Ο Μητροπολίτης Κερκύρας Νεκτάριος για Θρησκευτικά

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ & ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΜΕΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

Κερκύρας, Παξῶν καί Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου

στό  ΙΔ’  Ἱερατικό Συνέδριο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί,

            Μέ τή χάρη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί τίς πρεσβεῖες τοῦ προστάτου καί πολιούχου τοῦ τόπου μας Ἁγίου καί Θαυματουργοῦ Σπυρίδωνος

συνήλθαμε σήμερον ἐπί τό αὐτό στό δέκατο τέταρτο ἱερατικό μας Συνέδριο. Ἔχουμε τήν χαρά καί τήν τιμή νά εἶναι ἀνάμεσά μας ὁ πανοσιολογιώτατος ἅγιος καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπεδίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἀρχιμανδρίτης π. Ἐφραίμ, ὁ ὁποῖος, μέσα ἀπό τήν πολυετῆ ἐμπειρία τῆς ἀσκητικῆς παραδόσεως τοῦ Ἁγίου Ὄρους, θά μᾶς βοηθήσει νά δοῦμε στοιχεῖα τῆς πνευματικῆς ζωῆς τοῦ ἱερέως, τά ὁποῖα τά ἔχουμε ἀπόλυτη ἀνάγκη. 

Μεριμνοῦμε γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, ὅμως δέν πρέπει νά λησμονοῦμε καί τήν δική μας πνευματική καλλιέργεια ὥστε νά μήν χάσουμε τήν δική μας σωτηρία. Ἄλλωστε, χωρίς τήν βίωση τῆς πνευματικότητας ἀπό τόν καθέναν μας, πῶς θά μπορέσουμε νά βοηθήσουμε τούς ἀνθρώπους νά κατανοήσουν τήν ἀξία τῆς πνευματικῆς ζωῆς γιά τήν δική τους πορεία; «Φωτισθῆναι καί εἶτα φωτῖσαι, καθαρθῆναι καί εἶτα καθᾶραι», μᾶς προτρέπει ἡ πατερική μας παράδοση.

Θά ἀναρωτηθῆτε ἴσως εὔλογα: ζοῦμε σέ μία πραγματικότητα μεταλλαγμένων ἀξιῶν. Οἱ ἄνθρωποι δέν γνωρίζουν ποιό εἶναι τό σωστό καί ποιό εἶναι τό λάθος. Βαφτίζουν τό ἀφύσικο, τό «παρά φύσιν» φυσικό. Ὁ προσανατολισμός τῆς ζωῆς τους ἔχει νά κάνει με τόν ἐπιούσιο ἄρτο ἀπό τήν μία καί ἀπό τήν ἄλλη μέ τήν ἐξασφάλιση μετοχῆς στά ἀγαθά τοῦ πολιτισμοῦ, ἐνῶ ἀλλότριες ἰδέες καί νοοτροπίες ἀπειλοῦν νά ξεριζώσουν καί τά τελευταῖα ἴχνη τῆς ταυτότητος καί τῆς ἰδιοπροσωπίας μας. Εἶναι χαρακτηριστικό τό παράδειγμα μέ τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν.  Ἐκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις οἱ ὁποῖες ἀποσκοποῦν στό νά καταστήσουν τήν νέα γενιά ἕρμαιο ἑνός κόσμου στόν ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος θά ἀσχολεῖται ἀποκλειστικά μέ τόν ἑαυτό του. Ἡ ἰδέα περί Θεοῦ, καί μάλιστα σέ μία νεφελώδη καί συγκρητιστική ἀντίληψη, θά διαχέεται στούς πολλούς ἐνῶ λίγοι θά θεωροῦν ὅτι χρειάζεται ἕνα ὅραμα γιά τή αἰωνιότητα. Ἡ Ἐκκλησία καί ἡ ζωή της δέν θά ἀφοροῦν τήν πλειονοψηφία τοῦ λαοῦ μας, ἀλλά θά εἶναι μία ἰδιωτική ὑπόθεση γιά κάποιους πού θά ἐπιμένουν. Ἀποκλειστικός στόχος ὅλων τῶν μεταρρυθμίσεων καί ὄχι μόνο αὐτῆς τῶν θρησκευτικῶν, ἀλλά καί αὐτῆς τοῦ περιορισμοῦ τῆς διδασκαλίας τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν καί τῆς γνώσεως τῆς Ἱστορίας, εἶναι νά γίνει ἡ Ἑλλάδα ἕνα ἄθροισμα πληθυσμῶν πού θά μιλοῦνε μέν ἑλληνικά, ἀλλά δέν θά ἔχουν ἐπίγνωση καί συνείδηση ἑλληνικότητος.

 Πῶς λοιπόν μέσα σέ μία τέτοια κοινωνία ἐμεῖς καλούμαστε νά ἐργαστοῦμε γιά τόν πνευματικό φωτισμό καί ἁγιασμό τῶν ἀνθρώπων, ὅταν ἡ περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα εἶναι ἐναντίον μας; Πῶς θά διασώσουμε τά ἐλάχιστα ἔστω, ὅταν καί αὐτά ὑποτιμῶνται; Εἶναι θέμα πνευματικότητος ὁ ἀγώνας, δηλαδή πορείας στήν ὁδό τῆς καθάρσεως, τοῦ φωτισμοῦ καί τῆς θεώσεως ἤ χρειάζεται δυναμική μαρτυρία, μέ ἐπιχειρήματα καί ἀπολογητική διάσταση στόν λόγο μας;  Ἡ παράδοσή μας πάντως ἐπιμένει. «Σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ χριστιανοῦ εἶναι ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ). Χωρίς Ἅγιο Πνεῦμα κανένας ἀγώνας, καμία μαρτυρία δέν ἔχει νόημα. Ἡ πίστη μας μετατρέπεται σέ ἰδεολογία, σέ μία φιλοσοφική κίνηση καί παύει νά εἶναι ἡ σώζουσα Ἀλήθεια ἡ ὁποία δίδει νόημα σέ ὅλη τήν ζωή μας.

Κάθε ἄλλη θέαση τῆς πίστεως ὁδηγεῖ στήν ἐκκοσμίκευση. Δέν εἶναι ἐκκοσμίκευση μόνο ἡ χρήση κοσμικῶν στοιχείων ὡς προτεραιότητος στή ζωή μας, ἀλλά ἡ καί δι’ αὐτῶν ἀλλοίωση τοῦ φρονήματός μας. Ἐκκοσμίκευση εἶναι ὁ ἐθισμός μας στήν ἁμαρτία. Ἐκκοσμίκευση εἶναι ἡ ἀπουσία πίστεως στήν Ἀνάσταση. Ἐκκοσμίκευση εἶναι ἡ ἀμετανοησία. Ἐκκοσμίκευση εἶναι ἡ αἴσθηση ὅτι ἡ ζωή τούτη εἶναι τό πᾶν, ὄχι ὡς ἀγώνας γιά τήν πρόγευση τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, ἀλλά ὡς αὐταξία, διότι «φάγωμεν, πίωμεν, αὔριο γάρ ἀποθνήσκωμεν». Ἐκκοσμίκευση εἶναι ὁ συσχηματισμός μέ τίς ἰδέες τῆς ἀθεΐας, ὅποια μορφή καί ἄν παίρνουν αὐτές. Ἐκκοσμίκευση εἶναι ἡ θεραπεία τοῦ ἐγώ μας, μέσω τῆς εἰκονικῆς πραγματικότητος. Ἐκκοσμίκευση εἶναι ἡ αἴσθηση ὅτι ἡ ἐπιστήμη ἀρκεῖ γιά νά ἀντιμετωπίσουμε τά προβλήματα καί τίς δυσκολίες τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων. Ἐκκοσμίκευση εἶναι ἡ ἄρνηση τῆς προσευχῆς καί τῆς λειτουργικῆς ζωῆς ὡς τρόπων συναντήσεως μέ τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο καί ἡ ἐπιλογή μιᾶς στείρας θεολογίας τῶν ἰδεῶν, πού θεραπεύει τόν νοῦ, δέν ἁγιάζει ὅμως τήν σύνολη ὕπαρξη. Ὅλα αὐτά εἶναι στοιχεῖα τοῦ πνεύματος τῆς Δύσεως, τό ὁποῖο μπορεῖ νά ἐμπεριέχει στοιχεῖα ἀνθρωπισμοῦ καί κοινωνικοῦ ἐνδιαφέροντος γιά τόν ἄνθρωπο, ὅμως δέν ὁδηγεῖ στήν σχέση μέ τόν Χριστό, ἡ ὁποία μεταμορφώνει τόν σύνολο ἄνθρωπο καί τόν ὁδηγεῖ στό καθ’ ὁμοίωσιν. Αὐτό σημαίνει ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος ἔχει στόχο νά ἀγαπήσει Κύριον τόν Θεόν του ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καί ἐξ ὅλης τῆς καρδίας καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας καί τόν πλησίον ὡς σεαυτόν καί τήν ἴδια στιγμή νά εἶναι μέλος ἐνεργό τῆς Ἐκκλησίας. Διότι ἡ ἐκκοσμίκευση θεραπεύεται μόνο ἐντός τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καί ἐκεῖ ἀναπτύσσεται ἡ αὐθεντική πνευματικότητα.

Ἡ πνευματικότητα δέν εἶναι μία κατάσταση τῆς διανοίας.  Δέν εἶναι γνώση περί Θεοῦ, ἀλλά ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ. Καί εἶναι δῶρο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὁποῖος ἔχει προσανατολίσει τόν ἑαυτό του στόν Θεό. Ἀγωνίζεται γιά τήν κάθαρση τῆς καρδιᾶς του ἀπό τά πάθη. Ἐπιλέγει τήν ἀσκητικότητα καί τήν ἐγκράτεια, τήν ἑκούσια στέρηση δηλαδή καί ὄχι τήν ἱκανοποίηση ὅλων τῶν ἐπιθυμιῶν, χάριν τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό. Πνευματικότητα εἶναι ἡ θέαση τῶν περιστάσεων τῆς ζωῆς καί τῶν δυσκολιῶν τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων μέσα ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅπως αὐτό ἀποτυπώνεται στό Εὐαγγέλιο καί βιώνεται στόν τρόπο τῆς Ἐκκλησίας καί ὄχι μέ γνώμονα τό ἴδιον θέλημα. Πνευματικότητα εἶναι ἡ ἄρνηση τῆς αὐτοδικαιώσεως καί ἡ προτίμηση τῆς ἐν ταπεινώσει ἀναμονῆς νά μιλήσει ὁ Θεός! 

Ὅπως διαφαίνεται λοιπόν ἡ πνευματικότητα εἶναι στοιχεῖο τόσο τοῦ προσωπικοῦ μας ἀγώνα στά πλαίσια τῆς ἱερωσύνης, θέμα τό ὁποῖο θά ἀναπτύξει στήν συνέχεια ὁ ἐκλεκτός προσκεκλημένος μας, ἀλλά καί στοιχεῖο τῆς ποιμαντικῆς μας διακονίας. Καί θά θέλαμε νά προτρέψουμε ὅλους ἐσᾶς, ἀγαπητοί μου πατέρες και ἀδελφοί, νά ἐργαστοῦμε κατά τήν φετινή ἱεραποστολική χρονιά πρός μία τριμερῆ κατεύθυνση σέ ὅ,τι ἀφορᾶ στήν πνευματική καλλιέργεια τῶν πιστῶν μας. Λειτουργική ζωή, προσευχή καί μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ἄσκηση ἀποτελοῦν τό τρίπτυχο ἐκεῖνο, τό ὁποῖο μπορεῖ νά βοηθήσει τόν λαό μας νά κατανοήσει τό περιεχόμενο καί τήν ἀξία τῆς πνευματικῆς ζωῆς ἔτι περισσότερο.

Ἡ ἐκκοσμικευμένη πραγματικότητα τῆς ζωῆς ἀπορροφᾶ τόν χρόνο καί τόν νοῦ τῶν ἀνθρώπων. Γι’ αὐτό καί ἡ ἀναζήτηση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ τρόπου τῆς πνευματικότητος δέν μπορεῖ παρά νά διέρχεται μέσα ἀπό τήν λειτουργική ζωή. Χρειάζεται ὅμως νά ὀργανώσουμε καλύτερα τήν τέλεση τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, προκειμένου αὐτό νά δίδει τίς προϋποθέσεις στούς πιστούς νά κατανύσσονται, νά προσεύχονται, ἀλλά καί νά καταπραΰνουν τά κύματα τῶν ματαίων λογισμῶν, μέ τά ὁποῖα πάντοτε ὁ πειρασμός ἐπιτίθεται στόν νοῦ καί τήν καρδιά μας. Κύριο στοιχεῖο τῆς θείας λατρείας εἶναι ἡ ἑνότητα τῶν καρδιῶν μας. Ἄς γίνει ἡ θεία λειτουργία χῶρος ἀληθινῆς συνάξεως τῶν πιστῶν μας «ψυχῇ τε καί καρδίᾳ».

Αὐτό ξεκινᾶ ἀπό ἐμᾶς. Νά μήν εἴμεθα βιαστικοί, ἀλλά οὔτε καί ὐπερβολικά ἀργοί στίς ἐκφωνήσεις. Νά ἀναγινώσκουμε καλῶς, δηλαδή μέ εὐκρίνεια καί ἥρεμη φωνή, τίς εὐχές, ἀλλά καί τό ἱερό εὐαγγέλιο. Νά προσπαθοῦμε μέ γλυκύτητα νά ἀποδίδουμε τά λειτουργικά μέλη. Νά δίδουμε αἴσθηση κατανύξεως μέ τήν εὐταξία τοῦ ναοῦ. Νά παρακαλέσουμε καί νά προτρέψουμε τούς ἱεροψάλτες μας, κυρίως κατά τόν ὄρθρο, νά μποροῦν νά ψάλλουν μέ ἁπλότητα καί χωρίς λάθη στίς λέξεις τίς ὁποῖες ἀποδίδουν. Δηλαδή τόσο ἐμεῖς ὅσο καί οἱ ἱεροψάλτες μας νά εἴμεθα προσευχόμενοι ἄνθρωποι κατά τήν τέλεση τῆς λατρείας καί νά ἐρχόμεθα στόν ναό προετοιμασμένοι. Νά μήν αὐτοσχεδιάζουμε ὡς πρός τό τυπικό, ἀλλά νά ἀκολουθοῦμε τήν τάξη τῆς Ἐκκλησίας. Καί τήν ἴδια στιγμή νά ἀποφεύγουμε περιττές κινήσεις, συζητήσεις μέ τούς ἐπιτρόπους μας, διάλογο μέ τούς ἀνθρώπους ἀπό ὡραίας πύλης τήν ὥρα τοῦ μυστηρίου. Νά εἴμεθα δηλαδή ἱεροπρεπεῖς. Καί δέν μιλοῦμε γιά ὑποκριτική στάση. Ἐάν συναισθανόμεθα τήν ἀποστολή μας, γνωρίζουμε ὅτι ἡ ὥρα τῆς θείας λατρείας εἶναι ἡ κατεξοχήν ὥρα κοινωνίας μέ τόν Θεό. Καί εἶναι οὐσιαστικά μία ἀπό τίς λίγες στιγμές τῆς ἑβδομάδος, κατά τήν ὁποία καί οἱ πιστοί μποροῦνε νά βιώσουν τήν σχέση τους μέ τόν Θεό.Ἄς μήν τούς στεροῦμε αὐτήν τή δωρεά.

Οἱ ἄνθρωποί μας, ὅταν ἔρχονται στόν ναό, χρειάζεται νά βιώνουν τήν αἴσθηση τῆς ἱερότητος καί τῆς κατανύξεως. Ἀκόμη καί κατά τήν τέλεση μυστηρίων ὅπως ὁ γάμος καί ἡ βάπτιση, ἀλλά καί κατά τήν νεκρώσιμη ἀκολουθία, ἡ ὁποία τελεῖται στά χωριά μας συχνότερα ἀπό τά μυστήρια τῆς χαρᾶς, χρειάζεται νά ὑπάρχει τάξη. Ἐμεῖς εἴμαστε αὐτοί πού δίδουμε τόν τόνο. Μέ τήν σοβαρότητά μας. Μέ τήν καλή ψαλμωδία. Μέ τήν προσευχητική μας διάθεση. Μέ εὐγενεῖς προτροπές. Μέ τό νά δείχνουμε ὅτι μετέχουμε στήν χαρά καί τήν λύπη τῶν ἀνθρώπων. Ἔτσι οἱ ἄλλοι κατανοοῦν ὅτι δίδουμε πνευματική μαρτυρία. Ἄς προσπαθήσουμε περισσότερο κατά τήν νέα ἱεραποστολική χρονιά νά γίνουν τά μυστήρια καί οἱ ἱερές ἀκολουθίες ὧρες προσευχῆς καί κοινωνίας μέ τόν Θεό.

Ἄς προτρέπουμε καί τούς ἀνθρώπους μας νά προσεύχονται στό σπίτι τους. Νά τελοῦν τό ἀπόδειπνο τό βράδυ καί ἄν δέν μποροῦν οἱ ἴδιοι, μέ ἥρεμη διάθεση, ἄς τό ἀκοῦνε ἐκ τοῦ ραδιοφώνου τῆς Μητροπόλεώς μας. Νά τούς τονίζουμε ὅτι τά προβλήματά τους δέν μποροῦν νά λυθοῦν χωρίς ἀναφορά στόν Θεό. Νά τούς δίδουμε αὐτή τή συμβουλή κατά τό μυστήριο τῆς μετανοίας καί ἐξομολογήσεως. Ἀκόμη καί ἄν ἔρχονται μόνο γιά τήν εὐχή, ἐμεῖς ἄς τούς προτρέπουμε νά προσεύχονται. Καί ἄς συνδυάζουν, κατά τό πρότυπο τοῦ Γεροντικοῦ, τήν προσευχή μέ τήν μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ἁγία Γραφή, Παλαιά καί Καινή Διαθήκη, ἡ πατερική παράδοση, τό Γεροντικό, οἱ βίοι τῶν Ἁγίων, τά θεολογικά βιβλία, ἀποτελοῦν πηγές πνευματικῆς ἀναζωογονήσεως, διότι δίδουν στόν ἄνθρωπο τήν εὐκαιρία νά ἀναλογιστεῖ τήν δική του ζωή, νά ἀνακαλύψει τρόπους πνευματικῆς σοφίας καί νά γνωρίζει πῶς μπορεῖ νά χειριστεῖ δικά του προβλήματα, προσωπικά καί οἰκογενειακά. Ἄν μάλιστα ἐμεῖς πρῶτοι προσευχόμαστε, μελετοῦμε καί μοιραζόμαστε ὅ,τι ὄμορφο μέ τούς πιστούς μας, τότε γινόμαστε τό καλό παράδειγμα.

Τέλος, πνευματική ζωή ἄνευ ἀσκήσεως δέν νοεῖται. Γνωρίζουμε ὅτι ἡ ἐκκοσμικευμένη πραγματικότητα ὑποβαθμίζει τήν σημασία τῆς νηστείας, τῆς ἐγκρατείας, τῆς πιστότητος στόν γάμο, τοῦ πολέμου κατά τῶν παθῶν, τῆς ἀντιμετωπίσεως τῶν λογισμῶν. Ὡσαύτως προτείνει τήν ὑποκατάσταση τοῦ πνευματικοῦ πατρός ἀπό τόν ψυχολόγο. Ἐμεῖς ἄς ἀντισταθοῦμε σ’ αὐτή τήν νοοτροπία καί ἄς προτρέπουμε τούς πιστούς μας νά ἀκολουθοῦν τήν πνευματική μας παράδοση. Νά νηστεύουμε πρῶτοι τήν Τετάρτη καί τήν Παρασκευή καί νά τούς διδάσκουμε αὐτόν τόν δρόμο. Τίς Σαρακοστές καί τίς ἄλλες νηστεῖες πού ὁρίζει ἡ Ἐκκλησία μας. Καί νά τούς τονίζουμε ὅτι δέν εἶναι μόνο τά ἐξερχόμενα πού βλάπτουν, ἀλλά καί τά εἰσερχόμενα, διότι ὁ ἄνθρωπος εἶναι καί σῶμα καί ψυχή. Νά μιλοῦμε γιά τήν ἀνάγκη σεβασμοῦ στή συζυγία. Γιά τήν συντροφικότητα καί τήν ἀγάπη. Νά τούς βοηθοῦμε νά καταπραΰνουν τά παράπονα ὁ ἕνας ἔναντι τοῦ ἄλλου. Καί νά συμβουλεύουμε τούς πιστούς μας νά ἐξομολογοῦνται καί νά μήν ἀρκοῦνται μόνο στήν εὐχή, γιά νά μποροῦν νά ἔχουν σύνδεσμο πνευματικό, ὁ ὁποῖος θά τούς βοηθᾶ νά μή νικιοῦνται ἀπό τά πάθη τους καί νά ἀγωνίζονται γιά τήν ἀλλαγή τῆς πορείας τῆς ζωῆς τους.

Ἡ τοπική μας Ἐκκλησία ὀργανώνει τά τελευταῖα χρόνια πολλά προγράμματα ἐμβαθύνσεως στήν πνευματική ζωή. Τά ἑσπερινά κηρύγματα στόν Ἅγιό μας, στά ὁποῖα καί φέτος ὁ πρωτοσύγκελός μας π. Ἰουστῖνος Κωνσταντᾶς θά ἀναλύσει θέματα κατηχήσεως μέ ἀφόρμηση ἀπό τόν Ἅγιο Νεκτάριο. Τούς κύκλους μελέτης Ἁγίας Γραφῆς σέ κάποιες ἐνορίες. Τήν τέλεση παρακλήσεων στήν Παναγία καί τούς Ἁγίους μας σέ τακτή βάση. Τίς ἐκπομπές στόν ραδιοφωνικό σταθμό, πού μᾶς δίδουν τήν εὐκαιρία καί νά ἐνημερωνόμαστε καί νά ἐνημερώνουμε. Τίς συνάξεις γιά τούς φοιτητές καί τούς νέους ἐπιστήμονες στό Πνευματικό Κέντρο. Τά μαθήματα τοῦ Ἐλευθέρου Πανεπιστημίου. Τίς Σχολές Γονέων. Τίς ἐκδόσεις μας. Τήν Σχολή ἐκμαθήσεως τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας μουσικῆς. Τό Φροντιστήριο Στελεχῶν καί κατηχητῶν. Τήν ἀποστολή γραπτοῦ κηρύγματος, τό ὁποῖο καλεῖσθε, ὅσοι δέν ἔχετε ἄδεια νά κηρύττετε, νά διαβάζετε τίς Κυριακές. Ὁ λαός μας ἔχει τή δυνατότητα μέσα ἀπό τίς δραστηριότητες αὐτές, ἀλλά καί μέσα ἀπό τήν συμμετοχή στή ζωή τῆς ἐνορίας, ὅπως ἐπίσης καί ἀπό τίς ἐπισκέψεις στίς ἱερές μονές, νά βρίσκει εὐκαιρίες ἀναθερμάνσεως τῆς σχέσεως μέ τόν Θεό καί  πνευματικῆς του καλλιεργείας. Ἐπανευαγγελίζεται καί κατανοεῖ ὅτι πρέπει νά ἀντισταθεῖ στό πνεῦμα τῆς ἐκκοσμικεύσεως, πρωτίστως ἐν ταῖς καρδίαις. Ἄς μήν ἀδιαφορήσουμε λοιπόν.         

 Ἡ νέα ἱεραποστολική χρονιά ἄς ἀποτελέσει ἀφετηρία ἀφυπνίσεως, ἁγιασμοῦ καί πνευματικῆς στροφῆς. Στόν ἀγώνα αὐτό ἄς θεωρεῖτε δεδομένη τήν ἀμέριστη συμπαράσταση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καί τοῦ Ἐπισκόπου σας. Ἐμεῖς ἄς προσπαθήσουμε καί ὁ Κύριος θά συνεργεῖ καί θά βεβαιοῖ τόν λόγο καί τό παράδειγμά μας. Εὐχαριστοῦμε τόν ἅγιο καθηγούμενο ὁ ὁποῖος ποικιλοτρόπως συνδράμει τό φιλανθρωπικό ἔργο τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας καί εἴμεθα εὐγνώμονες γι’ αὐτό. Εὐχαριστοῦμε καί ὅλους ἐσᾶς, πατέρες καί ἀδελφοί, διότι ἐν πνεύματι ἑνότητος καί ἀγάπης δίδουμε τήν καλή μαρτυρία σήμερα. Οἱ καιροί οὐ μενετοί.

Θά μᾶς ἐπιτραπεῖ νά κλείσουμε αὐτή τήν προσφώνηση παραθέτοντας τά τελευταῖα προφητικά λόγια τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος καί πνευματικοῦ μας πατρός Χριστοδούλου, τά ὁποῖα εἶναι περισότερο ἐπίκαιρα παρά ποτέ:

«Ὁ κόσμος θά ἦταν διαφορετικός ἄν κάθε ἄνθρωπος θυμόταν τήν θεία καταγωγή του καί εὐθυγράμμιζε τή ζωή του μέ τίς ἀρχές πού ἀπορρέουν ἀπό αὐτή. Δυστυχῶς ὅμως αὐτό δέν συμβαίνει. Κανείς ἀσφαλῶς δέν θέλει νά ζῆ σ’ ἕνα κόσμο παρακμῆς, ἀντιφάσεων, ἀλληλοσυγκρουομένων συμφερόντων, ἀδικίας καί ἀμοραλισμοῦ. Ἡ κατάσταση δέν ἀλλάζει μαγικά και μηχανικά. Χρειάζονται νά πολλαπλασιασθοῦν οἱ ἄνθρωποι πού κάνουν Ἀντίσταση. Πού παραμένουν πιστοί στίς παραδόσεις μας, στίς ἀξίες μας, στήν ἱστορία μας καί στούς ἀγῶνες μας. Οἱ ἀναθεωρητές πολύ κακή συγκυρία ἐπέλεξαν γιά νά γκρεμίσουν ἀπό τίς καρδιές τῶν Ἑλλήνων τά κάστρα τῶν θυσιῶν.

ΣΤΑΘΗΤΕ ΟΛΟΙ ΟΡΘΙΟΙ στίς ἐπάλξεις σας καί μή ξεπουλήσετε τά πρωτοτόκια μας. Διδᾶξτε στά παιδιά σας τήν ἀλήθεια, ὅπως τήν ἐβίωσαν οἱ ἀείμνηστοι Πατέρες μας. Ὁ λαός μας ξέρει νά ὑπερασπίζεται τά ἱερά καί τά ὅσιά του. Τό ἔχει κατ’ ἐπανάληψιν ἀποδείξει. Καί θά τό ἀποδείξει καί πάλι. Ἀντίσταση καί Ἀνάκαμψη. Γιά νά ξαναβροῦμε ὅ,τι ἔχουμε χάσει, γιά νά ὑπερασπισθοῦμε ὅ,τι κινδυνεύει».

Ἄς ἐργαστοῦμε μέ τήν πνευματικότητά μας γιά τήν ἀντίσταση καί τήν ἀνάκαμψη! Καλή ἱεραποστολική χρονιά καί καλή φώτιση!

Κέρκυρα, 14 Ὀκτωβρίου 2016 -imcorfu.gr