Κυριακή της Σαμαρείτιδος - Φωτεινό πρότυπο

Η Ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε σήμερα αναφέρεται σε ένα περιστατικό της ζωής του Χριστού το οποίο έλαβε χώρα αμέσως μετά την εορτή του Πάσχα.

Αφού ο Χριστός εόρτασε το Πάσχα στα Ιεροσόλυμα κατά το πρώτο έτος της δημόσιας δράσης του επέστρεφε στην Γαλιλαία. Στον δρόμο περνούσαν έξω από μια πόλη της Σαμάρειας που ονομαζόταν Συχάρ. Ήταν δώδεκα το μεσημέρι μας λέγει το Ευαγγέλιο και παρουσιάστηκε και η ανάγκη να αγοράσουν τροφές από την πόλη για το ταξίδι τους ενώ ο Χριστός κάθισε δίπλα σε ένα πηγάδι το οποίο έκτισε ο Ιακώβ. Στο πηγάδι εκείνο ήρθε και μια γυναίκα Σαμαρείτισσα για να αντλήσει και να πάρει νερό για το σπίτι της. Εκεί διεξήχθηκε ο διάλογος του Χριστού με την γυναίκα εκείνη ώστε η Σαμαρείτισσα, μια γυναίκα αμαρτωλή, να αλλάξει τόσο πολύ ώστε στη συνέχεια να γίνει η αγία και ισαπόστολος Φωτεινή.

Παρόλο που υπάρχουν πολλά διδάγματα τα οποία μπορούμε να αναλύσουμε μέσα από την σημερινή περικοπή θα επικεντρωθούμε μόνο σε δύο.

-Ο Χριστός είπε στη Σαμαρείτιδα «πας ο πίνων εκ του ύδατος τούτου· διψήσει πάλιν· ος δ΄ αν πίη εκ του ύδατος ου εγώ δώσω αυτώ, ου μη διψήση εις τον αιώνα». Ο ίδιος ο Χριστός είναι πηγή ζωής στον οποίο προστρέχει ο καθένας για να έχει ζωή. Αλλού είπε «εγώ ειμί οδός και η αλήθεια και η ζωή» Ο άνθρωπος που προσκολλάται στα υλικά αγαθά δεν μπορεί να βρει την μόνιμη ικανοποίηση και πληρότητα. Πάντα θα έχει την ανάγκη για όλο και περισσότερα υλικά αγαθά. Όταν δε τα αποκτήσει θα ζητά και άλλα χωρίς να υπάρχει κορεσμός αλλά ούτε και αληθινή ικανοποίησή του. Ο άνθρωπος που αναζητά και βρίσκει τον Θεό γεμίζει μέσα του και αυτό που κατέχει του δίνει αυτή την πληρότητα. Μπορεί όπως λέγει ο απόστολος Παύλος να μην έχουμε τίποτα αλλά να κατέχουμε τα πάντα «μηδέν έχοντες και πάντα κατέχοντες» επειδή ακριβώς έχουμε τον Θεό μέσα μας. Ο άνθρωπος που καταφέρνει στη ζωή του να είναι κοντά στο Θεό γεμίζει μέσα του και δεν έχει την ανάγκη άλλων πραγμάτων δευτερευόντων και πολλές φορές αχρείαστων. Το ύδωρ το ζων που χαρίζει ο Θεός συνοδεύει και σε αυτή τη ζωή και στην άλλη. Δεν μπορεί βέβαια κανείς να περιγράψει το τι μπορεί να αισθάνεται ένας χριστιανός μέσα του όταν ο Θεός ζει μέσα του κατά τον απόστολο Παύλο «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός». Όπως οι άγιοι μας οι οποίοι βίωναν όλα αυτά για τα οποία μας περιγράφει ο Χριστός σήμερα. Όπως και η σημερινή Σαμαρείτισσα μετέπειτα αγία Φωτεινή η οποία ακόμα και μπροστά στα μαρτύρια δεν δείλιασε καθόλου. Έχασε τα πάντα για να κερδίσει μόνο ένα τον Χριστό που αυτός όμως χαρίζει όλα τα άλλα. Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να εξηγηθεί παρά μόνο με τους λόγους του αποστόλου Φιλίππου προς τον Ναθαναήλ «έρχου και ίδε».

-Αυτό το οποίο γνώρισε η Σαμαρείτισσα γυναίκα δεν το κράτησε για τον εαυτό της αλλά το μετέδωσε και στους άλλους. Μέσα από το Ευαγγέλιο την βλέπουμε να αφήνει την υδρία της, δεν την ενδιαφέρουν πλέον τα υλικά πράγματα, ούτε και ο σκοπός για τον οποίο πήγε στο πηγάδι. Τα εγκαταλείπει και πηγαίνει στην πόλη της και καλεί όλους να βγουν να συναντήσουν τον Χριστό. Ως αποτέλεσμα ολόκληρη σχεδόν η πόλη της Σαμάρειας πίστεψε στον Χριστό. Αργότερα, μέσα επίσης από την ζωή της, όπως μας τη διασώζει το συναξάρι, διαδίδει το Ευαγγέλιο σε πολλές πόλεις γύρω από τη Μεσόγειο μέχρι και τη Ρώμη. Στην Ρώμη θυσιάζει ακόμα και τη ζωή της γι’ Αυτόν που πίστεψε και αγάπησε πάνω από όλα και που της μετέστρεψε τη ζωή. Η συνάντησή της με τον Χριστό την μετάβαλε από αμαρτωλή γυναίκα σε μια ισαπόστολο. Από το σκοτάδι που βρισκόταν της αμαρτίας την οδήγησε στο φως ώστε να μετονομαστεί σε Φωτεινή και να εορτάζεται από την Εκκλησία μας δύο φορές τον χρόνο, σήμερα που ακούγεται το ευαγγέλιο που αναφέρεται στην ίδια και κάθε χρόνο στις 26 Φεβρουαρίου. Είναι το δεύτερο μήνυμα που μας στέλνει σήμερα το Ευαγγέλιο μέσα από ένα έμπρακτο παράδειγμα βιώσεως του Ευαγγελίου αυτό της αγίας Φωτεινής. Ο χριστιανός που γνώρισε το φως μέσα από το βάπτισμα του καλείται αυτό το φως να το μεταλαμπαδεύσει και στους υπόλοιπους. Αρχίζοντας από τους δικούς του ανθρώπους και προχωρώντας προς όλους. Δεν είναι έργο μόνο των κληρικών. Η αγία Φωτεινή η Σαμαρίτειδα δεν ήταν κληρικός, μια απλή γυναίκα ήταν και όμως έκανε ένα τεράστιο έργο. Να μην ομοιάσουμε σαν τον οκνηρό δούλο της παραβολής των ταλάντων που έκρυψε το τάλαντό του. Αλλά να εργαστούμε προς δόξα Θεού ώστε και άλλοι συνάνθρωποί μας να οδηγούνται στο φως που είναι ο Χριστός. Καθώς διανύουμε τώρα την αναστάσιμη περίοδο και που η χαρά της αναστάσεως θα πρέπει να πλημυρίζει τα πάντα θα πρέπει να μας ωθεί στο να οδηγήσουμε και άλλους στο Χριστό είτε με τον λόγο μας είτε με το παράδειγμά μας είτε με την όλη στάση μας. Φωτεινό πρότυπό για τον καθένα μας η αγία ισαπόστολος Φωτεινή η Σαμαρείτιδα.

Ακούσαμε σήμερα μια από τις ωραιότερες περικοπές των ευαγγελικών αναγνωσμάτων που ακούγονται στην Εκκλησία. Ο Χριστός συναντά μια γυναίκα Σαμαρίτειδα και μέσα από τον διάλογο που είχαν η γυναίκα αυτή αλλοιώνεται μέσα της προς το καλό. Αφήνει τα πάντα και ακολουθεί τον Χριστό γίνεται ισαπόστολος και μάρτυρας της Εκκλησίας μας. Το ύδωρ το «ζων» που χαρίζει ο Θεός της γέμισε όλο το είναι της και σε αυτή τη ζωή και στην άλλη. Αυτό όμως που την ανάδειξε ακόμα περισσότερο είναι η προσφορά και η θυσία της ώστε να μεταλαμπαδεύσει και στους άλλους αυτό το οποίο πήρε. Απομένει τώρα σε μας αν θα γεμίσουμε και εμείς από αυτό το οποίο χαρίζει ο Θεός ως πληρότητα και ύστερα να το μεταφέρουμε και στους άλλους. Το ευαγγέλιο και οι λόγοι του Χριστού σήμερα έχουν εφαρμογή στο πρόσωπο της αγίας Φωτεινής. Απομένει τώρα σε μας αν θα ακολουθήσουμε αυτούς τους λόγους έχοντας και την αγία ως παράδειγμα αλλά και συμπαραστάτη στον αγώνα μας.

† Αρχιμανδρίτης Τυχικός