Η Παιδεία που νοσεί. Το περιεχόμενο των σχολικών εγχειριδίων, δεν είναι τίποτε άλλο παρά αφελληνισμένα γονατογραφήματα.

Η Παιδεία που νοσεί

Η μεγάλη, ανοιχτή πληγή που αιμορραγεί στην Ελλάδα δεν είναι η οικονομία. Δεν είναι καν η μετανάστευση, η απόδραση νέων, μεσηλίκων, ακόμη και ηλικιωμένων από μια χώρα που έχει εξαθλιωθεί και τεθεί υπό διεθνή επιτροπεία.

Η μείωση του πληθυσμού είναι αποτέλεσμα και όχι αίτιο της αρρώστιας που έχει χτυπήσει τη χώρα. Το μεγάλο πρόβλημά μας είναι η Παιδεία και τα πρότυπα που διαφημίζονται ως κυρίαρχα από εκείνους που έχουν την εξουσία να ορίζουν τι είναι σωστό και τι λάθος. Η Παιδεία, και συνολικά ως εκπαίδευση της κοινωνίας από τους μηχανισμούς παραγωγής κυρίαρχης ιδεολογίας αλλά και ως σύστημα κρατικής εκπαίδευσης, που παρέχεται στις νέες γενιές, είναι προβληματική από την κορφή μέχρι τα νύχια. Από τα βιβλία και τον χαρακτήρα ενός τμήματος, ιδιαίτερα φανατισμένου, εκπαιδευτικού προσωπικού έως το περιεχόμενο των σχολικών εγχειριδίων, πολλά εκ των οποίων δεν είναι τίποτε άλλο παρά αφελληνισμένα γονατογραφήματα.

Η εκπαίδευση έχει χάσει το περιεχόμενό της και το μόνο που έχει απομείνει είναι ένας άδειο κέλυφος. Δεν είναι τυχαίο ότι η πιο ισχυρή ανθελληνική παράταξη που αντιμετωπίζει το έθνος βρίσκεται «ταμπουρωμένη» στα ρημαγμένα κτίρια της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Δεν είναι σύμπτωση ότι οι παντοειδείς μαφίες, από εκείνες που ασχολούνται με το εμπόριο ναρκωτικών, το λαθρεμπόριο τσιγάρων και τη διάθεση προϊόντων «μαϊμού», προτιμούν για λημέρια και αποθήκες τους τις κτιριακές εγκαταστάσεις των ΑΕΙ. Υπήρχε σκοπός που προπαγανδίστηκε, επιβλήθηκε διά της βίας και εμπεδώθηκε η ιδέα ότι οι πάντες δικαιούνται λόγο στα αμφιθέατρα εκτός από όσους εκπροσωπούν τον νόμο ή μία ιδεολογία διάφορη του αριστερισμού. Το περιβόητο πανεπιστημιακό άσυλο είναι ένα άβατο για το κράτος και ένας χώρος ασύλου για τη βία και την παραβατικότητα. Καθηγητές εκβιάζουν για λαδώματα φοιτητές με αντίτιμο τους βαθμούς, ζητούν από φοιτήτριες να τους διαθέσουν τη σάρκα τους για να ικανοποιήσουν άρρωστες ορέξεις και η λεγόμενη πανεπιστημιακή κοινότητα, αγαπημένο τέκνο της μεταπολιτευτικής παρακμής, αδρανεί και σιωπά.

Στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση συνδικαλιστές, ευρισκόμενοι σε πνευματική σύγχυση, δημοσιοποιούν μια κωμικού χαρακτήρα αλλά θλιβερού περιεχομένου ανακοίνωση, με την οποία αρνούνται δωρεά ιδρύματος επειδή, αν πραγματοποιηθεί, τότε μπορεί το κράτος να βρει πρόφαση να σταματήσει τη χρηματοδότηση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Ειρωνεία: Δωρεάν η παιδεία, αλλά η ανεπάρκειά της επιβάλλει στις οικογένειες την καταβολή ακριβών φροντιστηριακών διδάκτρων. Τα ίδια συμβαίνουν και στα δημοτικά σχολεία, και οπουδήποτε αλλού το κράτος που ελέγχεται από τις ιδεολογικές και συνδικαλιστικές σπείρες αποπειράται να ασχοληθεί με τη διαπαιδαγώγηση των πολιτών. Αν δεν επανελληνιστεί η δημόσια εκπαίδευση και δεν αλλάξουν η δομή της αλλά και η νοοτροπία όσων ασχολούνται με αυτήν, ουδέν καλό θα δει η Ελλάδα.

dimokratianews 07.10.2018