Δημήτρης Νατσιός: Μας αφοπλίζουν από τα όπλα με τα οποία επιβιώσαμε ως ιστορικός λαός μέχρι σήμερα – Γλώσσα, Πίστη, Ιστορία.

 «ας αφήσουμε την χαμοζωή, ας σηκώσουμε λίγο το κεφάλι και ας αγωνιστούμε…»

απομαγνητοφώνηση αποσπασμάτων του Β’ μέρους της συνέντευξης του κ. Δημητρίου Νατσιού στην εκπομπή «ΕΥΖΗΝ» της «DION ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ», μετά από τον «εκ άνωθεν» διωγμό του από το 4Ε.

…Κάποτε υπήρχαν στον Τόπο αυτό Ευγένιε, Εθνικοί Ευεργέτες. Πολύ σημαντικός τίτλος, σπουδαίος τίτλος. Παραδείγματος χάριν, Γεώργιος Αβέρωφ, μου ήρθε τώρα τυχαίο, ο οποίος χρηματοδότησε την αγορά τότε του θωρηκτού ΑΒΕΡΩΦ, το οποίο απελευθέρωσε τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και καταναυμάχησε τον τουρκικό στόλο, 1912. Αν είχαμε σήμερα Εθνικούς Ευεργέτες, με αυτά που συμβαίνουν έπρεπε να βοηθήσουν, να χρηματοδοτήσουν να γίνουν ιδιωτικά σχολεία -το λέω έτσι απροκάλυπτα- Δημοτικά, Γυμνάσια -κυρίως Δημοτικά- στα οποία δεν θα επεμβαίνει το πρώην «Εθνικής Παιδείας» Υπουργείο και νυν Νεοταξικής παιδείας. Θα προσλαμβάνονται δάσκαλοι οι οποίοι θα κοσκινίζονται αλλά θα έχουν ματιά καθάρια και προσηλωμένη σε εθνικό στόχο. Μια ανάσταση πλέον της Ελληνικής Παιδείας και θα διασώζαμε μία μαγιά Ελλήνων οι οποίοι, παράδειγμα, θα μορφώνονταν με πολύ σεβασμό και αγάπη στη γλώσσα μας.

…Το λέω πάντοτε, εμείς δεν πρέπει να βαδίζουμε μπρος, πρέπει να στρεφόμαστε πίσω … για να βρούμε την περπατησιά μας πάλι, όχι ως στείρος συντηρητισμός και άγονη προγονολατρεία. Είπα πριν πώς διασώθηκε το Γένος μας, η Μακεδονία, την περίοδο εκείνη. Τρεις παράγοντες συνέτειναν στην διάσωσή της. Η Εκκλησία που στάθηκε Ελληνοσώτειρα, όπως την ονομάζει ο Ζαμπέλιος, οι δάσκαλοι που έκαναν εθνικό έργο μέσα στις σχολικές αίθουσες γι’ αυτό τους έσφαζαν οι κομιτατζήδες, και οι διανοούμενοι, οι πνευματικοί τότε άνθρωποι, οι οποίοι έδιναν τα αρώματα της λογοτεχνίας μας και έδιναν στόχο και πνοή στους υπόδουλους τότε και όχι μόνο Έλληνες.

Το ίδιο πρέπει να γίνει και σήμερα αν θέλουμε να διασωθεί μια μαγιά Ελλήνων. Πρέπει να γίνουν σχολεία στα οποία θα διδάσκεται αυτό που έλεγε και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός· ψυχή και Χριστός. Τα καλούδια της ωραιοτάτης Παράδοσής μας. Και μιλάω και για τη γλώσσα μας και βέβαια η Πίστη, που είναι ένα από τα δύο ριζιμιά λιθάρια πάνω στα οποία στηρίζεται η Πατρίδα μας. Γιατί σήμερα τα εκπαιδευτήρια έχουν γίνει χώρος πειραμάτων. Έρχονται πολύ χειρότερα.

Έχω πει, καταργήθηκε ο Εθνικός Ύμνος. Ο Εθνικός Ύμνος που είναι το αναστάσιμο απολυτίκιο του Γένους μας, που είναι Ύμνος εις την Ελευθερία. Αυτό το λέω πάντοτε να το προσέξουν οι τηλεθεατές. Ο μεγάλος μας ποιητής, ο εθνικός ποιητής τιτλοφόρησε το ποίημά του, όχι Ύμνο στην Ελλάδα όπως ακούμε από άλλες χώρες αλλά Ύμνο εις την Ελευθερία. Το ξέρουνε οι τηλεθεατές ότι στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο δεν υπάρχει πουθενά ο Ύμνος εις την Ελευθερία; Είναι δυνατόν αυτές οι κρίσιμες ηλικίες από τα 12 μέχρι τα 18; Που έπρεπε να περιέχονται και να μελετώνται όλες οι στροφές του Εθνικού Ύμνου. Αλλά αυτά τα έχουμε χαρακτηρίσει «εθνικιστικά» και καταργήθηκε ο Εθνικός Ύμνος. Μια φορά τον ψάλλαμε τον μήνα, πρώτη-δευτέρα άπαξ του μηνός.

Συγκεντρώνεται το σχολείο. Τί ωραία εικόνα! Έχει ο μικρός μαθητής, το πρωτάκι, το αίσθημα του ανήκειν κάπου. Λέμε κι εμείς οι δάσκαλοι, στεκόμαστε με προσοχή,. Όταν λέμε τον Εθνικό μας Ύμνο και ανεβαίνει η Σημαία μας θυμόμαστε τους αγώνες του λαού μας για ελευθερία, για δημοκρατία, για αξιοπρέπεια. Βλέπει ο μικρός μαθητής άλλους 280-300 συμμαθητές του να στέκονται και να ψάλλουν, και καταλαβαίνει ότι ανήκει σε ένα Έθνος και όχι σ’ ένα σκορποχώρι. Και η Σημαία όταν ανεβαίνει πάνω αυτό συμβολίζει, ότι πρέπει να πηγαίνει ψηλά η Πατρίδα μας. Και το ‘χω ξαναπεί, μια και μιλάμε για την ωραία γλώσσα μας. Τί σημαίνει «Σημαία»; Η λέξη Σημαία παράγεται από την λέξη σήμα. Δημόσιο Σήμα οι τάφοι των ηρώων στην Αρχαία Αθήνα.

Όλα τα σύμβολα της Πατρίδας μας παραπέμπουν στη θυσία. Βρέστε μου μέσα στα σχολικά βιβλία ένα κείμενο που να εκθειάζεται η θυσία, η αυταπάρνηση του λαού μας, οι αγώνες του λαού μας οι ηρωικοί οι αιμάτινοι αγώνες για ελευθερία και για δημοκρατία.

Καταργήθηκε γιορτή των Τριών Ιεραρχών. Γιατί; Οι πιο σπουδαίοι επιστήμονες όλων των εποχών. Δεν υποτιμώ ούτε τον Πλάτωνα, ούτε τον Αριστοτέλη αλλά και οι Τρεις Ιεράρχες ήταν ο νέος χρυσός αιώνας του Ελληνισμού του Γένους μας. Καταργήθηκε, έγινε αργία. Από σχολική εορτή έγινε αργία. Δεν θα τιμούνται στα εκπαιδευτήρια.

Καταργήθηκε η αριστεία. Γι’ αυτό πρέπει να φτιάξουμε σχολεία. … Όταν λες του μαθητή, η Σημαία είναι θέμα τύχης, ουσιαστικά του διδάσκεις ότι στην ζωή δεν πρέπει να αγωνίζεσαι, δεν πρέπει να κοπιάζεις, δεν πρέπει να μελετάς -η μελέτη είναι το παν έλεγαν οι αρχαίοι- αλλά είναι όλα θέμα τύχης. Παίξε τυχερά παιχνίδια εν ολίγοις. Το υποσυνείδητο μήνυμα είναι, μην αγωνίζεσαι, με την τύχη, με τα τυχερά παιχνίδια, με τα λαχεία θα προχωρήσουμε στη ζωή. Αυτό είναι το μήνυμα που λαμβάνει ένα μικρό παιδί. Είναι δυνατόν να καταργείς την αριστεία; Αριστεία γραμμάτων δεν δίνει σήμερα το Κράτος; Αριστεία ανδρείας δεν δίνει το Κράτος; Έδινε η Ελληνική Πατρίδα. Πως την καταργείς; Ό,τι σημαντικότερο για ένα παιδί είναι το κίνητρο σ’ αυτές τις ηλικίες. Κι εγώ το ΄βλεπα τόσα χρόνια. Αγωνίζονταν πολλά παιδιά, κύριε θέλω να κρατήσω την Σημαία. Τώρα το καταργήσαμε κι αυτό. Αφαιρούμε από τα παιδιά έναν πολύ σημαντικό παράγοντα μελέτης.

Να μην πούμε για τις «Θεματικές Εβδομάδες» και τις «Έμφυλες Ταυτότητες» που δωδεκάχρονα και δεκατριάχρονα παιδιά διδάσκονται ό,τι διαστροφή υπάρχει στην οικουμένη.

Έχουμε πει για τα σχολικά βιβλία Γλώσσας …αποκαλύψαμε τις βρωμιές τους με τις συνταγές μαγειρικής και με τον Μέγα Αλέξανδρο και την Κοκκινοσκουφίτσα.

Μάθημα Θρησκευτικών, είδαμε τί περιέχει.

Χαρακτηρίστηκαν βλάσφημα και αντισυνταγματικά.

Έρχονται νέα βιβλία Ιστορίας και έσται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης. «Επιτροπές» που το «πιστοποιητικό» για να πάρουν μέρος σε αυτές τις «επιτροπές» είναι η αφιλοπατρία και η εκκλησιομαχία. Αυτός ο οποίος είναι πρόεδρος της επιτροπής για την συγγραφή νέων προγραμμάτων στην ιστορία του Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου λέγεται αν θυμάμαι καλά Πολυμέρης Βόγλης, ιστορικός στα γνωστά Πανεπιστήμια εδώ της Πατρίδας, ο οποίος έχει δηλώσει ότι η Μακεδονία ανήκει στους Σκοπιανούς, κακώς υπάρχει έριδα για το θέμα της Μακεδονίας, δεν μας ανήκει η Μακεδονία πρέπει να παραδώσουμε το όνομα. Και είχε πει ότι πρέπει επιτέλους να μιλήσουμε και για την «γενοκτονία του Ελληνικού Στρατού στην Μικρά Ασία». … Δηλαδή οι γενοκτόνοι μας οι Τούρκοι ναι, αλλά κι εμείς γενοκτόνοι κατά των Τούρκων και μάλιστα ο Στρατός μας. Αποδεικνύεται από πουθενά; Όχι. Δηλαδή ο άνθρωπος υιοθετεί ό,τι πιο σκληρό, φασιστικό υιοθετεί το ισλαμοφασιστικό καθεστώς της Τουρκίας.

Αυτοί οι άνθρωποι ανέλαβαν να γράψουν νέα βιβλία ιστορίας και μάλιστα φεύγει το κέντρο, το φως από τα μεγάλα πρόσωπα και τα μεγάλα ηρωικά γεγονότα -γιατί έχω μελετήσει το νέο πρόγραμμα της ιστορίας, είναι γύρω στις 50 σελίδες- από την Επανάσταση του ’21, από τους ελευθερωτές μας, από τους σπουδαίους Έλληνες, τον Παύλο Μελά, και πλέον περιορίζεται σε κοινωνικά γεγονότα, σε μικρές ιστορίες απλών ανθρώπων. Ουσιαστικά ο στόχος είναι τί; Να φύγει ο ηρωισμός από το βιβλίο. Τα παιδιά πλέον να μην είναι υπερήφανα, γιατί η εθνική υπερηφάνεια είναι πολύ σημαντικό πράγμα για να μπορέσεις να σηκώσεις το κεφάλι από την άμμο που είναι χωμένο. Να μην είσαι υπερήφανος για την ιστορία σου και να παραδίδεις. Να λες ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του και βεβαίως στη διένεξη μεταξύ Σκοπιανών και Ελλήνων, γιατί να μην παραδώσουμε το όνομα της Μακεδονίας, είναι πολύ δημοκρατικό αυτό.

Όλα έχουν τον στόχο τους. ΜΑΣ ΑΦΟΠΛΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΟΠΛΑ ΜΕ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΠΙΒΙΩΣΑΜΕ ΩΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ: ΓΛΩΣΣΑ, ΠΙΣΤΗ, ΙΣΤΟΡΙΑ.

Γι’ αυτό και αυτά τα τρία μαθήματα, το έχω ξαναπεί, έχουν μπει στο στόχαστρο.

ΤΑ ΜΑΓΑΡΙΖΟΥΝ ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ ΚΑΙ ΜΑΓΑΡΙΖΟΥΝ ΨΥΧΕΣ ΑΘΩΕΣ.

Εδώ να πω κάτι γιατί μας αρέσει να μιλάμε και με τους ποιητές μας. Αυτό το βιώνω εγώ, το βιώνεις κι εσύ, ξέρω πως σκέφτεσαι. Γράφει το 1936 με συνοχή καρδίας ο Γεώργιος Σεφέρης:

«Όσο προχωρεί ο καιρός και τα γεγονότα (πόσο σήμερα επίκαιρο είναι το κείμενο αυτό) ζω ολοένα με το εντονώτερο συναίσθημα πως δεν είμαστε στην Ελλάδα, πως αυτό το κατασκεύασμα που τόσο σπουδαίοι και ποικίλοι απεικονίζουν καθημερινά δεν είναι ο τόπος μας αλλά ένας εφιάλτης με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα με μια πολύ βαριά νοσταλγία. (φωτεινά διαλείμματα ήταν τα συλλαλητήρια θα λέγαμε) Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό.»

Εγώ νοσταλγώ την Ελληνική Παιδεία. Είναι δυνατόν να μην έχουμε μέσα στα βιβλία μας τους μεγάλους σπουδαίους, τον Βαλαωρίτη, τον Πολέμη, τον Δροσίνη, τον Καβάφη, τον Σεφέρη, τον Ελύτη, τον Ρίτσο, τους νεότερους, τον Βάρναλη. Τί έλεγε ο Βάρναλης;

Πέτα την ανθρωπιά σου κι απ’ τον αφέντη πιάσου! (εξεικονίζει αυτούς) Κι άμα σε φτύνει αυτός, να κάθεσαι σκυφτός και θα ΄χεις τα μεγαλεία σε σάπια πολιτεία.

Τους φτύνουν και αυτοί έχουν τα μεγαλεία, βέβαια σε σάπια πολιτεία. Δεν μας φτύνουν οι ξένοι; Δεν αισθανόμαστε εξεφτελισμένοι;

… Νομίζω ότι το όπλο το οποίο χρησιμοποιούν οι αντίπαλοι -έχουν ονόματα οι αντίπαλοι, το Υπ. Παιδείας, το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια που τους δορυφορούν, οι σφουγγοκωλάριοι όπως τους ονόμαζα κάποτε- αυτοί προσπαθούν να σε φιμώσουν ή δια της γραφικότητος, «ακραίος», «ναζί» κτλ όλα αυτά τα συνοδευτικά, και ο δεύτερος πιο δραστικός τρόπος είναι ο φόβος, να σε εκφοβίσουν. Αυτό όμως δεν πιάνει γιατί πρέπει να τους έχουμε διαμηνύσει πολλές φορές ότι δεν φοβόμαστε, είμαστε έτοιμοι για όλα. Όταν μου πειράζουν Πατρίδα και Θρησκεία, εμείς ακούμε επαναλαμβάνω τους Ήρωές μας και τους Αγίους μας, θα μιλήσω θα ενεργήσω και ό,τι θέλουν ας μου κάνουν. Αυτό είναι προμετωπίδα, το έχω γραμμένο και μέσα στην τάξη. Το βλέπουν και οι μαθητές μου γιατί μιλάω με ελευθερία μες στην τάξη μου.

Γιατί αλλοίμονο αν ο δάσκαλος αυτολογοκρίνεται, είναι ανάξιος του τίτλου του δασκάλου, δεν έχει την στοιχειώδη πνευματική εντιμότητα να αποσυρθεί από την αίθουσα. Γιατί αν δεν είσαι ελεύθερος, δεν μορφώνεις ελεύθερους ανθρώπους. Ο προσκυνημένος, προσκυνημένους ανθρώπους θα βγάλει. Κι εγώ δεν έχω σκοπό γιατί ορκίστηκα -δώσαμε έναν όρκο κάποτε- να υπηρετήσω την Πατρίδα μου ως δάσκαλος.

Η λέξη «δάσκαλος» … σημαίνει ΦΩΣ.
Δάω, Δω το ρήμα.
Διδάσκω.
Δαδί.
Αδαής είναι ο αμόρφωτος, ο αφώτιστος.

Άρα εφόσον στην παράδοσή μας ο δάσκαλος σημαίνει φως, εμείς παίρνουμε τα φώτα της Ελληνικής Παιδείας και τα μοιράζουμε στους μαθητές και δεν φοβόμαστε.

… Ο φόβος αν φωλιάσει στην καρδιά είσαι τελειωμένος και δεν έχω καμμία διάθεση να φοβηθώ τους μυρμιγκολέοντες οι οποίοι μας κουνάνε τα φτεράκια τους! Θα αγωνιστούμε για την Πατρίδα μας όσοι μπορούμε.

… Και αν δεν μπορείς να κάνεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο τουλάχιστον προσπάθησε όσο μπορείς μες στην συνάφεια του κόσμου, μην την ξεφτιλίζεις. Μας τα ‘χουν πει και οι ποιητές μας. Και αν επικαλεστούμε και από την Αγία Γραφή, η αγάπη έξω τον φόβο βάζει, να το πω απλά, λέει ο Απόστολος Παύλος. Έχουμε αγάπη για την Πατρίδα, έχουμε την αγάπη για τον Χριστό μέσα μας, παιδιώθεν, εξ απαλών ονύχων και γι’ αυτά θα πολεμήσουμε. Για την Πατρίδα μας πρώτα που είναι το κοινό μας σπίτι και για την Πίστη μας. Αυτά τα οποία βάλλονται σήμερα απροκάλυπτα μες στην εκπαίδευση.

Και είναι, επαναλαμβάνω, είναι τιμής έργον του Έλληνα δασκάλου και της Ελληνίδας δασκάλας, ενθυμούμενοι και τους Μακεδονομάχους δασκάλους και τις διδασκάλισσες του Μακεδονικού Αγώνα, είναι τιμής έργον να αγωνιστεί. Έχει αριστοκρατισμό αυτό το έργο, έχει αρχοντιά αυτός ο αγώνας, να αγωνιστεί για αυτά τα δύο τιμαλφή. Αισθάνεται εσωτερική χαρά.

Ας αφήσουμε την χαμοζωή, ας σηκώσουμε λίγο το κεφάλι και ας αγωνιστούμε για το δίκιο του λαού μας, για την Παιδεία του λαού μας. Η λέξη «Παιδεία» είναι πάρα πολύ όμορφη και την έχουμε ξεχάσει. Παιδευμένος πολίτης, ο πεπαιδευμένος.

Απαίδευτοι και προσκυνημένοι σήμερα οι περισσότεροι αλλά το Ελληνικό σχολείο να αποκτήσει πάλι το μεγαλείο που είχε κάποτε και να βγαίνουν άνθρωποι οι οποίοι ήταν καμάρι του σπιτιού τους, της πόλης τους και της Πατρίδας τους.

Και μπορούμε. …

«Μη σκιάζεστε στα σκότη! Η λευθεριά
σαν της αυγής το φεγγοβόλο αστέρι
της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει».

Αυτά τα λέμε στα παιδιά, τα παιδιά δροσίζονται, γαληνεύουν και χαίρονται που είναι Έλληνες. Ενώ μ’ αυτά που διδάσκουν με τις συνταγές μαγειρικής ντρέπονται.

Εμείς οι δάσκαλοι θα τα κάνουμε πάλι, όσοι Πιστοί, όσοι Έλληνες, να χαίρονται και να καμαρώνουν που είναι Έλληνες.

Απομαγνητοφώνηση Φαίη για το ΑΒΕΡΩΦ.

(https://www.youtube.com/watch?v=kH8chklB7Vk)

Δείτε και το Α΄μέρος -Ο Δημήτρης Νατσιός για Θρησκευτικά και Παιδεία