ἐκκλησιολογικὸ τομέα, ὅ,τι τὸν διέταξαν οἱ ἀλλοπρόσαλλοι Γεωπολιτικοὶ παῖκτες, ποὺ προβάλλουν ὡς Παγκόσμια Ἀφεντικά. Ὑπετάγη ἀφρόνως εἰς ἕνα ἀπὸ τὰ πέντε πανίσχυρα Πλανητικὰ Κέντρα Ἐξουσίας. Ἀλλὰ προκαλεῖ ὑπόγειο πόλεμο ἀπὸ ἕνα ἄλλο Κέντρο Ἐξουσίας, τὴν Ὁμόδοξο Ρωσία.

Ὅμως, ὅπως εἶναι αὐτονόητο, οὐδεμία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐδέχθη τοὺς Ἀχειροτονήτους, Αὐτοχειροτονήτους, ἄρα λαϊκούς καὶ τοὺς Καθῃρημένους καὶ ἀναθεματισμένους τῆς Οὐκρανίας (Μικρῆς Ρωσίας) ὡς «Σύν­οδο».
Οὔτε πρόκειται: Καὶ φυσικὰ οὔτε πρόκειται νὰ τοὺς ἀποδεχθῆ. Ἤδη, ἅπαντες οἱ Προκαθήμενοι διεμήνυσαν πρὸς τὸ Φανάρι, ὅτι οὐδὲν Ἀντιευαγγελικώτερο τοῦ διαπραχθέντος ἀνομήματος.

Κύπρος μόνον ἕνας: Γιὰ παράδειγμα, στὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, ἀπὸ τοὺς εἴκοσι (20) περίπου Ἐπισκόπους, μόνον ΕΝΑΣ ἐτόλμησε νὰ ψελλίση κάτι ὑπὲρ τῶν ἀνομημάτων τοῦ Φαναρίου. Μόνον Ἕνας! Ὁ…

Ἀκατάλυτες Τεκμηριώσεις: Ἐπὶ πλέον, εἰδικῶς οἱ Προκαθήμενοι, ὁ Σερβίας κ. Εἰρηναῖος καὶ ὁ Ἰλλυρίας (Ἀλβανίας) κ. Ἀναστάσιος, μὲ τεκμηριωμένα κείμενα ἀπέδειξαν τὸ ἀδύνατον ἀποδοχῆς τῶν ἀντιεκκλησιαστικῶν ἐγκλημάτων. Ξεχωριστὰ ὁ κ. Ἀναστάσιος, μὲ ἀτράνταχτες ἀποδείξεις, στὴν κυριολεξία διέλυσε τὸν κ. Βαρθολομαῖο καὶ τὰ ἀνύπαρκτα δικολαβικὰ ἐπιχειρήματά του.

Δίκαιον ράπισμα. Ὡς σκεῦος κεραμέως συντρίβεται

Ράπισμα ἀπὸ Ἰεροσολύμων: Μόλις προχθές, νέο ἠχηρὸ ράπισμα ἐδέχθη τὸ Φανάρι καὶ ἀπὸ τὸν Προκαθήμενο τῆς Ἁγίας Πόλεως τῶν Ἰεροσολύμων. «Ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἰεροσολύμων, εἶναι ἡ Μήτηρ ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν…» (20/5/19). Διότι μόνον ἐκεῖ ἔζησε ὁ Κὺριός μας. Αὐτὸ βεβαίως τυπικῶς, ἀφοῦ ὅλες οἱ Ἐκκλησίες εἶναι ἀδελφὲς καὶ ἰσότιμες.

Βοήθεια κ. Τσίπρα: Ὁ κ. Βαρθολομαῖος καταφθάνει στὴν Πρωτεύουσα. Συναπαντᾶ ἐπειγόντως, μὴ τὸ ἀμελήση, τὸν ἐκπρόσωπο τῆς Κυβερνήσεως, τὸν Ὑπ. Παιδείας, τὸν κ. Κ. Γαβρόγλου (24-5-1). Τὸν πλεῖστα μὲ πάθος ἀντιεκκλησιαστικὰ μεθοδεύοντα. Ἐκλιπαρεῖ λοιπὸν γιὰ ἐπείγουσα βοήθεια ἀπὸ τὴν Πολιτεία. Ὥστε αὐτή, νὰ πιὲση ὑπερβολικὰ τὸν Προκαθήμενο. Ἀβάσιμα ἐλπίζει ὅτι ὁ κ. Ἱερώνυμος θὰ ἀποδεχθῆ νὰ διαπράξη κάποια κίνησι ὑπὲρ τῶν ἀντικανονικῶν ἐγκλημάτων. Βεβαίως ματαίως. Διότι τὸ σκοτάδι ποτὲ δὲν βαπτίζεται φῶς. Καὶ οἱ λαϊκοί, ἀχειροτόνητοι λυκοποιμένες οὐδέποτε ἀποκαλοῦνται ἅγιοι.

Βοήθεια Τζ. Πάϊατ: Ἐπὶ πλέον, ἀναζητᾶ βοήθεια, μὲ ἐπείγουσα συνάντησι (24-5-19), καὶ ἀπὸ τὸν Πρέσβυ τῶν ΗΠΑ στὴν Ἑλλάδα, τὸν κ. Τζέφρυ Πάϊατ. Θὰ δεηθῆ, καταταπεινούμενος, ἐμπρὸς στὸν νομιζόμενο «ἀφέντη», ὥστε αὐτὸς ὁ Ξένος Διπλωμάτης, νὰ ἐξωθήση δεόντως τὴν Κυβέρνησι. Καὶ αὐτὴ μὲ τὴ σειρά της, πειθήνια, νὰ ἐπιτελέση τὰ ἀνάλογα ἀθέμιτα ἔργα πρὸς τὴν Συν­οδικὴ Ἑλληνικὴ Ἐκκλησία.

Πάλιν, ματαίως. Διότι, ὁ Προκαθήμενος δὲν εἶναι μόνος. Ἔχει πολυπληθῆ Ἱεραρχία καὶ Ἱερὰ Σύνοδο ἀπὸ ὀγδόντα ἕνα Ἐπισκόπους (81). Αὐτοὶ εἶναι τόσοι πολλοί, πού, δὲν πείθονται γιὰ τὰ ἄνομα καὶ δὲν πιέζονται ἀπὸ τὴν σκιὰ τῶν ἰσχυρῶν.

«Φύλλων λαγωοὺς ἐκφοβοῦσιν οἱ ψόφοι. Ἄνδρας δ΄ ἀνάνδρους αἱ σκιαὶ τῶν πραγμάτων» (Γρ. Θεολόγου) (Ἤγουν, οἱ θόρυβοι ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὰ φύλλα τῶν φυτῶν, ἐκφοβίζουν τοὺς δειλοὺς λαγούς. Τοὺς δὲ ἄνδρας ποὺ εἶναι δειλοὶ καὶ ἄνανδροι, οἱ σκιὲς τῶν πραγμάτων, τῶν ἀνυπάρκτων κινδύνων).

Προκαθήμενος: Θἆσαι ταπεινὸς καὶ σεμνὸς Ἱκέτης

Ἱκεσίες χωρὶς ἀποτέλεσμα: Ὁ Προκαθήμενος Ἑλλάδος ἀπέρριψε σκαιῶς τὶς ἐκκλήσεις καὶ τίς παρακλήσεις τοῦ κ. Βαρθολομαίου. Προφανῶς, ἔτσι ποὺ τὰ ἔκανε, ἂς τὰ γευθῆ ὁ ἴδιος, ὄχι ἡ Ἑλληνικὴ Ἐκκλησία καὶ ὁ Ἑλληνισμός. Ἀσφαλῶς θὰ ἀποδώση βαρὺ λόγο, πρῶτον στὸν Κύριο καὶ Θεὸ ΜΑΣ. Ἀλλὰ καὶ στὸ ἡμέτερο Γένος τῶν Ρωμιῶν ποὺ τὸ ἐνέπλεξε σὲ μία διαμάχη ἀναίτιο καὶ ἀντικανονικὴ μὲ τὸ μεγάλο ὑπερδύναμο Γένος τῶν ὁμοδόξων καὶ φίλων μας τῶν Ρώσων.

Ὑπενθυμίζουμε μάλιστα πώς, τὸν Ὀκτώβριο, ὁ κ. Ἱερώνυμος, ἦτο ἀπολύτως αὐστηρός. Οὔτε κἄν ἐδέχθη νὰ συναντήση τὸν κ. Βαρθολομαῖο (5-10-18), παρὰ τὶς ἐκκλὴσεις του καὶ τὶς πολλαπλὲς παρακλήσεις. Τοῦ ἔδωσε τὸ εὔγλωττο ἄγγελμα τοῦ ΟΧΙ.

Μὲ ἄλλα λόγια, «ἐδῶ, στὴν Ἀδέσμευτη Ἐλεύθερη Ἑλλάδα θὰ προσέρχεσαι μὲ τὰ ἐγγενῆ χαρίσματα τῆς Φυλῆς. Σεμνός, ταπεινός, διακονητής. Καὶ μόνον ὡς “Ἱκέτης” καὶ “δοῦλος” τῶν ἁπανταχοῦ ὑψιπετῶν Ρωμιῶν».

Δὲν εἶσαι Μήτηρ Ἐκκλησία: «Καὶ πρόσεξε καλά. Στὶς συναντήσεις μας δὲν θὰ ἀποτολμήσης νὰ ἐκφωνήσης αὐτὸ τὸ «Μήτηρ Ἐκκλησία», ποὺ ἀντικανονικὰ καὶ παράτυπα ἐπαναλαμβάνεις εὐκαίρως ἀκαίρως. Καὶ τὰ ἀνάλογα αὐθαίρετα καὶ ὑπεροχικὰ ἀντιευαγγελικά, ὡς, “Σεπτὴ Κορυφή”, “Ἱερὸ Κέντρο τῆς Ὀρθοδοξίας”, “Πρωτόθρονος Ἐκκλησία”, “Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία”, “Κιβωτὸς τοῦ Γένους”, μὲ “Ὑπερόριες Εὐθύνες” κ.ἄ.».

Καί, ἐν προκειμένῳ, ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἐπειθάρχησε καὶ αἰδημόνως ἐσιώπησε. Στὰ δὲ ἐγκαίνια τοῦ Κέντρου Γεροντολογίας στὸ Δήλεσι Βοιωτίας (23-5 -19), παρὰ τὶς ἰσχυρὲς κινητοποιήσεις, παρέστησαν ἀπὸ τοὺς ἑκατὸ περίπου Ἐπισκόπους τῆς Μητροπολιτικῆς Ἑλλάδος μόνον δεκαπέντε (15) περίπου. Ἀπουσίασαν ὀγδόντα πέντε (85) Ἀρχιερεῖς. Πλήρης ἀποστροφὴ καὶ εὔγλωττος περιφρόνησις.

Ἀγωγὴ Προμπονᾶ: Ἐν μέσῳ τῶν τριημέρων δημοσίων κατευθυνομένων ἐντυπωσιακῶν προβολῶν τοῦ κ. Βαρθολομαίου (22-24/5/19) ἀπὸ τὰ ΜΜΕ, ἴσως μερικοὶ ἀμφισβητήσουν τὰ σημειούμενα θέματα. Ἀλλά, ἰδοὺ ἡ ἐπιβεβαίωσις τῆς ἀληθείας. Ταυτόχρονα (23-5-19), κατατίθεται νέα συμπληρωματικὴ ἀγωγὴ ἐναντίον τοῦ Φαναρίου, γιὰ τὸ θέμα τοῦ Ναοῦ καὶ τοῦ κτήματος Προμπονᾶ. Μὲ στοιχεῖα καταθέσεως, ΕΑΚ ἀγωγῆς 539/2019/23-5-19, στὸ Πολυμελὲς Πρωτοδικεῖο Ἀθηνῶν.

Μητροπολίτης μεγάλης νησιωτικῆς περιφερείας: Τοῦ τηλεφωνήσαμε ζητώντας του, ὡς ἐμβριθῆ γνώστη προσώπων καὶ συμβάντων, ἀνάλυσι τῶν θεμάτων. «Τὰ ἔχουν βρεῖ. Καὶ πάλι τὰ βρήκανε (Ἱερώνυμος-Βαρθολομαῖος)», τοῦ εἴπαμε. «Λάθος. Τίποτα δὲν βρήκανε. Ὁ Ἀρβανίτης δὲν ἀλλάζει. Οὔτε παραχωρεῖ. Καὶ ἐπὶ πλέον, τὸν κοροϊδεύει», ἀπεκρίθη κατηγορηματικῶς.

Προκαθήμενος: Φοβᾶται Κυβέρνησιν καὶ Τύπον, ἀλλὰ θὰ ξεφύγη

Φόβος Προκαθημένου: Γιὰ τοὺς ἐμβριθεῖς μελετητές, ὁ Προκαθήμενος φοβεῖται δύο μόνον φορεῖς. Τὴ Κυβέρνησι καὶ … τὸν Τύπο. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο, αὐτός, θὰ κινηθῆ «Ἔκκεντρα» πρὸς τὴν Κυβέρνησι καὶ σὲ χαμηλοὺς τόνους πρὸς τὰ ΜΜΕ.

Μὲ τὴν ἀλήθεια, διπλωματικὴ ἄρνησις: Μὲ βάσι τὸ λογικῶς ὀρθόν, καὶ μὲ διπλωματικὸ τρόπο θὰ διεκπεραιώση τὰ πράγματα. «Ὁ Προκαθήμενος, ὁ “Ἀρβανίτης”, ὅπως τὸν ἀποκαλοῦσε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, δὲν θὰ πέση στὴν παγίδα ποὺ τοῦ στήνεται. Μὲ ἀκατάλυτο ὅπλο τὴν ἀλήθεια, τοὺς Ἱ. Κανόνες καὶ τὸ Ἱ. Εὐαγγέλιο, εὔκολα θὰ διαφύγη τὶς παγίδες καὶ πλεκτάνες ποὺ τοῦ στήνουν.

Ἡ πραγματικὴ ἀλήθεια θὰ κατισχύση στὶς ἔξωθεν πομπώδεις ἐξωθήσεις».
Διπλωματικὴ πλὴν ἐξευτελιστικὴ ἀπάντησις: Κατὰ τὶς ἐκτιμήσεις, εἶναι πραγματικὰ ἐξευτελιστικὴ ἡ ἀπάντησις πρὸς τὸν κ. Βαρθολομαῖο. Τὸν ἐπαναφέρει στὰ πραγματικὰ μέτρα του. Τὸν ἐπανάγει Εὐαγγελικῶς, μὲ τὴν τοῦ Φαρισαίου Παραβολή. Διότι, φρεναπατᾶ ἑαυτόν. Ὑπερύψωσε τὸ ἀνάστημά του. Ἐλησμόνησε ποῖος αὐθεντικῶς εἶναι…

«Σκιᾶς ὄνειρον ἄνθρωποι» (Πίνδαρος). (Ἤτοι οἱ ἄνθρωποι δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπὸ μηδὲν καὶ μοιάζουν μὲ τὴ σκιὰ ἑνὸς ὀνείρου).

Ρωμιοσύνη χωρὶς καταστροφεῖς ἀνικάνους

Ρωμιοσύνη ὀρθοπατοῦσα: Ἡ σύμπασα Ρωμιοσύνη, καταλύει καταστρεπτικοὺς καὶ αὐτοκαστρεπτικοὺς χειρισμούς. Ὁ Εὐσεβέστατοι Χριστιανοὶ καὶ ἀκραιφνέστατοι Ἕλληνες εἶναι, οἱ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, πραγματικοὶ Φύλακες τοῦ Γένους. Ὄχι οἱ προβληματικοὶ καὶ διαβεβλημένοι, ἀνεξαρτήτως θέσεων ποὺ μὲ δόλια μέσα ἔχουν καταλάβει.
Θὰ αὐτοκαταστραφοῦν: Ἐκεῖνοι ποὺ ἐνεργοῦν Ἀντεθνικὰ καὶ Ἀντορθόδοξα θὰ καταστραφοῦν καὶ θὰ ὑποστοῦν τὶς συνέπειες τῶν ἔργων τους. Γιὰ τὸν λόγο, ὅτι, κατὰ τὴν ἐποχή μας, δὲν ὑφίστανται περιθώρια, οὔτε ὑπάρχει ἡ πολυτέλεια γιὰ πειραματισμοὺς τῶν ἀφελῶν καὶ ἀνικάνων χαρακτήρων.

Στρεβλώσεις εἰς τὸν Ἑλληνισμὸν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν

Τίτλοι ἀξίας καὶ τίτλοι κενοί: Νὰ καταφύγουμε στὰ διδάγμα τα τῆς Ἱστορίας. Ἡ Ρωμαϊκὴ Σύγκλητος, ἂν καὶ ἐχθρευόταν τὸν Στρατηγὸ Μάριο (157-86 π.Χ.) γιὰ τὰ κατορθώματά του κατὰ τῶν Τευτόνων, ποὺ ἦτο βαρβαρικὸ Γερμανικὸ φῦλο, τὸν ὠνόμασε τιμητικῶς «Τρίτο Οἰκιστὴ τῆς Ρώμης».
Μερικοὶ αὐτοτιτλοφοροῦνται καὶ λαμβάνουν πομπώδεις τίτλους, χωρὶς τὰ ἀνάλογα ἔργα ἐκείνου τοῦ Στρατηγοῦ. Χωρὶς ἠθικὲς προϋποθέσεις. Χωρὶς πραγματικὴ ἀξία. Καὶ χωρὶς οὐσιαστικὸ ἐσωτερικὸ περιεχόμενο.

Κραυγάζουν ἀσύστολα:

-Πρώτη Ρώμη… -Δευτέρα Ρώμη… -Τρίτη Ρώμη…

Φαντασιώσεις: Ἐκεῖ ὅπου τοιαῦτα συντελοῦνται, δυσ­­τυχῶς,
«Ξεφυτρώνουν φαντασιώδεις ἀνύπαρκτες “Αὐτοκρατορικές” αὐθεντίες, καὶ μάλιστα “μοναδικές”.

Ξεπηδοῦν οἱ πιὸ σκανδαλώδεις παιδαριώδεις “στρεβλώσεις” περὶ τὴν δομὴ καὶ τὴν λειτουργία τοῦ θεσμοῦ τῆς Συνόδου.

Σατανογεννημένες ἐνέργειες ἀπὸ τέκνα “Ὄφεις” καὶ ἐγγόνια “Ἱπταμένους Ὄφεις”, ποὺ διασποῦν τὴν ἑνότητα τῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας μὲ Σχίσμα καὶ βαθὺ διχασμό».

Ὁ ἴδιος ὁ Διάβολος ἐγέννησε καὶ ἐθήλασε τὴν ἀλαζονεία καὶ τὴν ὑπερηφάνεια. Αὐτὸς κατέστη παρείσακτος αὐτόκλητος «Πατέρας» τῶν ἐπηρμένων ἐγωϊστῶν. Τῶν ἀσυνέτων ὑπερφιάλων ὑπονομευτῶν καὶ διασπαστῶν τῆς Πανιέρου Ἑνωμένης Ὀρθοδοξίας. Αὐτοὺς ἀκριβῶς «φωτογραφίζουν» τὰ ἀντίστοιχα διαχρονικὰ καὶ ἀψευδῆ λόγια τοῦ Κυρίου μας:

«Ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστὲ καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν» (Ἰωάνν. η΄ 44). (Δηλαδή, ἐσεῖς προέρχεσθε ἀπὸ τὸν πατέρα σας τὸ Διάβολο καὶ τὶς ἐπιθυμίες τοῦ πατέρα σας ἐπιθυμεῖτε νὰ πράττετε).

Υ.Γ.: Ὁ «ἐκλεγεὶς» Προκαθήμενος γιὰ Ἀμερικὴ προσῆλθε στὸν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας, γιὰ νὰ δώση διαβεβαίωσι, ἄτυπη, ὅπως ὅλοι οἱ Ἕλληνες Μητροπολίτες (28.5.2019). Ἄτυπη ἀλλὰ λίαν οὐσιαστική, ἀφοῦ διαβεβαίωσε γιὰ τὴν φιλοπατρία ποὺ θὰ ἐπιδείξη.

orthodoxostypos.gr