7 Ιουν 2017

Ναυπάκτου Ιερόθεος: Το κριτήριο της Ορθοδόξου Θεολογίας

Αποτέλεσμα εικόνας για Ναυπάκτου Ιερόθεος
Τό κριτήριο τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας
τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου
Τελευταῖα, διάβασα κείμενα ἀκαδημαϊκῶν διδασκάλων, οἱ ὁποῖοι διδάσκουν σέ διάφορες Θεολογικές Σχολές τοῦ ἐξωτερικοῦ καί τοῦ ἐσωτερικοῦ, γιά ἐκκλησιολογικά θέματα, γιά τό τί εἶναι ἡ Ἐκκλησία, γιά τό ἄν ταυτίζωνται τά χαρισματικά μέ τά κανονικά ὅρια, γιά τό ἄν ὑπάρχουν «Ἐκκλησίες» ἔξω ἀπό τήν Μία Ἐκκλησία.

Κατάλαβα ὅτι διαπράττονται δύο βασικά λάθη.
Τό πρῶτον ὅτι συγχέουν τήν ὕπαρξη μερικῶν Χριστιανῶν ἐκτός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, πού ἔχουν προσευχή καί ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ, μέ τό πλαίσιο τῶν ἑτεροδόξων Ὁμολογιῶν, στό ὁποῖο ἀνήκουν. Δηλαδή, ὑπάρχουν διάφοροι Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι ἀνήκουν σέ Χριστιανικές Ὁμολογίες καί διακρίνονται γιά τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό, ἔχουν αἴσθηση τῆς μετανοίας, μελετοῦν τήν Ἁγία Γραφή, προσεύχονται καί γενικά ἀναζητοῦν τήν σωτηρία τους. Ὅπως, ὑπάρχουν καί ’Ορθόδοξοι Χριστιανοί πού δέν ζοῦν σύμφωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Καί φυσικά, ὁ Θεός ἔχει τήν πλήρη ἁρμοδιότητα νά σώση καί ἀνθρώπους πού εἶναι ἐκτός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅπως καί νά καταδικάση Ὀρθοδόξους Χριστιανούς πού δέν ζοῦν σύμφωνα μέ τίς ἐντολές Του.
Ἀλλά, ὅταν ὁμιλοῦμε γιά τίς διαφορές μεταξύ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῶν διαφόρων ἑτεροδόξων Ὁμολογιῶν, καί ὅτι οἱ ἑτερόδοξες Ὁμολογίες ἐκκλίνουν ἀπό τήν Ὀρθόδοξη διδασκαλία, ὅπως διατυπώθηκε ἀπό τούς Πατέρας στίς Οἰκουμενικές Συνόδους, τό ἐννοοῦμε στό δογματικό ἐπίπεδο, ἐξετάζουμε τήν διαφορά στά δόγματα, τά ὁποῖα ἐπηρεάζουν καί τό ἦθος τῶν ἀνθρώπων. Δέν ἀποκλείεται, ὅμως, σέ αὐτές τίς Ὁμολογίες νά ὑπάρχουν Χριστιανοί οἱ ὁποῖοι νά ζοῦν σύμφωνα μέ τό Εὐαγγέλιο καί νά ἀναζητοῦν τόν Θεό, ὁπότε ἡ κρίση τοῦ Θεοῦ θά εἶναι ἀνάλογη.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί τά μέλη της σώζονται ὅταν ζοῦν ὀρθόδοξα, ὅταν ἔχουν ὀρθοδοξία καί ὀρθοζωΐα. Ὁ Χριστός σώζει τούς ἀνθρώπους διά τῆς Ἐκκλησίας καί ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ. Δέν συμβαίνει τό ἴδιο, ὅμως, μέ τήν ἑτερόδοξη ὁμάδα ἤ κοινότητα, ἡ ὁποία δέν σώζει τά μέλη της. Ὁ π. Ἰωάννης Ρωμανίδης ἔχει γράψει:
«Ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία. Ὁ Χριστός προσφέρει τήν σωστικήν χάριν εἰς ὅλους τούς ἀνθρώπους. Ὅταν σώζεται κανείς ἐκτός τῆς ὁρατῆς Ἐκκλησίας, τοῦτο σημαίνει πώς ὁ Χριστός ὁ ἴδιος σώζει αὐτόν. Ἐάν αὐτός εἶναι μέλος ἑτερόδοξον, τότε σώζεται οὗτος διότι τόν σώζει ὁ Χριστός καί οὐχί ἡ "Παραφυάς" εἰς τήν ὁποίαν ἀνήκει».
Τό δεύτερον λάθος πού γίνεται σήμερα ἀπό μερικούς ἀκαδημαϊκούς διδασκάλους εἶναι ὅτι ὅταν γράφουν γιά ἐκκλησιολογικά θέματα, κυρίως γιά τό τί εἶναι ἡ Ἐκκλησία καί ποιά εἶναι τά μέλη της, παραπέμπουν συνήθως σέ παλαιοτέρους ἀκαδημαϊκούς διδασκάλους, οἱ ὁποῖοι ἀπέκτησαν κατά τεκμήριο τόν χαρακτηρισμό τοῦ εὐσεβοῦς Χριστιανοῦ καί τοῦ καλοῦ ἐπιστήμονα καί παρακάμπτουν τά κείμενα τῶν Πατέρων καί τίς Συνοδικές Ἀποφάσεις.
Ὅμως, εἶναι γνωστόν ὅτι καί αὐτῆς τῆς κατηγορίας οἱ ἀκαδημαϊκοί διδάσκαλοι εἶχαν ἐπηρεασθῆ, κατά ποικίλους βαθμούς καί τρόπους, ἀπό ἄλλες παραδόσεις, σχολαστικές ἤ προτεσταντικές, καί μέ αὐτό τό πνεῦμα ἐκπαίδευσαν Θεολόγους καί Κληρικούς.
Τό σημαντικότερο εἶναι ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας, δέν στηρίζεται στίς πανεπιστημιακές σπουδές μας ἤ δέν καθορίζεται ἀπό τούς ἀκαδημαϊκούς διδασκάλους μας, ὅσο εὐσεβεῖς καί ἄν εἶναι, ἀλλά ἀπό τούς ἁγίους Πατέρας καί μάλιστα ἀπό Συνοδικά κείμενα τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Ἐμεῖς οἱ Ἐπίσκοποι ὅταν πρόκειται νά χειροτονηθοῦμε σέ Ἐπίσκοπον δίνουμε τήν Ὁμολογία τῆς πίστεώς μας στίς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί ὄχι στό πτυχίο μας, τό ὁποῖο ἀποκτήσαμε ἀπό τίς Θεολογικές Σχολές, στίς ὁποῖες διδάσκουν ἀκαδημαϊκοί θεολόγοι πού ἔχουν δεχθῆ ποικίλες ἐπιδράσεις.
Βεβαίως, τό πτυχίο εἶναι προϋπόθεση, κατά τόν νόμο, γιά νά ἐγγραφῆ κάποιος στόν κατάλογο ἐκλογίμων πρός ἀρχιερατεία, ἀλλά δέν δίνουμε σέ αὐτό τήν ὁμολογία τῆς πίστεώς μας.
Εἶναι σημαντικό νά διαβάση κανείς τήν ὁμολογία τήν ὁποία δίνει ὁ ἐκλεγμένος Ἐπίσκοπος πρίν τήν χειροτονία του, καί μάλιστα τήν ὁμολογία πού γιά λόγους, ἐνδεχομένως, συντομίας χρόνου δέν διαβάζεται σήμερα, μέ τήν ὁποία ἀναθεματίζει καί συγκεκριμένους αἱρετικούς ὀνομαστικά καί ὅλους τούς αἱρετικούς.
Ἔτσι, κυρίως ἐμεῖς οἱ Ἐπίσκοποι καλούμαστε νά ὁμολογοῦμε, νά κηρύττουμε, νά ποιμαίνουμε τούς Χριστιανούς «κατά τάς τῶν ἁγίων θεοπνεύστους θεολογίας καί τό τῆς Ἐκκλησίας εὐσεβές φρόνημα», καί ὄχι ἐπί τῇ βάσει τῆς διδασκαλίας τοῦ καθενός θεολόγου καθηγητοῦ, πού γράφει κατά τήν δική του «θεολογία». Τά Πρακτικά τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων εἶναι ἡ βάση τῆς Ὀρθοδόξου δογματικῆς διδασκαλίας, ὅπως συνοπτικά φαίνεται στό «Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας».
Αὐτή εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη πίστη. Αὐτό εἶναι τό κριτήριο τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας, σέ αὐτό δώσαμε τήν πίστη καί τήν ὁμολογία μας. Καί αὐτό πρέπει νά τονίζεται, γιατί κάποιοι ἀκαδημαϊκοί διδάσκαλοι, γιά τούς ὁποίους γνωρίζουμε πῶς ἀπέκτησαν αὐτήν τήν θέση, μέ τίς ἐπιλεκτικές καί κατευθυνόμενες ὑποσημειώσεις καί τίς παραπομπές πού κάνουν σέ διάφορα κείμενά τους, ἐν γνώσει ἤ ἐν ἀγνοίᾳ τους, παραπλανοῦν τούς ἀναγνώστας ἤ τοὐλάχιστον φανερώνουν τήν θεολογική ἀνεπάρκειά τους καί τήν ἄγνοια τῶν πατερικῶν κειμένων.
Δέν εἶναι δυνατόν κάποιος Κληρικός νά γράφη στά βιβλία του ἀντορθόδοξες ἀπόψεις δῆθεν ὡς ἐπιστήμων, ἐπηρεασμένος ἀπό ἑτεροδόξους θεολόγους, προκειμένου νά ἔχη μιά ἀκαδημαϊκή ἐξέλιξη καί συγχρόνως νά ὁμιλῆ δῆθεν ὀρθοδόξως, ὡς Κληρικός, στά κηρύγματά του πρός τό ὀρθόδοξο ποίμνιο!
Δέν μπορεῖ νά γίνεται διάσπαση μεταξύ ἐπιστημονικῆς καί ὀρθοδόξου θεολογίας στόν ἴδιο ἄνθρωπο, καί νά ἄλλοτε νά συμπεριφέρεται ὡς ἐπιστήμονας, πού διαφοροποιεῖται ἀπό τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καί συνεχίζει τήν θεολογική συζήτηση πού ἔχει περατωθῆ στίς Οἰκουμενικές Συνόδους, γιά τήν φύση, γιά τό πρόσωπο, γιά τήν θέληση, καί ἄλλοτε νά ὁμιλῆ ὡς ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος!
Ἑπομένως, κριτήριο τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας εἶναι οἱ ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τό «Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας» καί ὄχι τά ὅσα γράφουν οἱ ἀκαδημαϊκοί διδάσκαλοι, ὅσο εὐσεβεῖς καί ἄν εἶναι.
Ἱερὰ Μητρόπολις Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου.
Εκκλησιαστική Παρέμβασηparembasis.gr

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

“Μή μέταιρε όρια αιώνια, ά έθεντο οι πατέρες σου” (Παροιμ. 22, 28)

Ανώνυμος είπε...

Σεβασμιώτατε,
εὐσεβάστως ἀσπάζομαι τήν δεξιά σας ἐπικαλούμενος τίς πρός Κύριον εὐχές σας.
Σᾶς εὐχαριστοῦμε ἐκ βάθους καρδίας γιά τό πολυσχειδές καί πολύμορφο θεολογικό ἔργο πού ἐπιτελεῖτε καί προσφέρετε στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ἐξαιτούμενοι πρός Κύριον, πολλά τά ἔτη σας.
Σεβασμιώτατε,
ἐπειδή συνειρμικά ὁ καθένας μπορεῖ νά ὁδηγηθεῖ σέ λάθος συμπεράσματα, θάθελα πολύ νά μᾶς πεῖτε ἄν εἴχε κάποιο σχετικό παράδειγμα σωτηρίας ἐκτός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῶν ἁγιαστικῶν καί σωστικῶν Μυστηρίων της ὁ π. Ἰωάννης Ρωμανίδης καί ἔγραφε ὅτι:
«Ὅταν σώζεται κανείς ἐκτός τῆς ὁρατῆς Ἐκκλησίας, τοῦτο σημαίνει πώς ὁ Χριστός ὁ ἴδιος σώζει αὐτόν».
Σᾶς εὐχαριστῶ ἐκ τῶν προτέρων.
Θεόδωρος Σ.

Ανώνυμος είπε...

Είναι όντος σοβαρότατη η κατάσταση που επικρατεί σήμερα μέσα εις την Εκκλησία. Δεν διαβάζουν το Συνοδικόν (εκτός από κάποια κεφάλαια που δεν πονούν κανένα), δεν διαβάζουν καν την καθιερωμένη ομολογία οι επίσκοποι κατά την χειροτονία τους, έκοψαν και την υπογραφή του λιβελλου (με το οποίο καθομολογούν ότι στέργουν άπαντα τα παρά των Αγίων επτά Οικουμενικών και των Τοπικών Συνόδων αποφανέντα και ότι αποβάλλουν πάντα τα υπό των Λατίνων καινοτομηθέντα) από τους ετεροδόξους όταν επιστρέφουν στη Ορθοδοξία!!! Εάν κάτι είναι ένδειξη φοβερής και βασικής
εκτροπής και απόκλισης από το Ορθόδοξο φρόνημα είναι αυτό!

Ανώνυμος είπε...

προς 8 Ιουνίου 2017 - 12:35 μ.μ.

«διδάσκαλε, εἴδομεν τινα ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐκβάλλοντα δαιμόνια, ὃς οὐκ ἀκολουθεῖ ἡμῖν καὶ ἐκωλύσαμεν αὐτὸν ὅτι οὐκ ἀκολουθεῖ ὑμῖν: Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε· μὴ κωλύετε αὐτόν (Μάρκ. 9, 38, 29).

Ανώνυμος είπε...

12.35
Εννοει πως αν υπαρχει ψυχη για σωτηρια ,η οποια δεν ειναι μελος Της Του Χριστου Εκκλησιας,πλην εχει καλη διαθεση,προθεση να δεχθη την Αληθεια της Ορθοδοξου Πιστεως,αυτη την ψυχη φροντιζει το Αγιον Πνευμα να την οδηγησει στους κολπους της Μιας ,Αγιας,Καθολικης κ Αποστολικης Εκκλησιας.

Ουκ αναστησονται ασεβεις εν κρισει,
Ουδε αμαρτωλοι εν βουλη δικαιων.
Στην πρωτη σελιδα μολις ανοιξετε το ψαλτηρι.

Το ειχε ερμηνευσει καποιος γερων
Και το κρατησα.
''Ανθρωπος που δεν εγινε μελος του Σωματος Της Του Χριστου Εκκλησιας,δια του αγιου Βαπτισματος,δεν συνανασταινεται με αυτο,τουτεστιν δεν σωζεται.

Ειναι -ειπε -αυτο που λενε οι Πατερες:
''Οποιος δεν εχει Μητερα του την Εκκλησια
Δεν εχει Τον Θεο Πατερα''

Ανώνυμος είπε...

Πρός Ἀνώνυμο (8 Ιουνίου 2017 - 6:40 μ.μ.)
Τό συγκεκριμένο χωρίο δέν ἀναφέρεται σέ αἱρετικούς γι’αὐτό καί ὁ Κύριος συνέχισε:
«ὃς γὰρ οὐκ ἔστι καθ᾿ ὑμῶν, ὑπὲρ ὑμῶν ἐστιν». (Μάρκ. θ΄, 40) .
Τούς δέ αἱρετικούς ὀνομάζει λύκους ἅρπαγες καί μᾶς συνιστᾶ:
«Προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσι λύκοι ἅρπαγες. (Ματθ. ζ΄15)


Πρός: Ἀνώνυμο (8 Ιουνίου 2017 - 9:26 μ.μ.)
Αὐτό λέγεται ἐπιστροφή και σωτηρία ἐντός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλλησίας καί ὄχι «ἐκτός τῆς ὁρατῆς Ἐκκλησίας» πού ἀναφέρει ὁ π. Ἰωάννης Ρωμανίδης.

Ἀμφοτέρους σᾶς εὐχαριστῶ γιά τό ἐνδιαφέρον καί τά σχόλιά σας.
Τό ἐρώτημα παραμένει.
Θεόδωρος Σ.

The Cave Dweller είπε...

Η απάντηση στον κύριο Ιερόθεο από τον Άγιο Ιγνάτιο Μπριαντσιανίνωφ

(ΑΝΑΦΟΡΑ ΕΙΣ ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΩΝ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ )

"
Λέγετε ακόμη, ότι «οι αιρετικοί εντούτοις είναι Χριστιανοί». Από που το πήρατε αυτό; Θέλετε να πήτε ότι άνθρωποι πού ονομάζουν τους εαυτούς των χριστιανούς χωρίς να γνωρίζουν τίποτε περί Χριστού, Από την υπέρμετρον αγνωσίαν των θα απεφάσιζαν να ονομάζουν τους εαυτούς των χριστιανούς του ιδίου είδους σαν τους αιρετικούς, εκείνους τους αιρετικούς οι οποίοι είναι αποκεκομμένοι Από την αγίαν ορθόδοξον πίστιν εξ' αιτίας της βλάσφημου αιρέσεώς των; Οι αληθινοί χριστιανοί πραγματικώς κρίνουν μ' αυτόν τον τρόπον; Ένα πλήθος από άγιους εξέλεξε των μαρτυρικών στεφάνων προτιμώντας τα χειρότερα και διαρκέστερα βασανιστήρια, φυλακίσεις και εξορίες, παρά να συμμετέχη με τους αιρετικούς στις βλάσφημες διδασκαλίες τους.
Η ορθόδοξος Εκκλησία θεωρούσε πάντότε ότι η αίρεσις είναι θανάσιμος αμαρτία, και τον άνθρωπον τον μολυσμένον με την τρομεράν αρρώστια της αιρέσεως ότι είναι πνευματικά νεκρός ξένος προς την θείαν χάριν και σωτηρίαν, σε κοινωνία με τον διάβολο και την ολέθρια συνοδεία του.
Αίρεσις είναι αμαρτία του νοός. Η Αίρεσις είναι πιο πολύ δαιμονική παρά η ανθρώπι¬νη αμαρτία- είναι η κόρη του διαβόλου, η κληρονομιά του, η ασέβεια του, σχεδόν ειδωλολατρία.
Οι πατέρες της Εκκλησίας ονομάζουν την ειδωλολατρείαν ασέβεια και την αίρεσιν διαφθοράν. Στην ειδωλολατρεία ο διάβολος λαμβάνει την λατρείαν πού οφείλεται στον Θεό, από τυφλωμένους ανθρώπους, ενώ στις αιρέσεις συσσωματοποιεί την τυφλωμένη ανθρωπότητα, εις την κυριωτέρα αμαρτία του την βλασφημία.

Οι βλάσφημοι δεν σώζονται. Αυτές οι αμφιβολίες πού εκφράζετε εις την επιστολήν σας Από τώρα σημαδεύουν εναντίον σας και κατά της σωτηρίας σας. Η ουσία της απορίας σας είναι χωρισμός από τον Χριστόν. Μην παίζετε με την σωτηρίαν σας, μην το ρισκάρετε. Διαφορετικά θα θρηνείτε εις την αιωνιότητα.

"

Ανώνυμος είπε...


Προς 9 Ιουνίου 2017 - 12:33 μ.μ.

Δεν ήταν διώκτης της Εκκλησίας του Χριστού ο Απόστολος Παύλος; Πώς ο ίδιος ο Ιησούς μας εμφανίστηκε σε αυτόν καθοδόν και τον έκανε σκεύος εκλογής; Δεν ήταν ο Άγιος Ευστάθιος ειδωλολάτρης και ασεβής; Πώς επίσης εμφανίστηκε σε αυτόν ο Κύριός μας Ιησούς και τον έκανε γνήσιο οπαδό του; Επίσης το ίδιο ακριβώς βλέπουμε και στον Άγιο Προκόπιο και σε πολλούς άλλους που ήταν άλλοτε οπαδοί διάφορων αιρέσεων, όπως ο Αββάς Γεράσιμος, ο Μέγας Ιωαννίκιος, ο Άγιος Αυγουστίνος και πολλοί άλλοι. Αδυνατούμε να καταλάβουμε εξαιτίας της ατέλειας και της αδυναμίας του νου μας το πως ακριβώς εργάζεται η θεία Πρόνοια για τη σωτηρία του καθενός από εμάς.

Ανώνυμος είπε...

Πρός Ἀνώνυμο (9 Ιουνίου 2017 - 6:15 μ.μ.)
«Ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία. Ὁ Χριστός προσφέρει τήν σωστικήν χάριν εἰς ὅλους τούς ἀνθρώπους. Ὅταν σώζεται κανείς ἐκτός τῆς ὁρατῆς Ἐκκλησίας, τοῦτο σημαίνει πώς ὁ Χριστός ὁ ἴδιος σώζει αὐτόν. Ἐάν αὐτός εἶναι μέλος ἑτερόδοξον, τότε σώζεται οὗτος διότι τόν σώζει ὁ Χριστός καί οὐχί ἡ "Παραφυάς" εἰς τήν ὁποίαν ἀνήκει».

Τά ἀνωτέρω λεχθέντα ἀπό τόν π. Ἰωάννη Ρωμανίδη, συγχώρησέ με πού ἐπιμένω, δέν μιλοῦν γιά ἐπιστροφή ἀπό τήν πλάνη καί σωτηρία ἐντός τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, (ἐδῶ κατατάσσονται τά παραδείγματα τῶν ἁγίων πού ἀναφέρεις), ἀλλά μιλοῦν γιά σωτηρία «ἐκτός τῆς ὁρατῆς Ἐκκλησίας» καί συνεχίζει λέγοντας ὅτι «τοῦτο σημαίνει πώς ὁ Χριστός ὁ ἴδιος σώζει αὐτόν».
Καί ἐδῶ ἔρχεται τό ἐρώτημα.
Πῶς τόν σώζει παραμένοντα στήν «παραφυάδα» πού ἀνήκει;
Ἐάν τήν ἐγκαταλείψει τό καταλαβαίνω, ἰσχύουν τά ἀνωτέρω.
Ὅμως ὁ π. Ἰωάννης Ρωμανίδης δέν μιλάει γιά ἐπιστροφή, ἀλλά γιά σωτηρία κάποιου ΠΑΡΑΜΕΝΟΝΤΑ (αὐτό νομίζω ὄτι σημαίνει τό «εἶναι μέλος ἑτερόδοξον») «ἐκτός τῆς ὁρατῆς Ἐκκλησίας».
Τό ἐρώτημα λοιπόν συμπερασματικά εἶναι:
Πῶς σώζεται κανείς χωρίς τά ἁγιαστικά καί σωστικά Μυστήρια τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ΠΑΡΑΜΕΝΟΝΤΑΣ μέσα στήν «παραφυάδα» πού ἀνήκει;
Ἔχουμε κάποιο τέτοιο παράδειγμα σωτηρίας ;
Εὐχαριστῶ.
Θεόδωρος Σ.

Ανώνυμος είπε...

Μέ ὅλο τόν σεβασμό στόν ἐκλεκτό Μητρ/τη Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεο καί τόν ἀλησμόνητο μεγάλο Θεολόγο π. Ἰωάννη Ρωμανίδη, ἐκτιμοῦμε ὅτι ἡ συγκεκριμένη ἀναφορά περί σωτηρίας ἀπό τόν ἴδιο τόν Χριστό ἑτεροδόξων χρήζει πολλῶν διευκρινίσεων. Ἡ φράσις "ὁρατή Ἐκκλησία" τί σημαίνει καί διακρίνεται αὕτη ἀπό κάποια ἄλλη ἀόρατον; Ἡ φράσις "ἑτερόδοξον μέλος" πάλι, τί σημαίνει; Μέλος ἑτεροδόξου κοινότητος ἤ ἑτερόδοξον μέλος τῆς Ἐκκλησίας; Γνωρίζουμε ὅτι τά Ἑλληνικά τοῦ π. Ρωμανίδη δέν ἦταν τά καλύτερα. Μήπως ἡ συγκεκριμένη παράθεση ἀντί νά διαφωτίζει δημιουργεῖ σύγχυση; Καί τό οὐσιωδέστερο, ὅταν κατά τούς πατέρες ἡ σωτηρία συνδέεται ἄμεσα μέ τήν Ἁγιότητα, μποροῦμε βάσει τῶν ἀνωτέρω νά ὁμιλοῦμε καί διά ἑτεροδόξους Ἁγίους; Τά πράγματα ἐδῶ γίνονται θεολογικῶς ἐπικίνδυνα! Ὁ Σεβ/τος μᾶλλον χρειάζεται νά διευκρινίσει τίς ἀπόψεις του, ὅταν μάλιστα δημοσιεύονται σέ τέτοιους πονηρούς καιρούς.

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com