Ανάσταση

Ανάσταση

«Ανάσταση! Και μέσα στην καρδιά μου που μαύροι την μαράνανε χειμώνες μιας άνοιξης αυγή γλυκοχαράζει κι ανθίζουν μενεξέδες κι ανεμώνες» (Γ. Βερίτης)

Του Βασιλείου Χ. Στεργιούλη,Θεολόγου

Η Ανάσταση είναι η κατεξοχήν γιορτή της χριστιανικής χαράς και του χριστιανικού ενθουσιασμού.Το μεγάλο πανηγύρι της πίστης. Θρησκεία της χαράς ο Χριστιανισμός, φέρνει το αισιόδοξο μήνυμα στον κόσμο: καταπατήθηκε ο θάνατος, ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπινου γένους. Σκυλεύθηκε, λαφυραγωγήθηκε ο Άδης που κρατούσε τους απ’ αιώνος δεσμίους. Όλοι και όλα πληρούνται χαράς εξαιτίας της Αναστάσεως του Χριστού. Φωτίζονται και λαμπροφορούν καθώς δέχονται το λαμπρό μήνυμα «Χριστός Ανέστη»! Ο Χριστιανισμός δεν είναι απλώς μια ιδεολογία ή ένα οποιοδήποτε σύστημα αρχών φιλοσοφικών, κοινωνικών και θρησκευτικών. Δεν είναι καν θρησκεία.

Δεν είναι δηλαδή απλή αναφορά στη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό, αλλά ζωντανή πίστη. Τα κείμενα του ονομάζονται Ευαγγέλια, διότι φέρνουν στον κόσμο το χαροποιό άγγελμα του ερχομού του Σωτήρος. Τη χαρμόσυνη είδηση που ανήγγειλε ο άγγελος προς τους αγραυλούντες ποιμένες κατά τη θεία Γέννηση «ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ» (Λουκ. 2, 11). Και όλο το χριστιανικό μήνυμα συνοψίζεται στην αλήθεια ότι ο Χριστός έπαθε και αναστήθηκε, για να επανέλθει στον κόσμο η χαρά που είχε απομακρυνθεί εξαιτίας της αμαρτίας. Αυτό το μήνυμα διατρέχει όλες τις σελίδες των Ευαγγελίων. Και χαρακτηρίζει όλη τη ζωή και τη διδασκαλία του Χριστού. Ακόμη και τις στιγμές της πορείας Του προς το Πάθος. Οδεύοντας προς αυτό, δηλώνει στους Μαθητές Του: «Ταύτα λελάληκα υμίν ίνα η χαρά η εμή εν υμίν μείνη και η χαρά υμών πληρωθή»(Ιω. 15, 11), για να παραμείνει μέσα τους η χαρά Του και να είναι χαρά τους, πλήρης και τέλεια. Δεν πορεύτηκε ο Χριστός προς το Πάθος Του λυπητερά και μοιρολατρικά, επειδή δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά, αλλά πλήρης αισιοδοξίας. Γι’ αυτό ζήτησε και από τους Μαθητές Του να είναι και η δική τους χαρά πλήρης και τέλεια, ολοκληρωμένη. Γι’ αυτό η προσφώνησή Του μετά την Ανάσταση στις Μυροφόρες ήταν «Χαίρετε!». Άψογη η ζωή του Χριστού.

Γεμάτη φως, χαρά και ελπίδα. Υπέροχη η διδασκαλία Του. Καταπληκτική η θαυματουργία Του επάνω σε δαιμονισμένους, τυφλούς, παράλυτους κ.α. Υπάκουαν στην θεϊκή προσταγή Του κι αυτά τα στοιχεία της άψυχης φύσης. Σταματούσε η κυριαρχία του θανάτου και ανακαλούνταν στη ζωή οι νεκροί. Το πιο εκπληκτικό όμως θαύμα υπήρξε η δική Του Ανάσταση. Αυτή αποτελεί την αδιαμφισβήτητη απόδειξη της Θεότητός Του. Είναι ο μόνος που αναστήθηκε αυτεξουσίως. Χωρίς την παρέμβαση οποιουδήποτε άλλου προσώπου ή δύναμης. Άπλετο το υπερκόσμιο φως της Αναστάσεως. Λαμπρύνει και φωταγωγεί τα πάντα. Και αυτά τα καταχθόνια, όπως εξαίσια ψάλλει ο εκκλησιαστικός υμνωδός: «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια...». Συνεχίζεται δε αδιαλείπτως η κάθοδος του Αγίου φωτός της Αναστάσεως ως τις μέρες μας. Τη χαρά της Αναστάσεως διαλαλούν περίτρανα στους αιθέρες τη νύχτα της Λαμπρής οι αναστάσιμες καμπάνες. Ο πανηγυρικός τους τόνος διακόπτει την ηρεμία και σιγαλιά της πασχαλινής ανοιξιάτικης νύκτας. Δημιουργεί αίσθημα ανείπωτης χαράς καθώς συντροφεύει την ψαλμωδία του θριαμβικού αναστάσιμου παιάνα «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών...». Χαρμόσυνος και ο Κανόνας της Αναστάσεως, έργο του μεγάλου θεολόγου Πατέρα της Εκκλησίας και υμνωδού Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού. Υμνεί επάξια το πνευματικό μέγεθος του θαύματος. Υπέροχος και ο Κατηχητικός Λόγος του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, που κατακλείει το μεγάλο πανηγύρι της Ανάστασης, καλώντας τους πιστούς να μετάσχουν στην πνευματική πανδαισία της εορτής του Πάσχα. «Πλούσιοι και Πένητες, προτρέπει, μετ’ αλλήλων χορεύσατε, νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, ευφράνθητε σήμερον. Η τράπεζα γέμει, τρυφήσατε πάντες...». Πουθενά αλλού δεν απαντάται τόσο χαρούμενη και θριαμβευτική έξαρση. Τέτοια «Ευαγγέλια χαράς», που ευφραίνουν και μετεωρίζουν τις ψυχές! Πόσο ευτυχείς είμαστε οι ορθόδοξοι χριστιανοί, που μπορούμε να απολαμβάνουμε όλον αυτόν τον πνευματικό πλούτο της πίστης και της λατρείας μας; Και πόσο μεγάλη είναι η ευθύνη μας, αν όλα αυτά τα αριστουργήματα της Εκκλησίας δεν αγγίζουν βαθιά τις καρδιές μας, όπως άγγιζαν τους χριστιανούς παλαιότερων εποχών;

 Γι΄ αυτό και αψηφούσαν όλα τα κάλλη και τα θέλγητρα του κόσμου και αυτή ακόμη τη ζωή τους και ορμούσαν στο μαρτύριο και στη θυσία για τον Χριστό. Για τη μαρτυρία της Αναστάσεώς Του. Ακολουθούσαν τον Χριστό, τον Νικητή του θανάτου και του Άδη, όχι μόνο στη ζωή, αλλά και στο μαρτύριο. Είχαν πληρότητα ψυχική. Αυτή τους θωράκιζε και τους στήριζε ψυχοσωματικά. Αυτή τους έκανε να ζουν χαρούμενοι και όταν δοκιμαζόταν αφάνταστα και απειλούνταν κι αυτή ακόμη η ύπαρξη και η ζωή τους. Παραδείγματα άφθονα οι μάρτυρες και οι νεομάρτυρες, από την εποχή της τουρκοκρατίας ως τις μέρες μας. Και στην εποχή μας οι ασκητές, οι «μηδέν έχοντες και πάντα κατέχοντες». Οι «πένητες» του Χριστού, που ζουν για την αγάπη του Χριστού και με την ελπίδα της αναστάσεώς τους και της ζωής τους με τον Χριστό στην άληκτη αιωνιότητα. Παροιμιώδης και θαυμαστή έμεινε η απλή και ταπεινή ζωή του συγχρόνου μας Αγίου Παϊσίου. Η ηρεμία και αρχοντιά του κατέπλησσε όσους τον επισκέπτονταν στο ταπεινό ενδιαίτημά του και συνομιλούσαν μαζί του φωτιζόμενοι από την αγιασμένη προσωπικότητά του. Είθε το φως της Αναστάσεως να φωτίζει, θερμαίνει και οδηγεί και τα δικά μας βήματα στον Αναστημένο Χριστό στους κακοτράχαλους και άνικνους πνευματικά καιρούς που ζούμε.