Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΕΚ ΡΑΨΑΝΗΣ, ΕΜΠΡΑΚΤΩΣ ΤΗΝ
ΕΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΓΑΠΗ ΔΙΔΑΞΕ
Πολλά
λέγονται και γράφονται για τη συνύπαρξη με συνανθρώπους μας που βρίσκονται σε
πλάνη, ιδιαίτερα με τους Τούρκους. Τα πλείστα αποτελούν αποκυήματα
ιδεολογιών. Προς τούτο επιστρατεύουν και εύηχα συνυπαρξιακά
ευφυολογήματα. Κάποιοι δεν φείδονται να προβάλλουν και την συγκρητιστική
κακοδοξία της συνύπαρξης θρησκειών. Η τέλεια αγάπη προς τους ευρικόμενους σε
πλάνη συνανθρώπους μας, είναι η εν αληθεία αγάπη, η οποία είναι έκφραση της
τέλειας χριστιανικής αγάπης. Αυτή την αγάπη, μας δίδαξε έμπρακτα
και ο Άγιος Γεώργιος ο Νεομάρτυρας ο εκ Ραψάνης, το οποίο εορτάζομε στις 5
Μαρτίου και εφέτος συνέπεσε με την Κυριακή της Ορθοδοξίας.
Ο
Άγιος Γεώργιος, ως απόφοιτος της ανωτέρου επιπέδου σχολής Ραψάνης, ασκούσε το
επάγγελμα του γραμματοδιδασκάλου από το έτος 1816. Η Ραψάνη είναι χωριό
του Νομού Λάρισας. Μαθητές του Αγίου ήταν παιδιά από διάφορα χωριά του
Κάτω Ολύμπου. Ανάμεσα στους μαθητές του γραμματοδιδασκάλου
Γεωργίου, ήταν και ο γιος ενός Τούρκου μωαμεθανού από το Δερελί (Γόννοι).
Και φυσικά ο Άγιος δεν δίδαξε το ανίερο και βλάσφημο κοράνι στο μικρό
Τουρκόπουλο, αλλά την Πίστη στο Χριστό. Το μικρό Τουρκόπουλο άρχισε να
περιφρονεί τη μωαμεθανική πλάνη και να μιλά για την αλήθεια της Πίστης στον
Χριστό. Τότε οι Τούρκοι εξοργίστηκαν και έστειλαν και τον έσυραν δέσμιο
στον Τύρναβο στον Βελή Πασά, που καταδυνάστευε την Θεσσαλία.
Τότε
άρχισε το μαρτύριο του νεαρού γραμματοδιδασκάλου Γεωργίου. Τον
κλείνουν σε πυρακτωμένο λουτρό, τον τρυπούν με σιδερένια νύχια, του καρφώνουν
στα πόδια πέταλα, τον καρφώνουν σε τετράγωνο στύλο, τον περιτυλίγουν με σχοινιά
εμβαπτισμένα στη νάφθα (ακάθαρτο πετρέλαιο) και άλλα εύλεκτα υγρά. Ο
Άγιος όμως δεν έπαθε τίποτε. Το πλήθος των μαρτυρίων που ακολούθησαν, δεν
μπόρεσαν να κάμψουν τον ακλόνητο στην αληθινή Πίστη Μάρτυρα που στο τέλος οι
Τούρκοι τον αποκεφαλίζουν. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι οι
αντίχριστοι μωαμεθανοί υπέβαλαν σε τέτοια βασανιστήρια τον Μάρτυρα, που
θυμίζει τα μαρτύρια κατά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια.
Δικαίως
λοιπόν ψάλλομε : «Της Ραψάνης τον γόνον και θερμόν αντιλήπτορα, και νεοφανή
στρατιώτην, του των όλων δεσπόζοντος, Γεώργιον τον Νέον αθλητήν, τιμήσωμεν εν
ύμνοις οι πιστοί∙πάσαν χάριν γαρ παρέχει τω Θεώ, τοις προς αυτόν κραυγάζουσι∙
δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια
σου, πάσι ιάματα» (Απολυτίκιον).
O
Nεομάρτυρας του Χριστού Γεώργιος, δίδασκει σε όσους ολισθαίνουν στη συγκρητιστική
ανθρωπαρέσκεια, το κάλλος της εν αληθεία αγάπης. Είναι δύσκολο όμως
αυτοί που επαναπαύονται σε μια ανθρωπάρεσκη ιδεολογική συνύπαρξη, προσμετρώντας
τα κατ’ αυτούς ‘’κοινά’’, να αντιληφθούν το κάλλος της εν αληθεία αγάπης.
Τα συνυπαρξιακά παιχνιδίσματά των, δεν είναι απόδειξη χριστιανικής
αγάπης. Απλά συντηρούν το συνυπαρξιακό ιδεολόγημα των. Η εν αληθεία
αγάπη, είναι η έκφραση της τέλειας χριστιανικής αγάπης και αυτό ο
Nεομάρτυρας του Χριστού Γεώργιος, εμπράκτως δίδαξε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου