Ἡ πνευματικὴ παρακμὴ καὶ ὁ ἐθνικός μας κατήφορος. Θρηνητικὲς διαπιστώσεις

Ἡ πνευματικὴ παρακμὴ καὶ ὁ ἐθνικός μας κατήφορος. Θρηνητικὲς διαπιστώσεις

Γράφει ὁ Ἐνορίτης

     Εἶναι ἀλήθεια πώς οἱ ἐντὸς τῶν τειχῶν πόλεμοι εἶναι δριμύτεροι τῶν ἐξωτερικῶν. Ἡ Ἑλλάδα πολλὲς φορὲς ἡττήθηκε σὲ πολέμους λόγω τῶν ἐσωτερικῶν φατριῶν καὶ παθῶν. Νοσήματα ἐπάρσεως, διχοστασίας καὶ φοβερῆς προδοσίας ἐπιτέλεσαν ἔργο ἀνίερο. Ὁ Ἐφιάλτης, ὁ Ἰούδας εἶναι πρόσωπα ἐπαναλαμβανόμενα στὴν ἱστορία. Ἡ διχόνοια κατατρώει τὰ σπλάχνα τοῦ γένους μας. Οἱ ἐμφύλιοι πόλεμοι, μὲ τὸ χυμένο ἀδελφοκτόνο αἷμα, ἦταν οἱ πιὸ ἰσχυροί.

      Σήμερα τυφλὸς εἶναι ὅποιος δὲν βλέπει ὅτι ἔνοχοι καὶ συνένοχοι σὲ παρακμὴ παραφροσύνης συνεχίζουν τὸ χορό, τὸ τραγούδι καὶ τὸ φαγοπότι. Ἡ ἀμετανοησία εἶναι αὐτοκαταστροφικὴ ὅδευση πρὸς τὸν γκρεμό. Ἡ Ἑλλάδα ἐκπορνεύεται. Θλίψη καὶ ἡττοπάθεια κυριαρχοῦν. Ἡ ἐξυγίανση καὶ ἡ κάθαρση ὄνειρο ἀπατηλό. Συνεχίζουν νὰ εἶναι στὴν ἐξουσία φαῦλοι διεφθαρμένοι, ἀφυλάκιστοι. Τὰ ἐθνικὰ θέματα σὲ δεύτερη μοίρα. Ἠθικὴ σήψη δυστυχῶς ἐπικρατεῖ κι ἐκεῖ πού δὲν τὸ περιμένεις. Γίνονται συνεχῶς ἐκπτώσεις. Ἡ παιδεία νοσεῖ φοβερά. Ἡ ψευτοδιανόηση ἐκμεταλλεύεται λάθη. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἀπὸ καιρὸ στὴν ἐντατική. Ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα καθημερινὰ δολοφονεῖται. Ζόφος ἀποπροσανατολιστικὸς ἐπικρατεῖ. Ἕνας βίαιος καὶ θλιβερὸς ἐθνομηδενισμός. Ὅποιος ἐκφράζεται πατριωτικά, ἀπαξιώνεται ὡς ἀκραῖος ἐθνικιστής, φασίστας.

            Ἡ βιασύνη γιὰ ἀπόκτηση πολλοῦ καὶ εὔκολου χρήματος ὁδήγησε τούς νεοέλληνες σὲ μεγάλα λάθη. Ἡ ἀνυπομονησία καὶ ἡ ἐπιπολαιότητα πληρώνονται σκληρά. Ὁ πλουτισμὸς Εὐρωπαίων τοὺς ὁδήγησε σὲ ἀκρότητες. Ἡ Εὐρώπη κατήντησε ἀποχριστιανισμένη πλήρως. Τὸ Βατικανὸ μετρᾶ θύματα μὲ ἕνα παραποιημένο εὐαγγέλιο. Κακοποιήσεις καὶ βιασμοὶ παιδιῶν ἀμέτρητοι καὶ ἀναίσχυντοι. Μὲ ἕναν νεκρὸ Θεὸ κάποιοι ἀναζητητὲς καταφεύγουν στοὺς δασκάλους τῆς Ἄπω Ἀνατολῆς γιὰ μία ἐσωτερικευμένη ζωή. Περὶ τὶς δύο χιλιάδες προτεσταντικὲς παραφυάδες διεκδικοῦν ποίμνια. Ὁ ἀποχριστιανισμὸς τῆς Εὐρώπης εἶναι σοβαρὸς καὶ θὰ ἔχει ἀκόμη χειρότερες συνέπειες.

            Πλημμύρισε ἡ πολιτικὴ καὶ κοινωνικὴ ζωὴ ἀπὸ δῆθεν «προοδευτικούς». Σπεύδουν νὰ καταλάβουν τὴν ἐξουσία πρόσωπα πού προβάλλονται ὡς πνευματικοὶ καὶ προοδευτικοί, ἐνῶ εἶναι κύμβαλα ἀλαλάζοντα καὶ ὄχι λίγες φορὲς κραυγαλέες μετριότητες. Στὸ ὄνομα τῆς κατ’ αὐτοὺς «προόδου», ζητοῦν μὲ μεθόδους ἀριστεροῦ «ταλιμπανισμοῦ» νὰ ἀποχριστιανίσουν καὶ νὰ ἀφελληνίσουν τὸν λαό μας. Γράφουν βιβλία γιὰ νὰ μᾶς πληροφορήσουν ὅτι ὡς τώρα διδασκόμασταν στρεβλωμένα τὴν ἑλληνική μας ἱστορία. Τοὺς τύπους αὐτοὺς τοὺς ἐνδιαφέρει ἡ ἀποδόμηση κάθε τί Χριστιανικοῦ, Ὀρθόδοξου, Ἑλληνικοῦ. Καὶ ἡ ἀντικατάστασή του μὲ ὅ,τι μὴ ἑλληνικό. Γι’ αὐτὸ καὶ τὰ παιδιά μας, βάλθηκαν ἀπὸ τὸ δημοτικὸ νὰ τὰ κάνουν νὰ ξεχάσουν τὴν πίστη τῶν πατέρων τους καὶ νὰ γαλουχηθοῦν μὲ τὰ «προοδευτικὰ» διδάγματα τοῦ ἀντίχριστου Ἰσλάμ, τοῦ Κομφούκιου, τοῦ Κρίσνα, τοῦ Βούδα, τῶν σατανικῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν. Διότι ἔτσι θὰ κτίσουμε τὴν Ἑλλάδα, τὴν ὁποία τὰ σημερινὰ ἑλληνόπουλα, ἡ γενιὰ πού ἀνεβαίνει, δὲν πρέπει αὔριο νὰ λένε ὅτι εἶναι  Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι. Ὅσοι πονοῦμε αὐτὸ τὸν τόπο ἂς κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε σήμερα, γιὰ νὰ γλυτώσουμε ἀπὸ τὸν «προοδευτικὸ» ταλιμπανισμό. Ἂς μὴ τὸ ἀφήσουμε γιὰ αὔριο.

            Αὐτὰ τὰ ὁποῖα μὲ νύχια καὶ μὲ δόντια κρατήσαμε σὲ καιροὺς χαλεπούς, δηλαδὴ τὴ γλώσσα, τὴν πίστη, τὴν ἱστορία μας, τὴν παράδοσή μας, μὲ ἕνα λόγο, εἶναι κρίμα καὶ ἄδικο νὰ τὰ χάσουμε σὲ καιρὸ εἰρήνης καὶ δημοκρατίας, σὲ καιρὸ ἐλευθερίας καὶ σὲ χρόνους ἀποθέωσης τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Τὸ ἀναφέραμε καὶ στὴν ἀρχή, ὅτι «τὰ κάστρα πέφτουν ἀπὸ μέσα». Δουλεύει πονηρὰ ἐντὸς τῶν τειχῶν ἡ «5η φάλαγγα». Οἱ Ἐφιάλτες τῆς ἱστορίας καὶ οἱ μειοδότες τῶν ἐθνικῶν ἀξιῶν καὶ ἰδανικῶν μας. Διότι πέραν τῶν ὅσων λέγονται περὶ ἐξωτερικῶν πιέσεων καὶ ἐξωγενῶν παραγόντων, ἂν ἐμεῖς οἱ ἴδιοι δὲν θέλουμε νὰ ξεπουλήσουμε τὴν ψυχή μας στὴ χωματερὴ τῆς ὑφηλίου, κανένας δὲν μᾶς ἀναγκάζει νὰ ἀλλοιώσουμε τὶς παραδόσεις μας, νὰ ἀρνηθοῦμε τὴν πίστη μας, νὰ ξεχαρβαλώσουμε τὴ γλώσσα μας καὶ νὰ παραχαράξουμε τὴν ἱστορία μας. Μόνοι μας βάζουμε τὰ δάχτυλά μας καὶ βγάζουμε τὰ μάτια μας.

            Λαοὶ ποὺ σέβονται τὴν ἱστορία τους, την  ἰδιοπροσωπία τους, τὴν αὐτοσυνειδησία τους, ἔχουν αὐτοεκτίμηση καὶ συναίσθηση τῆς κληρονομίας τους καὶ δὲν ἀνταλλάσσουν τὰ διαμάντια καὶ τὰ αἵματα τῶν προγόνων τους μὲ τὰ κάρβουνα καὶ τὰ ξυλοκέρατα τὴν παγκοσμιοποίησης τῆς Νέας Ἐποχῆς καὶ τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων.

            Τὸ χειρότερο, βέβαια, εἶναι ἡ παραχώρηση ἐδάφους καὶ κυριαρχικῶν δικαιωμάτων μὲ τὴ συγκατάθεσή μας σὲ ἕνα ἄλλο κράτος. Αὐτὸ ὅμως δὲν ξεκινάει αὐτόματα καὶ ἄμεσα. Προηγοῦνται σταδιακὰ ἕνα σωρὸ ἄλλες πράξεις σὲ πολιτικὸ καὶ διπλωματικὸ πεδίο. Καὶ πρῶτα παραχωρεῖται τὸ ὄνομα. Μετὰ πλαστογραφεῖται ἡ ἱστορία. Ὕστερα κατασκευάζεται στὰ ἐργαστήρια τῶν πολυεθνικῶν καὶ τῶν συμφερόντων ἡ μειονότητα. Γίνονται μετακινήσεις καὶ ἐπενδύσεις. Δημιουργοῦνται τετελεσμένα καὶ προβοκάτσιες. «Καὶ ἐκεῖ ποὺ μᾶς χρωστοῦσαν, μᾶς παίρνουν καὶ τὸ βόδι». Αὐτὸ γίνεται τώρα τὰ Σκόπια καὶ θὰ ἀκολουθήσει, ἂν δὲν εἴμαστε ἄγρυπνοι,  μὲ τὴν «Τσαμουριὰ»  καὶ τὴ Θράκη. Στὸ τέλος ἔρχεται μία διάσκεψη καὶ σοὺ τὰ παίρνουν ὅλα καὶ μὲ τὸ νόμο.

            «Δίνεις ὄνομα; Δίνεις ψυχή». Ἀληθινὸ πέρα ὡς πέρα. Γι’ αὐτὸ καὶ φοβερό. Αὐτὸ δυστυχῶς πάει νὰ γίνει μὲ τὴ Μακεδονία μας. Πέρα ἀπὸ κάθε ἔννοια ἱστορικῆς καὶ ἐθνολογικῆς ἐπιστήμης καὶ δεοντολογίας, ἀρχαιολογίας καὶ γλωσσολογίας, πάει νὰ γίνει ἕνα ἔγκλημα. Μία ἀνατροπὴ καὶ ἕνα ἱστορικὸ πραξικόπημα σὲ βάρος τοῦ Ἔθνους μας. Εἴμαστε πολὺ μικροὶ γιὰ νὰ κάνουμε ἕνα τόσο μεγάλο λάθος. Κι ὅμως «ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ» πάει νὰ γίνει. «Μᾶς ἁρπάζουν τὸ σπίτι, ἁρπάζει φωτιὰ τὸ σπίτι μας  κι ἐμεῖς χαμογελᾶμε». Λέγει ὁ Μανώλης Γλέζος, ζεῖ ἀκόμη καὶ αὐτός, ὅπως καὶ ὁ Θεοδωράκης, καὶ μὲ τὰ κύκνεια ἄσματά τους διορθώνουν τὰ λάθη  τοῦ παρελθόντος: «Ὁ κάθε λαὸς προσδιορίζεται ἀπὸ τὴ γλώσσα του, τὰ ἤθη του, τὶς κοινὲς παραδόσεις του, τὸν τρόπο ποὺ θρησκεύεται, τὴ θέληση γιὰ ἐθνικὴ ἀνεξαρτησία, τὴ βούληση τῆς πλειοψηφίας… Δὲν μποροῦν Σλάβοι καὶ Σκοπιανοὶ νὰ κατέχουν τὸ ὄνομα Μακεδονία. Νὰ βγάλουν ἀπὸ τὸ νοῦ τοὺς τὸ ὄνομα Μακεδονία» (Καθημερινή, 11/2/2018)

            Λοιπόν, ποιὸς θὰ φταίει, ἂν αὔριο γίνει τὸ ὀλέθριο βῆμα; Δὲν χρειάζεται μεγάλη ἀπόσταση καὶ πολὺς χρόνος ἕνα σημερινὸ «μετέωρο βῆμα» τῆς ἐξωτερικῆς ἐθνικῆς μας διπλωματίας νὰ γίνει πάτημα σὲ μία νάρκη ἱστορικῶν συνεπειῶν μεγατόνων.

            Τὸ θέμα δὲν εἶναι συναισθηματικό, γειτονικό, φιλικό, ἁπλὰ πολιτικό, συμφεροντολογικό. Εἶναι θέμα ἱστορικῆς καὶ ἠθικῆς τάξεως: Δηλαδή, «δὲν μπορεῖ κανένας νὰ μετακινήσει τὰ σύνορα – τοπικά, ἱστορικά, κυριαρχικά, φυλετικὰ – ποὺ ἔβαλαν οἱ πατέρες μας καὶ τὰ χάραξαν μὲ τὸ αἷμα τους». Κανένας. Κανένας δὲν μπορεῖ νὰ ὑπογράψει οὐδεμία συμφωνία ἐρήμην του λαοῦ, τῆς ἱστορίας, τῆς ἐθνικῆς αὐτοσυνειδησίας, συνολικά της ἐπιστήμης. Καμμιὰ σκοπιμότητα δὲν μᾶς ἀναγκάζει νὰ τὸ κάνουμε. Κανένας ποὺ θέλει νὰ εἶναι καὶ νὰ λέγεται Ἕλληνας, δὲν δικαιοῦται νὰ ἀποτολμήσει κάτι τέτοιο. Ἂν τὸ κάνει δὲν θὰ λέγεται εἰς τὸ ἑξῆς Ἕλληνας. Θὰ λέγεται Ἐφιάλτης.

omothimadon