Διδάγματα από την 1η Απριλίου 1955

Διδάγματα από την 1η Απριλίου 1955

Η ψυχοσύνθεση του Έλληνα είναι ίδια και στη Μακεδονία, και στην Κύπρο, και παντού

Από τον Κωνσταντίνο Χολέβα

Από την εποχή που ο βασιλιάς της Κύπρου Κινύρας έστειλε μια ασπίδα στον Αγαμέμνονα για να συμβολίσει τη συμμετοχή της Κύπρου στην πανελλήνια εκστρατεία κατά της Τροίας έως σήμερα η Κύπρος είναι αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνισμού. Υπέστη κατακτήσεις και ταλαιπωρίες, αλλά η ψυχή του λαού είναι προσηλωμένη στην ορθόδοξη πίστη και στη διαχρονική Ελληνική Ιστορία.

Η Κύπρος τιμά την 1η Απριλίου 1955 ως την ημέρα του μεγάλου ξεσηκωμού κατά των Βρετανών αποικιοκρατών. Το σύνθημα μικρών και μεγάλων, κληρικών και λαϊκών, ήταν «ΕΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΝΩΣΙΣ!» Ο όρος «αυτοδιάθεση» χρησιμοποιήθηκε για διπλωματικούς λόγοyς, λόγω της μεταπολεμικού κλίματος που δεν ευνοούσε την αποικιοκρατία. Ο στόχος ήταν σαφής: η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Και ήταν δίκαιος στόχος. Αλλωστε, η Κύπρος είχε μετάσχει σε όλους τους αγώνες του Ελληνισμού. Την 9η Ιουλίου 1821 είδε τον Αρχιεπίσκοπό της να θανατώνεται από τους Τούρκους μαζί με 500 κληρικούς και προκρίτους, διότι είχε αποκαλυφθεί η συμμετοχή επιφανών Κυπρίων στη Φιλική Εταιρεία. Το 1912 και το 1940 η Μεγαλόνησος έστειλε τα παιδιά της να αγωνιστούν υπέρ των δικαίων του ενιαίου Ελληνισμού. Εξω από τα Ιωάννινα κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο έπεσε μαχόμενος ως εθελοντής ο δήμαρχος Λεμεσού Χριστόδουλος Σώζος.

Η Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ) ανέλαβε την πρωτοβουλία για ένοπλο αγώνα και συγκέντρωσε τον ανθό της κυπριακής νεολαίας. Πολιτικός ηγέτης, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄ και στρατιωτικός ηγέτης, ο Κύπριος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού Γεώργιος Γρίβας, με το ψευδώνυμο Διγενής. Οι περισσότεροι εθνομάρτυρες του αγώνα ήταν παιδιά των κατηχητικών και των χριστιανικών σωματείων. Εννέα νέα παλικάρια απαγχονίστηκαν, πολλοί σκοτώθηκαν στο πεδίο της μάχης. Μόλις προσφάτως τα βρετανικά δικαστήρια αναγνώρισαν ότι έγιναν βασανιστήρια από Αγγλους αστυνομικούς εις βάρος Ελληνοκυπρίων και επιδίκασαν αποζημιώσεις. 

Ο Βρετανός συγγραφέας Λόρενς Ντάρελ, ο οποίος κακώς παρουσιάζεται ως φιλέλληνας, έγραψε ένα βιβλίο προσβλητικό για τους Ελληνες Κυπρίους της εποχής εκείνης, με τίτλο «Τα πικρολέμονα της Κύπρου». Υπηρετούσε στην αποικιακή διοίκηση της Μεγαλονήσου από το 1953 και απέτυχε να προβλέψει την εξέγερση. Στο βιβλίο αυτό καταγράφει την έκπληξή του, διότι δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελούσε τον στυλοβάτη της εθνικής συνείδησης και την πνευματική τροφό των αγωνιστών. Οποιος δεν κατανοεί τον πνευματικό και εθνικό ρόλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας αδυνατεί να κατανοήσει την ψυχοσύνθεση του Ελληνα. Και αυτή η ψυχοσύνθεση είναι ίδια και στη Μακεδονία, και στην Κύπρο, και παντού.

Η 1η Απριλίου 1955 μάς διδάσκει ότι μια χούφτα ένοπλοι Ελληνες, με την ηθική συμπαράσταση του λαού, αντιμετώπισε θαρραλέα μια ολόκληρη αυτοκρατορία. Οι λίγοι απέναντι στους πολλούς είναι ισχυροί, αρκεί να έχουν ΟΡΑΜΑ!

dimokratianews,01.04.2019