Το μαγικό ραβδί της Κίρκης (Κολυμπάρι και Σιναίου Δαμιανός)

ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΡΑΒΔΙ ΤΗΣ ΚΙΡΚΗΣ

(ΚΟΛΥΜΠΑΡΙ ΚΑΙ ΣΙΝΑΙΟΥ ΔΑΜΙΑΝΟΣ)

Γεώργιος Κ. Τζανάκης

Στὴν ἐφημερίδα Στῦλος τῆς Ὀρθοδοξίας (Μαρτίου 2019) ὑπάρχει ἐπιστολὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σιναίου Δαμιανοῦ ἀφορώσα δημοσίευμα τῆς ἐφημερῖδος (Ἰανουάριος-Φεβρουάριος 2019) μὲ τίτλο: «Καταδίκασε τὸ κολυμπάρι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σιναίου Δαμιανός».

Ὁ ἐκδότης τῆς ἐφημερῖδος στὸ δημοσίευμά του παραθέτει κείμενο τὸ ὁποῖο ἔχει ὑπογράψει ὁ Σιναίου, θέτει τίτλο , ὅπως προανεφέρθη: «Καταδίκασε τὸ κολυμπάρι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σιναίου Δαμιανός», καὶ κάνει καὶ τὸν δικό του σχολιασμό.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος στὴν ἐπιστολή του χαρακτηρίζει τὸν σχολιασμὸ τῆς ἐφημερίδος «παντελῶς ἀβάσιμο καὶ ἀνεπέρειστο» δηλαδὴ ὅτι δὲν στηρίζεται πουθενὰ, ὅτι ἀποτελεὶ ψεῦδος καὶ ὅτι ὁ συντάκτης τοῦ ἄρθρου εἶναι ἀναξιόπιστος: «Δυστυχῶς ὄμως διὰ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ἀξιοπιστία σας ὁ πρόλογος ποὺ προηγεῖται τῆς ἀναδημοσιεύσεως τοῦ ἐν θέματι κειμένου εἶναι παντελῶς ἀβάσιμος καὶ ἀνεπέρειστος»

Γιατὶ τὸ δημοσίευμα εἶναι ψευδεπίγραφο, ἀβάσιμο καὶ ἀνεπέρειστο; «Διότι σὲ κανένα σημεῖο τοῦ κειμένου δὲν καταδικάζεται ἡ ἐν Κρήτη Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος». Ἀφοῦ λοιπὸν ὁ ἐκδότης ἰσχυρίζεται ὅτι «Καταδίκασε τὸ Κολυμπάρι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σιναίου», ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τὸν θεωρεῖ ψεύτη καὶ ἀναξιόπιστο διότι σὲ κανένα σημεῖο τοῦ κειμένου δὲν καταδικάζεται ἡ ἐν Κρήτη Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος. Ἀπλὰ πράγματα, ὅπως φαίνεται, γιὰ τὸν σεβασμιώτατο.

Τί μπορεῖ νὰ καταλάβει ὁ μέσος ἀναγνώστης; Ὁ ἕνας λέει ὅτι καταδικάζει τὸ Κολυμπάρι, ὁ ἕτερος ὅτι πουθενὰ, σὲ κανένα σημεῖο τοῦ κειμένου,  δὲν ὑπάρχει καταδίκη τοῦ Κολυμπαρίου.

Ἐμεῖς στηριζόμενοι στὰ πραγματικὰ στοιχεία (ὄχι σὲ φῆμες ἤ πληροφορίες) ἄς δοῦμε τί λέει τὸ κείμενο ποὺ ὑπέγραψε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ τί λένε τὰ κείμενα ποὺ ὑπεγράφησαν στὸ Κολυμπάρι γιὰ νὰ δοῦμε πρὸς τὰ ποῦ γέρνει ἡ ζυγαριά. Θεωρῶ ὅτι εἶναι ἀπολύτως λογικὸ καὶ θεμιτὸ κάτι τέτοιο καὶ ὅτι δὲν θὰ ἔχουν ἀντίρρησι οἱ δύο ἐμπλεκόμενοι. Φυσικὰ δὲν πρόκειται νὰ ἐξαντήσουμε τὸ θέμα ἀλλὰ θὰ παραθέσουμε κάποια σημεία, ἀρκετὰ ὥστε νὰ γίνει φανερὴ ἡ ἀλήθεια τῶν πραγμάτων.

Τὸ κείμενο ποὺ ὑπέγραψε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σιναίου ἔχει τίτλο ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ, καὶ ἔχει ἡμερομηνία ὑπογραφῆς 26/1/2018. Ἄρα πολὺ μετὰ τὴν σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου (2016). Ἄρα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἔχει ὑπ᾿ ὅψιν του ὅσα συνέβησαν ἐκεῖ καὶ ὅσα καὶ πῶς ὑπεγράφησαν.

Ἀναφέρει τὸ κείμενο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου:

Α. «Ἀποκηρύττουμε ὡς αἵρεση καὶ ἀπορρίπτουμε τὸν Οἰκουμενισμὸ ὑπὸ ὅλες τὶς μορφές του». (ΟΜΟΛΟΓΙΑ σελ.3)

Γιὰ τὸ ἴδιο θέμα στὸ Κολυμπάρι ὐπέγραψαν:

«Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία … μετέσχε τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως ἀπό τῆς ἐμφανίσεως αὐτῆς καί συνετέλεσεν εἰς τήν διαμόρφωσιν καί περαιτέρω ἐξέλιξιν αὐτῆς». (ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΚΟΣΜΟΝ §4)

« … Ἡ συμμετοχή αὐτῆς (τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας) εἰς τήν Οἰκουμενικήν Κίνησιν ἐρείδονται ἐπί τῆς συνειδήσεως ταύτης τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ οἰκουμενικοῦ αὐτῆς πνεύματος…» (ΣΧΕΣΕΙΣ §5)

Ἄρα γιὰ μὲν τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Σιναίου  ὁ Οἰκουμενισμὸς (Οἰκουμενικὴ Κίνησις) εἶναι αἱρεσις καὶ τὴν ἀπορίπτει (ὅπως πράγματι εἶναι) γιὰ δὲ τὴν Σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου καὶ τοὺς ὑποστηρικτὲς της ὄχι μόνον δὲν εἶναι αἴρεσις ἀλλὰ συμμετέχουν σ᾿ αὐτὴν ὁλοψύχως.

Ἄρα σαφῶς καταδικάζεται ἡ ἀπόφασις αὐτὴ τοῦ Κολυμπαρίου ἀπὸ τὸ κείμενο ποὺ ὑπέγραψε ὁ Σιναίου.

Β. (Ἀποκηρύτουμε ὡς αἴρεση) α'. τὴν παρουσία τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στὸ λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν» (ΟΜΟΛΟΓΙΑ σελ.3)

«Ἕν ἐκ τῶν κυρίων ὀργάνων ἐν τῇ ἱστορίᾳ τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως εἶναι τό Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν (Π.Σ.Ε.). Ὡρισμέναι Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι ὑπῆρξαν ἱδρυτικά μέλη καί ἐν συνεχείᾳ ἅπασαι ἀπέβησαν μέλη αὐτοῦ». (ΣΧΕΣΕΙΣ §16)

«Αἱ Ὀρθόδοξοι κατά τόπους Ἐκκλησίαι–μέλη τοῦ Π.Σ.Ε., μετέχουν πλήρως καί ἰσοτίμως ἐν τῷ ὀργανισμῷ τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν». (ΣΧΕΣΕΙΣ §17)

Καὶ στὸ σημεῖο αὐτὸ ἡ παρουσία τῶν ὀρθοδόξων στὸ Προτεσταντικὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν γιὰ τὸν μὲν Σιναίου ἀποκηρύσσεται ὡς αἴρεσις (καὶ ὀρθῶς) γιὰ δὲ τὴν Κολυμπάριο σύνοδο θεωρεῖται τιμὴ καὶ καμάρι καὶ συμμετέχουν ἀγαλομένῳ ποδί.

Ἄρα καὶ ἐδὼ καταδικάζεται ἡ σύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου.

Γ. (Ἀποκηρύτουμε) ια'. «τὶς ἀνορθόδοξες συμφωνίες, τὶς ὁποῖες ὑπέγραψαν οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στὸ πλαίσιο τοῦ διαχριστιανικοῦ διαλόγου». (ΟΜΟΛΟΓΙΑ σελ.3)

 Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐπιθυμεῖ τήν ἐνίσχυσιν τοῦ ἔργου τῆς Ἐπιτροπῆς «Πίστις καί Τάξις» καί μετ’ ἰδιαιτέρου ἐνδιαφέροντος παρακολουθεῖ τήν μέχρι τοῦδε θεολογικήν αὐτῆς προσφοράν. Ἐκτιμᾷ θετικῶς τά ὑπ’ αὐτῆς ἐκδοθέντα θεολογικά κείμενα, τῇ σπουδαίᾳ συνεργίᾳ καί ὀρθοδόξων θεολόγων, τά ὁποῖα ἀποτελοῦν ἀξιόλογον βῆμα εἰς τήν Οἰκουμενικήν Κίνησιν διά τήν προσέγγισιν τῶν χριστιανῶν. (ΣΧΕΣΕΙΣ §21)

Τὰ ἴδια ἰσχύουν καὶ γιὰ τὰ ἄπειρα κείμενα ποὺ ἔχουν ὑπογραφεῖ ἀπὸ τοὺς ὀρθοδόξους στὸ πλάισιο τοῦ διαχριστιανικοῦ διαλόγου, τὰ ὁποῖα διηγῶντας τα νὰ κλαῖς. Ὁ μὲν Ἀρχιεπίσκοπος Σιναίου τὰ ἀποκηρύττει ὡς αἰρετικὰ ἡ δὲ σύνοδος στὸ Κολυμπάρι τὰ ἐκτιμᾷ θετικῶς διότι, κατὰ τὴν κρίσι της ἀποτελοῦν θεολογικά κείμενα καὶ μάλιστα ἀποτελοῦν ἀξιόλογον βῆμα εἰς τήν Οἰκουμενικήν Κίνησιν διά τήν προσέγγισιν τῶν χριστιανῶν!!!

Ἄρα καὶ ἐδὼ καταδικάζεται ἡ σύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου.

Δ. (Ἀποκηρύτουμε ὡς αἴρεση) κγ'. τὴν διεξαγωγὴν τοῦ διαλόγου μεταξὺ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ αἱρέσεων μὲ κριτήριον τὰς προτεσταντικὰς πλατφόρμας καὶ οὐχὶ τὴν Ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν, τὴν λεγομένην «ἀποκατάστασιν τῆς ἑνότητος τῶν Χριστιανῶν» καὶ τὴν ἱστορικὴν ὀνομασίαν τοῦ ὅρου «ἐκκλησία» διὰ τοὺς αἱρετικούς. (ΟΜΟΛΟΓΙΑ σελ.5 καὶ 6)

Γιὰ τὴν διεξαγωγὴ διαλόγων μὲ προτεσταντικὲς καὶ ὅχι ὀρθόδοξες προϋποθέσεις ὅσον ἀφορᾶ τὸ Κολυμπάρι θὰ διαπιστώσει ὅποιος διαβάσει τὶς ἀποφάσις του ὅτι πουθενὰ δὲν ὑπάρχει ὀρθόδοξος ἀγιογραφικὴ καὶ ἁγιοπατερικὴ τεκμηρίωσις, ἀντιθέτως δε ὑπάρχει προφανὴς παράβίασις τῆς πατερικῆς ὀρθοδόξου παραδόσεως.

«Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία … ἀείποτε ἠγωνίσθη ὑπέρ ἀποκαταστάσεως τῆς χριστιανικῆς ἑνότητος. Διό, ἡ Ὀρθόδοξος συμμετοχή εἰς τήν κίνησιν πρός ἀποκατάστασιν τῆς ἑνότητος μετά τῶν ἄλλων Χριστιανῶν…» (ΣΧΕΣΕΙΣ §4)

«Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποδέχεται τήν ἱστορικήν ὀνομασίαν τῶν μή εὑρισκομένων ἐν κοινωνίᾳ μετ’ αὐτῆς ἄλλων ἑτεροδόξων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν..» (ΣΧΕΣΕΙΣ §6)

Τὰ ἴδια καὶ ἐδῶ. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἀποκηρύττει τὴν προσπάθεια ἀποκαταστάσεως τῆς ἑνότητος τῶν χριστιανῶν, ὅπως γίνεται, τὸ δὲ Κολυμπάρι συμμετέχει καὶ ἀγωνίζεται…  Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καταδικάζει τὴν χρήσι τοῦ ὅρου ἐκκλησία γιὰ τοὺς αἰρετικοὺς (καὶ ὀρθῶς) ἡ δὲ σύνοδος ἀναγνωρίζει ὡς ἐκκλησία κάθε αἰρετικό.

 Ἄρα καὶ ἐδὼ καταδικάζεται ἡ σύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου.

Πῆρα λίγες περιπτώσεις ἀπὸ τὸ κείμενο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σιναίου ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ καὶ τὶς ἀντιστοίχησα μὲ τὸ ὑπογραφὲν κείμενου τῆς συνόδου τοῦ Κολυμπαρίου ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΚΟΣΜΟΝ. Ὅπως ἀντιλαμβάνεται ὁ καθεὶς τὸ κείμενο τὸ ὑπογραφὲν ὑπὸ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου πράγματι καταδικάζει τὶς ἀποφάσεις τοῦ Κολυμπαρίου.

Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ ΟΛΑ τὰ σημεία τῆς ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ. ΟΛΑ εἶναι καταδικαστικὰ καὶ ἀναιρετικὰ τοῦ Κολυμπαρίου.

Ἄρα αὐτὸ ποὺ γράφει ὁ σεβασμιώτατος,  ὅτι δηλαδή: «Σὲ κανένα σημεῖο τοῦ κειμένου δὲν καταδικάζεται ἡ ἐν Κρήτῃ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ σταθμὸ στὴ νεώτερη Ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία» πῶς μπορεῖ νὰ χαρακτηριστεῖ; Ἀληθὲς; Ἀξιόπιστο; Βάσιμο;

Τὸ ὅτι «ἡ Σιναϊτικὴ Ἀδελφότης συνόδευσε διὰ θερμῶν εὐχῶν καὶ προσευχῶν πρὸς ἄνωθεν φωτισμὸν τῶν Συνέδρων Ἀρχιερέων καὶ ἐπ᾿ ἀγαθῷ καὶ δόξαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν τῷ συνόλῳ της, τὶς ἐργασίες τῆς Συνόδου» καλὸν καὶ πρέπον καὶ αὐτονόητον γιὰ κάθε ὀρθόδοξο εἶναι. Ἀφοὺ γίνεται αὐτὴ ἡ σύνοδος, ὅπως ὀργανώθηκε καὶ ὅπως γίνεται ὅλοι παρακαλοῦσαν τὸν Θεὸ νὰ φωτίσει τοὺς συμμετέχοντες γιὰ τὸ καλὸ τῆς ἐκκλησίας. Κανείς δὲν ἔχει ἀντίρησι σ᾿ αὐτό. Γιὰ τὸ ἀποτέλεσμα λέμε. Τί βγῆκε τελικὰ ἀπὸ κεῖ; Βγήκαν οἱ αἱρέσεις καὶ οἱ πλάνες ποὺ καλῶς καταδικάζει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος στὸ κείμενό του. Καὶ τὶς καταδικάζει ἀφοὺ ἔχει προηγηθεῖ ἡ προσευχὴ τοῦ ἱδίου καὶ τῶν πατέρων τῆς Μονῆς καὶ ὅλων τῶν ὀρθοδόξων, ἡ ὀποία δὲν εἶχε ἀποτέλεσμα κρίνοντας τὸ ἀποτέλεσμα τῆς συνόδου.

Αὐτὰ δὲν γράφονται ἐπιχαίροντας, γιὰ νὰ «ξεμπροστιαστεῖ» ὁ κάθε κληρικὸς τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν ψάχνει κανεὶς νὰ «βρεῖ» κάτι καὶ νὰ φωνάξει κατηγορῶντας κληρικούς. Μόνοι τους τὰ κάνουν, μόνοι τους τὰ λένε.

 Γιὰ μᾶς τὸ Σινὰ εἶναι ἕνας τόπος ἅγιος ἕνα σημεῖον ἱερό ποὺ μπροστά του στέκουμε ἄφωνοι καὶ τὸ μόνο ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε εἶναι μὲ δέος νὰ ἐπικαλούμαστε τὸ ἔλεος καὶ τὸν φωτισμὸ τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν συμπάθεια καὶ βοήθεια τῶν ἐκεῖ ἀσκησάντων ἁγίων. Οὔτε τὶ κάνει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος του, οὔτε τί κάνουν οἱ ἐκεὶ ἀσκούμενοι πατέρες θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ἀντικείμενο πολυπραγμοσύνης καὶ μάλιστα μὲ διάθεσι φιλοκατήγορη. Μόνος του ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σιναίου ὑπέγραψε τὸ κείμενο  ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ καὶ δημοσιεύτηκε τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2018. Χάρηκε κάθε ὀρθόδοξος ψυχὴ ποὺ ἕνας Ἀρχιεπίσκοπος, καὶ μάλιστα τοῦ Σινά, δηλώνει ὅτι φρονεῖ ὀρθοδόξως (δηλαδή τὰ αὐτονόητα ἀλλὰ, πλέον, σπάνια). Ἕνα χρόνο μετὰ τὸ κείμενο ξαναδημοσιεύεται στὴν ἐφημερίδα «Στῦλος τῆς Ὀρθοδοξίας». Καὶ τὸν περασμένο μήνα βλέπουμε αὐτὴ τὴν ἀντίδρασι τοῦ Ἀρχιεπισκόπου.

Πῶς ἀλλάζουν ἔτσι οἱ ἄνθρωποι; Ποιὰ Κίρκη μάγισσα τοὺς μεταμορφώνει; Πῆγε ὁ Πάϊατ καὶ στὸ Σινά ἤ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος στὸν Πάϊατ; Μήπως καὶ ὁ Πάϊατ καὶ Πατριάρχες καὶ Ἀρχιεπίσκοποι γίνονται ἀπλῶς τὰ ραβδάκια τῆς Αἰώνιας Κίρκης, τοῦ Ἐωσφόρου, ποὺ θέλει νὰ ἀδειάσει τὶς θεοειδεὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων γιὰ νὰ μετατραποῦν σὲ γουρούνια καὶ νὰ μεγαλώσει  ἡ ἀγέλη τῶν χοίρων τῆς Νέας Ἐποχῆς;

Ἅν στείλει ὁ Πατριάρχης τοὺς αἳρετικοσχισματικοὺς  Οὐκρανοὺς ποὺ ἀναγνώρισε ὡς ἐκκλησία, ὅπως κάνει στὸ Ἅγιον ὅρος,  ὁ Ἀρχιεπίσκοπος θὰ συλλειτουργοῦσε μαζί τους; Θὰ ἀκολουθοῦσε τὰ ὅσα ὑπέγραψε στὴν ΟΜΟΛΟΓΙΑ ἤ θὰ συνταυτιστεῖ μὲ τὸν Παναγιώτατο Οἰκουμενικό μας Πατριάρχη ὁ ὁποῖος τὸν ὑπεδέχθη μετ᾿ ἐγκαρδιότητος , προσηνείας καὶ πατρικῆς ἀγάπης προκειμένου νὰ μὴν ὑπάχει διαφοροποίηση ποὺ νὰ προκαλεῖ τὸν θυμό τοῦ Παναγιωτάτου;  

Ὅτι καὶ νὰ γίνει ὁ Ἱησούς Χριστὸς  ἀναστήθηκε. Καὶ αὐτὸ οἱ ψυχὲς δὲν τὸ μαθαίνουν οὔτε ἀπὸ τὴν τηλεόραση, οὔτε ἀπὸ τὰ ἀνακοινωθέντα μισθωτῶν ποιμένων. Τὸ ζοῦν κατὰ τὸ μέτρο τῆς μετανοίας τους ἐντὸς τὼν ὁρίων ποὺ ἔθεσαν οἱ ἅγιοι πατέρες οἱ πάλαι καὶ οἱ νῦν. Οἱ ἐκσυγχρονιστὲς καὶ ἀποδομητὲς τῆς πίστεως πατριάρχες, ἐπίσκοποι, κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ  μὲ τὸ νὰ θέλουν να ἐξουσιάζουν τὸν λαό τοῦ Θεοῦ οἱ μὲν (ἤ νὰ ἐπαίρονται ὅτι ὑπακούουν στὴν ἐκκλησία οἱ δέ) καὶ νὰ ὁδηγοῦν τὴν ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὶς ὀρέξεις τους, ἀδιαφορῶντας γιὰ τὴν νόθευσι τῆς πίστεως,  ἀπλῶς συμπληρώνουν τὸ ἔργο τῶν νεοεποχιτῶν πολιτικῶν μας ποὺ πουλοῦν τὴν πατρίδα γιὰ νὰ κυβερνοῦν καὶ νὰ καλοπερνοῦν. Γι᾿ αὐτὸ βέβαια στοὺς μὲν οἱ αἱρετικοὶ παπιστὲς εἶναι ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ τὸ δὲ ἐξουσιαστικὸ φεουδαρχικὸ σύστημα τῶν παπῶν τὸ ἐκλαμβάνουν ὡς ἐκκλησία, στοὺς δὲ ἡ φράγκικη φεουδαρχικὴ ἀντιδημοκρατικὴ δύσι εἶναι ὁ χῶρος ποὺ μποροῦν καὶ «ἀνθοῦν», ἀνυποψίαστοι -ὃσοι δὲν εἶναι ἔμμισθοι ξένων- γιὰ τὸ τί ἔχει βιωθεῖ στὸν τόπο ἐτοῦτο ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους μέχρι τοὺς τωρινοὺς πατέρες μας, καὶ τί σημασία ἔχει γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὰ προβλήματα ποὺ ἀντιμετωπίζει.

Γεώργιος Κ. Τζανάκης 4 Μαΐου 2019