Περί ύβρεων. Ο Βαρθολομαίος και η σύγχυση μεταξύ πολιτικού και εκκλησιαστικού

ΠΕΡΙ ΥΒΡΕΩΝ

Ο Βαρθολομαίος και η σύγχυση μεταξύ πολιτικού και εκκλησιαστικού

Από τον Δημήτρη Κ. Σέργιο, Δικηγόρο Α.Π. - Συγγραφέα

Θυμάμαι μία δήλωση του αείμνηστου Κ. Μητσοτάκη («Αδ. Τύπος», 5-11-2003, σελ. 5 - περίοδος σύγκρουσης του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Αρχιεπισκόπου Ελλάδας Χριστόδουλου): «Τα εκκλησιαστικά θέματα, όπως αυτό που είναι σε αναβρασμό σήμερα -ενν. την τότε κόντρα των δύο προκαθημένων-, τυγχάνουν και εθνικού ενδιαφέροντος». Ο τότε και σήμερα Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος φέρεται ότι αντέδρασε στην ως άνω δήλωση του Κ. Μητσοτάκη με τη φράση: «Η δήλωση αποτελεί ύβρη για το Οικουμενικό Πατριαρχείο»! Συγχωρέστε με, θεωρώ την πατριαρχική αυτή θέση απολύτως εξευτελιστική της ανεξαρτησίας και της τιμής του νέου ελληνικού έθνους, το οποίο, μάλιστα, ηγήθηκε παμβαλκανικής χριστιανικής επαναστάσεως (από τον Δούναβη και κάτω) για να απαλλαγεί η ευρωπαϊκή ήπειρος από τους Οθωμανούς. Σήμερα -όπως έχει μεταδοθεί...- ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως φθάνει να... ευλογεί την επίθεση του Ερντογάν κατά των Κούρδων στην Αφρίν! Πώς νοούνται τέτοιες αντιφάσεις; 

Βεβαίως, η Ορθοδοξία είναι υπερεθνική. Όχι «εθνικο-πολιτική». Όπως είναι υπερεθνικές και οι άλλες μεγάλες θρησκείες και φιλοσοφίες. Αν, όμως, είναι σωστό (και είναι!) αυτό που διακήρυξε ο Δ. Σολωμός, ότι «πρέπει να θεωρούμε εθνικό ό,τι είναι αληθινό», μπορεί μεν ο κ. Βαρθολομαίος να θεωρεί «ύβρη» ότι οι Νεοέλληνες αποδέχονται την Εκκλησία και ως «εθνική» τους υπόθεση, τούτο όμως για το ελληνικό έθνος είναι θησαυρός, από τη στιγμή που η Ορθοδοξία κηρύσσεται ως πανανθρώπινη αλήθεια. Έχει, μήπως, αντίρρηση ο Πατριάρχης; Υποθέτω, μάλιστα, ότι δεν έχει αντίρρηση και σε κάποια άλλα πράγματα: Περιμένει, ας πούμε, κάθε τόσο πρωτίστως... εθνικές εξελίξεις σε διάφορες χώρες για να εισέλθει εκεί και να «κυριαρχήσει». Η Ουκρανία, λόγου χάρη, μόλις στις ημέρες μας μεταβάλλεται σε έθνος. Και, μάλιστα, με βία εκβιαστικών δυτικών παραγόντων, ανάμεσα στους οποίους και σύμμαχοι των πρώην... ναζί! Εξάλλου, η Ουκρανία είναι επισήμως ορθόδοξη. Γιατί, άραγε, ο κ. Βαρθολομαίος αξιοποιεί εθνικές εξελίξεις εκεί; Γιατί έστειλε στο Κίεβο δύο εξάρχους του επισκόπους από την... Αμερική (!) αν όχι για να την αποσπάσει από την επιρροή της Ρωσίας; Εδώ, άραγε, δεν υπάρχει «ύβρις» συνδέσεως εθνικο-πολιτικών υποθέσεων με εκκλησιαστικές; Ή μήπως τον παρερμηνεύουμε; Το ίδιο έπραξε και με τις μετακομμουνιστικές Πολωνία και Εσθονία, αξιοποιώντας και πάλι «εθνικοπολιτικές» εξελίξεις...

Την έδρα του ο Πατριάρχης αποκαλεί «πρωτοκαθεδρική» των άλλων. Ερωτάται εάν ο όρος αυτός είναι εκκλησιαστικός ή πολιτικός! Συμβαίνει το δεύτερο! Η Κωνσταντινούπολη ήταν «πολιτική» πρωτεύουσα. Αυτή ήταν η μόνη ιδιότητα που παρέσυρε σε πρωτοκαθεδρία και την Εκκλησία της, έναντι άλλων ορθοδόξων. Όμως, αν κάποτε ενώνονταν ανατολικός και δυτικός χριστιανισμός στο ορθόδοξο δόγμα, νομίζει ο κ. Βαρθολομαίος ότι θα παρέμενε η στερούμενη μάζας ορθόδοξων χριστιανών και αρχόντων έδρα του ως... «πρωτοκαθεδρική»; Αντίθετα, η Ρώμη, ως παλαιότερη πρωτεύουσα, θα μεταβαλλόταν αυτή σε παγκόσμια ορθόδοξη πρωτεύουσα! Δεν αστειεύομαι! Επιπλέον, υπάρχουν ελλαδικές μητροπόλεις (Καβάλα, Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Πάτρα, Κόρινθος, Βέροια κ.ά.), με συμπαγή ορθόδοξο πληθυσμό, που ιδρύθηκαν αποδεδειγμένα από Αποστόλους, αλλά δεν εγείρουν αξιώσεις πρωτοκαθεδριών. Μία δε ελληνική πόλη, η Πάτρα, είναι, μαζί με τη Ρώμη, το μόνο ευρωπαϊκό έδαφος που έχει βαφτεί και με το αίμα Αποστόλων... Ερωτάται ο κ. Βαρθολομαίος αν επισκέφθηκε ποτέ την Πάτρα προς προσκύνηση του τάφου και του σκηνώματος του Αποστόλου Ανδρέα...

dimokratianews23.10.2018