Ψευδόμαστε;

ΨΕΥΔΟΜΑΣΤΕ;

Εἶναι δυστυχῶς, σύνηθες φαινόμενο στίς μέρες μας νά χρησιμοποιοῦμε τά ψεύδη. Οἱ πάντες τά ἔχουμε κάτω ἀπό τήν γλωσσίτσα μας. Μικροί καί μεγάλοι. Ἐγγράμματοι καί ἀγράμματοι. Θρησκευόμενοι (!) καί μή. Ἄλλοι χρησιμοποιοῦν «ἀθῶα» ψεματάκια, ἄλλοι τά «κατά συνθήκη» ψέματα καί ἄλλοι τό ἔχουν κάνει «ἐπάγγελμα» καί ζοῦν μέσα στό ψέμα καί τήν διαφθορά.

Ψεύδονται οἱ ἄρχοντες πρός τούς ἀρχομένους, ἀλλά καί τό ἀντίστροφο. Ποιός πολιτικός δέν ἐπιβιώνει μέ τά ψέματα; Ποιός φορολογούμενος πολίτης δέν ἀποκρύπτει εἰσοδήματα;

Ψεύδονται οἱ γονεῖς πρός τά παιδιά καί τ’ ἀνάπαλιν, μέ ἀποτέλεσμα νά διαταράσσεται ἡ οἰκογενειακή συνοχή.

Ψεύδονται οἱ δάσκαλοι πρός τούς μαθητές, ἀλλά καί οἱ μαθητές ἀποκρύπτουν τήν ἀλήθεια ἀπό τούς διδασκάλους, κυρίως ἕνεκα βαθμοθηρίας.

Ψεύδονται οἱ κληρικοί, οἱ μοναχοί, οἱ «ἐκκλησιαστικοί»; Φεῦ, στούς ἔσχατους καιρούς πού ζοῦμε, συμβαίνει καί αὐτό. Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ἔλεγε πώς «θά ἔρθει καιρός πού οἱ μοναχοί θά γίνουν σάν τούς κοσμικούς καί οἱ κοσμικοί σάν τούς δαίμονες»...

Ψευδόμαστε μεταξύ μας, ἐκούσια καί συνειδητά ἀπό ἀδυναμία, φόβο, ἰδιοτέλεια.

Λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος κάπου, πώς «ὅταν διαφθαροῦν οἱ ἄρχοντες, οἱ σύμβουλοι, οἱ δικαστές, οἱ ἱερεῖς, τότε πλέον δέν ὑπάρχει κάτι πού θά μπορέσει νά ἐμποδίσει τόν λαό νά καταστραφεῖ»!

Δυστυχῶς εἴμαστε ὡς λαός, ὡς κοινωνία, ὡς πρόσωπα στά πρόθυρα τῆς καταστροφῆς!

«Βδέλυγμα Κυρίῳ χείλη ψευδῆ», διαβάζουμε στήν Ἁγία Γραφή (Παρ. 12,22). Ἀποκρουστικά καί μισητά εἶναι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τά χείλη πού ψεύδονται. Ποιός ὅμως ἀπό μᾶς τό λαμβάνει ὑπ’ ὄψιν του; Ποιός φοβᾶται καί ἀγαπᾶ τόν Θεό καί ποιός Τόν νιώθει συνεχῶς δίπλα του, ὥστε νά μήν θέλει νά Τόν λυπεῖ μέ τά θεομίσητα ψεύδη;

Ὅλοι μας γίναμε θεομπαῖχτες! Χρησιμοποιοῦμε τό ψέμα ἀνερυθρίαστα στίς σχέσεις μας μέ τόν Θεό, τούς συνανθρώπους, ἀκόμη καί μέ τόν ἴδιο μας τόν ἑαυτό!

Ἐξευτελίζουμε ἀδελφούς, καταρρακώνουμε προσωπικότητες, ἐξουθενώνουμε ὑπολήψεις, χρησιμοποιῶντας ἀναίσχυντα τό ψέμα, τήν διαβολή, τήν συκοφαντία.

Ἐξαπατοῦμε προϊσταμένους, ὑφισταμένους, πελάτες, συνεργάτες, γνωστούς καί ἀγνώστους, χρησιμοποιῶντας τό ψέμα στό ὄνομα τοῦ ἄνομου συμφέροντος καί τοῦ παράνομου κέρδους.

Καί ὁ κατάλογος δέν ἔχει τελειωμό...

Ὡστόσο, «μὴ θέλε ψεύδεσθαι πᾶν ψεῦδος, ὁ γὰρ ἐνδελεχισμὸς αὐτοῦ οὐκ εἰς ἀγαθόν», (Πρόσεχε νά μή εἶπης κανένα ψεῦδος, διότι τῆς ψευδολογίας ἡ συνέχεια ποτέ δέν θά καταλήξει στό καλό), ἀκούγεται διά μέσου τῶν αἰώνων ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ ἀπό τό θεόπνευστο βιβλίο «Σοφία Ἰησοῦ, υἱοῦ Σειράχ». (Σοφ. Σειράχ 7,13). Καί ὁ σοφός λαός μας λέει: «ὁ ψεύτης κι ὁ κλέφτης τόν πρῶτο χρόνο χαίρονται».

Δέν εὐλογεῖ ὁ Θεός τόν ψεύτη! Δέν ἀναπαύεται σ’ αὐτόν! Μακροθυμεῖ... Ἐπιθυμεῖ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του, γιά νά ζήσουμε ἐμεῖς αἰώνια... μαζί Του... Περιμένει τήν μετάνοια... «Ἐάν ὁμολογῶμεν τάς ἁμαρτίας ἡμῶν, πιστός ἐστι καί δίκαιος, ἵνα ἀφῇ ἡμῖν τάς ἁμαρτίας καί καθαρίσῃ ἡμᾶς ἀπό πάσης ἀδικίας» (Α΄ Ἰωάν. α΄ 9).

Τό ζητούμενο βεβαίως εἶναι νά θεωροῦμε τό ψέμα ἁμαρτία. Νά ἀκοῦμε τήν φωνή τῆς συνειδήσεως καί τήν φωνή τοῦ Θεοῦ: «μήν ψευδομαρτυρήσης κατά τοῦ πλησίον σου...» (Ἔξοδ. κ΄ 16) καί «μήν ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους» (Κολ. γ΄ 9). Γιατί τούς ἀνθρώπους μπορεῖ νά τούς ξεγελοῦμε, τόν Θεό ὅμως ποτέ!Καί ἀλοίμονο ἄν ἐνεργοποιηθεῖ ἡ δικαιοσύνη Του! Τότε, «ἁμαρτωλοί ποῦ φύγωμεν;»

Καλή μετάνοια σέ ὅλους μας καί καλόν ἀγώνα γιά νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό αὐτήν τήν κάκιστη συνήθεια, τό ψέμα!

 Blogger pinelopitisithakis