Ἐπίκαιρα Ἐθνικὰ καὶ Ἐκκλησιαστικὰ προβλήματα (Ἱερομόναχος Δαμασκηνὸς, Ἱερὸν Κελλίον τοῦ Φιλαδέλφου- Ἅγιον Ὄρος)

Επιστολή προς τον Οικουμενικόν Πατριάρχην Βαρθολολαίον του π. Δαμασκηνού  από το Ιερόν Κελλίον του Φιλαδέλφου, Καρυών Αγίου Όρους.  

Ἱερομόναχος Δαμασκηνὸς

Ἱερὸν Κελλίον τοῦ Φιλαδέλφου                              Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 15^η

Τ.Θ. 73                                                                        Αὐγούστου 2018

63086 Καρυαὶ                                                                                             

Ἅγιον Ὄρος Ἄθω                                                                                         

Ἀριθμὸς πρωτ. 77                                                    Τῇ Αὐτοῦ Θειοτάτῃ                                                                                          Παναγιότητι

                                                                                    τῷ Οἰκουμενικῷ Πατριάρχῃ

                                                                                 τῷ πανσεβάστῳ ἡμῶν Πατρὶ                                                                                                              καὶ    Δεσπότῃ                         

    εἰς Κωνσταντινούπολιν

Θέμα: «Ἐπίκαιρα Ἐθνικὰ  καὶἘκκλησιαστικὰ προβλήματα»         
Παναγιώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα,

                                                            ὁ  λόγος τοῦ Κυρίου πρὸς τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους: «οὐκέτι λέγω ὑμᾶς δούλους, ὅτι ὁ δοῦλος οὐκ οἶδε τί ποιεῖ αὐτοῦ ὁ Κύριος˙ ὑμᾶς δὲ εἴρηκα φίλους, ὅτι πάντα ἃ ἤκουσα παρὰ τοῦ πατρός μου ἐγνώρισα ὑμῖν» (Ἰω. 15, 15) δημιουργεῖ τὸ πλαίσιον τῶν σχέσεων τῶν ποιμένων καὶ τῶν ποιμαινομένων ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, κατὰ τὴν σχέσιν τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων.

Ὡσαύτως ὁ λόγος τοῦ Μεγάλου Πατριάρχου Φωτίου, πρὸς τὸν ἀναδεκτόν του υἱὸν ἐν τῷ βαπτίσματι, ἡγεμόνα τῆς Βουλγαρίας Μιχαήλ:

«Μὴ ζήτει δὲ παρὰ φίλων ἀκούειν τὰ ἡδέα, ἀλλὰ τὰ ἀληθῆ μᾶλλον˙ εἰ γὰρ ἐχθροῖς μὲν οὐδ΄ ἀληθεύουσι, πιστευτέον, φίλοις δὲ διέφθορε τὰ τῆς ἀληθείας καὶ τὸ ἡδὺ λέγειν ζητοῦσι κἀκεῖνοι, πόθεν ἡμῖν ἀλλαχόθεν ἡ τῆς ἀληθείας ἔσοιτο γνῶσις, καὶ ἡ ἐπιστροφή, τῶν οὐκ εὐαγῶς, ἐνίοτε παρ΄ ἡμῶν λεγομένων ἢ πραττομένων; Διὸ μέγιστον ἡγοῦ φίλους κολάκων διαφέρειν.» (Φωτίου Πατριάρχου, ὁ ἡγεμών, ἐκδόσεις Ἁρμός, 2007, σελ. 40-42),

μοῦ δίδει τὸ θάρρος καὶ τὴν δύναμιν νὰ ἐξομολογηθῶ εἰς τὸν Πνευματικόν μου Πατέρα, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα μνημονεύω εἰς ἑκάστην θείαν λειτουργίαν, εὐχόμενος τῷ Θεῷ, «ἵνα χαρίσῃ ταῖς ἁγίαις Αὐτοῦ Ἐκκλησίαις, σῶον, ἔντιμον, ὑγιᾶ, μακροημερεύοντα καὶ ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας Του».

Προσεύχομαι ἀπὸ μακροῦ χρόνου, καὶ μελετῶ, διὰ νὰ Σᾶς γράψω τὴν παροῦσαν, πιστεύων, ὅτι τὸ γράμμα μου ἔσεται Ὑμῖν χρήσιμον.

Μετὰ τὰ εἰσαγωγικὰ ταῦτα, βαθυσεβάστως καὶ προσκυνητῶς, ἄρχομαι τῶν θεμάτων, τὰ ὁποῖα θέλω νὰ Σᾶς ἀναφέρω.

1. Ἡ δημόσιος σιωπή Σας, ὡς Πατριάρχου τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων, διὰ δημόσια ἐγκλήματα, διαπραττόμενα τώρα καὶ δέκα ἔτη, ὑπὸ τῶν Κυβερνήσεων τῆς παρούσης δεκαετίας ἐν Ἑλλάδι, ἀλλὰ καὶ παγκοσμίως, σκανδαλίζει καὶ ἀπογοητεύει τὸν Ἑλληνικὸν λαόν.

Ἡ ἄφρων πολιτικὴ καὶ δὴ ἡ οἰκονομική, τῆς τελευταίας εἰκοσαετίας τῶν Ἑλληνικῶν Κυβερνήσεων, καὶ κατ΄ ἐξοχήν, ὁ τρόπος τῆς ἀντιμετωπίσεως τῆς δημιουργηθείσης κρίσεως, ὑπὸ τῶν λεγομένων μνημονιακῶν Πρωθυπουργῶν Γ. Παπανδρέου, Ἀν. Σαμαρᾶ, καὶ Ἀλ. Τσίπρα, ἔχει φέρει τὴν Ἑλλάδα εἰς τὸ χεῖλος τῆς ἀβύσσου καὶ ὡδήγησε τοὺς Ἕλληνας, κατὰ χιλιάδας, εἰς τὸ μέγιστον τῶν κακῶν, τὴν αὐτοκτονίαν.

Ἐφρόντισα ἐγκαίρως, μέσῳ γνωστοῦ μου Ἀθηναίου ἀνδρός, νὰ Σᾶς ἀποσταλῇ ἐπὶ συστάσει τὸ βιβλίον τοῦ ἄλλοτε συμβούλου τοῦ Ἀ. Παπανδρέου, Γεωργίου Κασσιμάτη, διαπρεποῦς Καθηγητοῦ τοῦ Συνταγματικοῦ Δικαίου ἐν τῷ Πανεπιστημίῳ Ἀθηνῶν: «Παράνομες συμβάσεις δανεισμοῦ τῆς Ἑλλάδος μὲ τὸ Δ.Ν.Τ. καὶ τὰς χώρας τῆς εὐρωζώνης», Ἀθήνα 2011, ἐκδόσεις Λιβάνη, προκειμένου, ὑπευθύνως, νὰ ἐνημερωθῆτε διὰ τὸ συντελεσθὲν Ἐθνικὸν ἔγκλημα.

2. Παραλλήλως, κατὰ καιρούς, Σᾶς ἀπέστειλα ἡμετέρας προσωπικὰς ἐπιστολὰς, πρὸς τοὺς κατὰ καιροὺς μνημονιακοὺς Πρωθυπουργούς, δι΄  ὧν ἐστηλίτευσα τὴν ψήφισιν ἐπαισχύντων νόμων, τῇ ὁδηγίᾳ τῶν δανειστῶν, ἀναφερομένων εἰς θέματα πνευματικὰ καὶ ἠθικά, προσκρούοντα εἰς τὸ Εὐαγγέλιον καὶ τὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος (ἄρθρα 3, 16 καὶ 21)

Ἐνδεικτικῶς μνημονεύω τοὺς νόμους 4285/14, τὸν λεγόμενον ἀντιρατσιστικὸν καὶ 4301/14 Περὶ Θρησκευτικῶν Κοινοτήτων, δι΄ ὧν δίδεται ὁ τίτλος Ἐκκλησία, οὐ μόνον πρὸς δεδηλωμένους αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ εἰς αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς Σατανιστάς, κατὰ παράβασιν τοῦ Συντάγματος. Οἱ νόμοι οὗτοι ἀπᾴδουν, οὐ μόνον πρὸς τὸ Ὀρθόδοξον φρόνημα, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸ ὀρθόδοξον Εὐαγγελικὸν ἦθος, διὰ πρώτην φορὰν εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ νέου Ἑλληνικοῦ κράτους εἰς τοιαύτην ἔκτασιν.

Τὸ ἀποκορύφωμα τῆς ἀνομίας ἐστὶ ὁ δεδηλωμένος ἀρνητὴς τοῦ Χριστιανισμοῦ, τῆς Ἑλληνικῆς ἱστορίας καὶ τοῦ Πολιτισμοῦ τῶν Ἑλλήνων κ. Τσίπρας, ὅστις μεταξὺ ἄλλων ἐψήφισε α. τὸν ν. 4356/2015, σύμφωνον συμβιώσεως ὁμοφύλων προσώπων, β. τὸν ν. 4491/2017, ἀλλαγὴ φύλου εἰς τὴν ἔναρξιν τῆς ἐφηβείας, καὶ γ. τὸν ν. 4538/2018, υἱοθεσία τέκνων ὑπὸ τῶν ὁμοφυλοφίλων.

Ὁ ἴδιος εἶναι ἀστεφάνωτος μὲ τὴν συντρόφισσάν του, καὶ ἔχει ἀβάπτιστα τὰ τέκνα του. Ἔχει ὡσαύτως φωτογραφηθεῖ εἰς τὸ ἐξώφυλλον τοῦ παγκοσμίου περιοδικοῦ τῶν ὁμοφυλοφίλων.

3. Τὸν Σεπτέμβριον τοῦ 2016 εἰσήγαγε εἰς τὰ Σχολεῖα τὴν πανθρησκείαν, χωρὶς νὰ ἐνημερώνῃ τὰ παιδιά, ποῖος ὁ ἀληθὴς Θεός, καὶ ποῖοι οἱ δαιμονικοὶ θεοί. Τὰ προγράμματα ταῦτα ἐξεπόνησε ὁ ἐπιστήθιος φίλος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ.κ. Ἱερωνύμου, κ. Γιαγκάζογλου, διευθυντὴς τοῦ περιοδικοῦ ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ὃν ἀπέπεμψε μόνον κατόπιν ἀπαιτήσεως τῆς Ἱ. Συνόδου, μετὰ τὴν δημοσίευσιν εἰς τὰ ΦΕΚ τῶν ἐν λόγῳ προγραμμάτων, ἅτινα προγράμματα ἐχρηματοδοτήθησαν ἐπὶ Ὑπουργίας κ. Ἄννας Διαμαντοπούλου, ἐπιστηθίου φίλης τοῦ Μακαριωτάτου. (φίλης ἐν ἀγαθῇ ἐννοίᾳ)

Τὸ συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας ἔχει ἀποφανθῇ ἐπανειλημμένως διὰ σειρᾶς ἀποφάσεων, ἐνδεικτικῶς ἀναφέρω: 3358/1995, 3353/1986, 2176/1998, καὶ 116/2012 τοῦ Διοικητικοῦ Ἐφετείου Χανίων, ὅτι τὸ περιεχόμενον τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, δέον νὰ εἶναι ἀμιγῶς Ὀρθόδοξον, συμφώνως τῷ Συντάγματι.

Ὡσαύτως μόλις τὸν παρελθόντα Ἰούνιον, ἐξέδωκε νέαν ἀπόφασιν τὸ Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας, δι΄ ἧς ἀπέρριψε τὰ διδασκόμενα προγράμματα κατὰ τὸ σχολικὸν ἔτος 2017-2018, ὑπ. ἀρ. 926/2018, διὰ τὰ Λύκεια καὶ τὴν ὑπ΄ ἀρ. 660/2018 διὰ τὰ Δημοτικὰ καὶ τὰ Γυμνάσια.

Παναγιώτατε,

                        ἐποιήσατε προσφάτως τοσαύτας διενέξεις μὲ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, ἐπὶ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸν νῦν ἀγνωμόνως καὶ «ἀσόφως» (Ἡ Ἱ. ἐπαρχιακὴ Σύνοδος Κρήτης ἀκρίτως ἐχαρακτήρισε «σοφὸν καθοδηγητήν» τῆς Ἱεραρχίας τὸν Ἀρχιεπίσκοπον κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ, παριδοῦσα τὰς τραγικὰς εὐθύνας καὶ τὰ λάθη του) πρὸς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον συμπεριφερόμενον Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον κ.κ. Ἱερώνυμον, διὰ τὴν διοίκησιν τῶν νέων χωρῶν. Ὁ λαὸς διερωτᾶται: «τὸ πρόβλημα εἶναι ποῖος ἀσκεῖ τὴν Διοίκησιν, ἢ ποῖος ὀρθοτομεῖ τὴν Ἀλήθειαν καὶ τὸ θέμα τῆς διδαχῆς τοῦ χριστιανικοῦ κηρύγματος, τὸ ὁποῖον διαμορφώνει τὸ περιεχόμενον τῆς συνειδήσεως τῶν νέων ἀνθρώπων;» Διατί, Παναγιώτατε, σιωπᾶτε, καίτοι γνωρίζετε τὸ θέμα; Τὰ στόματα τοῦ λαοῦ λέγουν, ὅτι δὲν θέλετε νὰ δυσαρεστήσητε τοὺς προωθοῦντας τὴν νέαν τάξιν πραγμάτων, τοὺς διώκτας τοῦ Χριστιανισμοῦ.

Δὲν ἀνησυχεῖτε, Παναγιώτατε, τί ἀπολογίαν ἐν προκειμένῳ θὰ δώσωμεν εἰς τὸ φρικτὸν βῆμα τοῦ Χριστοῦ;

4. Ὁ Πρωθυπουργὸς κ. Τσίπρας, δίκην στυγνοῦ δικτάτορος καὶ περιφρονητοῦ τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ, ἔδοσε ὄνομα καὶ ταυτότητα Μακεδονικήν, εἰς τοὺς Ἀλβανοὺς καὶ Σλαύους τῶν Σκοπίων, ἱκανοποιῶν τὴν ἀγνώμονα καὶ διεφθαρμένην Ἀμερικανικὴν Πολιτικήν, ὡς καὶ τοὺς Εὐρωπαίους, ἐπὶ κινδύνῳ μελλοντικῶν προβλημάτων εἰς τὴν Μακεδονίαν, διὰ τὴν ἐλευθερίαν τῆς ὁποίας, εἰργάσθησαν ἐπιφανεῖς ἱεράρχαι τοῦ οἰκουμενικοῦ θρόνου, μὲ κίνδυνον τῆς ζωῆς των, καὶ Ὑμεῖς οὐδέποτε δημοσίως ἐκαυτηριάσατε τοὺς παραχαράκτας τῆς ἱστορίας καὶ τὴν ἄφρονα ἐπ΄ αὐτοῦ πολιτικὴν Τσίπρα.

Τί φοβεῖσθε, Παναγιώτατε; Τὴν ζωήν Σας; Ἐντὸς ὀλίγου, οὕτως ἢ ἄλλως, θὰ τὴν παραδώσωμεν εἰς τὸν Θεόν. Δὲν θὰ ἦτο τιμὴ ὁ Πατριάρχης τοῦ Γένους νὰ συμπεριληφθῇ εἰς τοὺς μάρτυρας τῆς Ἀληθείας καὶ τοὺς Ἐθνομάρτυρας;

Ἐάν, Παναγιώτατε, δὲν προηγεῖτο ἱστορικῶς ἡ ἐξάπλωσις τοῦ Ἑλληνισμοῦ, διὰ τῶν κατακτήσεων τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου, θὰ ἦτο ἀνύπαρκτος ὁ λεγόμενος Βυζαντινὸς Πολιτισμὸς καὶ ἡ Κωνσταντινούπολις, καὶ αὐτὸς ἀκόμη ὁ Οἰκουμενικὸς θρόνος.

Δὲν θὰ εἶχε γραφῇ  Ἑλληνιστὶ ἡ Παλαιὰ καὶ ἡ Καινὴ Διαθήκη.

Διατί δὲν ἠγωνίσθητε νὰ ἀποτρέψητε τὸ ἀδίστακτον ἔγκλημα Τσίπρα, νὰ ἐκχωρήσῃ εἰς τοὺς Σλάβους τὸν Ἑλληνικὸν Πολιτισμόν;

5. Εἶναι τοῖς πᾶσι γνωστόν, ὅτι τὸ ἔσχατον τῶν κακῶν, ἡ ὁμοφυλοφιλία, τὸ ὁποῖον κατὰ τὴν ῥῆσιν τοῦ Κυρίου, θὰ χαρακτηρίζῃ τὴν ἐσχατολογικὴν ἐποχήν, πρὸ τῆς Δευτέρας Παρουσίας, προωθεῖ ἡ παρηκμασμένη χριστιανικῶς, ἀξιοδάκρυτος καὶ διεφθαρμένη πολιτικὴ τῆς Ἀμερικῆς. Προσπαθεῖ νὰ μεταβάλῃ τὸν κόσμον εἰς νέα Σόδομα καὶ Γόμορρα.

Πιστὸς ἐν Ἑλλάδι διεκπεραιωτὴς τῆς πολιτικῆς ταύτης εἶναι ὁ κ. Τσίπρας.

Τὸ Ἅγιον ὄρος καὶ ἡ σεπτὴ Ἱεραρχία, κατεδίκασαν τὴν ἄνομον κυβέρνησιν Τσίπρα, διὰ τοὺς νόμους τῆς ἀνομίας καὶ δὴ τὸν Ὀκτ. 2017 (ἀλλαγὴ φύλου). Ἡ Ἱ. Κοινότης ἠρνήθη εἰς τὸν Πρωθυπουργὸν νὰ ἐπισκεφθῇ τὸ Ἅγιον ὄρος καὶ ἐκεῖνος πρὸς ἀντιπερισπασμόν, τὴν προτεραίαν ψηφίσεως τοῦ ἐπαισχύντου νόμου, ἦλθεν εἰς Θεσσαλονίκην, ἵνα συναντήσῃ Ὑμᾶς, χωρὶς τοὐλάχιστον δημοσίως Ὑμεῖς, νὰ ἀποδοκιμάσητε τὸν ἐπαίσχυντον νόμον, ὃν ἐψήφισε τὴν ἑπομένην ἡμέραν, ἐν Ἀθήναις τὸ ἄνομον Συνέδριον τῶν ἀθέων Ἑλλήνων Βουλευτῶν.

Τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, Παναγιώτατε, ἐκτὸς ἀπὸ διοικητικὸς θεσμός, ὀφείλει νὰ εἶναι παγκόσμιος κήρυξ τῆς ἐν Χριστῷ Ἀληθείας, ὡς πρὸς τὸ φρόνημα περὶ Θεοῦ, ἀνθρώπου καὶ κόσμου, καὶ ὡς πρὸς τὸ ἦθος τοῦ ἀνθρώπου. Ἐὰν δὲν κηρύττει τὰς ἀληθείας ταύτας αὐτοκαταργεῖται, ὡς οἰκουμενικὴ καθέδρα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

6. Ἀναφορικῶς ἔχω νὰ Σᾶς εἴπω εὐλαβῶς τινα καὶ διὰ τὸ Ἐκκλησιαστικὸν ζήτημα τῆς πολυπαθοῦς Οὐκρανίας, ὑπαγομένης διοικητικῶς πρὸς τὸ Πατριαρχεῖον τῆς Μόσχας, καὶ γενομένης ἀντικείμενον περιπετειῶν ὑπὸ τῶν Μεγάλων Δυνάμεων.

Περιττεύει νὰ Σᾶς ὑπενθυμίσω τὴν ἀπόφασιν τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει ἁγίας μεγάλης Συνόδου τοῦ 1872 μ.Χ., δι΄ ἧς κατεδικάσθη ὁ ἐθνοφυλετισμὸς, ὡς βάσις δημιουργίας αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν.

Καθὼς γνωρίζομεν, τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἐχειροτόνει τὸν Μητροπολίτην Κιέβου καὶ πάσης Ρωσσίας, εἴτε εἶχε ἕδρα τὸ Κίεβον εἴτε τὴν Μόσχαν μέχρι τὸ 1459. Τῷ 1328 ἡ ἕδρα τοῦ Μητροπολίτου Κιέβου μετεφέρθη εἰς τὴν Μόσχαν. Τὸ ἔτος 1459 συνεκλήθη σύνοδος ἐν Μόσχᾳ καὶ ἀπεφασίσθη τοῦ λοιποῦ νὰ ἐκλέγεται ὁ Μητροπολίτης Μόσχας καὶ πάσης Ρωσσίας ὑπὸ τῆς Ρωσσικῆς συνόδου καὶ οὐχὶ ὑπὸ τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Ἡ ἀπόφασις αὕτη ἐλήφθη, διότι δὲν ἐγένετο δεκτὴ ὑπὸ τῶν Ρώσσων ἡ ψευδοένωσις μὲ τὴν Ρώμην τῆς συνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας (1438). Τῷ 1589 ἡ Μόσχα ἀνεκηρύχθη Πατριαρχεῖον ὑπὸ τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως  Ἱερεμίου τοῦ Β΄.

 Ἔκτοτε τὸ Πατριαρχεῖον τῆς Μόσχας διοικεῖ μέχρι σήμερον ὁλόκληρον τὴν Ρωσσίαν καὶ τὴν Οὐκρανίαν, ὡς συνέβαινε καὶ ὅτε ὁ Μητροπολίτης Κιέβου καὶ πάσης Ρωσσίας εἶχε ἕδραν τὸ Κίεβον.

 Τὸ πρόβλημα ἐδημιουργήθη μὲ τὴν ἀπόσχισιν τῆς Οὐκρανίας ἀπὸ τὴν Ρωσσίαν μὲ τὴν διάλυσιν τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως τῷ 1990. (ὅρα πλείονα εἰς τὸ βιβλίον Βλασίου Φειδᾶ, Ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία τῆς Ρωσσίας, Ἀθῆναι 1988, εἰς τὸ ἑνιαῖον Ρωσσικὸν κράτος).

 Μέχρι σήμερον τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, δὲν ἠμφεσβήτησε τὴν κανονικὴν ἑνιαίαν δικαιοδοσίαν τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, πρὸ τῆς διαλύσεως τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως. Τὸ Κίεβον εἶναι μέρος τοῦ αὐτοῦ Πατριαρχείου, καὶ μετὰ τὴν ἀλλαγὴν τῆς ἕδρας.

Παρόμοιον φαινόμενον ἔλαβε χώραν εἰς τὸ Πατριαρχεῖον Ἀντιοχείας, διὰ τῆς μεταφορᾶς τῆς ἕδρας εἰς Δαμασκόν, χωρὶς σήμερον νὰ ἀμφισβητῇ τις τὴν δικαιοδοσίαν του, εἰς τὴν περιοχὴν τῆς παλαιᾶς Ἀντιοχείας, κειμένης ἐντὸς τῆς Τουρκίας.

Συναφὲς μὲ τὸ θέμα τοῦτο εἶναι καὶ ἡ σχισματικὴ Ἐκκλησία τῶν Σκοπίων, διὰ τὴν ὁποίαν κατ΄ ἐπανάληψιν εἰς τὸ παρελθὸν ἔχετε δηλώσει, ὅτι ἡ ἐπίλυσίς του ἀνήκει εἰς τὸ Πατριαρχεῖον τῆς Σερβίας, καίτοι ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ τῆς Ἀχρίδος, εἶναι ἀρχαιοτέρα, κατὰ πολλοὺς αἰῶνας, τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τοῦ Βελιγραδίου.

Εἶναι δυνατόν, Παναγιώτατε,  νὰ τοποθετηθῆτε διαφορετικῶς εἰς τὴν ἐπίλυσιν τοῦ οὐκρανικοῦ; Δὲν θὰ ἐκτεθῆτε ἀνεπανορθώτως; Εἶναι δυνατὸν νὰ ἀγνοήσητε τὴν γνώμην τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας, μέρος τοῦ ὁποίου μέχρι χθὲς ὑπῆρξε τὸ Κίεβον, ὡς κολυμβήθρα τοῦ Ρωσσικοῦ λαοῦ, τοῦ ἑνιαίου Ρωσσικοῦ κράτους, τὸ ὁποῖον διεσπάσθη προσφάτως καὶ ἐγένετο πεδίον ἐπιρροῆς τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς, ἔνθα ἡ Ἀμερικὴ ἐπιχειρεῖ νὰ διαπράξῃ εἰς τὸ ὑπογάστριον τῆς Μόσχας, ὅ,τι ἀνόμως ἔπραξε ὁ Σοβιετικὸς Πρωθυπουργὸς κ. Χρουτσώφ τῷ 1962 εἰς τὴν Κούβαν;

Ἀκούω νὰ Σᾶς κατηγοροῦν, ὅτι κατευθύνεσθε, εἰς τὰς τοποθετήσεις Σας πρὸς Ἐκκλησιαστικὴν ἐπίλυσιν, ἀπὸ τὴν Ἀμερικήν.

Παναγιώτατε,

                        δεικνύετε τοιαύτην σπουδὴν εἰς τοὺς διαλόγους διὰ τὴν ἐπιστροφὴν τῶν αἱρετικῶν εἰς τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν, ἵνα ἐπιτευχθῇ ἡ ἐν τῇ Ἀληθείᾳ ἑνότης (προσωπικῶς ἀδυνατῶ νὰ πιστεύσω, ὅτι ἡ ἑνότης αὕτη δύναται νὰ ἐπιτευχθῇ, δεδομένης τῆς ἀμετανοησίας τοῦ Πάπα καὶ ὅλων τῶν ἀρχαίων καὶ νεωτέρων αἱρετικῶν) καὶ θὰ ἀδιαφορήσητε διὰ τὴν ἑνότητα τῆς ὀρθοδοξίας;

Διαπρεπεῖς, Σλαῦοι καὶ μή, Ὀρθόδοξοι ἱεράρχαι, ἔχουν κρούσει τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου, διὰ ἐπικείμενον σχῖσμα ἐν τῇ Ὀρθοδοξίᾳ, ἐν περιπτώσει μὴ πανορθοδόξου συμφωνίας. Εἶναι δυνατὸν νὰ ἀγνοήσητε τὸν κίνδυνον;

 Ὁ ἅγιος Χρυσόστομος βοᾷ:

«Διὰ τοῦτο λέγω καὶ διαμαρτύρομαι, ὅτι τοῦ εἰς αἵρεσιν ἐμπεσεῖν, τὸ τὴν Ἐκκλησίαν σχίσαι οὐκ ἔλαττόν ἐστι κακόν». (P.G. 62,87 ὑπομν. Πρὸς Ἐφεσίους). Ὡσαύτως εἰς τὴν αὐτὴν ὁμιλίαν λέγει: « οὐδὲν οὕτως Ἐκκλησίαν δυνήσεται διαιρεῖν ὡς φιλαρχία˙ οὐδὲν οὕτω παροξύνει τὸν Θεόν, ὡς τὸ Ἐκκλησίαν διαιρεθῆναι. Κἂν μυρία ὦμεν ἐργασάμενοι καλά, τῶν τὸ σῶμα αὐτοῦ διατεμόντων οὐκ ἐλάττονα δώσομεν δίκην, οἱ τὸ πλήρωμα κατατέμνοντες τὸ ἐκκλησιαστικόν… ἀνὴρ ἅγιος, οὐδὲ μαρτυρίου αἷμα ταύτην δύνασθαι ἐξαλείφειν τὴν ἁμαρτίαν, ἔφησεν» (P.G. 62, 85)

Ἀπορῶ, οἱ ἅγιοι Συνοδικοὶ καὶ λοιποὶ Ἱεράρχαι τοῦ θρόνου, φοβοῦνται νὰ Σᾶς ἐκφράσουν τὴν γνώμην των; Δὲν Σᾶς ἀγαποῦν; Ἀδυνατῶ νὰ πιστεύσω ὅτι δὲν ζητεῖτε παρ΄ αὐτῶν τὴν ἐλευθέραν ἔκφρασιν τῆς γνώμης των.

Παναγιώτατε, εἰς τὴν Συνοδικὴν Θ. Λειτουργίαν, εἰς τὸ Ἡράκλειον τῆς Κρήτης, κατὰ τὴν Μεγάλην Σύνοδον τῆς Κρήτης, ἐδηλώσατε εἰς τὰ πέρατα τῆς γῆς: «Ἡ ὀρθοδοξία δὲν ἔχει Πάπαν ἐν τῇ Ἀνατολῇ».

Κατὰ συνέπειαν, δείξατε, ἐν τοῖς ἔργοις, ὅτι σέβεσθε τὸ Συνοδικὸν σύστημα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ ἐργάζεσθε πρὸ πάντων διὰ τὴν ἑνότητα καὶ τὴν συμφωνίαν τῆς Ὀρθοδόξου Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.

Εἶναι ἀδύνατον καὶ παράλογον νὰ ἀγνοήσητε τὴν γνώμην τῆς Μόσχας.

Ἐπιδείξατε, ὅτι θέτετε, ὑπεράνω τῶν οἱωνδήποτε πικριῶν Σας, ἔναντι τῆς Μόσχας, τὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας.

Μὴ εὐλογήσητε νέον πόλεμον, ἡ εὐλογία τοῦ ὁποίου Σᾶς ἐξέθεσε, ὡς ἀνακόλουθον τῆς Πατριαρχικῆς δραστηριότητός Σας.

Ὁ Πόλεμος τώρα θὰ εἶναι πνευματικῆς μορφῆς.

Μὴ δικαιώσητε αὐτούς, ποὺ Σᾶς κατηγοροῦν, ὡς Ἐκκλησιαστικῶς διεκπεραιωτὴν τῆς πολιτικῆς τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν.

Κατανοῶ ὅτι ἐπιζητεῖτε ἀνθρωπίνους δυνάμεις καὶ στηρίγματα διὰ τὴν στήριξιν καὶ ἐπιβίωσιν τοῦ θρόνου. Ὅμως τὸν θρόνον θὰ στηρίξῃ, ἐν μέσῳ τῶν ποικίλων διωγμῶν, καὶ ἱστορικῶν περιπετειῶν, μόνον ὁ Θεὸς καὶ ἡ προσήλωσις εἰς τὴν Ἀλήθειαν καὶ τὴν δικαιοσύνην τοῦ Θεοῦ.

Οἱ ἰσχυροὶ εἰς τὰς διεθνεῖς σχέσεις, χρησιμοποιοῦν τὴν δύναμιν, χωρὶς νὰ προηγηθῇ ἡ δικαιοσύνη, διὸ καὶ ταλαιπωροῦν ἑκατομμύρια ἀνθρώπων καὶ προκαλοῦν ἑκατόμβας θανάτων.

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος Θεσσαλονίκης γράφει:

«Ἤρεσεν γοῦν τῷ Θεῷ πρῶτον τῇ δικαιοσύνῃ καταβληθῆναι τὸν διάβολον, ᾗπερ αὐτὸς διατελεῖ μαχόμενος, ὕστερον δὲ τῇ δυνάμει, διὰ τῆς ἀναστάσεως καὶ μελλούσης κρίσεως…αὕτη γὰρ ἀρίστη τάξις, προηγεῖσθαι τὴν δικαιοσύνην τῆς δυνάμεως, καὶ τοῦτο, ὡς ἀληθῶς καὶ ἀγαθῆς δεσποτείας, ἀλλ΄ οὐ τυραννίδος ἔργον τῇ δικαιοσύνῃ, τὴν δύναμιν ἕπεσθαι…Περιφανεστέρα δὲ κἀντεῦθεν ἡ δικαιοσύνη γέγονε, προκριθεῖσα, παρὰ τὴν δύναμιν ἀήττητον ἔχοντος, διδαχθῆναι δὲ καὶ τοὺς ἀνθρώπους ἔδει τὴν δικαιοσύνην ἐνταῦθα, δι΄ ἔργων ἐν τῷ καιρῷ τῆς θνητότητος ἐπιδείκνυσθαι, ἵν΄ ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἀθανασίας, τὴν δύναμιν λαβόντες, ἀναπόβλητον ἔχωσι». (ὁμιλίαι Παλαμᾶ, ἐκδ. Κυρομᾶνος, τ. 6^ος, σελ. 183.)

Φρονῶ ταπεινῶς, ὅτι ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, δέον νὰ διακηρύξῃ εἰς τὴν ἀνθρωπότητα τὴν ἀλήθειαν ταύτην, ὅτι προηγεῖται ἡ δικαιοσύνη εἰς τὰς διεθνεῖς σχέσεις, καὶ ἕπεται ἡ χρῆσις τῆς δυνάμεως διὰ τοὺς ταραξίας.

Ὡσαύτως τὴν εἰρήνην θὰ φέρῃ ἡ ἐν Χριστῷ εἰρήνη εἰς τὸν κόσμον, ἣν δέον νὰ καταγγέλῃ ὁ ἑκάστοτε οἰκουμενικὸς Πατριάρχης. (ὅρα Ἐφεσίους 2, 14-21. «Αὐτὸς  γὰρ ἐστὶν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας, τὴν ἔχθραν, ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασι καταργήσας, ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ ἐν ἑαυτῷ εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην, καὶ ἀποκαταλλάξῃ τοὺς ἀμφοτέρους ἐν ἑνὶ σώματι τῷ Θεῷ διὰ τοῦ σταυροῦ, ἀποκτείνας τὴν ἔχθραν ἐν αὐτῷ˙ καὶ ἐλθὼν εὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖς μακρὰν καὶ τοῖς ἐγγύς, ὅτι δι΄ αὐτοῦ ἔχομεν τὴν προσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνὶ πνεύματι πρὸς τὸν πατέρα…»)

Ἡ ἄλλη εἰρήνη, ἣν καλλιεργεῖ ὁ πλανεμένος ἐκ τῆς Ἀληθείας Πάπας, εἰς δραστηριότητας τύπου Ἀσσίζης, εἶναι ἄγνωστος εἰς τὸν Χριστόν, τοὺς ἁγίους μάρτυρας καὶ τοὺς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας.

7. Ὁ ἄθεος Τσίπρας ἐπιχειρεῖ νὰ διαπράξῃ προσεχῶς ἐν Ἑλλάδι, ὅτι ἔπραξε ἡ ὀκτωβριανὴ ἐπανάστασις τῷ 1917 εἰς τὴν Ρωσσίαν. Φαίνεται ὅτι ὁ χρόνος ἐπέστρεψεν ὄπισθεν, κατὰ ἑκατὸν ἔτη.

Δηλαδὴ νὰ ἀγνοήσῃ τὴν ἱστορίαν τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ, ἱστορίαν εἴκοσιν αἰώνων μεταλλαγμένου Ἑλληνισμοῦ χριστιανικῶς καὶ ὀρθοδόξως.

Πιστότερον ἐκτελεστήν, ἔξωθεν ἐντολῶν, καὶ συνειδητὸν προδότην, δὲν ἔσχε ποτὲ ὁ Πρωθυπουργικὸς θῶκος τοῦ νέου Ἑλληνικοῦ Κράτους.

Τέκνον γνήσιον τῆς Ἑβραιομασσωνίας καὶ τῶν σκοτεινῶν στοῶν τῶν διεθνῶν ταραξιῶν. Στυγνὸς δικτάτωρ καὶ περιφρονητὴς τῆς συνειδήσεως τῶν  Ἑλλήνων. Ἄξιος τιμωρίας.

Ἡ Ἑλλὰς ἔχει σχεδὸν περισσοτέρους ἀρχαίους ναοὺς παρὰ οἰκίας, ἀπὸ τὴν προχριστιανικὴν ἀρχαιότητα, μὲ κέντρον τὸν Παρθενῶνα καὶ μετὰ τὸν Μ. Κων/νον τὸ ἀθάνατον μνημεῖον τοῦ χριστιανικοῦ Ἑλληνισμοῦ, τὸν ναὸν τῆς Σοφίας τοῦ Θεοῦ, ἐν Κωνσταντινουπόλει.

Τὸ Ἑλληνικὸν Σύνταγμα προτάσσει τὸ ὄνομα τοῦ μόνου Ἀληθινοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τῶν ἄρθρων 3, 16 καὶ 21 δεικνύει τὸν χριστιανικὸν χαρακτῆρα του.

Ἀπειλεῖ ὁ κ. Τσίπρας ὅλα νὰ τὰ ἀπαλείψῃ, ἀπὸ τὸ ὑπὸ ἀναθεώρησιν Σύνταγμα, ὡς ὁ Χριστιανισμὸς νὰ διδάσκῃ νὰ εἴμεθα ψεῦσται, ἀπατεῶνες, κλέπται κ.λπ. καὶ ὡς ἡ παροῦσα κρίσις νὰ ἐδημιουργήθῃ ὑπὸ τοῦ Χριστιανικοῦ χαρακτῆρος τοῦ Συντάγματος.

Ἀντὶ νὰ τιμωρηθοῦν οἱ κλέπται, προστατεύονται οἱ κλέπται, δεικνύονται οἱ ἄρρωστοι πνευματικῶς, ὡς ὑγιεῖς, διὰ νὰ μὴ μετανοήσουν. Ἠ ἀλήθεια διώκεται.

Καιρὸς διωγμοῦ καὶ καιρὸς μαρτυρίου.

Δείξατε, Παναγιώτατε, τὸ παράδειγμα, τῆς ὁμολογίας εἰς τὸν σύγχρονον κόσμον, καταδικάσατε τὸν ἄνομον βίον καὶ δὴ τὴν ὁμοφυλοφιλίαν. Γίνετε πρωτομάρτυς τῆς Ἀληθείας εἰς τὸν εἰκοστὸν πρῶτον αἰῶνα, ἀφοῦ εἶσθε «εἰς τῦπον καὶ εἰς τόπον Χριστοῦ». Ἀνέλθετε εἰς τὸν Σταυρόν. Θὰ Σᾶς ἀκολουθήσωμεν, ἵνα συσταυρωθῶμεν.

Ἐν ἐναντίᾳ περιπτώσει, ἐὰν σιωπήσητε Ὑμεῖς καὶ ἡμεῖς εἰς τὸ ἔσχατον ἐπιχειρούμενον ἔγκλημα τοῦ διαζυγίου τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, ὀφείλομεν ἅπαντες ἀνεξαιρέτως νὰ καταθέσωμεν ἡμεῖς οἱ πρεσβύτεροι τὰ ἐπιτραχήλια καὶ Ὑμεῖς οἱ ἐπίσκοποι, καὶ πρῶτος ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, τὰ ὠμοφόρια, ὡς ἀνάξιοι τοῦ Χριστοῦ, τῶν προγόνων μας, τῶν καιρῶν καὶ τῶν περιστάσεων.

Ἐὰν σαλπίσητε τὸ σάλπισμα τῆς μετανοίας τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ, καὶ δὴ τῶν Ἑλλήνων, καὶ βροντοφωνήσητε:

«Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου», ὑπάρχει ἐλπὶς σωτηρίας.

Εὐλαβῶς Σᾶς ὑπενθυμίζω, ὅτι ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος, Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, συγκρουσθεὶς μὲ τὴν βασίλισσαν, δι΄ ἥσσονος σημασίας θέματα, ἐξωρίσθη καὶ καθῃρέθη τῆς Ἀρχιερωσύνης, τελειώσας μαρτυρικῶς τὸν βίον του. Ποῦ εὑρίσκεται σήμερον ὁ ἅγιος Ἰωάννης καὶ ποῦ οἱ διῶκταί του;

Ἐπὶ δὲ τούτοις τελευτῶν τὴν ἐπώδυνον ἐπιστολήν μου διαδηλῶ καὶ πάλιν τὸν βαθύτατόν σεβασμόν μου εἰς τὸ πρόσωπόν Σας καὶ ἐξαιτοῦμαι τὰς Ὑμετέρας πατρικὰς εὐχὰς καὶ εὐλογίας, ἀσπαζόμενος τὴν Ὑμετέραν τιμίαν Δεξιάν.

Ἱ. Δαμασκηνός, ἐν τῷ ἀσκητηρίῳ τοῦ Φιλαδέλφου