Ο εν σπηλαίω,τεχθείς Ιησούς, δια της Υπεραγίας Θεοτόκου,Ανεστήθη !!!

Ο εν σπηλαίω,τεχθείς Ιησούς, δια της Υπεραγίας Θεοτόκου,Ανεστήθη !!!

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος

«Η ζωή εν τάφω κατατεθής, Χριστέ και Αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο, συγκατάβασιν δοξάζουσαι τήν σήν.

Η ζωή πώς θνήσκεις; Πώς και τάφω οικείς; Του θανάτου το βασίλειον λύεις δε και του Άδου τους νεκρούς εξανιστάς.

Μεγαλύνομεν σε, Ιησού Βασιλεύ, και τιμώμεν την Ταφήν και τα Πάθη σου, δι’ ών έσωσας ημάς εκ της φθοράς» (Μ. Σάββατο, εγκώμια ΣΤάσις Πρώτη, Ήχος πλ.α’)

«Όταν λέγη Ανάστασις ο ελληνικός λαός, κρυφία τις χορδή αναπαλλομένη εις τα μυχιαίτατα της καρδίας του, υπενθυμίζει εις αυτόν και του Γένους την ανάστασιν, και ο Χριστός και η Πατρίς συναντώνται εν αυτώ ισοπαθείς και ισόθεοι. Και όταν λέγη Αγάπη ο ελληνικός λαός, εκφωνεί την γλυκυτάτην των λέξεων, ήτις κατ’ εξοχήν τονιζομένη εν τω Ευαγγελίω, και ανακηρυσσομένη εν τη διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου, παρέμεινεν εν τη γλώσση του το κατ’ εξοχήν περιπαθές και εγκάρδιον ρήμα, δι’ ου εκφράζει πάσανστοργήν και πάντα έρωτα και πάσαναφοσίωσιν. Και νομίζει τις, ότι ο ημέτερος λαός κατ’ εξοχήν ησθάνθη και απεδέχθη και επραγματοποίησε το κήρυγμα της Αγάπης, ως φέρεται εν τη προς Κορινθίους επιστολή του Αποστόλου. «Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται· η αγάπη ου ζηλοί· η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία· πάντα στέγει, πάντα ελπίζει, πάντα πιστεύει, πάντα υπομένει”. (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, «Το Πάσχα», 1888).

Σήμερον λαμπρύνεται η πλάσις και ημείς οι ουτιδανοί θνητοί, εορτάζωμεν πανηγυρικώς και δια υπερεκχειλιζούσης χαράς το Θαύμα του Κυρίου μας, την κατανίκησιν του Άδου, της φθοράς του θνησιγενούς της φύσεώς μου, δια του Θανάτου του Ιησού Χριστού της Κεφαλής της Εκκλησίας μας αλλά και του Έθνους δυνάμει του Υπερτάτου Νόμου του Κράτους, την Συνταγματικήν έννομον τάξιν («Σύνταγμα της Ελλάδος-Εις το όνομα της Αγίας και  Ομουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος»).

Ως εκ τούτου ας ανακράξωμεν στεντορείως και ας διαμηνύσωμεν ομοθυμαδόν και εκκφωνατικώς προς άπαντες, διαμοιράζοντες την ευφρόσυνον και άφατον αγαλλίασιν μας προς άπασαν την οικουμένην, Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος.

Η περίλαμπρος Ανάστασις του Κυρίου μας συνιστά έν ψηλαφητό γεγονός, ο θεάνθρωπος,  ο εκ τους πατρός γεννηθείς, ο Υιός του Θεού του Μονογενούς, προς πάντων των αιώνων, ο οποίος κατεδέχθη να θυσιασθεί μετά αυταπαρνήσεως, δια ημάς τους ανθρώπους ο αίρων δια παντός την αμαρτίαν ημών,  δια την ημετέρανσωτηρίαν, ενεσαρκώθη εκ πνεύματος Αγίου και της Μαρίας της Παρθένου.

Υπέστη τα πάνδεινα, Σταυρώθηκε υπέρ ημών, εβίωσε τον πόνο και Ετάφη, ανιδιοτελώς δια ημάς, πλην όμως όπως υπεσχέθη, Ανεστήθη με συνέπεια, συντρίβων τον θάνατον και διαμηνύων την αιώνιον ζωήν, χαράσσων ανεξιτήλως την κατευθυντήριαν γραμμήν της εξαναστάσεως μέσω Αυτού, κατέστη οδοδείκτης και μεταλαμπάδευσε το ζείδωρον και ανέσπερον Φως της Αληθείας προς άπαντες οι οποίοι μετά ταπεινώσεως, τον ακολουθούν και τηρούν εν τη πράξη και βιωματικώς μυχίως εις την καρδίαν των την Πίστην.

Είναι γεγονός ημείς οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι να αρθρώνωμεν ευθαρσώς και απεριφράστως Χριστός Ανέστη και να ευθυγραμμιζόμεθα προς τα παραγγέλματα της Μοναδικής Αληθείας, διότι μόνον Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός δίδει με σαφήνεια ακρίβεια και πληρότητα τις ορθές απαντήσεις προς τα μείζονα οντολογικά προβλήματα της ζωής αλλά επίσης θεραπεύει και συνδράμει τον άνθρωπο προς πάσανέκφανσιν και πτυχήν του βίου του.

Το γεγονός της Αναστάσεως, δεν συνιστά μίαν  νοησιαρχική σύλληψιν, ή έν «μυθικόν» συμβολισμόν, τουναντίον δε αποτελεί την απαρασάλευτον αλήθειαν, το αδιαμφισβήτητον και απτόν γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου μας, ο οποίος διέδωσε τοιουτοτρόπως την Ελπίδα, την Ανάστασιν, την Αλήθειαν, καταλύων τον Θάνατο, κατακεραυνώνοντας το Διάβολο, δια της θυσίας, δια του Θανάτου του.

Η ταπεινώτις του εν σπηλαίωτεχθέντος Ιησού, του Υιού του Θεού του Μονογενούς του εκ του Πατρός γεννηθέντος και σαρκωθέντος εκ Πνεύματος Αγίου και Παρθένου της Μαρίας καιενανθρωπήσαντος, αναστηθέντος την Τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς, ανελθέντος εις τους Ουρανούς και καθεζόμενος εκ Δεξιών του Πατρός, καταλείψας εις ημάς τους αμαρτωλούς την μείζονα αυτήν και ιεράν παρακαταθήκην της αληθούς Πίστεως, με σκοπό να επιτύχουμε την αιώνιον ζωήν.

Τα Άγια Πάθη του Ιησού μας, τα Ιερά μυστήρια της Εκκλησίας μας, Η Ανάστασις του θεανθρώπου, το Άγιον Πάσχα, η εβδομάς της Διακαινησίμου, σηματοδοτούν την μετάβασιν,  το μεταίχμιον υπερβάσεως, εκ του θανάτου, της λύπης, της φθοράς, προς την ανείπωτον χαρά, προς την συντριβήν του Θανάτου, προς την αφτιασίδωτον αλήθειαν του γεγονότος, ότι ο Αρχηγός μας, ο Θεός μας Ο Υιός του Θεούκαι δια του Αγίου Πνεύματος ενσαρκωθείς, κατεδύθη εις τον Άδη και ανεδύθη συντρίβων, τονζόφον  του Θανάτου, χαρίζοντας την Αιώνιο ζώη εις τους τεθνεώτες θραύοντας τα μνήματα.

Το Φως υπερίσχυσε του Σκότους, ως εκ τούτου λοιπόν Η Ανάστασις συνιστά μία διαρκώς αναβλύζουσα πηγή Ζωής Ελπίδας, διαρκούς πίστεως και αδιαλείπτου μετανοίας προς τον Πλάστη και Δημιουργό μας.

Είθιστε, σήμερον η αλλοτρίωσις να έχει καταστεί ιδιαίτατα μεγάλη ούχ ήττον από την καθημερινότητα, διότι ημείς ένεκεν της επικρατούσης ασυδοσίας και προωθουμένης αποχριστιανοποιήσεως και εν γένει διασποράς συγχύσεως εις την κοινωνίαν, συστηματικώς και κατ’εξακολούθησιν, δια της φαιάς προπαγάνδας αλλά και του θεσμικού πολέμου υπό του ιδίου» Κρατικού φορέα» του Υπουργείου Παιδείας, έχει ως αποτέλεσμα να μην έχωμεν αυτεπίγνωσιν τι εορτάζωμεν το Πάσχα.

Είναι πρόδηλο ότι ορισμένοι ανυποψίαστοι της Αναστάσεως, ορρωδούν, ή τους είναι ανοίκειο να είπουν Χριστός Ανέστη, και λέγουν Καλό Πάσχα, τούτο όμως αντίκειται προδήλως προς την Αλήθειαν, τούτο δε το λέγω, όχι με επιλήψιμον διάθεσιν κατακρίσεως, τουναντίον δε δια το μέγεθος του αφιονισμού των πολιτών εκ των βδελυρώνπροβατόσχημωνλυκοποιμένων πολιτικών οι οποίοι ενεργούν ως «Δούριοι ίπποι» ανθελληνικών και αντι-Οθρόδοξων, συμφερόντων.

Το Πάσχα έχουν φερ’ ειπείν και οι Εβραίοι, το Χριστός Ανέστη, δοθέντος ότι είμεθα και βαπτισμένοι, λαβώντες το χρίσμα, ομολογούντες εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών, δέον όπως γνωρίζωμεν καθοιονδήποτε τρόπο θεμελιώδες αρχές της ζώσης Ορθοδόξου Παραδόσεως.

Ο συσκοτισμός και ο λυσσώδης πόλεμος προς την Ορθόδοξον Εκκλησίαν είναι εσκεμμένος, διότι το σύστημα και οι παγκόσμιοι μηχανισμοί, οι δαιμονόπληκτοι αρχιτέκτονες της εγκαθιδρυθησομένης παγκοσμιοποιήσεως και Νέας Τάξης πραγμάτων,απεργάζονται την συκοφαντία του Ιησού μας, την αμφισβήτηση της Ορθοδόξου παραδόσεως, προάγοντες,υποχθονίως και στανικώς την αποπνευματικοποίησιν  και ισοπέδωσιν των πάντων, προκειμένου ο άνθρωπος άνευ Θεού, να καταστεί έρμαιο, άνευ ελπίδος, προοπτικής, προκειμένου να τραπεί εις  μίαν ανερμάτιστον μονάδαν, έναριθμός και ουδαμώς πρόσωπον.

Ο ολοκληρωτισμός καθίσταται προ των πυλών, η παρούσα κυβέρνηση, της πιστοποιήσεως φρονημάτων δια προληπτικών προσαγωγών, της ποινικοποίησης της ελευθερίας λόγου, της λογοκρισίας, της παντελούς αυθαιρεσίας, της ολοσχερούς αντιδημοκρατικής καταλύσεως της Συνταγματικής εννόμου τάξεως, της ασέβειας προς τους θεσμούς, της διαλύσεως παντός υγιούς κυττάρου της κοινωνίας, προλειαίνει το έδαφος δια της συγχύσεως και αποδομήσεως οιουδήποτε συνεκτικού αρμού του έθνους της Ορθοδοξίας, της πατρίδος με την Κοινωνία, επενδύει εις το χάος και εις την αποσάρθρωσιν της οικογενείας.

Οι εντολές διοχετεύονται άνωθεν, εκ των υπερεθνικών και εξωθεσμικών διευθυντηρίων των μισθάρνων οργάνων της κυβερνήσεως, τα έμμισθα δηλονότι φερέφωνα, τα οποία τελούν σε διατεταγμένη υπηρεσία, να επιβάλλουν ανθελληνικούς κανόνες, να διωχθεί ο Ελληνισμός.

Εμείς όμως δεν ορρωδούμε, ο αγών συνεχίζεται δια αμειώτου εντάσεως, συν Θεώ, διότι η Πατρίς αυτή με όλα ταύτα τα δεινά επιβιώνει, εν κτακλείδι, μόνον χάριν της συνδρομής και της Αγάπης της Παναγίας μας, εξ αυτού του λόγου, αξίζει ο καθείς εξ ημών, να δώσει τον ιδικό του πνευματικό αγώνα καθοιονδήποτε θεμιτόν τρόπον, ικανόν και πρόσφορον να επιφέρει το επιθυμητόν αποτέλεσμα, ήτοι την αντίστασιν εις τον ολετήρα της ιδιοπροσωπίας μας, των αξίων μας, των ιδεωδών μας, της ιστορίας, της γλώσσης μας, της Πίστεως μας και εν γένει του Πολιτισμού μας.

Αδελφοί ελληνόψυχοι Δεύτε λάβετε Φως εκ του ανεσπέρου Φωτός και δοξάσατε Χριστόν τον αναστάντα εκ νεκρών.