Ἡ ἀντιπαράθεση τοῦ σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ἱερoθέου μὲ τὸν δικηγόρο κ. Ἀ. Βαβοῦσκο καὶ ἡ Πανορθόδοξη γιὰ τὸ Οὐκρανικό.

Ἡ ἀντιπαράθεση τοῦ σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ἱερoθέου μὲ τὸν δικηγόρο κ. Ἀ. Βαβοῦσκο καὶ ἡ Πανορθόδοξη γιὰ τὸ Οὐκρανικό.

Toῦ Βασίλειου Εὐσταθίου,Δρ. Φυσικοῦ, πτ. Θεολογίας (Τμ.Κοιν.Θ.ΕΚΠΑ)

1. Ἡ ἀνάγκη σύγκλησης Πανορθόδοξης Συνόδου, ἡ θέση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδας καὶ οἱ ἀντιρρήσεις.

Ὡς πρὸς τὴν ἐπιστολὴ ποὺ δημοσίευσε πρόσφατα ὁ σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος, ἡ ὁποία ἀπευθύνεται στὴν ΙΣΙ τῆς Ἐκκλησίας Ἑλλάδος μὲ ἡμερομηνία 4 Ἀπριλίου 2019 καὶ ἀφορὰ τὸ θέμα τοῦ Οὐκρανικοῦ, καὶ στὴν ὁποία ἀναφέρεται ἡ ἀνάγκη σύγκλησης Οἰκουμενικῆς Συνόδου (ἢ Πανορθόδοξης Συνόδου, ἢ Μεγάλης Συνόδου) γιὰ νὰ ἐξεταστεῖ τὸ θέμα καὶ νὰ ληφθοῦν ἀποφάσεις, ἔκφρασε τὴν διαφωνία του ὁ κ. Ἀναστάσιος Βαβοῦσκος («Ὅ ἀτελῆς χαρακτήρας τῶν ὑφισταμένων αὐτοκεφάλων καθεστώτων - Ἕνα θεμελιῶδες κανονικὸ λάθος»), ὁ ὁποῖος ὡς ἤδη γνωστὸν ἀπὸ τὰ προηγούμενα ἄρθρα του (στὰ ὁποία ἀναφερθήκαμε στὸ «Tὸ Οὐκρανικό Αὐτοκέφαλο καὶ ἡ ἐπιχειρηματολογία τοῦ δικηγόρου Ἀ.Βαβούσκου»), θεωρεῖ ὅτι ἡ ἀπόφαση καὶ οἱ ἐνέργειες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη μετὰ τῆς Συνόδου του γιὰ τὴν χορήγηση Αὐτοκεφάλου στὴν Οὐκρανία εἶναι ὀρθές, κανονικές, καὶ πλήρεις καὶ τέλειες, χωρὶς νὰ  χρειάζονται τὴν πανορθόδοξη συναίνεση, ἐκφρασμένη συνοδικά.

 Ἔγραψε ἐπακριβῶς: «Αποκλειστικός φορέας του δικαιώματος αυτού (τῆς παραχωρήσεως αυτοκεφάλου καθεστώτος) είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο, οι δε περί παραχωρήσεως αυτοκεφάλου καθεστώτος αποφάσεις του δεν υπόκεινται σε έγκριση ούτε τελούν υπό την αναβλητική αίρεση της εγκρίσεως από τις λοιπές Αυτοκέφαλες Εκκλησίες.». Μάλιστα θεώρησε καὶ ἀπαράδεκτη τὴν σύσταση τῶν δύο ἐπιτροπῶν γιὰ τὴν διερεύνηση τοῦ θέματος ἀπὸ την ΔΙΣ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ τὴν σύγκληση τῆς ΙΣΙ γιὰ τὴν συζήτησή του. Tὸ ἀκριβὲς κείμενό του ἦταν: «Εγώ, αυτό που έχω να πώ, είναι το εξής. Η Εκκλησία της Ελλάδος οφείλει άμεσα και χωρίς καθυστέρηση να ανακαλέσει την εντολή προς τις δύο Συνοδικές Επιτροπές για διερεύνηση του θέματος της αναγνωρίσεως της Εκκλησίας της Ουκρανίας και να προχωρήσει στην απεύθυνση επιστολής προς τον Προκαθήμενο της νέας Εκκλησίας, με την οποία να τον συγχαίρει για την εκλογή του και να το καλεί να επισκεφθεί την Αθήνα. Οποιαδήποτε άλλη απόφαση ή ενέργεια είναι αντικανονική.». Ἐπίσης κάνει ἀναφορὰ καὶ στὴν «διαδικασία τῆς παραχωρήσεως αὐτοκεφάλου καθεστώτος», ὅπου ὑποστηρίζει ὅτι ἄν καὶ δὲν καλύπτεται αὐτὴ ἀπὸ ἱεροὺς κανόνες, ἔχει διαμορφωθεῖ σχετικὸ ἐθιμικὸ δίκαιο, ποὺ εἶναι ἰσοδύναμο τῶν ἱερῶν κανόνων, καὶ ἄρα αὐτὸ θὰ λέγαμε ἀρκεῖ.

2. Συνοδικὸ Πολίτευμα, Πατριαρχικὲς ἐπιστολές, Προσυνοδικὸ κείμενο.

Ὁ σεβ. Μ Ν κ. Ἱερόθεος, ὅσον ἀφορὰ τὴν θέση τοῦ κ.Α.Β. γιὰ τὴν στάση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ποὺ διερευνὰ τὸ θέμα μὲ τὶς δύο συνοδικὲς ἐπιτροπὲς, ἀπάντησε ὅτι (βλ. κείμενο ''Η χορήγηση του Αυτοκεφάλου στην Εκκλησία κατ' ακρίβειαν και κατ' οικονομίαν''): «Ἡ καταληκτική αὐτή πρόταση εἶναι παράδοξη, διότι ἡ Ἐκκλησία ἐργάζεται πάντοτε συνοδικά καί δέν μπορεῖ τό θέμα αὐτό, μέ ὅλες τίς παραμέτρους του, νά μήν συζητηθῆ στίς Συνοδικές Ἐπιτροπές, στήν Διαρκῆ Ἱερά Σύνοδο καί στήν Ἱεραρχία, μέ ἀπόλυτο βέβαια σεβασμό στούς θεσμούς καί στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο.»

Ὡς πρὸς τὴν θέση δὲ τοῦ κ.Α.Β. γιὰ τὴν μὴ ἀνάγκη ἐγκρίσεως ἀπὸ τὶς λοιπὲς αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες, ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρει ὅτι: «Στό κείμενό μου ἔκανα τήν διάκριση μεταξύ τῆς κατ' ἀκρίβειαν χορηγήσεως τῆς αὐτοκεφαλίας ἀπό Οἰκουμενική Σύνοδο, ὅπως ἔγινε γιά τά Πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα καί τήν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, καί τῆς κατ' οἰκονομίαν χορηγήσεως ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο τῆς Αὐτοκεφαλίας τῶν νεωτέρων Ἐκκλησιῶν, μέχρι νά συγκληθῆ ἡ Οἰκουμενική ἤ Μεγάλη Σύνοδος γιά νά ἐπιβεβαιώση τήν χορήγηση πού τούς δόθηκε. Εἰδικότερα γιά τό Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας δόθηκε μέν ἀπό τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη, ἀλλά στήν συνέχεια ἐπῆλθε συναίνεση ἀπό τά ἄλλα Πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα, ὥστε νά ἰσχύη ἀπό τήν ἡμέρα πού δόθηκε ἀπό τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη». Μάλιστα γιὰ τὰ ἀτελῆ Αὐτοκέφαλα ποὺ δὲν δέχεται ὁ κ.Α.Β., ὁ Σεβασμιώτατος ἐξηγεὶ ὅτι: «Ἔτσι δέν ἔκανα λόγο γιά ἀτελῆ Αὐτοκέφαλα, ἀλλά μελετώντας τά ἴδια τά Πατριαρχικά κείμενα πού παρατίθενται στό βιβλίο τῶν κ. Ἀναστασίου Βαβούσκου καί Γρηγορίου Λιάντα, ἔκανα λόγο γιά χορήγηση αὐτοκεφαλίας ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο: "ἀπεφηνάμεθα" καί "ἀποφαίνεται"∙ καί "τελειωτικῶς", "ἐπί τῇ προσδοκίᾳ", "τελοῦν σέ ἀναφορά" ἀπό τήν Οἰκουμενική ἤ Πανορθόδοξη Σύνοδο, ὅπως φαίνεται στίς ἐπιστολές πού ἀπέστειλε τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο μαζί μέ τούς Τόμους μέ τούς ὁποίους χορηγήθηκε ἡ Αὐτοκεφαλία. Ἐκεῖ ἐκφράζεται καί διατυπώνεται ὅτι θά ὑπάρξη συναίνεση ἀπό τά ἄλλα Πατριαρχεῖα, σύμφωνα μέ τήν συνοδική δομή τῆς λειτουργίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας». Στὴν συνέχεια παραπέμπει στὴν ἐπιστολή του πρὸς τὴν ΙΣΙ, ὅπου παραθέτει τὴν μία ἀπὸ τὶς Πατριαρχικὲς ἐπιστολὲς αὐτές, ποὺ εἶναι ἡ Πατριαρχική ἐπιστολή πρός τήν Ἐκκλησία τῆς Ρουμανίας, ἐνῶ ἐδῶ προσθέτει καὶ τὴν δεύτερη Πατριαρχική ἐπιστολή, αὐτὴν πρός τήν Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας. Καὶ σημειώνει: «τό ἴδιο τό Πατριαρχεῖο στίς Ἐπιστολές πού ἀπέστειλε στίς Ἐκκλησίες μαζί μέ τούς Τόμους τῆς Αὐτοκεφαλίας τους κάνει τήν διάκριση μεταξύ τῆς κατ' οἰκονομίαν χορηγήσεως Αὐτοκεφαλίας καί τῆς κατά ἀκρίβειαν καί ἐν ἀναφορᾷ πρός τήν Οἰκουμενική Σύνοδο ἤ Μεγάλη ἄλλη Σύνοδο τελειώσεως τῆς Πατριαρχικῆς τιμῆς καί ἀξίας».

Στὴν συνέχεια κάνει ἀναφορὰ καὶ στὸ προσυνοδικὸ κείμενο ποὺ ἑτοιμαζόταν γιὰ τὴν Σύνοδο ποὺ τελικὰ διεξήχθει στὴν Κρήτη τὸν Ἰούνιο 2016: «Αὐτό φαίνεται στό κείμενο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τό 1990 μέ τίτλο "Τό Αὐτοκέφαλον καί τό Αὐτόνομον ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ καί τρόπος ἀνακηρύξεως αὐτῶν", πού χρησιμοποιήθηκε στόν διάλογο μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν γιά τήν χορήγηση τοῦ αὐτοκεφάλου καί τοῦ αὐτονόμου σέ Ἐκκλησίες, ἐν ὄψει τῆς συγκλήσεως τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου», συμπεραίνοντας ὅτι «Ἑπομένως, τό ἴδιο τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἀποδεχόταν στίς συζητήσεις νά κριθοῦν, νά ἐπευλογηθοῦν, νά τελειωθοῦν, νά ἀναγνωρισθοῦν καί νά ἐπισφραγισθοῦν ἀπό τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο τά ἤδη ἐκχωρηθέντα Αὐτοκέφαλα στίς νεώτερες Ἐκκλησίες, πράγμα πού θά συμβαίνη ἐφεξῆς σέ ἀνάλογες περιπτώσεις».

Τέλος, ἀναφέρεται καὶ στὸν διακεκριμένο καθηγητὴ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου κ. Σπύρο Τρωϊάνο, ποὺ πολλὰ χρόνια πρὶν, στὸ βιβλίο του ᾿Παραδόσεις Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου' εἶχε ὑποστηρίξει ὅτι εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ἀπόφαση τῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἤ ἄλλης Μεγάλης Συνόδου γιὰ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς Αὐτοκεφαλίας: «Ἀκόμη ἀναφέρεται στίς Αὐτοκεφαλίες πού δόθηκαν στίς Ἐκκλησίες μετά τό 1900 ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, καί ἐπισημαίνει: "Ἑπομένως, ἐφ' ὅσον ὑπάρχει ἀδυναμία συγκλήσεως οἰκουμενικῆς συνόδου, ἡ σύσταση πρέπει νά γίνει ἀπό ἕνα ὄργανο, πού οἱ ἀποφάσεις του ἀπό ἄποψη τυπικῆς δυνάμεως νά εἶναι ἰσοδύναμες μέ ἀποφάσεις οἰκουμενικῆς συνόδου. Τέτοιο ὄργανο  κάτω ἀπό τίς σημερινές συνθῆκες στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι μόνο μία πανορθόδοξη σύνοδος. Εἶναι πολύ ἀμφίβολο, ἄν στό προκείμενο θέμα εἶναι ἐπιτρεπτή ἡ ἄσκηση οἰκονομίας, γιατί δέν εἶναι μέν ζήτημα δογματικό, ἀλλά πάντως ἀποτελεῖ θέμα ἰδιάζουσας βαρύτητας στήν ὀργάνωση τῆς Ἐκκλησίας. Γι' αὐτό πιστεύω ὅτι τή θέση τῆς πανορθόδοξης συνόδου δέν μπορεῖ νά πάρει ἄλλο ὄργανο, οὔτε καί αὐτή ἡ πατριαρχική σύνοδος…Ὅπως προκύπτει ἀπό ὅλους τούς σχετικούς συνοδικούς τόμους, τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο – ἀνανωρίζοντας προφανῶς τήν ἀποκλειστική ἁρμοδιότητα οἰκουμενικῆς ἤ τοὐλάχιστον πανορθόδοξης συνόδου– δέν προχώρησε στήν ἀνακήρυξη τῶν αὐτοκεφάλων αὐτῶν ἐκκλησιῶν σέ πατριαρχεῖα, ἀλλά ἁπλῶς αὐτοδεσμεύτηκε δίνοντας ἀπό πρίν τή συναίνεσή του γιά τήν ἀνακήρυξη 'ἐν Οἰκουμενικῇ ἤ καί μεγάλῃ ἄλλῃ Συνόδῳ ἐν πρώτῃ εὐκαιρίᾳ συνερχομένῃ', πού, ὅπως ρητά τονίζεται στό κείμενο τῶν τόμων, εἶναι ἀρμόδια σύμφωνα μέ τήν κανονική ἀκρίβεια νά ἀποφασίζει γιά τέτοια θέματα. Ἑπομένως, ἡ διαδικασία γιά τήν ἀνύψωση τῶν ἐκκλησιῶν Σερβίας, Ρουμανίας καί Βουλγαρίας σέ πατριαρχεῖα ἀπό αὐστηρά νομική ἄποψη δέν ἔχει ἀκόμη ὁλοκληρωθεῖ" (σ.136)».

Μετὰ τῶν παραπάνω βασικῶν σημείων τῆς ἀπάντησης του, ὁ σεβ. Μ Ν κ. Ἱερόθεου, ἀνάμεσα στὰ συμπεράσματά του ποὺ καταλήγει, ἀναφέρει: «Τό σύστημα διοικήσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας σέ ὅλα τά ἐπίπεδα (ἐπισκοπικό, μητροπολιτικό, πατριαρχικό, διορθόδοξο) εἶναι "συνοδικόν ἱεραρχικῶς" καί "ἱεραρχικόν συνοδικῶς"» καὶ «Στούς πρώτους αἰώνας τά Αὐτοκέφαλα χορηγήθηκαν ἀπό Οἰκουμενικές Συνόδους. Τό Πατριαρχεῖο Μόσχας ἀπέκτησε τήν Πατριαρχική τιμή καί ἀξία ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί ἀργότερα συναίνεσαν καί τά ἄλλα Πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα. Τά νεώτερα Πατριαρχεῖα ἔλαβαν τήν Πατριαρχική τιμή καί ἀξία τους, ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί τελοῦν σέ ἀναφορά πρός τήν Οἰκουμενική Σύνοδο ἤ τήν Μεγάλη Σύνοδο γιά τήν κανονική συναίνεσή τους», τονίζοντας καὶ ὅτι «τό πολίτευμά μας εἶναι συνοδικό καί ὄχι ἀπολυταρχικό».

3. Διάκριση ἤ ὄχι ἀνάμεσα σὲ κατ' ἀκρίβειαν καί σὲ κατ' οἰκονομίαν χορήγηση τῆς αὐτοκεφαλίας;

Διαβάζοντας ὅλα τὰ παραπάνω ἐπιχειρήματα τοῦ σεβ. Μ Ν κ. Ἱερόθεου δικαιολογημένα θὰ πίστευε κανεῖς ὅτι κάλυψε πλήρως τὸ θέμα περὶ τῆς σύγκλησης Συνόδου γιὰ νὰ ὑπάρξει πανορθόδοξη ἔκφραση καὶ νὰ ἐπιτευχθεῖ συναίνεση ἐπὶ τοῦ θέματος, καὶ ὅτι ἡ ἀνάγκη γι᾿ αὐτὴ εἶναι ἀναμφισβήτητη.  Πόσο μάλλον, ὅταν ὅλες οἱ τοπικὲς Ἐκκλησίες, ποὺ ἔχουν πάρει θέση ἐπὶ τοῦ ζητήματος τῆς Οὐκρανικῆς Αὐτοκεφαλίας, ἔχουν τοποθετηθεῖ ὁμόφωνα πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση. Παραταῦτα ὅμως ὁ κ.Α.Β. σὲ μιὰ νέα ἀπάντησή του (κείμενο «Ἀπάντηση στὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου») παραδόξως

ἔρχεται γιὰ νὰ «βάλει κάποια πράγματα στὴ θέση τους» καὶ νὰ ἐξηγήσει  ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος κάνει λάθος (καὶ προφανώς μαζί του καὶ ὅλες οἱ τοπικὲς Ἐκκλησίες ποὺ αἰτοῦνται Πανορθόδοξη Σύνοδο). Καὶ κατ’ ἀρχὴν, ἀμφισβητῶντας τήν διάκριση μεταξύ τῆς κατ' ἀκρίβειαν χορηγήσεως τῆς αὐτοκεφαλίας ἀπό Οἰκουμενική Σύνοδο, καί τῆς κατ' οἰκονομίαν χορηγήσεως ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ἀναφέρει τὸν Καθηγητὴ κ. Σ. Τρωϊάνο, ὅπως ἔκανε καὶ ὁ Σεβασμιώτατος, ποὺ γράφει ὅτι: «Εἶναι πολύ ἀμφίβολο, ἄν στό προκείμενο θέμα εἶναι ἐπιτρεπτή ἡ ἄσκηση οἰκονομίας, γιατί δέν εἶναι μέν ζήτημα δογματικό, ἀλλά πάντως ἀποτελεῖ θέμα ἰδιάζουσας βαρύτητας στήν ὀργάνωση τῆς Ἐκκλησίας.». Ὁ κ. Σ. Τρωϊάνος ὅμως ἀμέσως μετὰ συνεχίζει ὅτι ἡ πανορθόδοξη δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ εἶναι ἀναπόφευκτη: «Γι' αὐτό πιστεύω ὅτι τή θέση τῆς πανορθόδοξης συνόδου δέν μπορεῖ νά πάρει ἄλλο ὄργανο, οὔτε καί αὐτή ἡ πατριαρχική σύνοδος». Γι᾿ αὐτὸ τὸν λόγο καὶ τελικῶς τὸν ἀναφέρει ὁ Σεβασμιώτατος. Ἐπομένως πῶς μπορεῖ ο κ.Α.Β. νὰ  προσπαθεῖ νὰ ἀποδείξει ἀπὸ τὸ κείμενο τοῦ κ. Σ. Τρωϊάνου τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο;

4. Πατριαρχικοὶ Τόμοι, Πατριαρχικὲς Ἐπιστολὲς καὶ ἀποδεικτικὴ ἰσχύ.

Καὶ συνεχίζει ο κ.Α.Β., ὅπου μετὰ ἀπὸ μιὰ ἀναφορὰ στὸ ἐθιμικὸ δίκαιο, εἰσάγει ἕνα νέο ἐπιχείρημα περὶ μὴ ἀποδεικτικῆς ἰσχύος τῶν συνοδευτικῶν τῶν Πατριαρχικῶν Τόμων Ἐπιστολῶν, γιατὶ κατ᾿ αὐτὸν αὐτὲς δὲν παράγουν νομοκανονικὰ ἀποτελέσματα, ὅπως κάνουν οἱ Τόμοι, καὶ δὲν ἔχουν πλήρη καὶ καθολικὴ ἰσχὺ στὴν σύνολη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.   Γράφει ἐπακριβῶς: «Οι εκάστοτε Πατριαρχικοί και Συνοδικοί Τόμοι, πλην αυτού που αφορά στην Εκκλησία της Γεωργίας, ουδεμία μνεία κάνουν περί αρμοδιότητας Οικουμενικής συνόδου για έγκριση του παραχωρούμενου από αυτούς αυτοκεφάλου καθεστώτος. Και οι πράξεις αυτές οι εκάστοτε Πατριαρχικοί και Συνοδικοί Τόμοι, ως οι μόνες οι οποίες έχουν πλήρη και καθολική ισχύ στη σύνολη Ορθόδοξη Εκκλησία και ως οι μόνες οι οποίες παράγουν νομοκανονικά αποτελέσματα, είναι αυτές που αποτελούν πλήρη απόδειξη για τους νομοκανονολόγους. Στοιχεία, όπως επιστολές συνοδευτικές των αποφάσεων αυτών, δεν συνιστούν αποδείξεις». Ἔτσι, ἀφοῦ μόνο ὁ Τόμος ποὺ χορηγήθηκε στὴν Ἐκκλησία τῆς Γεωργίας, γράφει γιὰ ἔγκριση ἀπὸ Οἰκουμενική, ἤ τουλάχιστον Πανορθόδοξη, Σύνοδο, καὶ ἀφοῦ οἱ ἄλλες περιπτώσεις ποὺ ἀναφέρεται ὁ Σεβασμιώτατος ἀφοροῦν Πατριαρχικὲς Ἐπιστολές, ποὺ κατὰ τὸν κ.Α.Β. δὲν λαμβάνονται ὑπ᾿ ὄψιν, ἄρα ἔχουμε μιὰ μόνο μαρτυρία ὅπου ἀναμένεται τέτοια ἔγκριση, ὁπότε κατ᾿ αὐτὸν αὐτὴ ἡ περίπτωση εἶναι μόνο μιὰ ἐξαίρεση ποὺ ἐπιβεβαιώνει τὸν κανόνα.

Καὶ ἀφοῦ ὁ κ.Α.Β. προσπάθησε μὲ αὐτὸ τὸν ἔντεχνο νομικίστικο τρόπο νὰ ἀποδυναμώσει τὰ ἐπιχειρήματα τοῦ Σεβασμιώτατου ποὺ ἀφοροῦσαν τὶς Πατριαρχικὲς ἐπιστολὲς πρὸς τὴν Ἐκκλησία τῆς Ρουμανίας καὶ πρὸς τὴν Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας, τὰ ὁποία εἶναι προδήλως ἀποδεκτὰ ἀπὸ τὴν κοινὴ ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση, προχώρησε στὴν ἐφαρμογὴ τοῦ ἴδιου αὐτοῦ τρόπου καὶ στὴν περίπτωση τῶν προσυνοδικῶν κειμένων, τὰ ὁποία εἶχε χρησιμοποιήσει καὶ αὐτὰ στὰ ἐπιχειρήματά του ὁ Σεβασμιώτατος: «Το αυτό ισχύει – επαναλαμβάνω για έναν κανονολόγο - και για τα προσυνοδικά κείμενα περί του τρόπου παραχωρήσεως του αυτοκεφάλου καθεστώτος. Τα κείμενα αυτά, από τη στιγμή που δεν μετουσιώθηκαν σε συνοδική απόφαση, παραμένουν απλώς προτάσεις, όχι αποφάσεις. Και βεβαίως, αποδεικνύουν πλήρως την πρόθεση του Οικουμενικού Πατριαρχείου για εξεύρεση συναινετικής λύσεως, ακόμη και αν αυτό συνεπάγεται μερική παραίτηση αυτού από κανονικώς και ιστορικώς δικαιώματα του. Όμως δεν παράγουν νομοκανονικά αποτελέσματα και δεν δεσμεύουν την Ορθόδοξη Εκκλησία. Συνεπώς, η θεμελίωση ισχυρισμών σε κείμενα ή έγγραφα, που δεν έχουν νομοκανονική υπόσταση και δεν επιφέρουν νομοκανονικές δεσμεύσεις αλλά συνιστούν προτάσεις και έκθεση απόψεων, πάσχει και κρίνεται ως απρόσφορη και αλυσιτελής».

5. Οἱ Πατριαρχικοὶ Τόμοι καὶ οἱ συνοδευτικὲς τους ἐπιστολὲς θεωροῦνται ἑνιαῖα.

Μετὰ τὴν δημοσίευση τῶν παραπάνω ἐνστάσεων τοῦ κ.Α.Β., ποὺ ὁπωσδήποτε φανερώνουν τὸ ταλέντο του ὡς δικηγόρου, ἀλλὰ καὶ τὸ ἔλλειμμα ἐκκλησιολογικῆς ἀντίληψής του, ὁ σεβ. Μ Ν κ.Ἱερόθεος ἀπάντησε μὲ τὸ τελευταίο κείμενό του ''Τελικὴ ἀπάντηση στὸν κ. Ἀναστάσιο Βαβοῦσκο'', ὅσον ἀφορὰ τὶς Πατριαρχικὲς Ἐπιστολὲς καὶ τὰ προσυνοδικὰ κείμενα, τὰ ἐξῆς, γιὰ πολλοὺς αὐτονόητα: «Αὐτά τά Πατριαρχικά καί Συνοδικά κείμενα, στά ὁποῖα γίνεται λόγος γιά τήν χορήγηση τῆς Πατριαρχικῆς τιμῆς καί ἀξίας μέ χρήση οἰκονομίας καί γιά τήν τελείωσή της σέ Οἰκουμενική καί Μεγάλη Σύνοδο, ἡ ὁποία "τελειωτικῶς κατά τήν κανονικήν ἀκρίβειαν" θά ἀποφασίση καί θά κρίνη γιά τά "προτελεσθέντα", δέν μπορεῖ κανείς νά τά παρακάμψη οὔτε νά τά ὑποτιμήση οὔτε καί νά τά θεωρήση ὅτι "δέν παράγουν νομοκανονικά ἀποτελέσματα καί δέν δεσμεύουν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία" καί ὅτι "συνιστοῦν προτάσεις καί ἔκθεση ἀπόψεων" καί "ἔκφραση προθέσεων"».

 Καὶ συνεχίζει: «Ἴσως μέ αὐτόν τόν τελευταῖο χαρακτηρισμό ὁ κ. Ἀναστάσιος Βαβοῦσκος νά ἐννοῆ ἄλλο Πατριαρχικό κείμενο πού ἐγράφη ἐν ὄψει τῶν συζητήσεων σέ Προσυνοδικές Διασκέψεις, ἀλλά ἐν πάσῃ περιπτώσει παρακάμπτει καί ὑποτιμᾶ αὐτά τά ὑπεύθυνα Πατριαρχικά καί Συνοδικά ἔγγραφα, πού ἐστάλησαν στίς Ἐκκλησίες γιά νά ἀνακοινωθῆ ἡ χορήγηση Πατριαρχικῆς τιμῆς καί ἀξίας, στά ὁποῖα γίνεται ἀναφορά στό κατ' οἰκονομίαν καί τό κατ' ἀκρίβειαν. Ἀκόμη, δέν γίνεται διάκριση μεταξύ χορηγήσεως Αὐτοκεφαλίας καί Πατριαρχικῆς τιμῆς καί ἀξίας. Νομίζω ὅτι τέτοιες ἀπόψεις δέν ἐκφράζουν σεβασμό στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, γιατί τό παρουσιάζουν ἄλλα νά γράφη στόν Τόμο μέ τόν ὁποῖο χορηγεῖ τήν Πατριαρχική τιμή καί ἀξία καί ἄλλα νά γράφη στά Πατριαρχικά καί Συνοδικά ἔγγραφα πού ἀποστέλλει στίς Ἐκκλησίες. Ἀντίθετα ἐγώ τά θεωρῶ ἑνιαῖα, γιατί τό ἴδιο Συνοδικό ὄργανο πού ἐξέδωσε τούς Τόμους, τό ἴδιο τούς ἑρμηνεύει στίς Ἐπιστολές του».

6. Τὶ θὰ βοηθήσει νὰ διαφυλαχθεῖ ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ κύρος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. 

Ὅσον ἀφορὰ τὴν συναίνεση ἄλλων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, ὁ σεβ. Μ Ν κ.Ἱερόθεος ἀπάντησε τὰ ἐξῆς: «ἡ ἄποψη ὅτι δέν χρειάζεται ἡ συναίνεση τῶν Πατριαρχῶν τῶν Πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων γιά τήν χορήγηση σέ μιά Ἐκκλησία Πατριαρχικῆς τιμῆς καί ἀξίας καί τήν ἀλλαγή σειρᾶς τῶν Διπτύχων εἶναι παράδοξη καί λειτουργεῖ σέ βάρος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τῆς ἑνότητος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία λειτουργεῖ συνοδικῶς». Δὲν εἶναι προφανὲς ὅτι ἄν τὸ Πατριαρχεῖο δὲν ἐπιτελέσει σωστὰ τὸν ρόλο του, μὲ τὸ πρωτεῖο τιμῆς 'μεταξὺ ἴσων' ποὺ ἔχει, διακονίας, πρωτοβουλίας καὶ συντονισμοῦ τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, ἀλλὰ τὸ μετατρέψει σὲ πρωτείο ἐξουσίας, κατὰ μίμηση τοῦ Πάπα, τότε, καταλύοντας μὲ αὐτὴ τὴν στάση του τὸ συνοδικὸ πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας, καὶ τὸ κύρος του θὰ ὑπονομεύσει, καὶ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας παταγωδῶς θὰ ἀποτύχει νὰ διαφυλάξει;

Καὶ μὲ πολὺ εὔστοχο ποιμαντικὸ τρόπο γιὰ τὸ σοβαρὸ θέμα τῆς Οὐκρανίας, ὁ σεβ. Μ Ν κ.Ἱερόθεος γράφει: «αὐτόν τόν καιρό ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας διακυβεύεται σοβαρά μέ συνταρακτικές συνέπειες, πού προκαλοῦν βαθύτατο πόνο, γι' αὐτό κάθε ὑπεύθυνος ἄνθρωπος εἴτε Ἐπίσκοπος εἴτε ἐπιστήμονας πρέπει νά διαθέτη ψυχραιμία, νηφαλιότητα καί προσευχή, ὥστε νά μήν διαιωνισθοῦν σχισματικές καταστάσεις στήν Ἐκκλησία πού δύσκολα θά θεραπευθοῦν», ἀλλὰ καὶ παρακάτω τελειώνοντας «Τελικά νομίζω, πάνω ἀπό ὅλα αὐτόν τόν καιρό χρειάζεται ἀπ' ὅλους μας σύννοια, προσευχή, φόβος Θεοῦ καί σοβαρές προτάσεις πρός τούς ὑπευθύνους, ὥστε νά βοηθήσουν στήν ἐπίλυση τοῦ θέματος, καί ὄχι νά τορπιλίσουν ἔτι περαιτέρω τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας».

Ὅπως γιὰ παράδειγμα μπορεῖ νὰ τορπιλίσει τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησία αὐτὸ ποὺ γράφει ὁ κ.Α.Β. «Ἐγώ, αὐτό πού ἔχω νά πῶ, εἶναι τό ἑξῆς. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὀφείλει ἄμεσα καί χωρίς καθυστέρηση νά ἀνακαλέσει τήν ἐντολή πρός τίς δύο Συνοδικές Ἐπιτροπές γιά διερεύνηση τοῦ θέματος τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας καί νά προχωρήσει στήν ἀπεύθυνση ἐπιστολῆς πρός τόν Προκαθήμενο τῆς νέας Ἐκκλησίας, μέ τήν ὁποία νά τόν συγχαίρει γιά τήν ἐκλογή του καί νά τόν καλεῖ νά ἐπισκεφθεῖ τήν Ἀθήνα. Ὁποιαδήποτε ἄλλη ἀπόφαση ἤ ἐνέργεια εἶναι ἀντικανονική». Αὐτὴν τὴν πρόταση τὴν σχολιάζει ὁ Σεβασμιώτατος ὡς ἐξῆς: «ἡ πρόταση πού γίνεται ἀπό ἕναν διδάκτορα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ δικαίου πρός τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος «ex cathedra», δέν βοηθάει καθόλου στήν ἐπίλυση τοῦ θέματος… ἡ πρότασή του… διατυπώνεται μέ ἀπόλυτο καί αὐθεντικό τρόπο».

7. Τελικὲς ἀντιρρήσεις καὶ ἀπαντήσεις.

Τελικὰ ὁ  κ.Α.Β. θέλησε νὰ συνεχίσει νὰ ἐπιμένει γράφοντας καὶ ἕνα ἀκόμα κείμενο, παρόλο ποὺ ὁ σεβ. Μ Ν κ.Ἱερόθεος εἶχε γράψει στὸ τελευταίο κείμενό του «δέν χρειάζεται περαιτέρω συζήτηση πάνω στό θέμα αὐτό, γιατί δέν θά βοηθήση οὐσιαστικά, ἐπειδή ἐνδεχομένως θά φανῆ ὅτι εἶναι διένεξη δύο ἀνθρώπων, ἐνῶ τό θέμα εἶναι βαθύτατα ἐκκλησιολογικό καί ἀπαιτοῦνται προσεκτικοί χειρισμοί.» καὶ «κατά τήν ἄποψή μου τέτοια ἐπιχειρήματα καί ὁ τρόπος ἐκφορᾶς τους ὑποβιβάζουν πολύ τήν συζήτηση γιά τό θέμα πού ἔχει ἀνακύψει μέ τήν Αὐτοκεφαλία στήν Οὐκρανία, τό ὁποῖο εἶναι πολύπλευρο καί πολυποίκιλο». Καὶ ὁ  κ.Α.Β. ἀρχίζει στὸ κείμενό του γράφοντας ὅτι «για τις θέσεις μου για το Ουκρανικό ζήτημα και για τα άρθρα που έχω γράψει, η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος έχει εκφράσει προς εμένα προσωπικώς την ευαρέσκειά του». Ὅμως ἡ εὐαρέσκεια τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη δὲν πιστοποιεί τὴν ἐγγυρότητα τῶν ἐπιχειρημάτων, τὰ ὁποία δὲν εἶναι βέβαιο οὔτε καν ἄν τὰ μελέτησε μὲ προσοχή, ἀλλὰ πολὺ πιθανὸν δὲν ἀποκλείεται νὰ ἐκφράζει μόνο τὴν ἱκανοποίησή του γιὰ τὴν πρόθεση τοῦ κ.Α.Β νὰ τοῦ συμπαρασταθεῖ.   

Ἀκόμα ὁ κ.Α.Β. γράφει ὅτι «ο Σεβασμιώτατος δεν ανέγνωσε πλήρως την απάντησή μου. Αν το έκανε, θα είχε καταλάβει, ότι αφορούσε στο θέμα της κηρύξεως του αυτοκεφάλου και όχι το θέμα της ανυψώσεως Εκκλησίας σε πατριαρχική τιμή». Ναι, ἀλλὰ καὶ ὁ Σεβασμιώτατος εἶχε ἐξηγήσει «Ἀκόμη, δέν γίνεται διάκριση μεταξύ χορηγήσεως Αὐτοκεφαλίας καί Πατριαρχικῆς τιμῆς καί ἀξίας». Ἄρα τὶ δὲν καταλαβαίνει ὁ κ.Α.Β. ἐδῶ καὶ συνεχίζει «η μισή και πλέον τελική απάντηση του Σεβασμιωτάτου είναι εκτός θέματος, δημιουργεί όμως στον αναγνώστη την εσφαλμένη εντύπωση, ότι "ο Βαβούσκος κατακεραυνώθηκε"». Σαφέστατα εἶναι ἐντὸς θέματος ὁ Σεβασμιώτατος, ἀλλὰ ἐκτὸς θέματος μάλλον εἶναι ο κ.Α.Β., καθῶς τὸ θέμα δὲν εἶναι ἄν αὐτὸς «κατακεραυνώθηκε» ἤ ὄχι, ἀλλὰ τὸ Οὐκρανικό καὶ ἡ διαφύλαξη τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας.

Καὶ συνεχίζει: «ὁ Σεβασμιώτατος δείχνει να μην κατανοεί την διαφορά κύρους και ισχύος μεταξύ επισήμων αποφάσεων μιας συνόδου και προσυνοδικών εγγράφων, τα οποία συνιστούν προτάσεις, δηλαδή προδικαστικά έγγραφα και όχι τελική επίσημη απόφαση».  Ὅμως ὁ Σεβασμιώτατος δὲν γράφει αὐτὸ, ἀλλὰ ὅτι «Αὐτά τά Πατριαρχικά καί Συνοδικά κείμενα, στά ὁποῖα γίνεται λόγος γιά τήν χορήγηση τῆς Πατριαρχικῆς τιμῆς καί ἀξίας μέ χρήση οἰκονομίας καί γιά τήν τελείωσή της σέ Οἰκουμενική καί Μεγάλη Σύνοδο, ἡ ὁποία "τελειωτικῶς κατά τήν κανονικήν ἀκρίβειαν" θά ἀποφασίση καί θά κρίνη γιά τά "προτελεσθέντα", δέν μπορεῖ κανείς νά τά παρακάμψη οὔτε νά τά ὑποτιμήση οὔτε καί νά τά θεωρήση ὅτι "δέν παράγουν νομοκανονικά ἀποτελέσματα καί δέν δεσμεύουν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία" καί ὅτι "συνιστοῦν προτάσεις καί ἔκθεση ἀπόψεων" καί "ἔκφραση προθέσεων"».  Καὶ ἐπειδὴ ἀκριβῶς ὁ κ.Α.Β. τὰ ὑποτίμησε, γι᾿ αὐτὸ ὁ Σεβασμιώτατος τοῦ ἔγραψε ὅτι οι απόψεις αυτές «δεν εκφράζουν σεβασμό στο Οικουμενικό Πατριαρχείο».

Παρακάτω ὁ κ.Α.Β. γιὰ τὴν ἀντίθεσή του μὲ τὸν Σεβασμιώτατο στὸ θέμα τῆς σύγκλησης Πανορθόδοξης γράφει: «Νομίζω ότι ο μέσος σώφρων άνθρωπος μπορεί να καταλάβει, ότι αυτή είναι η άποψη (ὑπὲρ τῆς σύγκλησης) που θίγει καταφανώς το κύρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και όχι η δική μου». Ὅμως, ὅπως γράψαμε καὶ παραπάνω, ἄν τὸ Πατριαρχεῖο δὲν ἐπιτελέσει σωστὰ τὸν ρόλο του, τοῦ πρωτείου τιμῆς 'μεταξὺ ἴσων' ποὺ ἔχει, διακονίας, πρωτοβουλίας καὶ συντονισμοῦ τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, μετατρέποντάς το σὲ πρωτείο ἐξουσίας, καὶ καταλύσει ἔτσι τὴν συνοδικὸ πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας, τότε καὶ τὸ κύρος του θὰ ὑπονομεύσει, καὶ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας δὲν θὰ καταφέρει τελικῶς νὰ διαφυλάξει.

 8. Πότε ἐπιτέλους θὰ πάρουν θέση γιὰ τοὺς αὐτοχειροτόνητους;

Τελειώνοντας ο κ.Α.Β. ἀναφέρεται στὴν προτροπὴ τοῦ σεβ. Μ Ν κ. Ἱερόθεου, στὸ τέλος τοῦ τελικοῦ κειμένου του γιὰ νὰ ἀπαντήσει στὰ ἐρωτήματα ποὺ τοῦ ἔχει θέσει ὁ π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος, λέγοντας ο κ.Α.Β. γιὰ τὸν π. Ἀναστάσιο: «δεν (τον) γνωρίζω προσωπικώς, ούτε έχω λάβει γνώση των υποτιθέμενων προς εμένα ερωτημάτων, αλλά προτιμώ να κρατήσω το δικαίωμα της επιλογής για τον εαυτό μου». Τὸ θέμα ὅμως εἶναι ὅτι ἄν ἀπαντᾶς στὸν Σεβασμιώτατο, ὅμως ὄχι στὸν κληρικὸ ποὺ ἐκεῖνος σὲ προτρέπει, τότε δὲν δείχνεις ἀγάπη, αλλά μάλλον ἰδιοτελή κίνητρα καὶ ἐπιδιώξεις, ποὺ εἶναι ἀμφισβητούμενες καὶ ὄχι καθαρὲς καὶ τίμιες (Σημείωση: ὁ π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος στὸ κείμενό του «Οἱ κατὰ τόπον Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἐνώπιον σοβαρῆς προκλήσεως» εἶχε γράψει «Εἶναι, ἐπίσης, ἄξιο προσοχῆς, ὅτι ὅσοι ὑπερασπίζονται τὶς ἐπιλογὲς τοῦ Φαναρίου στὸ Οὐκρανικό [Ἀν. Βαβοῦσκος, «Κανονικὴ προσέγγιση τῶν ἀποφάσεων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου σὲ σχέση μὲ τὸ ἔκκλητο», www.romfea.gr], ἐνῶ ἀναφέρονται στὸν Φιλάρετο καὶ τὴν ὡς ἔγινε “ἀποκατάστασή” του, ἀντιθέτως τηροῦν ἀπόλυτη σιγὴ γιὰ τήν κατά πολύ σοβαρότερη περίπτωση τοῦ Μακαρίου. Οὐδέποτε ἀναφέρονται σ’ αὐτόν», δηλαδὴ δικαιολογοῦν τὴν ἀποκατάσταση τῶν καθηρημένων, ἀλλὰ δὲν ἀναφέρουν τίποτα γιὰ τοὺς πλήρως ἀποδεδειγμένα αὐτοχειροτόνητους. Αὐτὴν τὴν βαρυσήμαντη διάσταση τοῦ θέματος, πρὶν ἀπὸ τὸν π. Ἀναστάσιο Γκοτσόπουλο στὸ παραπάνω ἄρθρο του, τὴν εἴχαμε ἐπισημάνει στὸ ἄρθρο μας «Tὸ Οὐκρανικό Αὐτοκέφαλο καὶ ἡ ἐπιχειρηματολογία τοῦ δικηγόρου Ἀ.Βαβούσκου»: "τὶ συνέβη μὲ τοὺς ἄλλους σχισματικοὺς, τοὺς ἀχειροτόνητους; Πῶς, 'μαγικῶ τῶ τρόπω' βρέθηκαν στὸ ἀρχιερατικὸ ἀξίωμα μαζὶ καὶ αὐτοί;"). Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ἐδῶ ὅτι ὁ σεβ. Μ Ν κ.Ἱερόθεος στὸ τέλος τοῦ κειμένου του «Ἡ χορήγηση τοῦ Αὐτοκεφάλου στὴν Ἐκκλησία κατ' ἀκρίβειαν καὶ κατ' οἰκονομίαν» ἀναφέρεται καὶ στὶς «ἄλλες παραμέτρους τοῦ θέματος αὐτοῦ, ὅπως γιά παράδειγμα τί σημαίνει Ἀποστολική παράδοση καί Ἀποστολική διαδοχή», τὶς ὁποῖες γράφει ὅτι θά θίξει σέ ἄλλο κείμενό του.

9 . Τὸ συμπέρασμα, ἡ ἄποψή μας.

 Θὰ θέλαμε νὰ ἐκφράσουμε τὴν ταπεινή μας ἄποψη, μὲ τὴν ἐλευθερία ποὺ μᾶς παρέχεται ἀπὸ τὴν θέση τοῦ ἁπλοῦ πιστοῦ (ποὺ ἀναγνωρίζουμε ὅτι ἄν ἐρχόμασταν στὴν θέση κάποιου ἱεράρχη, θὰ ἀποφεύγαμε νὰ ἐκφραστοῦμε τὸ ἴδιο), μὲ τὶς ὅποιες θεολογικὲς μας γνώσεις, καὶ ἄς τὶς διδαχθήκαμε αὐτὲς στὰ ἀκαδημαϊκὰ θρανία, καὶ ὄχι στὶς «ὀπὲς τῆς γῆς», ἐκεῖ ὅπου τὶς διδάχθηκαν οἱ ἀληθινοὶ θεολόγοι, ἀνάμεσά τους καὶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ποὺ καὶ αὐτὸς ἀπόφοιτος τῆς ἐρήμου ἤταν, τοῦ πραγματικοῦ σχολεῖου τῆς ἀληθινῆς ζωῆς ἐν πνεύματι, καὶ τῆς ἐμπειρικῆς ὀρθόδοξης θεολογίας.

Ἡ ἀνάγκη λοιπὸν Πανορθόδοξης Συνόδου γιὰ νὰ βάλει τὰ πράγματα στὴν θέση τους ἀπὸ τὸ χάος, ποὺ δημιουργήθηκε στὴν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, μὲ τὴν χορήγηση τῆς Αὐτοκεφαλίας ἐκεῖ, εἶναι ἐκφρασμένη ὄχι μόνο ἀπὸ σεβαστοῦς Ἱεράρχες, ὅπως ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ὁλόκληρες συνόδους ἱεραρχιῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, καὶ εἶναι κοινῶς ἀναμφισβήτητη. Τὸ θέμα λοιπὸν εἶναι πλέον ποιὰ στάση πρέπει νὰ πάρει ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Ὁ σεβασμιώτατος ὑποστήριξε βέβαια τὴν προσωρινὴ ἀποδοχὴ τῆς χορήγησης τῆς Αὐτοκεφαλίας χωρὶς ψήφο, μέχρι τὴν διεξαγωγὴ τῆς Πανορθόδοξης Συνόδου γιὰ τὴν Αὐτοκεφαλία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ουκρανίας, ἀλλὰ καὶ τῶν ὑπόλοιπων νεώτερων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, ὅπου θὰ ριχθεῖ στὴν σύνοδο αὐτὴ ὁ ψήφος τῆς Ἱεραρχίας μας.

Ὡστόσο προσωπικὰ πιστεύουμε ὅτι λόγω τῆς σοβαρότητας καὶ κρισιμότητας τοῦ θέματος καὶ τῆς ἀναγκαιότητας τῆς Πανορθόδοξης Συνόδου γιὰ τὴν λύση του, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος θὰ πρέπει νὰ ἐστιάσει στὴν ἄμεση προώθηση αὐτῆς τῆς Συνόδου, καὶ ὄχι στὸ ποιὰ θέση θὰ λάβει ἀπέναντι στὴν Πατριαρχικὴ ἀπόφαση. Ἄλλωστε μιὰ τέτοια ἀποδοχή ἄν υἱοθετηθεῖ εἶναι πιθανόν ἀπὸ τὴν μια νὰ ἀφήσει πίσω τὴν κινητοποίηση γιὰ τὴν πραγματοποίησή της Συνόδου, μένοντας ἄλυτο τὸ πρόβλημα ἐπὶ μακρὸν καὶ χρονίζοντας, μὲ πιθανὴ κατάληξη τὴν παγίωσή καὶ ὁριστικοποίησή του.  Παράλληλα, ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἐπειδὴ ὅλες ὅσες τοπικὲς Ἐκκλησίες ἔχουν πάρει θέση, δὲν ἀποδέχθηκαν τὴν Πατριαρχικὴ ἀπόφαση, μιὰ διαφορετικὴ τοποθέτηση ἀπὸ την Ἐκκλησία μας ὑπὲρ τοῦ Πατριαρχείου, μας φέρνει ἀντιμέτωπους μὲ ὅλους τοὺς ὑπόλοιπους καὶ ὁ φόβος τοῦ σχίσματος γίνεται πλέον ἐντελῶς ὀφθαλμοφανής. Ἄς ἀναλάβει ὁ καθένας τὶς εὐθύνες του. Καὶ ὅσοι μὲν ἐμπόδισαν νὰ ἐπιτευχθεῖ ὁμοφωνία καὶ ὑπονόμευσαν τὰ προσυνοδικά κείμενα, ποὺ εὐθύνονται γιὰ τὴν ἀποτυχία στὴν ἔγγυρη καὶ σωστὴ δρομολόγηση τοῦ προβλήματος καὶ στὴν ἀποτελεσματικὴ λύση του ἔτσι. Καὶ ὅσοι δὲ ἀποφάσισαν τὴν χορήγηση τῆς Αὐτοκεφαλίας, στὰ τυφλά, χωρὶς νὰ ζητήσουν τὴν συναίνεση κανενός, καὶ χωρὶς κανονικὲς προϋποθέσεις, ποὺ εὐθύνονται γιὰ τὸν κίνδυνο τοῦ σχίσματος, ποὺ ἀπειλεῖ αὐτὲς τὶς μέρες ὅλη τὴν Ὀρθοδοξία. Γι᾿ αὐτὸ ἄς γίνουν ὑποχωρήσεις καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρὲς, ὥστε νὰ ὑπάρξει συναίνεση καὶ νὰ βρεθεῖ ἀπὸ κοινοῦ λύση, ἔστω τώρα ἐσχάτως στὸ χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ, πρὶν εἶναι πολὺ ἀργά.  

Καὶ γιὰ νὰ τελειώσουμε μὲ ἀνάλογο τρόπο τοῦ ἀγαπητοῦ κ . Ἀναστάσιου Βαβούσκου:

Φίλοι οἱ ὑπερασπιστές τοῦ Αὐτοκεφάλου τῶν σχισματικῶν στὴν Οὐκρανία, Ἱεράρχες, Θεολόγοι καὶ δικηγόροι, φιλτάτοι οἱ ὑπερασπιστὲς τῶν ἱερῶν κανόνων πρὸς διαφύλαξη τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας, Ἅγιοι Πατέρες καὶ λοιποί.

Πηγή romfea.gr