Τὸ ὑπὸ ἀναθεώρησιν σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ Ἑκκλησία. (Ἱερομόναχος Δαμασκηνὸς, Ἱερὸν Κελλίον τοῦ Φιλαδέλφου- Ἅγιον Ὄρος)

Επιστολή προς τον Αρχιεπίσκοπο του π. Δαμασκηνού  από το Ιερόν Κελλίον του Φιλαδέλφου, Καρυών Αγίου Όρους.  

Ἱερομόναχος Δαμασκηνὸς

Ἱερὸν Κελλίον τοῦ Φιλαδέλφου                              Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 6-9-2018

Τ.Θ. 73                                                                       

63086 Καρυαὶ                                                                                             

Ἅγιον Ὄρος Ἄθω                                                                                   

                                                                             

Ἀριθμὸς πρωτ. 83               

                                                                                    Τῷ Μακαριωτάτῳ

                                                                                    Ἀρχιεπισκόπῳ Ἀθηνῶν

                                                                                 καὶ πάσης Ἑλλάδος

                                                                               κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΩι

                                                                                    Ἀθήνας

                                                                                    Κοιν.: Τῇ Σεπτῇ Ἱεραρχίᾳ

                                                                                    τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Θέμα: «Τὸ ὑπὸ ἀναθεώρησιν Σύνταγμα καὶ ἡ Ἐκκλησία»

Μακαριώτατε,

                        Βαθυσεβάστως, ἀλλὰ καὶ ἐπωδύνως, Σᾶς ἀπευθύνω τὴν παροῦσαν, ἐξ ἀφορμῆς τῆς φημολογουμένης ἀναθεωρήσεως τοῦ Συντάγματος εἰς ὅ,τι ἀφορᾷ τὰς σχέσεις τῆς Πολιτείας μὲ τὴν Ὀρθοδοξίαν.

                        Εἶναι γνωστὸν τοῖς πᾶσιν, ὅτι ὁ Ἑλληνισμὸς συμπορεύεται μὲ τὸν Χριστιανισμόν, ἐπὶ δύο καὶ πλέον χιλιετίας.

                        Τὸ σύστημα τῆς συναλληλίας ἴσχυσε καθ΄ ὅλην τὴν διάρκειαν τῆς αὐτοκρατορίας τῆς Νέας Ρώμης-Κωνσταντινουπόλεως, καὶ κατὰ τὴν ἐποχὴν τῆς Τουρκοκρατίας ἡ Ἐκκλησία ἔσωσε τὸ Γένος.

                        Ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ, ἐγένετο καὶ νόμος τοῦ κράτους καθ΄ ὅλην τὴν ζωὴν τῆς αὐτοκρατορίας.

                        Χάριν αὐτῆς τῆς συμπορεύσεως, διετηρήθη ὁ Ἑλληνισμὸς μέχρι σήμερον. Ἡ ταυτότης τοῦ  Ἕλληνος χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὸ Ἑλληνορθόδοξον πνεῦμα.

Τὸ νέον Ἐλληνικὸν κράτος, ὡς προέκτασις τοῦ Βυζαντίου, ᾠκοδομήθη εἰς τὰς αὐτὰς ἀξίας.

Τὴν σχέσιν ταύτην ἐσεβάσθησαν μέχρι σήμερον ἅπασαι αἱ ἀναθεωρητικαὶ Βουλαὶ τῶν Ἑλλήνων.

Ἡ ἀλλοίωσις τῶν Ἑλληνορθοδόξων ἀξιῶν ἤρχισε μετὰ τὴν ἔνταξιν τῆς Ἑλλάδος εἰς τὴν Εὐρώπην καὶ ἡ νομοθεσία, ἥτις μέχρι τὴν ἔνταξιν, ἦτο διαποτισμένη μὲ τὴν Ὀρθοδοξίαν, προσηρμόσθη πρὸς τὰς πεπλανημένας ἀντορθοδόξους ἀξίας τοῦ Δυτικοῦ Πολιτισμοῦ.

Ἐκ τῶν ἐξελίξεων ἀπεδείχθη, ὅτι ἡ ἔνταξις εἰς τὴν Εὐρώπην ἔβλαψε θανασίμως τὴν Ἑλλάδα καὶ ἐπιβάλλεται ταχεῖα ἀποχώρησις.

Ἐξ αἰτίας τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, οἱ δανεισταί, Εὐρώπη καὶ Δ.Ν.Τ., συνήθως ἄθεοι καὶ ὑποκινούμενοι ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους - ἀντι -Χρίστους, καὶ ἀπὸ τὴν Μασσωνίαν (δυστυχῶς ὑπάρχουν ἀνόητοι καὶ μωροὶ Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι μετέχουν εἰς τὰς στοὰς αὐτάς, τόσον Πολιτικοί, ὅσον καὶ Ἀρχιερεῖς), ἐξήσκησαν πιέσεις διὰ νὰ ἀλλάξῃ ἡ χριστιανικὴ νομοθεσία τῆς χώρας, προκειμένου νὰ καταστραφῇ ὁ συνεκτικὸς δεσμὸς τοῦ Ἑλληνισμοῦ μὲ τὴν Ἐκκλησίαν. Ἐκ τοῦ δεσμοῦ τούτου ὁ Ἑλληνισμὸς διετηρήθη εἰς τὴν ἱστορίαν.

Συνήθως σχεδὸν ἅπαντες οἱ Πολιτικοί μας εἶναι ἀδιάφοροι καὶ ἐνθυμοῦνται τὴν χριστιανικὴν των ἰδιότητα, μόνον προεκλογικῶς.

Ἔχω πληροφορίας ἀπὸ ὑπεύθυνα πρόσωπα τοῦ δημοσίου βίου τῆς χώρας, ὅτι οἱ δανεισταὶ δίδουν ὁδηγίας εἰς τὰ ἐνταῦθα ἀνδρείκελα, προδότας τοῦ Ἑλληνισμοῦ, πολιτικούς, νὰ καταστρέψουν τὴν Ἐκκλησίαν, καὶ νὰ τὴν περιθωριοποιήσουν ἀπὸ τὸν δημόσιον βίον.

Δὲν θὰ ἦτο εὐχερὲς νὰ ἐπιτύχουν εἰς τὰς ἐπιδιώξεις των ταύτας, ἐὰν ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης εἶχε τὸ σθένος καὶ τὴν ἀνδρείαν τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, τῶν Πατέρων καὶ τῶν μαρτύρων, ὥστε νὰ ἀντισταθῇ  μετὰ τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας, καὶ παραλλήλως νὰ ἀφυπνίσῃ τὴν ὑπνώττουσαν Ὀρθόδοξον καὶ Ἐθνικὴν συνείδησιν τῶν Ἑλλήνων.

Σήμερον ἐξέλιπε τὸ πνεῦμα τῆς θυσίας, διὸ καὶ τὰ δημόσια πράγματα ἐξελίσσονται ἐπὶ τὰ χείρω.

Εἶμαι ἀπολύτως πεπεισμένος, ὅτι ἡ στάσις Σας ἔναντι τῆς ἄφρονος πολιτικῆς τῶν μνημονιακῶν Πρωθυπουργῶν, καὶ κατ΄ ἐξοχὴν ἔναντι τοῦ κ. Τσίπρα, εἶναι λανθασμένη καὶ ἀντίθετος, μὲ τὴν στάσιν τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, τῶν ὁποίων ἕκαστος Ἀρχιερεὺς ἐναβρύνεται, ὅτι εἶναι «εἰς τῦπον καὶ εἰς τόπον Χριστοῦ» καὶ «διάδοχος τῶν Ἀποστόλων».

Οὐδέποτε ὁ Κύριος συνέφαγε μὲ ἀμετανοήτους Φαρισαίους καὶ ἁμαρτωλούς, τύπου Ἄννα καὶ Καϊάφα, ὡς καὶ τοῦ Ἡρώδου.

Εἶναι ἀνεξήγητος, πνευματικῶς, ἡ φιλία τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος μὲ τὸν ἐν ἁμαρτίαις ζῶντα κ. Πρωθυπουργὸν καὶ ἀρνητὴν τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἐπισήμως διὰ πρώτην φορὰν εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Μόνον ὁ  Ἰουλιανὸς ὁ παραβάτης ὑπῆρξε ὅμοιός του.

Ὁ Παῦλος βοᾷ: παραδόσατε τὸν αἱμομίκτην τῷ Σατανᾷ, ἵνα μετανοήσῃ καὶ τὸ πνεῦμα του νὰ σωθῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Κυρίου. (Πρὸς Κορινθ. 6,5).

Ὡσαύτως κελεύει, «ἐάν τις ᾖ ἐξ ὑμῶν ἀδελφὸς πόρνος, τῷ τοιούτῳ μηδὲ συνεσθίειν» (Κορινθ. Ε΄, 11). Ἰδέ ἐν προκειμένῳ τὴν στάσιν τοῦ Χρυσοστόμου καὶ τοῦ  Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου.

Ὁ κ. Τσίπρας ἐπέβαλε, παρὰ τὸ Σύνταγμα, καὶ τὰς ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, τὴν διδασκαλίαν εἰς τὰ Σχολεῖα δαιμονικῶν θρησκειῶν, ὁμοῦ μετὰ τῆς Ὀρθοδοξίας, καταργήσας τὴν ὀρθόδοξον διαπαιδαγώγησιν. Ὁμοίως ἐψήφισε τοὺς ἀντισυνταγματικοὺς νόμους εἰς τὸν δημόσιον βίον, περὶ τοὺς ἔρωτας τῶν ὁμοφυλοφίλων, διὰ τοὺς ὁποίους βοᾷ ὁ Παῦλος, ὅτι οἱ τοιοῦτοι «βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν». Παρὰ τὰς  ὑποτονικὰς ἀντιδράσεις Σας, περὶ τὰ θέματα ταῦτα, μετ΄ ὀλίγας ἡμέρας συνεδοξολογήσατε ἐπὶ τῇ Ἐθνικῇ ἑορτῇ, εἰς τὸν Ἅγιον Εὐστράτιον, μὲ τὸν ἐκθεμελιωτὴν πρωθυπουργόν, καὶ εἰς ἑτέραν περίπτωσιν, μετά τινας ἡμέρας, καθ΄ ἃς ἐψηφίσθη ὁ νόμος ἀλλαγῆς τοῦ φύλου, ἐσπεύσατε εἰς Ἰωάννινα, καὶ συνεφάγατε μετ΄ αὐτοῦ, ἵνα δόσητε τὴν ἐντύπωσιν: «ὅτι δὲν συμβαίνει τίποτε».

Δίδετε τὴν ἐντύπωσιν εἰς τὸν λαὸν ὅτι τὸν ἐνισχύετε μυστικῶς εἰς τὰς ἐνεργείας του καὶ ἡ ἀντίδρασίς Σας εἶναι προσποιητὴ πρὸς κατασίγασιν τῶν διαφωνούντων Ἱεραρχῶν.

Διὰ πρώτην φορὰν εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ νέου Ἑλληνικοῦ κράτους κατεπατήθη τὸν ἄρθρον 59 τοῦ Συντάγματος, τὸ ὁποῖον δὲν προβλέπει ὅρκον, δι΄ ἀθέους, καὶ μάλιστα οἱ περισσότεροι Βουλευταὶ εἶναι βαπτισμένοι ὀρθοδόξως. Ὁ κ. Τσίπρας διῆλθεν ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπισκοπικὸν Μέγαρον, διὰ νὰ ψυχολογήσῃ τὰς ἀντιδράσεις Σας, καὶ ἐν συνεχείᾳ ἐπεσκέφθη τὸν Πρόεδρον τῆς Δημοκρατίας, διὰ νὰ ὁρκισθῇ εἰς τὴν συνείδησίν του, ὅτι θὰ τηρήσῃ τὸ Σύνταγμα. Τὸ πόσον ἐτήρησε τὸ Σύνταγμα καὶ τὸ ποίαν συνείδησιν ἔχει, τὸ ἀπέδειξε μὲ τὴν ἀπάτην τοῦ Δημοψηφίσματος, τὴν ἀθέτησιν τῶν προεκλογικῶν του δεσμεύσεων, δίκην κοινῶν ἀπατεώνων, καὶ μὲ τὴν προδοσίαν τῶν Πρεσπῶν.

Ἐάν, Μακαριώτατε, εἴχατε πρωτίστως ὑπεράνω πάντων τὰς ὀρθοδόξους καὶ ἐθνικὰς εὐαισθησίας, ἀλλὰ καὶ εἴχατε ὄντως φιλίαν μὲ τὸν Τσίπραν, θὰ ἔπρεπε νὰ ἀποδοκιμάσητε δημοσίως τὰς ἐνεργείας του, διὰ τὸ καλὸν τῆς χώρας καὶ τοῦ ἰδίου. Ἀπεδείξατε ὅμως μὲ τὴν στάσιν Σας, ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ἡ Ἑλλὰς τίθενται εἰς δευτέραν μοῖραν μετὰ τὴν Πρωθυπουργικὴν φιλίαν.

Τί συνείδησιν, θὰ διαμορφώσουν τὰ Ἑλληνόπουλα, τί πολῖται θὰ γίνουν, καὶ τί ἦθος θὰ ἔχουν, ὅταν βλέπουν τὸν Πρωθυπουργὸν ἀστεφάνωτον μὲ τὴν συντρόφισσαν του, ἀβάπτιστα τέκνα, καὶ συμπεριφόρὰν κοινῶν ἀπατεώνων, οἵαν ἀπάτην ὁ ἀρχέκακος ὄφις, ὁ δόλιος Σατᾶν διέπραξε εἰς τὸ πρῶτον θεοκατασκεύαστον ζεῦγος τοῦ Ἀδὰμ καὶ τῆς Εὔας;

Κατὰ συνέπειαν πῶς νὰ μὴ προχωρήσῃ ὁ κ. Τσίπρας εἰς τὸ ἔσχατον τῶν κακῶν, τὴν ἀπάλειψιν ἀπὸ τὸ Σύνταγμα κάθε σχέσεως Χριστιανισμοῦ καὶ Ἑλληνισμοῦ, κράτους  καὶ Ἐκκλησίας;

Γνωρίζω ἀπὸ Ἀρχιερατικὰ χείλη, ὅτι θέλετε τὸν χωρισμὸν Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας. Ἐὰν τοῦτο ἰσχύῃ, προσωπικῶς θεωρῶ πολὺ πιθανὸν μυστικῶς νὰ ἐνισχύετε τὸν Πρωθυπουργὸν εἰς τὴν διάπραξιν τοῦ ἐγκλήματος.

Ὑποδείξατε, Μακαριώτατε, εἰς τὸν Πρωθυπουργὸν νὰ ἀνέλθῃ εἰς τὴν στέγην τοῦ Μεγάρου Μαξίμου, ἢ εἰς τὸ Κοινοβούλιον, διὰ νὰ ἴδῃ τὸν Παρθενῶνα τοῦ Περικλέους, ὃν ᾠκοδόμησε, διὰ τὴν θεὰν Ἀθηνᾶν, τοῦ ἀρχαίου Ἑλληνικοῦ κόσμου.

Προτρέψατε τὸν Πρωθυπουργὸν νὰ μεταβῇ εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, διὰ νὰ ἴδῃ τὸν ναὸν τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, ὃν ᾠκοδόμησε ὁ μέγας αὐτοκράτωρ Ἰουστινιανός, ὡς σύμβολον τοῦ μεταλλαγμένου διὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Εἴπατε τῷ Πρωθυπουργῷ νὰ μεταβῇ εἰς τὰς Νήσους τοῦ Αἰγαίου, διὰ νὰ ἴδῃ τὰς Ἐκκλησίας παραπλεύρως ἑκάστης οἰκίας τῶν Ἑλλήνων, καὶ ποῖον λαὸν θὰ χωρίσῃ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν.

Μακαριώτατε,

                        τὴν κρίσιν εἰς τὴν Ἑλλάδα δὲν ἐδημιούργησε ὁ χριστιανικὸς χαρακτὴρ τοῦ Συντάγματος, διὰ νὰ χρήζει ἐπ΄ αὐτοῦ ἀναθεώρησιν τὸ Σύνταγμα. Τοὐναντίον ἡ  κρίσις εἶναι ἀποτέλεσμα φυγῆς ἀπὸ τὰς χριστιανικὰς ἀξίας.

Τὴν κρίσιν ἐδημιούργησαν οἱ πολιτικοί, οἱ ὁποῖοι διεχειρίσθησαν κακῶς τὰ οἰκονομικά. Ἐὰν χρήζει τι ἀναθεωρήσεως χρήζει ὁ νόμος περὶ εὐθύνης Ὑπουργῶν καὶ νὰ ἀρθῇ ἡ Βουλευτικὴ ἀσυλία, προκειμένου νὰ τιμωρηθοῦν οἱ ὑπαίτιοι τῆς κρίσεως καὶ οἱ κλέπται.

Τὸ κράτος εἶναι ὁ λαός- καὶ ὁ λαὸς δὲν ἔδοσε ἐντολὴν εἰς τὸν Πρωθυπουργὸν νὰ μεταβάλλῃ τὴν Ἑλλάδα εἰς ὑλιστικὸν καὶ ἄθεον κράτος, ἔχον ὅραμα τὸν μηδενισμόν.

Ἔχομεν ἔτος 2017 +1=2018, οὐχὶ 1917.

Ἡ Ρωσσία εἶδε τὸ ἀδιέξοδον τῆς ἀθεΐας καὶ ἐπιστρέφει εἰς τὰς χριστιανικὰς ἀξίας. Ὁ Τσίπρας ὑπνοβατεῖ ἑκατὸν ἔτη ὄπισθεν.

Τὰ δικαιώματα τοῦ Τσίπρα εἶναι δικαιώματα τοῦ διαβόλου. Ἐὰν θέλει νὰ μεταβάλῃ τὸν δημόσιον βίον καὶ τὴν χώραν, εἰς χώραν τοῦ διαβόλου, εἶναι ἐλεύθερος ἀπὸ τώρα νὰ εὕρῃ μίαν ἄλλην χώραν τὴν ὁποίαν κυβερνᾷ ὁ διάβολος, διὰ νὰ κατοικήσῃ ἐκεῖ.

Κατήργησε τὴν Δημοκρατίαν˙ ἐπρόδωσε τὸν λαόν, τὴν Μακεδονίαν, τὸν Ἑλληνικὸν Πολιτισμὸν καὶ κυβερνᾷ ὡς δικτάτωρ καὶ τὰ προσωπικά του διεστραμμένα πιστεύω προσπαθεῖ νὰ ἐπιβάλῃ εἰς τοὺς Ἕλληνας, ὡς τρόπον ζωῆς, καθάπερ ἔπραξε ὁ ἐκπεσὼν Ἑωσφόρος.

Οἱ δανεισταὶ εἶναι ἀναρμόδιοι νὰ ἀπαιτοῦν νὰ ἀλλάξῃ πνευματικὴν ταυτότητα ὁ Ἑλληνικὸς λαός.

Ἆραγε πότε θὰ ξυπνήσῃ αὐτὸς ὁ λαὸς διὰ νὰ ἀποτινάξῃ ἀπὸ τὸν τράχηλόν του τοὺς προδότας τοῦ πολιτισμοῦ του, νὰ ἀποχωρήσῃ ἀπὸ τὴν Εὐρώπην καὶ τὸ Εὐρώ; Εὐρώπη καὶ εὐρὼ εἶναι μία ἀπάτη.

Διὰ ταῦτα, ἔχω ἀπορίαν, μὲ ποῖα κριτήρια ἡ σεπτὴ Ἱεραρχία Σᾶς ἔδοσε τὸν Σταυρὸν παράσημον, τοῦ Ἀποστόλου Παύλου; Δεδομένου ὅτι εἰς τὴν διάρκειαν τῆς Ἀρχιεπισκοπικῆς Σας θητείας, κατηργήθη εἰς τὸν δημόσιον βίον ὅ,τι διδάσκει ὁ ἀπόστολος Παῦλος εἰς τὰς ἐπιστολάς του, ἀναφορικῶς μὲ τὸ Χριστιανικὸν ἦθος.

Ὡσαύτως ἔχω ἀπορίαν, πῶς ἐτιμήθη μὲ τὸ αὐτὸ παράσημον ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, ὅστις ὑπέγραψε ὅλους τοὺς ἀντιχρίστους νόμους, διδασκαλία δαιμονικῶν θρησκειῶν εἰς τὰ Σχολεῖα, γάμοι ὁμοφυλοφίλων κ.λπ.;

Συνήθως οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι φρονοῦν, ὅτι ἐδῶ εἰς τὸν παρόντα βίον τελειώνει ὁ ἄνθρωπος, ἐπιζητοῦν τιμάς.

Σημασίαν ὅμως ἔχει, ποίους θὰ τιμήσῃ ὁ ἀπροσωπόληπτος Χριστός, ὅταν θὰ ἔλθῃ νὰ κρίνῃ τὸν κόσμον, ἐν δικαιοσύνῃ. Αἱ τιμαὶ τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἰδιοτελεῖς καὶ αἱ κρίσεις των πεπλανημέναι.

Διὰ ταῦτα εἰσηγοῦμαι ταπεινοφρόνως νὰ συγκαλέσητε ἐκτάκτως τὴν Ἱεραρχίαν, διὰ μίαν μόνον ὥραν, προκειμένου νὰ συντάξῃ ἓν ψήφισμα καὶ νὰ ἐξαγγείλῃ διὰ διαγγέλματος εἰς τὸν Ἑλληνικὸν λαόν, ὅτι Ἑλληνισμὸς καὶ Χριστιανισμός, Πολιτεία καὶ Ἐκκλησία εἶναι συζυγία ἀδιαχώριστος.

Τυχὸν διαζύγιον, σημαίνει τὸ ἱστορικὸν τέλος τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ ἔναρξις περιπετειῶν καὶ ἀθεραπεύτων κακῶν διὰ τὸν Ἑλληνικὸν λαόν.

Εἶσθε ἕτοιμος, Μακαριώτατε, νὰ συγκρουσθῆτε καὶ νὰ θυσιασθῆτε μὲ τὴν διεφθαρμένην Πολιτικὴν ἐξουσίαν; Ἐὰν ναί, παραμείνατε εἰς τὸν θρόνον τοῦ Ἀποστόλου Παύλου˙ ἐὰν ὄχι,  παραιτηθῆτε, διὰ νὰ ἔλθῃ πάραυτα διάδοχος ἕτοιμος διὰ θυσίαν.

Μιμηθῆτε τοὐλάχιστον, Μακαριώτατε,  «τοὺς υἱοὺς τοῦ αἰῶνος τούτου, οἵτινες εἰσὶν φρονιμώτεροι τῶν υἱῶν τοῦ φωτός».

Ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος ἐξώπλισε τὸν Ἑλληνικὸν στόλον, ἐν ὄψει τῶν Βαλκανικῶν Πολέμων μὲ τὸ θωρηκτὸν ΑΒΕΡΩΦ καὶ ὁ δικτάτωρ Μεταξᾶς, διαβλέπων τὸν Β΄ Παγκόσμιον Πόλεμον, ὠχύρωσε τὴν Ἑλλάδα μὲ τὰ ὀχυρὰ τοῦ Ροῦπελ, προκειμένου νὰ ἀποτρέψουν νίκην τῶν ἐχθρῶν τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Προνοήσατε καὶ Ὑμεῖς ὁμοίως, διὰ νὰ νικήσητε τοὺς ἐχθροὺς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Συνοψίζων τοὺς κινδύνους σημειώνω τὰ κάτωθι:

Μιὰ ἐνδεχομένη ἀπάλειψις τῶν ἄρθρων 3, 16 καὶ 21 σημαίνει ἀποχριστιανοποίησιν τοῦ δημοσίου βίου τῶν Ἑλλήνων. Διχασμὸς τῆς προσωπικότητος αὐτῶν, μεταξὺ εὐσεβείας καὶ ἀσεβείας.

Κατάργησις τῆς ὀρθοδόξου ἀγωγῆς εἰς τὰ σχολεῖα τῆς νεολαίας.

Κατάργησις τῶν ἀργιῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Κατάργησις τῶν διακοπῶν τῶν Χριστουγέννων, τοῦ Πάσχα καὶ τῆς Πεντηκοστῆς.

Διαμόρφωσις μιᾶς μηδενιστικῆς συνειδήσεως τῶν ἑπομένων γενεῶν. Δὲν θὰ ἔχουν πλέον οἱ νέοι ὀρθὴν συνείδησιν περὶ τοῦ νοήματος τοῦ ἀνθρωπίνου βίου λόγῳ ἀγνοίας τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐπιχειρεῖται βιαία ἀλλαξοπιστία τῶν Ἑλλήνων.

Δεδομένης τῆς προθέσεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου νὰ περιορίσῃ τὰ ὅρια τῆς δικαιοδοσίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἰς τὰ σύνορα πρὸ τοῦ 1912, ἡ Ἑλλὰς θὰ διχασθῇ ἐσωτερικῶς καὶ τὸν διχασμὸν θὰ ἐπωφεληθοῦν οἱ διεθνεῖς ταραξίαι διὰ νὰ ἀκρωτηριάσουν τὴν Ἑλλάδα ἐδαφικῶς, ὡς ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν προγραμματίζουν.

Ἡ προσφορὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας ἐν γένει εἰς τὸ Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων δὲν εἶναι μόνον περιουσία καὶ χωράφια διὰ τοὺς ἀκτήμονας, ἀλλὰ κυρίως ἠ ἀντίληψις περὶ Θεοῦ, κόσμου, ἀνθρώπου καὶ νοήματος τοῦ ἀνθρωπίνου βίου καὶ πρὸ παντὸς ἡ θεία χάρις, ἡ διὰ τῶν μυστηρίων διδομένη, εἰς τὸν ὀρθοδόξως καὶ συμφώνως πρὸς τὰς εὐαγγελικὰς ἐντολὰς ζῶντα καὶ πολιτευόμενον, μὲ ὅραμα τὴν ὑπέρβασιν τοῦ θανάτου, τὴν θέωσιν καὶ τὴν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρώπου.

Ἡ Ἐκκλησία ἔχει χρέος αὐτὰ νὰ διακηρύξῃ εἰς τὸν λαὸν καὶ νὰ τὸν καλέσῃ εἰς μετάνοιαν.Νὰ ζητήσῃ διεξαγωγὴν δημοψηφίσματος, καθὼς παλαιότερον ἐδηλώσατε εἰς τὴν Ναύπακτον.

Παρόμοια ἔγραψα καὶ εἰς τὴν Α.Θ. Παναγιότητα τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην. Δυστυχῶς ὁ Πατριάρχης, ἐνῷ δεικνύει τοσοῦτον ἐνδιαφέρον διὰ τὰ παγκόσμια προβλήματα, ὡς Πατριάρχης τοῦ Γένους τηρεῖ σιγὴν διὰ τὰ τραγικὰ ἐν Ἑλλάδι συμβαίνοντα. 

Δὲν κατανοῶ τί νόημα ἔχουν αἱ διοικητικαὶ δικαιοδοσίαι καὶ διενέξεις, ὅταν καταργῆται τὸ κήρυγμα τῆς ἐν Χριστῷ Ἀληθείας, καὶ ἡ Ἐκκλησία μένει ἀδιάφορος, διὰ νὰ μὴ δυσαρεστήσῃ τοὺς προωθοῦντας τὴν Νέαν τάξιν πραγμάτων. Ἤ, τὸ τρομερώτερον, χωρὶς νὰ σταθμίζῃ τοὺς κινδύνους διὰ τὴν Ἐκκλησίαν, ἀκουσίως γίνεται συνεργὸς εἰς τὰς ἐπιδιώξεις τῆς διεφθαρμένης Ἀμερικανικῆς Πολιτικῆς ἀνὰ τὴν ὑφήλιον.

Διατὶ οἱ Πατριάρχαι καὶ Ἀρχιεπίσκοποι, ἐπίσκοποι καὶ πᾶς ὁ κλῆρος ἀμνημονοῦν τὸ τῶν Ἀποστόλων: «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις»;

Τὸ ὑπάρχον ἐκκλησιαστικὸν status quo, καλῶς ἐρυθμίσθη τῷ 1928, μὲ κοινὴν συμφωνίαν, κράτους, Πατριαρχείου καὶ Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἐπιβάλλεται νὰ διατηρηθῇ ὁπωσδήποτε. Ὡσαύτως καὶ ἡ ἡμιαυτονομία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης.

Δυστυχῶς προβλήματα ἀθεράπευτα ἀναφύονται, ὁσάκις δὲν λειτουργεῖ ὀρθῶς τὸ Συνοδικὸν σύστημα.

Ἡ παγκόσμιος ἑνότης τῆς Ὀρθοδοξίας κινδυνεύει. Ὅστις ἀγαπᾷ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Ἐκκλησίαν ὀφείλει νὰ εἴπῃ εἰς ὅλους τοὺς Πρώτους τῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, ὅτι προεδρεύουν εἰς τὰς Συνόδους ὡς ἐπίσκοποι μεταξὺ ἴσων.

Δὲν χειραγωγοῦν τὰς ἀποφάσεις εἰς τὰ προσωπικά των θελήματα˙ σέβονται τὸ ἐπισκοπικὸν σῶμα, ἀφήνουν τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον νὰ καθοδηγήσῃ τὴν Ἱ. Σύνοδον καὶ παραλλήλως ἀκούουν καὶ τὴν φωνὴν τοῦ λαοῦ, τὴν Ἐκκλησιαστικὴν συνείδησιν, δεδομένου, ὅτι οἱ ποιμένες διὰ τὸν λαὸν ὑπάρχουν.

Ἡ ὑπακοὴ τὴν ὁποίαν συνήθως ἀπαιτοῦν, ὡς διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων, ἔχει μίαν οὐσιαστικὴν διαφοράν: οἱ Ἀπόστολοι ἐθαυματούργουν καὶ ἀνίστων νεκρούς, ἦσαν προορατικοί, διορατικοὶ καὶ πανάγιοι.

Δυστυχῶς ὅμως σήμερον οὔτε οἱ Πατριάρχαι, οὔτε οἱ Ἀρχιεπίσκοποι, οὔτε οἱ Ἐπίσκοποι, οὔτε οἱ πρεσβύτεροι εἴμεθα ἅγιοι. Διὰ τοῦτο πρέπει ἐν ταπεινώσει νὰ ζητῶμεν καὶ τὴν γνώμην τῶν ἄλλων καὶ ὁλοκλήρου τοῦ ὑγιοῦς Ἐκκλησιαστικοῦ Σώματος.

Τί ὡραῖον θὰ ἦτο, ἐὰν ὁ Πατριάρχης μας καὶ πάντες οἱ Πατριάρχαι, ἀντὶ νὰ ποιῇ Σύναξιν τῶν ἁπανταχοῦ τῆς δικαιοδοσίας του Ἀρχιερέων, νὰ μετέβαλε τὴν Σύναξιν - ἄγνωστον εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας - εἰς Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας καὶ νὰ τοποθετηθῇ ἕκαστος Ἀρχιερεὺς ὑπευθύνως καὶ ἐλευθέρως εἰς ὅλα τὰ κρίσιμα τοπικὰ καὶ παγκόσμια θέματα.

Τότε αἱ ἀποφάσεις ὄντως θὰ ἦσαν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ δὲν θὰ ἦσαν ἀπειλὴ διὰ  τὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἐν ἐναντίᾳ περιπτώσει, εἰς τί διαφέρομεν ἀπὸ τὸν Παπισμὸν καὶ τὴν Παπικὴν κουρίαν;

Εἶναι εὐκαιρίᾳ λόγῳ τῆς ἐπικαιρότητος, ἐὰν ἀγαπᾶτε τὸν Πατριάρχην, καὶ δὲν ἀμφιβάλλω ὅτι τὸν ἀγαπᾶτε, νὰ ὑπενθυμίσητε ταῦτα Αὐτῷ καὶ τὰς εὐθῦνας Του, ἐὰν ἀγνοήσῃ τὴν γνώμην τῶν λοιπῶν αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν εἰς τὰς προγραμματιζομένας αὐτοκεφαλίας.

Ἡ ταπεινότης μου, πάντως ὑπενθύμισε ταῦτα εὐλαβῶς εἰς τὴν Παναγιότητά Του.

Ἐπὶ  δὲ τούτοις διατελῶ βαθυσεβάστως, ἐξαιτοῦμαι τὰς εὐχάς Σας, ἀσπάζομαι τὴν Ὑμετέραν Τιμίαν Δεξιὰν καὶ εὔχομαι ταπεινοφρόνως ὅλους νὰ μᾶς φωτίζῃ ὁ Θεός.

                        Ἱ. Δαμασκηνός, ὁ τοῦ Φιλαδέλφου