"Ακόμα τούτη την άνοιξη;"Το 1821 ως πρότυπο για το σήμερα και το αύριο

"Ακόμα τούτη την άνοιξη;"Το 1821 ως πρότυπο για το σήμερα και το αύριο

Θ. Μαλκίδης 

Το 1821 ως παράδειγμα και πρότυπο πράξης για το σήμερα και το αύριο 

Μέρος της ομιλίας στην εκδήλωση "Οι Έλληνες τον καιρό του ’21 και τον καιρό της Κρίσης" που οργάνωσε η ηλεκτρονική εφημερίδα ΄΄Κοινωνείν΄΄, η ομάδα νέων της Έδεσσας ΄΄ΑΓΟΡΑ΄΄ και το καφέ ΄΄Θέμιδα΄΄.

Είναι γνωστή η κατάσταση: Μνημονιακή δουλεία, κατάλυση εθνικής κυριαρχίας, αποκαλούμενο πολιτικό προσωπικό χωρίς Θεό και χωρίς πατρίδα, σιωπή των λεγόμενων διανοουμένων, φυγή των νέων, ανεργία, δημογραφική κατάρρευση, πείνα, συσσίτια, οι υπεύθυνοι της τραγωδίας που χωρίς αιδώ συνεχίζουν να προκαλούν και άλλα πολλά. Εμείς σε όλα τα παραπάνω αναδείξαμε τη δική μας πρόταση, πνευματική και σωματική, η οποία υλοποιείται συν Θεώ, για χρόνια στην Αλεξανδρούπολη. Ως παράδειγμα πράξης, έργου και όχι φλυαρίας, ανούσιων λόγων και "πουκάμισων αδειανών".....

1. Το καθήκον μας

Το 1821 είναι ένα ατελείωτο ψηφιδωτό από το οποίο μπορούμε πολλές ψηφίδες προτύπων, παραδειγμάτων, πράξεων Ελευθερίας. Εμείς  σήμερα πέρα από την αναγκαία και επιβεβλημένη καταγραφή και διαπίστωση της πνευματικής και οικονομικής χρεοκοπίας της πατρίδας μας, οφείλουμε να δώσουμε και μία πρόταση για το μέλλον αυτού του τόπου και αυτονόητα και για το δικό μας. Στην καλοπροαίρετη και μη, στην με καλή διάθεση αλλά και προβοκατόρικη ερώτηση, “τι να κάνουμε” ή τι “μπορούμε να κάνουμε”,απαντήσαμε με την ερώτηση, “κοίταξες τον διπλανό σου που πεινάει, που κρυώνει, που έχασε την εργασία του, που δεν έχει να πληρώσει το ηλεκτρικό ρεύμα, το νερό, τα βιβλία και τα τετράδια των παιδιών του;”

Η ικανοποίηση των παραπάνω αναγκών ήταν και δυστυχώς παραμένει το πρώτιστο καθήκον κάθε Έλληνα και Ελληνίδας, κάθε ανθρώπου, που δεν μπορεί να βλέπει αφενός την πατρίδα του και την ίδια του τη ζωή να καταστρέφεται και αφετέρου να παρακολουθεί τον κάθε λογής “πολιτικό παράγοντα” τοπικό και μη, να παριστάνει τον “σωτήρα”.

Έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε αυτό, που άλλοι λίγο, άλλοι περισσότερο έπρατταν κατά μόνας. Να βοηθούν και να βοηθήσουν τον συνάνθρωπο, ποικιλοτρόπως και συνεχώς. Έτσι λίγοι άνθρωποι, η μαγιά που λέει ο Μακρυγιάννης, δημιουργήσαμε την Κίνηση Αλληλεγγύης Πολιτών Αλεξανδρούπολης, ώστε να δώσουμε μία σοβαρή, ανιδιοτελή και συνεχή πρόταση για την πατρίδα μας. Για να δώσουμε θάρρος και να πάρουμε δύναμη στις εκατοντάδες οικογένειες, οι οποίες αφού είδαν τη ζωή τους να καταρρέει, παρακολουθούν τους υπεύθυνους της κατάστασής τους, να τους διαβεβαιώνουν (!) ότι όλα θα πάνε καλά.....

Κάθε μέρα, για 365 φορές κάθε έτος, παραλαμβάνουμε προϊόντα που μας τα προσφέρουν με μεγάλη ευχαρίστηση και χαρά, συνάνθρωποί μας παραγωγοί οι οποίοι είδαν στην Κίνησή μας μία αληθινή προσπάθεια ανάστασης του τόπου μας. Επιπλέον το τελευταίο χρονικό διάστημα περάσαμε και στην παραγωγή αγροτικών προϊόντων. Τη βάση άλλωστε της οικονομίας, της ζωής και της ιστορικής πορείας των Ελλήνων και των Ελληνίδων. Εκατοντάδες οικογένειες έλαβαν δωρεά από την Κίνηση, με μόνο “δικαιολογητικό” , την ειλικρίνεια και το πρόβλημα που είχαν ή που έχουν. Εμείς δεν φέρνουμε σε δύσκολη θέση κανένα, δεν ζητάμε δεκάδες χαρτιά, φορολογική δήλωση, ψήφο.....

2. “Ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος”

Στο υπαρκτά προβλήματα της πείνας και της δυστυχίας- και είδαμε πολλά αυτά τα χρόνια - θα πρέπει να προστεθούν και τα σημαντικά αν όχι πρωταγωνιστικά προβλήματα της ψυχικής κατάστασης των οικογενειών.

Όλοι οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη της επικοινωνίας. Της διάχυσης του προσωπικού και οικογενειακού τους δράματος σε ανθρώπους που δεν τους γνώριζαν, αλλά είδαν σ΄αυτούς την πραγματική αλληλεγγύη, χωρίς υστεροβουλία και συμφέρον. 

Ταυτόχρονα η Κίνηση είδε ότι μαζί με την προσφορά σε αγαθά, έπρεπε να υπάρξει και μία πρόταση διεξόδου για την πατρίδα μας.Άλλωστε από την πρώτη στιγμή δηλώσαμε ότι δεν είμαστε ούτε ΜΚΟ, ούτε “Κίνηση” από πλούσιους και πλούσιες που δεν έχουν τι να κάνουν και προσφέρουν τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, παρουσία τηλεοπτικής κάμερας, ένα μακαρόνι, ένα ρύζι και μία ζάχαρη.... 

3. Η Κίνηση Αλληλεγγύης ως προσωπική και συλλογική Επ-ανάσταση

Είναι πολλές οι στιγμές για τις οποίες νιώθουμε ότι, συν Θεώ, πετύχαμε αρκετά.Γιατί γίναμε καλύτεροι και πράξαμε το καθήκον μας, όσο βεβαίως μας το επέτρεψαν οι προσωπικές δοκιμασίες και δυσκολίες και τα γενικότερα εμπόδια. 

Γνωρίσαμε μοναδικούς ανθρώπους που δεν μας αρνήθηκαν τη βοήθεια και την προσφορά σε ό,τι και εάν τους ζητήσαμε, όλοι τους από το υστέρημά τους ακόμη και άνεργοι, γνωστοί και άγνωστοι, από διάφορα μέρη της Ελλάδας και του πλανήτη, από το διπλανό μας σπίτι και επιχείρηση. Η αλληλεγγύη είναι η αληθινή πράξη, η ανιδιοτελής προσφορά, η πραγματική προσωπική και συλλογική ανά(σ)ταση, αυτή που θα οδηγήσει στην αληθινή απελευθέρωση της πατρίδας μας από τα δεσμά της πνευματικής και οικονομικής χρεοκοπίας.

Θ. Μαλκίδης