Ὁ φόβος τοῦ Οἰκουμενικοῦ!

Ὁ φόβος τοῦ Οἰκουμενικοῦ!

Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

    Πρίν ἀπό λίγες ὧρες "ὁ κύβος ἐρρίφθη" ἀπό πλευρᾶς Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, γιά τό μεῖζον κανονικό καί ἐκκλησιολογικό ζήτημα τῆς Αὐτοκεφαλίας τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως προχώρησε στήν ἀπόφαση νά ἐκχωρήση τήν Αὐτοκεφαλία στήν Οὐκρανική Ἐκκλησία, ἀψηφώντας πλήρως ἤ μᾶλλον προκλητικά τίς ἀντιρρήσεις τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας στό ὁποῖο αὐτή μέχρι τώρα εἶχε τήν ἀναφορά της.

Πολλοί, ἄμεσα ἤ ἔμμεσα ἐνδιαφερόμενοι, τοποθετήθηκαν δημοσίως ἐπί τοῦ θέματος. Τά ἐπιχειρήματα σχεδόν ὅλων περιεστράφησαν γύρω ἀπό τήν ἁρμοδιότητα ἤ μή τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὡς ἀπορρέουσα ἀπό τό ἐάν ἡ Οὐκρανία ἀποτελεῖ ἤ ὄχι κανονικό του ἔδαφος.

Ἀπό τίς πλέον ἐνδιαφέρουσες προσεγγίσεις, γραπτές ἤ προφορικές, μή στερούμενες καί ἱστορικῆς τεκμηριώσεως ἦταν ἐκεῖνες τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ, τοῦ Σέρβου Ἐπισκόπου Μπάτσκας Εἰρηναίου (Μπούλοβιτς), ἀλλά καί τῶν π. Θεοδώρου (ὁμ. Καθηγητοῦ Α.Π.Θ.) καί π. Σεραφείμ (μοναχοῦ) Ζήση. Μάλιστα ἡ τελευταῖα φωτίζει ἐπαρκῶς καί τίς σημαντικές πολιτικές καί γεωστρατηγικές διαστάσεις τοῦ θέματος.

Ἀξίζει μάλιστα νά ἐπισημανθεῖ, ὅτι ἐκ τῶν πλέον σημαντικῶν ἐκκλησιαστικῶν διαστάσεων τοῦ θέματος, ἀποτελεῖ ἐκείνη τήν ὁποία ἐναργῶς ἐτόνισε ὁ Σεβ. κ. Σεραφείμ. Διότι στήν προκειμένη περίπτωση συμβαίνει τό ἑξῆς παράδοξο: ἡ ὑποτίθεται ἄμεσα ἐνδιαφερομένη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας δέν ὑπέβαλε ποτέ σχετικό αἴτημα Αὐτοκεφαλίας!

Ποίων, λοιπόν, τό αἴτημα ἦλθε νά ἱκανοποιήσει τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο; Ὑπάρχουν ἐνδιαφερόμενοι; Ὑπάρχουν! Μόνον πού δέν νομιμοποιοῦνται νά αἰτοῦνται κανονικῶς ὁτιδήποτε! Καί τοῦτο διότι, ὅσον ἀφορᾶ τό αἴτημα, αὐτό ὑπεβλήθη ὑπό τοῦ Προέδρου τῆς Οὐκρανίας, Οὐνίτου ὄντος, τό ἐνδιαφέρον δέ προέρχεται περισσότερον ὑπό τῶν ἐν τῆ χώρα Σχισματικῶν καί ὄχι μόνον!

Εἶναι, λοιπόν, ἀπορίας ἄξιον τί εἶναι ἐκεῖνο τό ὁποῖον καθοδηγεῖ ὡς κριτήριο καί ἐπιδίωξη τίς Ἀποφάσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί εἰδικώτερον τοῦ ἐπικεφαλῆς του. Διότι, ἐκεῖνος γνωρίζει καλῶς καί ἔχει πλήρη συνείδηση τοῦ χάους, τό ὁποῖον προκαλεῖ μέ τήν ἐν λόγῳ Ἀπόφασή του καί τοῦ ἀθεράπευτου πλέον τραυματισμοῦ στίς σχέσεις του μέ τό Πατριαρχεῖο Μόσχας καί ὄχι μόνον. Γνωρίζει καί προφανῶς δέν δειλιᾶ, διά τό κατά πόσον δοκιμάζει τήν ἑνότητα τῆς καθόλου Ὀρθοδοξίας, ἱκανοποιώντας πασιφανῶς τήν "ἐκδικητική" του διάθεση γιά τήν ἀποχή καί ἀρνητική στάση τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας στή σύγκληση τῆς περιβοήτουΣυνόδου στήν Κρήτη, πρό διετίας (Κολυμπάρι, Ἰούνιος 2016).

Κατ' ἀρχήν, θά ἦταν ὀρθότερο νά μήν ὁμιλοῦμε καθόλου περί Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀλλά περί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Ἡ συγκεκριμένη,μοιραία κατά τήν ταπεινή μας ἄποψη, Ἀπόφαση γιά τήν Αὐτοκεφαλία τῆς Οὐκρανίας, παρά τόν Συνοδικό της μανδύα, ἐκτιμοῦμε ὅτι εἶναι προσωπική ἐπιλογή τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, τοῦ ὁποίου ἄλλωστε προσωπικό "στοίχημα" ἦταν καί ἡ πραγματοποίηση τῆς πρώτης "πανορθοδόξου" οἰκουμενιστικῆς συνόδου στήν Κρήτη.

Ὁ κ. Βαρθολομαῖος, σχεδόν ἀπό τά πρῶτα χρόνια τῆς Πατριαρχείας του, συνειδητῶς ἐπεδίωξε νά καταστήσει τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἕνα Βατικανό τῆς Ἀνατολῆς καί τόν ἴδιο ἕναν πάπα, ἀντίπαλο δέος τοῦ ἐκπεσόντος Πάπα τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης, μετά τοῦ ὁποίου διαφαίνεται ἡ σφοδρή ἐπιθυμία νά μοιράζεται ἀδελφικῶς τήν "ἐκκλησιαστική" ἐξουσία, σέ Δύση καί Ἀνατολή, ἀντιστοίχως.

Ἀκριβῶς δέ, ἐπειδή περί ἐξουσίας καί κυριαρχίας ὁ λόγος, γιά τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη οἱ ὅροι ἀκρίβεια, κανονικότης, παράδοσις, ὅρια ἅ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν ἔχουν μονοσήμαντο περιεχόμενο καί σημασία καί ἀφοροῦν ἀποκλειστικῶς καί μόνον ζητήματα δικαιοδοσιῶν καί κυριαρχίας. Ἡ Παράδοση, ἡ ἀκρίβεια καί τά ὅρια ὅσον ἀφορᾶ στήν παραδοθεῖσα Πίστη καί τήν ὑπεράσπιση καί ὁμολογία της φαίνεται ὅτι εἶναι ἄγνωστα γι' αὐτόν!

Ἔτσι, ἐν ὀνόματι τῆς οἰκουμενικότητός του, ὡς θρόνων μόνον, ὄχι ὅμως καί τρόπων διάδοχος τῶν πάλαι ποτέ ἁγίων προκατόχων του, ἐπισείει πρός ὅλους τά ἱστορικά δικαιώματα τοῦ θεσμοῦ, τόν ὁποῖον κρίμασιν οἷς οἶδεν ὁ Κύριος ἐκπροσωπεῖ, "ἐμπνέοντας"τελικῶς πρός ὅλους ἕναν ἀδιόρατο φόβο, τόν "φόβο τοῦ Οἰκουμενικοῦ"! Εἶναι ἀπίστευτο καί ὅμως πραγματικό!

Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὁ ἄτεγκτος καί ἀπόλυτος περί τά δικαιοδοσιακά, ὁ τυπικός καί μεγαλοπρεπής περί τά τελετουργικά, εἶναι συγχρόνως ὁ πλέον ἀδίστακτος καταφρονητής τῆς ἀχράντου, ἀμωμήτου καί ἀκαινοτομήτου Πίστεως τήν ὁποίαν παρελάβομεν ἐκ τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας Πατέρων. Τά περί αὐτοῦ τεκμήρια, πλεῖστα ὅσα καί ἀναμφισβήτητα. [ Σημ. :Ἐνδεικτικῶς βλέπε τήν κανονική περί αὐτῶν κανονική Καταγγελία τοῦ πολιοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Λογγοβάρδας Πάρου, τήν ὁποίαν εἶναι ἀμφίβολο ἐάν ὁ προαναφερθείς "φόβος", ὅσων προφανῶς στεροῦνται τοῦ φόβου τοῦ Θεοῦ, θά ἐπιτρέψει κανονικῶς νά ἐκδικασθεῖ! ]

Καίτοι ἀπεδείχθη ὁ πλέον τολμηρός στίς καινοτομίες καί βλασφημίες περί τήν Πίστη καί ὁ πλέον ἀδίστακτος προωθητής τοῦ οἰκουμενιστικοῦ καί πανθρησκειακοῦ πνεύματος Οἰκουμενικός Πατριάρχης μέχρι σήμερον, ὁ κ. Βαρθολομαῖος κατόρθωσε νά ὑποτάξει πάντας στό πνεῦμα τοῦ "φόβου τοῦ Οἰκουμενικοῦ", ὡς τῆς δῆθεν κεφαλῆς τῆς παγκοσμίου Ὀρθοδοξίας.

Κεφαλῆς, ἡ ὁποία καίτοι ἀσθενής, καίτοι βαδίζουσα εἰς τάς δυσμάς τοῦ παρόντος βίου της, συνεχίζει προκλητικῶς νά ἀπεμπολεῖ καί θυσιάζει τήν πεμπτουσία τοῦ ὄντως ἱεροῦ θεσμοῦ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἤτοι τήν ἁγίαν καί ἀμώμητον Πίστιν τῶν εὐσεβῶν καί Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, γιά τά ξυλοκέρατα τῆς ἐγκόσμιας ἐξουσίας καί τήν ἱκανοποίησιν τῶν παθῶν ἤ ἐνδεχομένως καί γιά κάποια ἄγνωστα στούς πολλούς μυστικά σχέδια.

Ἐν κατακλεῖδι, εἶναι τραγικό ἰδιαιτέρως γιά ὅσους ἐπαγγέλονται τήν ἀγάπη καί δή εἰς βάρος τῆς σωζούσης ἀληθείας, τελικῶς νά προκύπτει ὅτι ἐκεῖνο τό ὁποῖο οἱ ἴδιοι ἐμπνέουν καί καλλιεργοῦν δέν εἶναι ἡ ἀγάπη, ἀλλά ὁ φόβος! Ἐάν δέ ἐπρόκειτο γιά τόν φόβο τοῦ Θεοῦ, καλῶς. Δυστυχῶς, ὅμως, πρόκειται γιά τόν ἀντίποδά του, τόν φόβο τῶν ἀνθρώπων! Ἐν προκειμένῳ, τόν "φόβο τοῦ Οἰκουμενικοῦ"!

Κάθε φορά, λοιπόν, πού ὁ Οἰκουμενικός θά τολμᾶ νά προκαλεῖ μέ τέτοιου εἴδους ἀποφάσεις, γιά τίς ὁποῖες ὁ ἴδιος, ἀδιαφορώντας γιά τίς ὅποιες συνέπειες στήν καθόλου Ὀρθοδοξία, θά δηλώνει αὐτάρεσκα ὅτι "ὁ κύβος ἐρρίφθη", ὅλοι οἱ πιστοί, ποιμένες καί ποιμαινόμενοι, θά πρέπει νά ἀναλογιζόμεθα ὅτι γιά ἄλλη μία φορά ἐκεῖνος εἶναι ὁ ὁποῖος "διέβη τόν Ρουβίκωνα", ἀπειλώντας τήν ἴδια τήν Ὀρθοδοξία! Ἕως πότε ὅμως;