Διαλογισμός ή προσευχή; Η Ιερά Μητροπόλη Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφαρσάλων εφιστά την προσοχή σχετικά με την «Γνωστική και Πολιτιστική Εταιρεία Samael–Lakhsmi»

Διαλογισμὸς ἢ προσευχή;

 «Διαλογιστεῖτε!» παρακινοῦν οἱ Γνωστικοὶ μὲ ἄρθρα τους στὸν τοπικὸ Τύπο, «εἰσέλθετε σὲ κατάσταση βαθειᾶς ἐνατένισης». «Ἑλλάδα διαλογίσου!» εἶναι τὸ σύνθημά τους σὲ ἀφίσες ποὺ κυκλοφοροῦν στοὺς δρόμους τῆς πόλεώς μας.

 Εἴχαμε κάνει γνωστὸ καὶ παλαιότερα ὅτι ἡ «Γνωστικὴ καὶ Πολιτιστικὴ Ἑταιρεία Samael–Lakhsmi», ποὺ δραστηριοποιεῖται ἐδῶ καὶ καιρὸ στὴν πόλη τῆς Καρδίτσας, ἐμφανίζεται ἐνώπιόν μας μὲ πολλὲς φορεσιές· ἄλλοτε ντυμένη μὲ τὸν μανδύα τῆς φιλοσοφίας, ἄλλοτε ὑπὸ τὸ πέπλο τῶν ἀνθρωπιστικῶν σπουδῶν ἢ τῆς κοινωνικῆς δραστηριότητος, ἄλλοτε πάλι ἀπροκάλυπτα, δεικνύοντας τὶς ἀληθινὲς πτυχὲς τοῦ προσώπου της ποὺ εἶναι ὁ ἀποκρυφισμὸς καὶ ἡ μαγεία.

 Γιὰ φέτος φαίνεται πὼς φιλοτιμοῦνται νὰ μᾶς μυήσουν «στοὺς ἀνώτερους πνευματικοὺς κόσμους καὶ νὰ μᾶς δώσουν ἀπαντήσεις ἢ λύσεις σὲ προβλήματα ποὺ μᾶς ταλαιπωροῦν», μέσῳ τοῦ διαλογισμοῦ φυσικά.

 Ἀδελφοί μου, δὲν χρειάζεται νὰ ποῦμε πολλὰ λόγια — ἔχουμε ἀναφερθεῖ ἄλλωστε κατὰ καιροὺς στὶς πλάνες τοῦ Γνωστικισμοῦ καὶ τὶς ἐπικίνδυνες πρακτικές του.

 Δὲν μᾶς χρειάζεται διαλογισμός. Ἐκεῖνο ποὺ μᾶς χρειάζεται εἶναι ἡ προσευχή. Ὁ διαλογισμὸς καλλιεργεῖ «καὶ καλὰ» ἐσωτερικὲς δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου. Δὲν ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ κάτι τέτοιο. Ἐκεῖνο ποὺ μᾶς χρειάζεται εἶναι ἡ ἕνωση μὲ τὸν Παντοδύναμο Τριαδικὸ Θεό. Ἐκείνου εἶναι ὅλη ἡ δύναμις — «ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα», ὅπως λέμε στὸ τέλος τῆς Κυριακῆς προσευχῆς. Ἡ ἕνωση μὲ Ἐκεῖνον ἀνακουφίζει τὸν ἄνθρωπο, τὸν ξαποσταίνει. Ἡ ἀποκρυφιστικὴ «ἐσωτερικὴ καλλιέργεια» κουράζει, ἀγχώνει στὴν οὐσία — κι ἂς λένε τὰ ἀντίθετα.

 Ἡ Ἑλλάδα μας δὲν χρειάζεται διαλογισμό, προσευχὴ χρειάζεται. «Ἑλλάδα, προσευχή σου!» θὰ πρέπει νὰ εἶναι τὸ σύνθημά μας, καὶ ὄχι «Ἑλλάδα, διαλογίσου».

 Δὲν μᾶς χρειάζεται κανένας βυθισμὸς σὲ καταστάσεις ἀσυνειδησίας, ἀπὸ τὶς ὁποῖες μπορεῖ καὶ νὰ μὴν ἐπιστρέψουμε ποτέ. Μᾶς χρειάζεται νῆψις καὶ ἐγρήγορσις.

 Καὶ βέβαια, μόλις καὶ μετὰ βίας εἶναι ἀνάγκη νὰ ποῦμε ὅτι τὰ «ἄφατα ὄντα», ἀπὸ τὰ ὁποῖα μᾶς προτρέπουν νὰ ζητοῦμε βοήθεια οἱ Γνωστικοί, δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπὸ τοὺς πονηροὺς δαίμονες.

ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ
ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ