Δικαστήριο στο Κεμπέκ του Καναδά έσωσε έφηβη «Μάρτυρα του Ιεχωβά» που κινδύνευε να πεθάνει λόγω άρνησης μετάγγισης αίματος

Δικαστήριο στο Κεμπέκ του Καναδά έσωσε έφηβη «Μάρτυρα του Ιεχωβά» που κινδύνευε να πεθάνει λόγω άρνησης μετάγγισης αίματος

Μετάφραση-Επιμέλεια: Σπύρος Αργυρού

Δικαστής στο Κεμπέκ του Καναδά εξέδωσε διάταγμα χορήγησης αίματος σε κορίτσι «Μάρτυρα του Ιεχωβά» 14 χρόνων, που πάσχει από καρκίνο, παρά την άρνηση του παιδιού.

Η έφηβη, η οποία δεν κατονομάζεται, πληροφορήθηκε τον περασμένο Ιούνιο ότι έχει λέμφωμα Hodgkin, μια σπάνια μορφή καρκίνου που επηρεάζει τα λευκά αιμοσφαίρια. Η πάθηση αυτή εάν αντιμετωπιστεί νωρίς, μπορεί να θεραπευθεί σ’ ένα εξαιρετικά μεγάλο βαθμό.

Η θεραπεία περιλαμβάνει χημειοθεραπεία, η οποία συχνά απαιτεί μεταγγίσεις αίματος. Αλλά ως «Μάρτυρας του Ιεχωβά», το κορίτσι υποστήριξε ότι η μετάγγιση αίματος έρχεται δήθεν σε αντίθεση με τις εντολές του Θεού.

Σύμφωνα με το νόμο του Κεμπέκ, οι ανήλικοι άνω των 14 ετών μπορούν ν’ αρνηθούν ορισμένες υπηρεσίες υγείας. Ωστόσο, αν οι γονείς ή το νοσοκομείο του παιδιού θέλουν να διαχειριστούν αυτές τις υπηρεσίες, μπορούν να ζητήσουν την άδεια του Δικαστηρίου.

Στην απόφασή του που δημοσιεύθηκε νωρίτερα αυτό το μήνα, ο δικαστής Lukasz Granosik, σημείωσε ότι «η κοπέλα είχε ασπαστεί τις δοξασίες της εταιρείας Σκοπιά των ‘Μαρτύρων του Ιεχωβά’ σε νεαρή ηλικία και βαφτίστηκε στην ηλικία των 12».

Το Κέντρο Υγείας του Πανεπιστημίου McGill, όπου το κορίτσι υποβλήθηκε σε θεραπεία, ισχυρίστηκε ότι η κοπέλα δεν είναι αρκετά ώριμη ώστε να λάβει τις σωστές αποφάσεις που αφορούν τη ζωή της και βρισκόταν υπό την πίεση των γονιών της, οι οποίοι ως «Μάρτυρες του Ιεχωβά» αρνούνται τις μεταγγίσεις.

Στην απόφασή του, ο Δικαστής Granosik σημείωσε ότι «ο νόμος προβλέπει την προστασία των παιδιών ακόμη και από τον εαυτό τους και διέταξε όπως υποβληθεί το κορίτσι σε μεταγγίσεις αίματος απαραίτητες για να σωθεί η ζωή της.

Αιματολόγος-ογκολόγος που παρακολουθεί το παιδί προέβλεψε ότι οι πιθανότητες πλήρους αποθεραπείας της μικρής είναι εξαιρετικές, με 97% πιθανότητα ανάκαμψης.

http://www.ctvnews.ca/health/quebec-judge-orders-jehovah-s-witness-14-to-undergo-blood-transfusions-1.3599486

Μετάγγιση αἵματος καί μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ

Του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Καρπασίας κ. Χριστοφόρου

http://www.ppu.org.cy/index.php/en/24-heresies/jehovah-s-witnesses/1176-2017-09-26-10-28-58.html

Ἡ ἑταιρεία μᾶς λέει ὅτι ὁ Θεός ἀπαγορεύει τή μετάγγιση αἵματος καί διατάσσει τούς ὀπαδούς της νά τήν ἀρνοῦνται. «Ἡ ζωή μας ἐξαρτᾶται ἀπό τό νά πληροφορηθοῦμε γι᾿ αὐτό τό νόμο  καί νά τόν τηρήσουμε» Σκοπιά 1960 σελ. 100). «Γι᾿ αὐτό καί ἡ ἑταιρεία δίνει διαταγή ὅποιος παραβιάσει τήν ἐντολή αὐτή νά ἀποκόπτεται ἀπό τήν ὀργάνωση» Σκοπιά 1961, σελ. 270).

Ποῦ στηρίζεται ἡ  ἑταιρεία «Σκοπιά»; Στήν Ἁγία Γραφή, ἀπαντοῦν οἱ ὀπαδοί της, καί παραπέμπουν στό Γεν. θ΄4-6. Εἶναι ἀπόλυτη ἡ ἀπαγόρευση αὐτή; Ἰσχύει καί γιά τή Χριστιανική Ἐποχή; Ναί, διδάσκει ἡ ἑταιρεία, καί παραπέμπει στήν Καινή Διαθήκη (Πραξ, ιε΄, 20, 28-29).

Μποροῦμε νά ἐμπιστευθοῦμε τήν Ἑταιρεία σέ αὐτή τήν ἑρμηνεία πού δίνει; Φυσικά ὄχι! Καί ὁ λόγος εἶναι πώς ὅπως σέ κάθε της διδασκαλία μᾶς λέει τά πιό ἀντιφατικά πράγματα, ἔτσι καί στό θέμα αὐτό ἔχει πολλές διδασκαλίες.

Μέχρι τό 1951 δέν ἔθετε καθόλου θέμα μετάγγισης τοῦ αἵματος (Βιβλίο τοῦ ἔτους 1975, γερμανικά σελ. 221). Τό ἔτος 1958 δημοσίευσε πώς ἄν κάποιος «ἅγιος»  τῆς ἑταιρείας, δηλαδή ἀπό τό λεγόμενο «κεχρισμένο ὑπόλοιπο»,  δεχθεῖ μέ τή θέλησή του μετάγγιση αἵματος, δέν πρέπει νά ἀποκόπτεται ἀπό τή χιλιαστική «Ἐκκλησία». Οἱ Ἐκκλησίες ποτέ δέν ἔλαβαν ὁδηγίες νά ἀποκόπτουν μέλη τους πού ἔκαναν «μεταγγίσεις αἵματος» (Σκοπιά 1951, σελ. 503).

Ὁ «ἅγιος» πού θά προβεῖ στή μετάγγιση αἵματος χαρακτηρίζεται ἁπλῶς ὡς «ἀνώριμος», μπορεῖ ὅμως ἐλεύθερα νά λάβει μέρος στό χιλιαστικό ἑορτασμό τοῦ «Δείπνου τοῦ Κυρίου» (Σκοπιά 1958, σελ. 503-504).

Ἔτσι, ἡ ἑταιρεία μέχρι τό 1951 δίδασκε πώς οἱ «Θεόπνευστες Γραφές» δέν μᾶς λένε τίποτε σχετικά μέ τή μετάγγιση αἵματος καί ἐπέτρεπε στούς ὀπαδούς της νά κάνουν τή μετάγγιση. Τότε ἔλεγαν ὅτι τό Γεν. θ΄4-6 ἀναφέρεται ἁπλῶς στήν ἀφαίρεση αἵματος καί ὄχι στή μετάγγιση. (Ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώνει ὑμᾶς σελ. 133). Τό 1951 ἄλλαξαν διδαχή καί μᾶς εἶπαν πώς ἡ μετάγγιση συμπεριλαμβάνεται στήν ἀπαγορευτική ἐντολή τοῦ Θεοῦ. Τό 1958 δίδασκαν ὅτι οἱ «Θεόπνευστες Γραφές» δέν ἐπιτρέπουν τήν ἀποκοπή ἑνός «ἁγίου», ἐπειδή θέλησε νά κάνει μετάγγιση αἵματος. Αὐτό ὅμως δέν τήν ἐμπόδισε νά ἀλλάξει μετά ἀπό τρία χρόνια γραμμή. Τό 1961 διατάσσει τήν ἀποκοπή ἐκείνων πού θά παραβοῦν τήν ἐντολή σχετικά μέ τή μετάγγιση αἵματος. Δέν μποροῦμε λοιπόν νά ἐμπιστευθοῦμε τήν ἀνύπαρκτη αὐθεντία τῆς «Σκοπιᾶς» καί νά ἀφήσουμε τά παιδιά μας νά πεθάνουν γιατί κάποιοι θέλουν νά πλουτίζουν.

Ἀλλά καί ἡ Ἁγία Γραφή δέν διδάσκει αὐτά τά ὁποῖα ἰσχυρίζεται ἡ ὀργάνωση. Τά χωρία πού χρησιμοποιεῖ (Λεϋιτ. ιζ΄, 10 καί γ΄, 26-27 καί Πράξ. ιε΄, 28-29 καί κα΄, 25) δέν μιλοῦν γιά μετάγγιση αἵματος ἀλλά γιά βρώση αἵματος, πρός ἡδονική ἱκανοποίηση, καί γιά τό σκανδαλισμό τῶν ἀδελφῶν. Στά χωρία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης τό αἷμα ἀναφέρεται ὡς ἕδρα τῆς ζωῆς. Γι᾿ αὐτό καί ἀπαγορεύεται ἡ βρώση του. Καί ἄν τό αἷμα εἶναι ἡ ἕδρα τῆς ζωῆς καί πρέπει νά τό σεβόμαστε καί νά μήν τό χρησιμοποιοῦμε πρός τέρψιν καί ἡδονισμό, τότε ἡ μετάγγιση αἵματος, ἀφοῦ προσφέρει ζωή καί μεταδίδει ζωή, ὄχι μόνο δέν ἀπαγορεύεται, ἀλλά καί ἐπιβάλλεται. Διότι ὅταν κάνουμε μετάγγιση αἵματος σώζουμε ζωή,  καί ὅταν τήν ἀπογορεύουμε  τότε φονεύουμε ζωή!