«Οἱ Παῖδες εὐσεβείᾳ συντραφέντες, δυσσεβοῦς προστάγματος καταφρονήσαντες...»

«Οἱ Παῖδες εὐσεβείᾳ συντραφέντες, δυσσεβοῦς προστάγματος καταφρονήσαντες...[1]»

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ  ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ  ΜΗΝΑ

Ἡ σωτήριος δωρεά τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο, εἶναι ὁ λόγος τοῦ Πατρός. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός, διά τοῦ Υἱοῦ ἐν ἁγίῳ Πνεύματι, μεταφράζεται ὡς ἡ μόνη καί μοναδική Ἀλήθεια ἐπί τῆς γῆς[2]. Ἡ Τριαδική αὐτή Ἀλήθεια ἐλευθερώνει καί σώζει τόν κάθε πιστό ἄνθρωπο[3], προστατεύοντάς τον ταυτόχρονα ἀπό ἔργα ἀτιμίας καί δόλου, δηλαδή ἔργα τοῦ πονηροῦ δαίμονος. Εἶναι τά ἔργα αὐτά μέ τά ὁποῖα ἡ νέα Τάξις πραγμάτων, ἡ Νέα Ἐποχή, προσπαθεῖ νά δελεάσει καί νά ἐξαπατήσει μέ ψέμα καί ἀπάτη ὅλους ὅσους τυχόν τήν ἐμπιστευθοῦν.

Ὁ Σωτήρας Ἰησοῦς Χριστός, λίγο πρίν ἀναχωρήσει ἀπό τόν κόσμο καί ἐπιστρέψει στούς κόλπους τοῦ Πατρός ἀπ΄ὅπου ἐξῆλθε κι’ ἀφοῦ ὁλοκλήρωσε αὐτό τό ἔργο ἐπί τῆς γῆς, προσευχήθηκε ἐκτενῶς πρός τόν Πατέρα[4] ὅπως ὁ Θεός προστατεύει καί διαφυλάττει κατ΄ἀρχήν τούς μαθητάς Του, ἀλλά καί ὅλους ἐκείνους πού διαχρονικά θά ἐπίστευαν εἰς τόν Χριστόν Μεσσία διά τοῦ κηρύγματος ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων[5]. Προειδοποίησε δέ καί ἀπεκάλυψε, στούς ἁγίους Μαθητάς Του, τά σημεῖα ἐκεῖνα πού θά προηγηθοῦν τῆς Δευτέρας ἐπί γῆς Παρουσίας Του. Ἐκεῖνοι μέ τή σειρά τους τά κατέγραψαν καί τά παρέδωσαν στούς διαδόχους τους ἕως τήν σήμερον καί μέχρι τό τέλος. Μέ ἕναν λόγο, δηλαδή, ἀπεκάλυψε ὁ Χριστός πῶς θά βίωναν οἱ ἄνθρωποι τήν τελευταία αὐτή περίοδο, λίγο πρίν ἔρθει νά κρίνει τόνκόσμον, ὥστε οἱ ἔχοντες νοῦν Χριστοῦ νά ἀγρυπνοῦν καί νά προσέχουν[6].

Δέν ὑπάρχει τό λοιπόν καμμία δικαιολογία καί δέν ἐπιτρέπεται οὐδεμία πρόφασις ἤ ἄγνοια γιά κανέναν θνητό. Οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοί πιστοί εἰς τέλος γνωρίζουμε τήν φοβερά προστασία πού παρέχει ὁ Μεσσίας Ἰησοῦς στούς ἀγαπῶντες Αὐτόν. Φροντίζουμε δέ καί βιώνουμε ἐν μετανοίᾳ κι’ἐξομολογήσει, ὅπως ἐπίσης ἐμπιστευόμεθα ἀπόλυτα χωρίς καμμία ἀμφιβολία, τήν πρόνοια καί τήν ἀγάπη τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, μετέχοντας ἔτσι, ἀδιαλείπτως, στό φοβερό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας ὑπακούοντες κατά πάντα καί διά πάντα στίς δίκαιες καί ἅγιες ἐντολές Του. Ἀποτελοῦμε τά τίμια μέλη τοῦ Σώματός Του, μέ κεφαλή τόν Ἴδιο, τόν Χριστό, τοῦτ΄ἔστιν τήν ὀρθόδοξον Ἐκκλησία Του.

Ἐν τούτοις, ἀντίθετα, καί παρά τήν προειδοποίηση τοῦ Μεσσίου καί τοῦ πρώτου μετά τόν Ἕνα, ἀποστόλου Παύλου, ἄνθρωποι ἀδόκιμοι στό νοῦ καί μπερδεμένοι στήν καρδιά[7], κινοῦνταιστό σκότος προβάλλοντας καινοφανεῖς ἰδεολογίες, θά λέγαμε τύπου ἀθεΐας ἤ ἀθεϊσμοῦ ἤ διδασκαλίες δαιμονίων[8], ὅπως π.χ. αὐτή τῆς μετεμψύχωσης ἤ τῶν ἐναλλακτικῶν θεραπειῶν (ὁμοιοπαθητική, βελονισμός, ρέϊκυ, ρεφλεξολογία) ἤ τοῦ διαλογισμοῦ (γιόγκα, πιλάτες) τίς ὁποῖες ἰδεολογίες προσπαθοῦν νά τίς ἀναγάγουν σέ καινούρια θρησκεία, ἀντί νά ἀναζητοῦν καί νά ἐντρυφοῦν στήν ἐξ ἀποκαλύψεως Ἀλήθεια. Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος χάνει τήν εἰρήνη τῆς ψυχῆς του καί αὐτοκαταστρέφεται.«...ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ὅπου τὸ σῶμα, ἐκεῖ ἐπισυναχθήσονται καὶ οἱ ἀετοί» Μετάφρασις Ἰ. Κολιτσάρα: «...ὅπου οἱ ἠθικῶς νεκροὶ ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτιῶν των, ἄνθρωποι, ἐκεῖ θὰ πέσουν καὶ αἱ τιμωρίαι»(Κατά Λουκ., κεφ.ιζ΄,στ.37).                                                                             Τυφλοί ὅντες, οἱ ταλαίπωροι, ἰσχυρίζονται ὅτι αὐτοί κατέχουν τή γνώση πού θά ἀπαλλάξει δῆθεν τόν κόσμο ἀπό τήν παγκόσμια κρίση, ἀφοῦ ἑμεῖς οἱ θρησκευόμενοι τάχα δέν μποροῦμε νά διακρίνουμε τό συμφέρον μας. Μᾶς λένε, ἕως ὅτου συμμορφωθοῦμε μέ τίς ἀνοησίες τους, ὅτι θά μᾶς φλομώσουν στά ψέμματα, στίς ἀτιμίες καί στίς ἀπάτες ἕως ὅτου σύμφωνα μέ τήν τύφλωσή τους εἰ δυνατόν συμπορευθοῦμε μαζί τους!!! Θοῦ, Κύριε, φυλακήν τῷ στόματί μου! Τούς ἀπαντᾶμε, λοιπόν μέ τόν λόγο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ: «τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται[9]». Ἐξ ἄλλου γνωρίζονται ἀπό τά ἔργα τους. Δένδρο σαπρό δέν δύναται νά παραγάγει καρπούς καλούς κι΄ἀγαθούς.

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, προστάτεψε τούς ὀρθοδόξους κληρικούς καί μοναχούς μας καί τήν ὀρθόδοξη πατρίδα μας.Χάρισε σέ ὅλους μας εἰλικρινή μετάνοια, ὥστε νά φωτιζόμαστε μόνο ἀπό τό φῶς καί τήν δόξα τοῦ προσώπου Σου «Ἡ γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως...» (ἀπολυτίκο Χριστουγέννων). Τήν ἔχουμε τόσο πολύ ἀνάγκη σήμερα, ὥστε τά βλέμματά μας νά εἶναι στραμμένα μόνο σέ Ἐσένα,   -«...χορτασθήσομαι ἐν τῷ ὀφθῆναί μοι τὴν δόξαν σου» (ψαλμ.ιστ’,στ.15) -τόν ἀληθινό Κύριο, Βασιλέα καί Σωτήρα, πού σοῦ ἀνήκει ἡ Δόξα καί τό Κράτος εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.

---

[1]Ὠδή ζ΄, Καταβασίες Χριστουγέννων

[2]«...ὁ λόγος ὁ σὸς ἀλήθειά ἐστι». (Κατὰ Ἰωάν.,κεφ. ιζ΄,στ.17)

[3] «...γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς».(Κατὰ Ἰωάν., κεφ.η’, στ.32)

[4]«Ἐγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ· οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ, ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι», «Ἐγὼ δέδωκα αὐτοῖς τὸν λόγον σου, καὶ ὁ κόσμος ἐμίσησεν αὐτούς, ὅτι οὐκ εἰσὶν ἐκ τοῦ κόσμου, καθὼς ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ κόσμου.Οὐκ ἐρωτῶ ἵνα ἄρῃς αὐτοὺς ἐκ τοῦ κόσμου, ἀλλ' ἵνα τηρήσῃς αὐτοὺς ἐκ τοῦ πονηροῦ». (Κατὰ Ἰωάν., κεφ. ιζ΄,στ.9,14,15)

[5]«Οὐ περὶ τούτων δὲ ἐρωτῶ μόνον, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν πιστευσόντων διὰ τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ» (Κατὰ Ἰωάν., κεφ.ιζ΄, στ.20)

[6]«Καὶ καθὼς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Νῶε οὕτως ἔσται καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου·ἤσθιον, ἔπινον, ἐγάμουν, ἐξεγαμίζοντο, ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθε ὁ Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, καὶ ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἀπώλεσεν ἅπαντας.Ὁμοίως καὶ ὡς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Λώτ· ἤσθιον, ἔπινον, ἠγόραζον, ἐπώλουν, ἐφύτευον, ᾠκοδόμουν·ᾗ δὲ ἡμέρᾳ ἐξῆλθε Λὼτ ἀπὸ Σοδόμων, ἔβρεξε πῦρ καὶ θεῖον ἀπ᾿ οὐρανοῦ καὶ ἀπώλεσεν ἅπαντας. Κατὰ τὰ αὐτὰ ἔσται ᾗ ἡμέρᾳ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀποκαλύπτεται». (ΚατὰΛουκ., κεφ. ιζ΄, στ.26-30)

[7] «Τοῦτο δὲ γίνωσκε, ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί·  ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀνόσιοι,  ἄστοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι, προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι, ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι· καὶ τούτους ἀποτρέπου». (Πρὸς Τιμ.Β΄, κεφ.γ’, στ.1-5)

[8]«Τὸ δὲ Πνεῦμα ρητῶς λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων». (Πρὸς Τιμ.Α’, κεφ.δ΄, στ.1)

[9]Κατὰ Ματθ., κεφ.ιε΄, στ.14