Τί νά κάνεις τό Χριστό;

Τί νά κάνης τό Χριστό;

Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκη

·Σιωπή καί διάλογοι. Ὁ Χριστός σιωπᾶ. Ὁ κατηγορούμενος δέν ἀπολογεῖται. Οἱ ἄλλοι κάνουν διάλογο γι’ Αὐτόν.

—Πιλᾶτος: «Τίνα θέλετε ἀπολύσω ὑμῖν; Βαρραβᾶν ἤ Ἰησοῦν τόν λεγόμενον Χριστόν;» (Ματθ. κζ' 17)

Μέσα του κάποιος τοῦ μιλάει: «Διά φθόνον παρέδωκαν αὐτόν» (Ματθ. κζ´ 18).

Διά φθόνον ἐκεῖνοι, διά θρόνον ἐκεῖνος…

 Μεσολαβεῖ ἄλλος διάλογος. Με τή γυναῖκα του. Νά κι ἕνα ὄνειρο ἀληθινό! Προειδοποιητικό. Προεξαγγελτικό.

—Γυναίκα Πιλάτου: «Μηδέν σοι καί τῷ δικαίῳ ἐκείνῳ. Πολλά γάρ ἔπαθον σήμερον κατ’ ὄναρ δι᾽ αὐτόν» (Ματθ. κζ´ 19).

—Πιλᾶτος: «Τίνα ἀπολύσω;».

·Φανατίζουν οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ πρεσβύτεροι τόν ὄχλο.

—Πιλάτος (τρίτη φορά): «Τίνα θέλετε ἀπό τῶν δύο ἀπολύσω ὑμῖν;» (Ματθ. κζ´ 26).

—’Όχλος: Βαρραβᾶν!

—Πιλᾶτος: «Τί ποιήσω Ἰησοῦν τόν λεγόμενον Χριστόν;».

—’Όχλος (ὑποκινούμενος): «Σταυρωθήτω!».

—Πιλᾶτος: «Πλένω τά χέρια μου! Εἶμαι ἀθῶος γιά τό αἷμα τοῦ δικαίου, πού θά χυθῆ!».

—’Όχλος: «Τό αἷμά Του πάνω μας καί πάνω στά παιδιά μας!». ’Όχι, βέβαια, εἰς ἄφεσιν, ἀλλά εἰς κρίσιν καί κατάκρισιν. Καταριοῦνται τούς ἑαυτούς τους καί τούς ἀπογόνους τους!

·Πῶς τελειώνει ὁ διάλογος; Μέ βία καί μέ βούλα!

 Ὁ διάλογος ἐξελίχθηκε ὑπέρ τοῦ Ἰησοῦ. Ἡ ἀπόφασις ὅμως ἦταν κατά τοῦ Ἰησοῦ! Φραγγέλιο γιά τόν ’Αθῶο!

·Καί οἱ δύο ὑπογραφές (βοῦλες): Ἐλεύθερος ὁ κακοῦργος! ’Ένοχος θανάτου ὁ ’Αθῶος!

· Ἐμεῖς δέν ἔχουμε δικαίωμα νά σοῦ ἀπαντήσουμε, Πιλᾶτε;

· Ἐμείς, κύριοι ἀρχιερεῖς, δέν ἔχουμε δικαίωμα ψήφου; Τί εἴμαστε ἐμεῖς; Βουβά πρόσωπα; ’Ανελεύθερα ὄντα; Θά βλέπουμε καί δέν θά μιλᾶμε; Θά σοῦ ποῦμε, λοιπόν, Πιλᾶτε, κι ἄς εἶσαι ἡγεμόνας! Ἐμεῖς θά σοῦ ποῦμε. ’Ή μᾶλλον θά ἀπαντήσουμε στό συνειδησιακό σου ἐρώτημα: «Τί ποιήσω τόν λεγόμενον Χριστόν;».

· Τί νά Τόν κάνης τό Χριστό; Ὅ,τι λέει ἡ δικαιοσύνη! «Ἀπό τοῦ αἵματος τοῦ δικαίου τούτου...». Ἔτσι δέν εἶπες; Νά Τόν ἀποδώσης, λοιπόν, Καθαρό τόν Ἄμωμο. Γιατί πνίγεις τό δίκαιο; Γιατί στραγγαλίζεις τή Δικαιοσύνη;

 Πόσο αἷμα δικαίων χύνεται, ἀπό τό αἷμα τοῦ Ἄβελ μέχρι τό αἷμα τῶν παιδιῶν τῆς Βηθλεέμ, μέχρι τό αἷμα τοῦ ἀνυπεράσπιστου βρέφους, πού καί σήμερα, Μ. Παρασκευή, σφαγιάζεται μέ τήν ἔκτρωσι;

·Τί νά Τόν κάνης τό Χριστό, Πιλᾶτε; Ὅ,τι σοῦ λέει ἡ συνείδησίς σου! Ρωτᾶς: «Τί κακό ἔκανε;» καί ἡ συνείδησίς σου φωνάζει: «Μόνο καλά ἔκανε ὁ ’Ιησοῦς!». Πνίγεις τή συνείδησί σου, Πιλᾶτε; Τί νά κάνης, καί σύ, ἀδελφέ; Ὅ,τι σοῦ ὑπαγορεύει ἡ συνείδησις, πρίν τήν ἀφήσης καί ἀρρωστήση σαπισμένη!

·Τί νά Τόν κάνης τό Χριστό, Πιλᾶτε; Ὅ,τι σέ συμβουλεύει ἡ γυναίκα σου! Νά μιά γυναίκα, πού σπεύδει νά σώση τόν ἄντρα της ἀπό ἀνοσιούργημα. Γιατί δέν ἀκοῦς τή γυναίκα σου, Πιλᾶτε;

·Tί νά Τόν κάνης τό Χριστό, Πιλᾶτε; Νά Τόν δεχθῆς, ὄχι ὡς «λεγόμενον» Χριστόν, ἀλλ’ ὡς τόν πραγματικό Χριστό, ὡς Σωτῆρα τοῦ κόσμου!

· Τί νά Τόν κάνης τό Χριστό, Πιλᾶτε; Νά Τόν ἀγαπήσης! Νά Τόν ζυγίσης σωστά! Ἐσύ ζύγισες προτιμώντας τόν ἄγριο Βαρραβᾶ καί ὄχι τόν Ἅγιο Ἰησοῦν, τόν Θεάνθρωπο Κύριο! Τί κάνει ἡ πολιτική; Προτιμᾶ τό συμφέρον…

·Τί νά Τόν κάνης τό Χριστό, Πιλᾶτε; Τί ρωτᾶς τήν ὀχλοκρατία; ’Αφοῦ ξέρεις καλά, ὅτι «διά φθόνον παρέδωκαν αὐτόν»! Ἀπ᾽ τό φθόνο τό δικό τους γίνεται ὁ φόνος ὁ δικός σου!

· Τί νά Τόν κάνης τό Χριστό, Πιλᾶτε; Ἔκανες ὅ,τι ἔκανες!

· Κάνε τώρα ὅ,τι ἔκανε τό ὄργανό σου, ὁ ἑκατόνταρχος. Κι αὐτός δέν ἦταν μαζί μέ σένα φονευτής τοῦ ’Αθώου; Τώρα εἶναι θαυμαστής Του. Μπορεῖς καί σύ νά γίνης, μά δέν σ’ ἀφήνει ἡ δειλία καί ἡ ἐξουσία!

· Ἔκανες ὅ,τι ἔκανες! Κάνε τώρα ὅ,τι ἔκανε κι ἐκεῖνος. Γονάτισε μπροστά στόν Ἰησοῦ. Γονάτισε καί σύ, μά δέν σ’ ἀφήνει ὁ ἐγωισμός σου! Καί ὅπως ὡμολόγησε ἐκεῖνος, ὁμολόγησε καί σύ!

· Καί τότε θά γίνης σάν τή γυναῖκα σου, τήν Πρόκλα. Ἐκείνη ἔγινε ἁγία, ἐσύ ἔμεινες μέ τό στίγμα τοῦ Χριστοκτόνου.

· Τί κρῖμα! Νά μήν ξέρης καί σύ, φίλε μου, τί νά κάνης τό Χριστό! Νά Τόν ἀγαπήσης! Νά Τόν λατρέψης. Νά Τόν ὁμολογήσης. Νά Τόν ἀγκαλιάσης μές στά φυλλοκάρδια σου! Νά Τοῦ παραδοθῆς ὁλότελα! Καί νά Τοῦ πῆς καί σύ καί μεῖς καί ὅλος ὁ λαός: Μαζί Σου, Χριστέ, γιά πάντα!