Κυριακή ΙΑ΄ Λουκά (Των Προπατόρων) –Το μεγάλο μήνυμα της παραβολής του Μεγάλου Δείπνου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ – ΚΘ΄ Κυριακής: Κολ. γ ' 4 -11

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Λουκ. ιδ΄ 16-24

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ

≪Ουδείς τών άνδρών εκείνων τών κεκλημένων γεύσεταί μου του δείπνου≫

Σήμερα, Κυριακή τών άγιων Προπατόρων, τιμούμε τή μνήμη τών δικαίων τής Παλαιάς Διαθήκης. Στό εύαγγελικό άνάγνωσμα άκούσαμε τήν παραβολή του Μεγάλου Δείπνου: Ένας άνθρωπος παρέθεσε ≪δείπνον μέγα≫, μεγάλο βραδινό συμπόσιο, καί κάλεσε πολλούς.

Τήν ώρα του Δείπνου έστειλε τον δούλο του στούς καλεσμένους γιά την τελική πρόσκληση, έκείνοι όμως άρνήθηκαν προβάλλοντας διάφορες δικαιολογίες.

Ό οικοδεσπότης οργίστηκε και διέταξε τόν δούλο του άρχικά μέν να οδηγήσει στό Δείπνο τούς φτωχούς καϊ άναπήρους της ττόλεως, κατόπιν δέ τούς άστέγους πού έμεναν έξω άπό αύτήν. Διότι, κατέληξε ό οικοδεσπότης, κανείς άπό εκείνους τούς προσκεκλημένους δέν θά γευθεΐ τό Δείπνο μου.

Τό Μέγα Δείπνο συμβολίζει τή Βασιλεία τών Ούρανών. ’Άς δούμε λοιπόν σήμερα ποιές άρετές πρέπει νά έχουμε γιά νά άξιωθοϋμε τής Βασιλείας των Ούρανών.

1. Έμπρακτος πόθος για την Βασιλεία

Οί προσκεκλημένοι άρνήθηκαν την πρόσκληση στό Δείπνο λόγω άλλων άσχολιών. Ό ένας είπε ότι είχε άνάγκη νά πάει νά δεί τό χωράφι πού μόλις είχε άγοράσει, ό άλλος ότι ήθελε νά δοκιμάσει στό όργωμα τά πέντε ζευγάρια βόδια πού έπίσης μόλις είχε άγοράσει, και ό τρίτος είπε ότι παντρεύτηκε.

Δέν ήταν έφάμαρτες οί άπασχολήσεις τους- τις προτίμησαν όμως άπό το Δείπνο. Άπορροφήθηκαν άπό τις έγκόσμιες άσχολίες καί τις οικογενειακές άνέσεις καί φροντίδες τους. Έδωσαν τήν καρδιά τους στά έπίγεια καί όχι στα ούράνια άγαθά, καί γι’ αύτό άποκλείσθηκαν άπό τό Δείπνο τής Βασιλείας.

'Επομένως γιά νά συμμετάσχουμε στο Δείπνο, πρέπει νά τό θέλουμε- όχι όμως άπλώς νά τό θέλουμε - διότι καί έκεΐνοι οί προσκεκλημένοι πιθανόν νά τό ήθελαν, άλλά τελικά τούς κέρδισαν άλλα- πρέπει νά τό ποθούμε ολόψυχα, νά λαχταρά ή καρδιά μας, νά ζοΰμε αύτό πού λέμε στό Σύμβολο τής Πίστεως: ≪Προσδοκώ άνάστασιν νεκρών καί ζωήν του μέλλοντος αίώνος≫.

Άλλά γιά νά είναι ειλικρινής ό πόθος μας αύτός, θά πρέπει νά είναι έμπρακτος. Στή ζωή μας καί στήν καρδιά μας νά δώσουμε τήν πρώτη θέση στό Χριστό- νά άπαρνηθοϋμε ό,τι μάς χωρίζει άπό ’Εκείνον, καί περισσότερο άπό όλα νά μάς ένδιαφέρει πώς θά εύαρεστήσουμε στόν Κύριο. Κάθε πράξη, λόγος, σκέψη μας νά ύπηρετεί τό όνειρό μας, τή συμμετοχή μας στό Μεγάλο Δείπνο. Τότε θά είμαστε έτοιμοι νά θυσιάσουμε τά πάντα γιά τόν Χριστό, καί όχι τον Χριστό γιά οτιδήποτε άλλο.

2. Ταπεινοφροσύνη

Ό Κύριος δίδαξε τήν Παραβολή κατά τή διάρκεια ένός γεύματος στό σπίτι ένός Φαρισαίου άρχοντα. Οί άκροατές Του ήταν Φαρισαίοι καί νομοδιδάσκαλοι (βλ. Λουκ. ιδ' 1-15). Αύτοί θεωρούσαν ότι ήταν άξιοι τής Βασιλείας τού Θεού καθώς ήταν ’Ιουδαίοι, φυσικοί άπόγονοι τού πατριάρχη Αβραάμ, άλλά και βαθείς γνώστες καί πιστοί τηρητές του Μωσαϊκού Νόμου. Μάλιστα περιφρονούσαν τούς άνθρώπους τού λαού για τή θρησκευτική τους άγνοια καί πολύ περισσότερο τούς έθνικούς, δηλαδή τούς μή ’Ιουδαίους, καί τούς θεωρούσαν άποκλεισμένους άπό τή Βασιλεία.

Ό Κύριος λοιπόν στήν Παραβολή παρουσιάζει αύτές τις τρεις τάξεις άνθρώπων κατά τήν άλαζονική άντίληψη των Φαρισαίων: τούς προσκεκλημένους, πού είναι οί άρχοντες τού ’Ισραήλ- τους φτωχούς τής πόλεως, πού είναι οί άπλοι ’Ιουδαίοι- τούς άστέγους πού έμεναν έξω άπό τήν πόλη, πού είναι οί έθνικοί.

Οί πρώτοι άποκλείσθηκαν, ένώ οί ύπόλοιποι έλαβαν μέρος. Γιατί άποκλείσθηκαν;

Διότι περιφρόνησαν τήν κλήση του Θεοΰ, ή όποία τούς έγινε διά τού Κυρίου Ιησού Χριστού- διότι δέν ταπεινώθηκαν άπέναντί Του, δέν δέχθηκαν τό κήρυγμά Του, δέν πίστεψαν σ’ ’Εκείνον.

Δηλαδή τελικά άποκλείονται άπό τη Βασιλεία τού Θεού όσοι θεωρούν τον έαυτό τους έπίσημο προσκεκλημένο, έκλεκτό τού Θεού- ένώ άξιώνονται της Βασιλείας τών Ούρανών ≪οί πτωχοί τω πνεύματι≫, οί ταπεινοί. Αύτοί συναισθάνονται τήν άμαρτωλότητά τους, την άναξιότητά τους νά παραστοΰν στό Μέγα Δείπνο, καί γι’ αύτό ≪άναγκάζονται εισελθείν≫. 'Η ταπεινοφροσύνη έλκύει τή Χάρι τού Θεού. Ή ταπεινοφροσύνη εισάγει στή Βασιλεία τού Θεού.

……………………..

Σέ λίγες ήμέρες θά γιορτάσουμε Χριστούγεννα, τήν ένανθρώπηση τού Υίού καί Λόγου τού Θεού, τήν όποία τόσο πόθησαν οί δίκαιοι Προπάτορες. Να τήν γιορτάσουμε κι έμείς μέ παρόμοια διάθεση, μέ ίερό πόθο καί βαθιά ταπείνωση.

Νά μήν ξεχαστούμε μέ τά ψώνια, τις έπισκέψεις καί τις άλλες έργασίες, άλλά στις ήμέρες πού άπομένουν, να έτοιμάσουμε τήν ψυχή μας. Νά άνταποκριθούμε στή θεία κένωση καί συγκατάβαση μέ τήν άπόφαση νά ζήσουμε με βαθύτερη ύπακοή στό Σωτήρα τού κόσμου, πού γεννιέται στή Βηθλεέμ. Νά έξομολογηθούμε, νά προσευχηθούμε περισσότερο, νά μελετήσουμε σχετικά, νά έμβαθύνουμε στό μεγάλο μυστήριο τής θείας ένανθρωπήσεως. Νά έτοιμαστούμε γιά νά κοινωνήσουμε. Έτσι, θα ζήσουμε τήν πνευματική χαρά τής Εορτής καί θά έξέλθουμε άπό τό άγιο Δωδεκαήμερο γεμάτοι ψυχικά, άνανεωμένοι, πνευματικότεροι.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”