Σαράντος Καργάκος, Προς νέα συστήματα oλοκληρωτικής εξουσίας

Προς νέα συστήματα oλοκληρωτικής εξουσίας

Όσα συγκεντρώνει το 1/10 των κατοίκων της γης συγκεντρώνει τό 90% του υπολοίπου πληθυσμού. Ο μισός πληθυσμός της γης χρονίως υποσιτίζεται

Από τον Σαράντο Ι. Καργάκο, ιστορικό, συγγραφέα

Η πολιτική, στήν πράξη καί ὄχι στή θεωρία, δέν εἶναι ἄσκηση φιλανθρωπίας, εἶναι ἄσκηση συμφερόντων. Ὅπως ἔχει γράψει ὁ Τζών Κέννεθ Γκαλμπραίηθ στό βιβλίο του «Ὁ Θρίαμβος-Μυθιστόρημα τῆς σύγχρονης διπλωματίας» γιά τούς παλαιότερους πολιτικούς, οἱ προειδοποιήσεις γιά κάποιες δυσμενεῖς ἐξελίξεις «ἔχουνε ἕνα κάπως ἱερουργικό χαρακτῆρα σάν τίς προειδοποιήσεις περί αἰωνίου κολάσεως στή λειτουργία τῆς Ἐπισκοπιανῆς Ἐκκλησίας» (σ.165). Δέν ξέρω τί γίνεται καί τί λέγεται στήν Ἐπισκοπική Ἐκκλησία καί, συνεπῶς, δέν ἔχω ἄποψη. Ξέρω, ὅμως, τί γινόταν καί τί γίνεται στήν πολιτική. Μπορεῖ ὁ Ἀριστοτέλης νά τήν ὅριζε ὡς «ἐπιστήμη τά καλά καί τά δίκαια σκοπουμένη» ἀλλ’ αὐτή μᾶλλον πρός τό ἄδικο σκοπεῖ. Ἀφότου τό 1960 ὁ Ἀμερικανός ἐπικοινωνιολόγος Marshall McLuhan ἔπλασε τόν ὅρο «Παγκόσμιο χωριό» καί, ἀκολούθως, ὡς προέκταση πολιτικο-οικονομική, ἄρχισε ὁ χορός τῆς λεγομένης παγκοσμιοποιήσεως (globalisation), διαχύθηκε τότε σέ ὅλη τήν οἰκουμένη ἡ ψευδής ἀντίληψη ὅτι θά πάψουν τά μίση μεταξύ τῶν κρατῶν, ὅτι ὅλοι θά ζοῦν ἀδελφωμένοι σ’ ἕναν κόσμο χωρίς σύνορα καί ὅτι ὁ παγκόσμιος πλοῦτος θά γίνει κοινό ἀγαθό μέ τή διεύρυνση τῶν ἀγορῶν, μέ τίς χαμηλές τιμές τῶν παραγομένων ἀγαθῶν, μέ τήν προστασία τῶν ἐργαζομένων καί μιά περισσότερο σεβαστική συμπεριφορά πρός τόν πλανήτη πού μᾶς φιλοξενεῖ. Ὅλα ὅμως πῆγαν στραβά. Τά μίση μεταξύ τῶν κρατῶν διογκώθηκαν, οἱ ἀντιθέσεις τῶν μεγάλων κρατῶν, πού τώρα δέν εἶναι ἰδεολογικές ἀλλά οἰκονομικές, αὐξήθηκαν, τά μεροκάματα καί οἱ συντάξεις τῶν ἐργαζομένων μειώθηκαν καί ὁ πλοῦτος, πού ὁμολογουμένως αὐξήθηκε, ἔγινε πλοῦτος ὀλιγωτέρων ἀτόμων καί κατ’ ἐλάχιστον πλοῦτος τῶν πολλῶν. Ὅσα συγκεντρώνει τό 1/10 τῶν κατοίκων τῆς γῆς συγκεντρώνει τό 90% τοῦ ὑπολοίπου πληθυσμοῦ. Ὁ μισός πληθυσμός τῆς γῆς χρονίως ὑποσιτίζεται.

Διερωτᾶται εὔλογα ὁ ἁπλός πολίτης: Πρίν μποῦν στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση τά περισσότερα κράτη τῆς Εὐρώπης εἶχαν μία σταθερή οἰκονομία, πιθανῶς καί μέ κάποια ἀναπηρία ἐλαφρᾶς μορφῆς. Σάν μπῆκαν στήν Ἑνωμένη Εὐρώπη, ἡ ἀναπηρία αὐξήθηκε. Ὅλα σχεδόν τά νεοείσακτα κράτη στηρίζονται στά δεκανίκια μιᾶς δανειακῆς πολιτικῆς, πού δέν ἀπηχεῖ στήν ἀνάπτυξη τῆς ἐγχώριας παραγωγῆς. Πιθανῶς καί τό λάδι αὔριο νά μᾶς ἔρχεται συσκευασμένο ἀπό τή Γερμανία! Οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες, καί ὄχι μόνο στήν Κεντρική καί Νότια Ἀμερική, στίς σχέσεις τους –φιλικές φυσικά!– μέ ἄλλες μικρότερες καί ὑποτελεῖς δυνάμεις, μποροῦν νά ἀνατρέψουν ἤ νά καταστρέψουν ἕναν πολιτικό, σπάνια ὅμως, ἄν ὄχι ποτέ, μποροῦν νά ἐπιβάλουν σύστημα πραγματικῆς δημοκρατίας καί συνθῆκες ὑγιοῦς οἰκονομίας. Ὁ «Πολυμεττερνίχος» τῶν ΗΠΑ, ὁ πολύς Κίσσινγκερ, τό εἶχε συλάβει ἐνωρίς, μαθητεύοντας στά διδάγματα τῶν Ντάλλες, Χοῦβερ καί λοιπῶν, μόνο πού προσπάθησε νά τοῦ δώσει ἕναν χαρακτῆρα πιό φινετσᾶτο, ἐπιστημονικό. Τώρα ὁ Τράμπ, πού δέν ἦταν τυχαία ἐπιλογή, λειτουργεῖ χωρίς τή φινέτσα τοῦ Κίσσινγκερ ἀλλά μέ τρόπο γουέστερν. Εἶναι ὁ Τζών Γουαίην τῆς σύγχρονης πολιτικῆς. Ὡστόσο, σάν ἐπιχειρηματίας κατανόησε αὐτό πού εἶχε διδάξει ὁ Τσῶρτσιλ: «Ποτέ νά μήν ἔχεις ἐμπιστοσύνη στόν ἄνθρωπο πού μιλᾶς. Ποτέ νά μήν ὑποχωρεῖς, παρά μόνο στή βία». Ἔτσι, ἀντί νά συνεχίσει τό «νταηλίκι» πρός τή Β. Κορέα, δέν ἀποκλείεται νά τήν κερδίσει μέ... ἐπενδύσεις!

Ὅσο γιά τό ἀντίπαλο δέος, τή Ρωσσία, πρέπει νά ποῦμε ὅτι, κάτω ἀπό τά κατά καιρούς ἰδεολογικά ἐπικαλύμματα, συνεχίζει τήν πολιτική πού χάραξαν ὁ Μεγάλος Πέτρος καί ἡ Μεγάλη Αἰκατερίνη. Ὁ Πούτιν, παρά τή μικροσωμία του, εἶναι ἀντίγραφο τοῦ Μ. Πέτρου, πού ἦταν περίπου 2 μέτρα ἄνδρας! Θέλει ἐπέκταση, θέλει ζῶνες ἐπιρροῆς. Θά χρησιμοποιήσει ὡς ὅπλα καί τόν σλαβισμό καί τήν Ὀρθοδοξία. Πιθανῶς, μελλοντικά, ὅλα τά ἑλληνορθόδοξα Πατριαρχεῖα νά γίνουν ρωσσικά. Ἄρχισε ἤδη πρό ἐτῶν ἀπό τό Ἅγιον Ὅρος. Πλῆθος νέες ἐκκλησίες ἐδῶ καί στήν Κύπρο ἔχουν ρωσσόσχημη κατασκευή μέ κρεμμυδοειδῆ τροῦλλο. Τυχαῖο; Μοιραῖα, οἱ ρήξεις θά εἶναι ἀναπόφευκτες. Τοῦτο φαίνεται ἀπό τήν κατάσταση στή Β. Συρία, ὅπου κανείς δέν ξέρει ποιός βαρεῖ καί ποιόν βαρεῖ. Ὡστόσο, ἡ δημοκρατία ὡς ὄνομα θά διευρύνεται. Μόνο πού ὑπάρχουν πολλῶν εἰδῶν κατευθυνόμενες δημοκρατίες, ὅπως τώρα καί ἡ δική μας, ὅπου χρειάζεται εἰδική ἄδεια στό χωριό γιά νά φτιάξεις κοτέτσι μέ κόττες! Μόνο ἐκτροφή, ἀνατροφή, συγκατοίκηση μέ σκυλιά ἐπιτρέπεται, γιά νά γίνεται κατανάλωση ξένων εἰδικῶν τροφῶν. Ὁ ἀναγνώστης εὔλογα θά ἀναρωτηθεῖ: Πρός τά ποῦ βαδίζουμε τελικά; Τό 2001 εἶχα βγάλει ἀπό τίς ἐκδόσεις «Κάκτος» ἕνα μικρό βιβλίο μέ τίτλο: «Πρός ἕνα παγκόμιο σύστημα ὁλοκληρωτικῆς ἐξουσίας». 

Ἀπό κάποιους ὑβρίστηκα καπηλικά. Ἀπάντησα μέ τή φράση ἑνός Ἀμερικανοῦ καθηγητῆ: «Βάση τῆς ἐξουσίας εἶναι ἡ μονοπώληση τῆς παγκόσμιας ἰσχύος». Τό γέ νῦν ἔχον τούτη ἡ μονοπώληση ἔχει μοιρασθεῖ. Δέν θά ἀργήσει ἡ στιγμή κι ἑνός ἄλλου ἀλληλοφαγώματος. Ποιός μπορεῖ νά ἰσχυρισθεῖ ὅτι ξεφύγαμε ἀπό τήν ἀνθρωποφαγία; Μπορεῖ νά ξυριστήκαμε ἀλλά δέν ἐξελιχθήκαμε.

dimokratianews, 06.01.2019