Τα περί της καθ’ όλου Εκκλησίας, στο άρθρο του κ. Δ. Κεραμιδά

ΤΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΘ’ ΟΛΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ κ. Δ. ΚΕΡΑΜIΔΑ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Ο κ. Δημήτρης Κεραμιδάς, ο οποίος είναι διδάσκων στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο Angelicum της Ρώμης, σε κείμενό του που τιτλοφορείται «Ορθόδοξοι και Καθολικοί και η κοινή ευθύνη της συνοδικότητας – Σκέψεις πάνω στο κείμενο του Κιέτι» που δημοσιεύτηκε στον διαδικτυακό ιστότοπο www.amen.gr, μεταξύ άλλων αναφέρει τα εξής : «…Η στείρα καταγγελία των καρπών των οικουμενικών διαλόγων σημαίνει άρνηση της παγκόσμιας πνοής της Ορθοδοξίας, στανική της διαιρετικής επιβολής του εθνοφυλετισμού και του παραδοσιαρχισμού, ακύρωση της διαδικασίας αποδοχής της Συνόδου και, εν τέλει, αποβολή του προφητικού χαρίσματος που εγγυάται το συνοδικό σύστημα, εκεί όπου η καθ’ όλου Εκκλησία συναθροίζεται, ώστε ν’ ‘’ ακούσει’’ το Άγιο Πνεύμα! Θα είναι αυτό το έδαφος όπου από εδώ και στο εξής θα συνεχιστεί ο διμερής διάλογος μεταξύ Ορθοδόξων και Καθολικών;»

Κατ’ αρχή θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η «ακύρωση της διαδικασίας αποδοχής της Συνόδου», που αναφέρει ο κ. Δ. Κεραμιδάς, έχει πραγματοποιηθεί από το 1054μ.Χ. με τη στάση των Παπικών και τη συνεπακόλουθη αποκοπή τους από την Εκκλησία. Η κακοδοξία του Παπικού εξουσιαστικού πρωτείου, δεν αποτελεί «ακύρωση της διαδικασίας αποδοχής της Συνόδου»;

Τι εννοεί ο κ. Δ. Κεραμιδάς με την αναφορά του στην ‘’ καθ’ όλου Εκκλησία’’; Μήπως τα περί της καθ’ όλου Εκκλησίας, που προτάσσουν όσοι δεν ταυτίζουν την Ορθόδοξη Εκκλησία με την Μια Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, και θεωρούν ότι η καθ’ όλου Εκκλησία είναι η Εκκλησία στην οποία συμπεριλαμβάνονται η Ορθόδοξη Εκκλησία και ο Παπισμός;

Αν πάλι ο κ. Δ. Κεραμιδάς αναφέροντας την ‘’καθ’ όλου Εκκλησία’’, εννοούσε αυτό που με βάση την Ορθόδοξη εκκλησιολογία εννοούμε, τότε καταρρίπτει όλα τα οικουμενιστικά ατοπήματα που ολοένα πληθαίνουν, περί ‘’άλλου πνεύμονος’’ κλπ. Η ερωτηματική πρόσθεση, «θα είναι αυτό το έδαφος όπου από εδώ και στο εξής θα συνεχιστεί ο διμερής διάλογος μεταξύ Ορθοδόξων και Καθολικών», τι εννοεί;

Οι αναφορές στην καθ’ όλου Εκκλησία, που τη θέλουν ως τη συμπεριλαμβάνουσα την Ορθόδοξη Εκκλησία και τον Παπισμό δεν είναι σύμφωνες με τη Ορθόδοξη εκκλησιολογία. Είναι χαρακτηριστική η αναφορά του τότε Αρχιεπισκόπου Κύπρου Μακαρίου Γ΄ στο τηλεγράφημα που απέστειλε ο Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα στις 27 Οκτωβρίου 1967 καθ’ όν χρόνον ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας, βρισκόταν στο Βατικανό, η οποία είχε ως εξής : «Αυτού Παναγιότητα Πατριάρχην Αθηναγόραν, Βατικανόν. Άσμενοι εδεξάμεθα τηλεγράφημα Υμετέρας γερασμιωτάτης Παναγιότητας, δι’ ου αγγέλλει ημίν Αύτη μετάβασιν Αυτής εις Βατικανόν προς επίσκεψιν Αυτού Αγιότητος Πάπα Παύλου Έκτου. Πληρούμεθα χαράς πολλής επί ιστορική συναντήσει και ευχάς ικετηρίους εκ βάθους ψυχής τω Θεώ αναπέμπομεν, όπως ευλογή δαψιλώς τας βουλάς Αυτής και ενεργείας προς προαγωγήν του πνεύματος της αγάπης και της ενότητος μεταξύ των Εκκλησιών Ορθοδόξου και Ρωμαιοκαθολικής, επ’ αγαθώ της καθ’ όλου Εκκλησίας και προς δόξαν του Ουρανίου Δομήτορος. Λευκωσία 27.10.1967. Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος»*. Οι αναφορές που θέλουν την καθ’ όλου Εκκλησία ως συμπεριλαμβάνουσαν την Ορθόδοξη Εκκλησία και τον Παπισμό, δεν είναι σύμφωνες με την Ορθόδοξη εκκλησιολογία. Παραπέμπει επακριβώς στο κακόδοξο ‘’θεώρημα’’ των ‘’δύο πνευμόνων’’.

Είναι ατόπημα μεγάλο να θεωρούμε την Ορθόδοξη Εκκλησία, δηλαδή την Μία Αγία Εκκλησία, ως μέρος της ‘’καθ’ όλου Εκκλησίας’’. Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς αναφέρει : «Η Εκκλησία δεν είναι μόνο μία, αλλά και μοναδική. Εν τω Κυρίω Ιησού δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν πολλά σώματα, κατά τον ίδιον τρόπον δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν εν αυτώ πολλές Εκκλησίες. Εν τω θεανθρωπίνω αυτού σώματι η Εκκλησία είναι μία και μοναδική, όπως ο Θεάνθρωπος, ο Χριστός, είναι ένας και μοναδικός»**.

*Εκκλησιατικό Περιοδικό ‘’Απόστολος Βαρνάβας’’ – Όργανον της Εκκλησίας Κύπρου (Ιαννουάριος-Φεβρουάριος 1968)

**Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς «Δογματική της Ορθοδόξου Εκκλησίας» (Αναδημοσίευση από τη γαλλική μετάφραση στον Ορθόδοξο Τύπο, 29/6/2007)

Δείτε και: -Τα περί ‘’δήθεν’’ δογματικών διαφορών, στο άρθρο του κ. Δ. Κεραμιδά