Τα
γεννήματά τους είναι οι χρηματόδουλοι εφιάλτες που ψηφίζουν υπέρ της παλινόρθωσης
του οθωμανικού καθεστώτος στην ιερή Αθήνα
«Γενναιότατε
και Φιλογενέστατε καπετάν Νικήτα.
Από
γράμμα το οποίον έστειλον οι έφοροι των Αθηνών προς τον αγαπητόν μου καπετάν
Αναγνώστην Παπαγεωργίου, είδον με μεγάλην χαράν ότι σε έκλεξαν στρατηγόν των
εις την ετοιμασμένην εκστρατείαν. Η φρόνησις, η ανδρεία και η ειλικρινής
φιλογένειά σου μου είναι γνωστή. Οθεν και δεν αμφιβάλλω ότι η έκβασις της
εκστρατείας ταύτης θέλει είναι λαμπρά.
Υπαγε,
γενναίε, να εμψυχώσεις υποκάτω εις τα βήματά σου τα λείψανα εκείνων των ενδόξων
ανδρών, τους οποίους εγέννησε η Αττική, θαύμα των αιώνων και αθάνατον
παράδειγμα των πατριωτικών αρετών. Κατατρόπωσε τους τυράννους, καθάρισε την
ιεράν εκείνην γην, την οποίαν εμόλυνον οι βάρβαροι και άπιστοι Αγαρηνοί. Υπό
την στρατηγικήν σου οδηγίαν ας ελευθερωθή η πόλις των Αθηνών διά να καταγραφή
το όνομά σου πλησίον εις τα ονόματα του Μιλτιάδου και του Θεμιστοκλέους.
Εκ
του στρατοπέδου της Τριπολιτσάς,
την
α΄ Σεπτεμβρίου 1821.
Ο πατριώτης,
Δημήτριος Υψηλάντης»
Δημήτριος Υψηλάντης»
Απομνημονεύματα
Νικηταρά του Τουρκοφάγου, εκδόσεις Μέρμηγκας, σελ. 93
Αυτή
η επιστολή του Δ. Υψηλάντη προς τον Νικηταρά εστάλη όταν ο δεύτερος βρισκόταν
στα Μεγάλα Δερβένια, κοντά στα Μέγαρα. Ο Νικηταράς αναλάμβανε την αντιμετώπιση
των Τούρκων που είχαν κλειστεί στην Ακρόπολη μετά την Απελευθέρωση των Αθηνών.
Το σπάσιμο των αλυσίδων της ιστορικής έδρας του Ελληνισμού ήταν εξαρχής στόχος
των απελευθερωτών του Γένους μας. Πρώτα η πρωτεύουσα η Αθήνα, ύστερα τα μεγάλα
αστικά κέντρα και, τέλος, η Πόλη, η καρδιά της Αυτοκρατορίας που δεν σταμάτησε
να εμπνέει τους σκλαβωμένους Ελληνες. Ο λαός που σήκωσε τα όπλα εναντίον των
επιμολυντών της ιεράς γης μας, των βαρβάρων και άπιστων Αγαρηνών, όπως τους
χαρακτηρίζει ο Δημήτριος Υψηλάντης, ορθότατα θεωρούσε εαυτόν ένα από τα πολλά
σημεία της μακράς γραμμής πολιτισμικής διαδοχής. Τούτη η ευθεία ξεκίνησε στην
αυγή του ελληνικού χρόνου, πέρασε από τη ρωμαιοκρατία και το Βυζάντιο και
συνεχιζόταν έως την αφόρητη τουρκική σκοτία που αποφάσισαν να διαλύσουν οι
νόμιμοι κληρονόμοι της ελληνικής ιδιότητος.
Στάσιμη
ύλη
Η
πληθώρα των ιστορικών τεκμηρίων, των κειμένων, απομνημονευμάτων και επιστολών
των οπλαρχηγών, οι αποφάσεις των προσωρινών κυβερνητικών σωμάτων και οι
διακηρύξεις του κεφαλών του Ελληνισμού της διασποράς δεν αφήνουν περιθώρια
αμφιβολίας για τη σχάσιμη ύλη που εξερράγη το 1821 και διέλυσε το οθωμανικό
δεσμωτήριο: Ο πόθος για Ελευθερία, όπως αυτή είχε ερμηνευθεί, οριστεί και
μεταδοθεί στους Ελληνες από την ίδια την Ιστορία. Η ερμηνεία των ανθρώπινων
πραγμάτων και η αντίληψη περί αυτών μπορεί να ξεγελάσει τους πάντες εκτός από
τον Χρόνο. Εκείνος, ως εντολοδόχος της πρωταρχικής αιτίας και ρυθμιστής της
θείας τάξης, τοποθετεί γεγονότα και πρόσωπα με ακρίβεια και μέτρο. Η Ιστορία
κοντά στα γεγονότα φαντάζει δύσκολη υπόθεση - κυρίως για τους ειδικούς, οι
οποίοι πνίγονται στον ωκεανό των λεπτομερειών και πελαγοδρομούν εξετάζοντας τα
παρασκήνια, τις υποσημειώσεις και τις δυσδιάκριτες πτυχές των γεγονότων. Καλά
όλα αυτά, αλλά όσοι καταγίνονται κυρίως με τα μικρά χάνουν την επαφή τους με
τον ορίζοντα της μεγάλης εικόνας. Τελικά, με τα πολλά γυρίσματα του ατέρμονου
κοχλία που αλέθει τα πρόσκαιρα εποικοδομήματα επιβάλλεται η τάξη. Ολα παίρνουν
την εξαρχής ορισμένη θέση.
Η
εθνική ολοκλήρωση για τους αγωνιστές του 1821 ήταν μια ξεκάθαρη διαδικασία και
η στοχοθέτηση των ενδιάμεσων σταδίων ήταν αντικείμενο άτυπης αλλά ισχυρότατης
συμφωνίας μεταξύ των πρωταγωνιστών της Επανάστασης. Το ελληνικό σκάφος των
εξεγερμένων ουριοδρομούσε, τουλάχιστον τον πρώτο καιρό του ξεσηκωμού, επειδή η
ρότα είχε χαραχτεί από την παράδοση. Οι Ελληνες του 1821, όπως του 1721 κ.ο.κ.,
δεν αμφισβητούσαν τα παραδεδεγμένα, όπως δεν αμφέβαλλαν για τον ήλιο που
ξυπνάει για να διαγράψει την πορεία του με την Ανατολή και κοιμάται πάνω στη
μελανοσκέπαστη Δύση. Φρονούσαν ότι πρέπει να πάρουν εκδίκηση για το χυμένο αίμα
και το πεσμένο στέμμα του ήρωα αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Ηταν
σίγουροι ότι οι ηρωικές πράξεις και οι νίκες στην Αθήνα κατέτασσαν τον
τροπαιοφόρο στρατηγό στη χορεία καταστερισμένων ηγητόρων όπως ο Θεμιστοκλής και
ο Μιλτιάδης.
Η
παράδοση, η ανίκητη ροπή, σύνθεση και συνιστώσα του ανθρώπινου πολιτισμού
δέχεται και υποδέχεται πρόσχαρα άπαν το ελληνικό. Οι ιδεολογίες είναι από
γεννησιμιού τους γερασμένες και κακόσχημες σαν τις Γραίες της μυθολογίας, τη
Δεινώ, την Ενυώ και την Πεφρηδώ, που είχαν και οι τρεις μαζί ένα μάτι κι ένα
δόντι...
Τα
γεννήματα των Γραιών των ιδεολογιών είναι οι χρηματόδουλοι εφιάλτες που
ψηφίζουν υπέρ της παλινόρθωσης του οθωμανικού καθεστώτος στην ιερή Αθήνα.
Παναγιώτης
Λιάκος - Δημοκρατία,13.08.2016
3 σχόλια:
Οι Έλληνες ή πιο σωστά οι Ρωμιοί αν και μας διαφεύγει είχαν εν πολλοίς ενσωματωθεί στο πολυεθνικό Οθωμανικό αμάλγαμα,πολλά στρώματα της Ελληνικής κοινωνίας,κυρίως οι άνθρωποι που εισχώρησαν στο διοικητικό-επιχειρηματικό-οικονομικό σύστημα,και ήταν πάρα πολλοί.Αυτοί που ξεσηκώθηκαν ήταν από περιοχές οι οποίες συχνά-πυκνά επιρρεάζονταν είτε ιδεολογίες του εξωτερικού είτε ένοπλες επεμβάσεις και κατοχή βραχεία από τη δύση,με αποτέλεσμα τη διαρκή στάση αναμονής,έντασης,εγρήγορσης και ενθύμισης της ιδιαιτερότητας.Οι πλησίον του Οθωμανικού κέντρου δε τολμούσαν να αντισταθούν,ο σφαγιασμός και η εθνοκάθαρση θα ήταν καθολική,ενώ οι ρωμιοί του μικρασιατικού χώρου είτε αρχικά εξισλαμίστηκαν αργότερα εκτουρκίστηκαν,είτε ανακάλυψαν τρόπους να κρατήσουν τα εθνικά χαρακτηριστικά φανερά μουσουλμάνοι κρυφά χριστιανοί,είτε κατά τόπους δέχονταν εξευτελισμούς,δηώσεις,βασανισμούς υπομένοντας,είτε όπως είπα άλλαξαν πίστη στο ενδεχόμενο να χάσουν περιουσία,παιδιά,γυναίκα.Κυρίως η οικογένεια,τα παιδιά στο κίνδυνο να σφαγούν ή να αρπαγούν απ΄τους αγρίους της εποχής ήταν παράγοντας σημαντικός ώστε να κάνει κάποιον να προτιμήσει αυτά αντί της πίστης,για αυτό προτιμούσαν να εγκατασταθούν στα κακοτράχαλα βουνά μακριά απ΄το βραχνά και το καθημερινό χνώτο του δυνάστη και των προδοτών που ευδοκιμούν σε κάθε καθεστώς,αναπνεόντας καθαρό οξυγόνο αλλά με μύριες βιοτικές δυσκολίες.Οι βολεμένοι,οι συμπλέοντες,οι συσχηματισμένοι με το δυνάστη ήταν πολλοί,πάρα πολλοί,πάντα έτσι συμβαίνει,η ΄κονόμα δεν έχει εθνικά χαρακτηριστικά,ούτε ηθικές αναστολές,καμιά φορά όμως κι αυτούς τους έλεγχε η συνείδηση,και είτε μεταστρέφονταν ολοκληρωτικά είτε έδιναν αβρόχοις τοις ποσί κάποιο φιλοδώρημα στην εθνική προσπάθεια κάποιων άδολων πατριωτών πατώντας σε δυό βάρκες.Αλλά σε κάθε εποχή η ΄κονόμα προέχει της πίστης,της πατρίδας,της ηθικής,η γίηνη δόξα και οι τιμές προέχουν,τα παράσημα των δυναστών προέχουν αν συνδυάζεται με τη ΄κονόμα,τα βλέπουμε και σήμερα,τα παρατηρούμε σε πολλούς τομείς,αποτελεί γνώρισμα πανάρχαιο,το έκαναν οι Έλληνες στην αρχαιότητα που χρηματίζονταν απ΄τους Πέρσες,το έκαναν οι Έλληνες στη Ρωμαιοκρατία τη πλέον σκοτεινή περίοδο σε αυτό το εθνικό άθλημα,στην οποία έφταναν στο σημείο να εκρωμαίζουν ακόμη και τα ονόματα τους.
14 Αυγούστου 2016 - 5:07 μ.μ.
Μάς περιγράφετε μία νατουραλιστική ανάγνωση της ιστορίας ! Η συνήθης ιστορία η ηθοπλαστική ,χωρίς να στερείται ρεαλιστικότητος, εστιάζει τό φώς στούς πρωταγωνιστές της ιστορίας Εν προκειμένω στήν περίοδο που αναφέρεται τό άρθρο δέν κατοικούσαν στην Ελλάδα οι 20 ή 30 ή 50 πρωταγωνιστές της Οι υπόλοιπες μάζες πού ευρίσκοντο ; Τις αντιπαρέρχεται η ιστορία μέ γία γενική περιγραφή ή καί αποσιώπηση εφ'όσον σέ γενικές γραμμές ίσως διήγον μία κατά τό μάλλον ή ήττον φυσική ζωή μέσα στήν οποία ίσως ελάμβαναν χώρα καί αυτά τά φαινόμενα στά οποία αναφέρεται ο σχολιογράφος Θά ήταν όμως ψέμα να΄πούμε οτι αυτά τά χαρακτηριστικά ήταν καθολικά, όσο ψέμα θά ήταν νά πούμε οτι όλοι οι Έλληνες καί Ελληνίδες ήταν Σουλιώτισσες που χόρεψαν το χορό του Ζαλόγγου καί αρματωλοί καί κλέφτες καί νεομάρτυρες Καί φυσικά καμμία σοβαρή ιστορία δέν φθάνει σέ αυτή την ωραιοποίηση Εχει γινει όμως μία έστω κατά προσέγγιση καταμέτρηση του αίματος που χύθηκε στόν αγώνα καί ήταν πολύ μα πάρα πολύ Εννοείται οτι οι οπλαρχηγοί δέν πολεμούσαν μόνοι τους Άν ήταν βέβαια όλοι οι Έλληνες ήρωες δέν θά αναγκαζόταν ο Κολοκοτρωνης να πεί ΄΄φωτια καί τσεκούρι στους προσκυνημένους ΄΄ Αλλά τον αγώνα κάποιοι τόν έκαναν Ξέρετε ιστορία δέν διαβάζουμε για να φθάσουμε σε ένα μηδενισμό για νά οδηγηθούμε στό συμπέρασμα οτι ο άθρωπος είναι εγκλωβισμένος μέσα στην νομοτέλεια των ενστίκτων του ,αλλά αντίθετα οτι ο άνθρωπος μπορεί να υπερβεί αυτή την νομοτέλεια , για να φθάσουμε σέ μία ΄΄μίμηση πράξεως σπουδαίας καί τελείας ΄΄ ,για νά συμμετάσχουμε πνευματικά σέ αυτή καί να επικοινωνήσουμε μέ τους ήρωες της Δέν αρνούμεθα την έν τινι βαθμώ ύπαρξη των φαινομένων που αναφέρετε ,τα αναφέρουν άλλωστε καί οι πλέον έγκυρες ιστορίες , αλλα σέ τί θά μας ωφελήσει, εάν περιοριστούμε σέ αυτά καί μόνο, έστω καί άν ήσαν πολυπληθέστερα καί χάσουμε το μεγαλείο ενός Μακρυγιάννη ,ενός Νικηταρά , ενός Κολοκοτρώνη , ενός Οδυσσέα Ανδρούτσου , ενός Αθανασίου Διάκου ,εάν αντιπαρέλθουμε την σφαγή της Χίου ,την έξοδο του Μεσολογγίου καί άλλα θαυμαστά γεγονότα ών ουκ έστιν αριθμός; Η ψυχή ενός Μακρυγιάννη καί ενός ήρωα μέ πόσες άλλες ψυχές κοινών ανθρώπων άραγε αντιστοιχεί ; Γι αυτό λέμε οτι οι ήρωες συμπυκνώνουν στά πρόσωπά τους την ιστορία Προσέχετε λοιπόν την ανάγνωση της ιστορίας ,από ποιά πλευρά την διαβάζετε ,ποιό το φιλοσοφικό της υπόβαθρο Αυτό θά ήταν παρήγορο καί για μας σήμερα για την ιστορική ,εθνική καί εκκλησιαστική ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουμε που παραπονούμεθα για την παρακμή της κοινωνίας μας που δέν μπορεί να υποστηρίξει οτιδήποτε τό καλό ,οτι δηλαδή πάντα έτσι ήταν ,πάντα οι λίγοι συμπήκνωναν στα πρόσωπά τους την ιστορία καί εκπροσωπούσαν την γενιά τους
Είναι γνωστή η τάξη των Φαναριωτών ,κανείς δέν την αρνείται ,μάλιστα αυτή είχε δώσει την ελπίδα σέ κάποιους νά πιστεύουν οτι η λευτεριά θά μπορούσε νά προέλθει μέσω αυτής της οδού μέσω δηλαδή της παιδείας ,οτι θά μπορούσαν μέ την παιδεία να κατακτήσουν τον κατακτητη αναίμακτα Γιατι όμως να υποθέσουμε οτι αυτή η τάξη είχει ενσωματωθεί καί ταυτιστεί μέ τον κατακτητή ,οτι υπήρξε μία ΄΄υπέροχη συμβίωση μέχρι που κάποιοι ξεβράκωτοι πήραν τά όπλα ΄΄ όπως είπε ο οικουμενικός παρτριάρχης Βαρθολομαίος ; Πολλές ιστορικές αλήθειες έχουν διαστρεβλωθεί όπως οτι ο πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε αποκήρυξε την επανάσταση ! Δέν θά πρέπει νά παρασυρόμεθα από μία αριστερής καί εθνομηδενιστικής εμπνεύσεως ιστορία ,η οποια βλέπει τά πράγματα μέσω ενός δικού της ιδεολογικού φακού τον οποίο υπαινίσσεται καί τό άρθρο Εάν μεταφερθούμε σέ μία άλλη ιστορική φάση ,ο πολύς καί μεγάλος άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός ήταν βλαστός μιάς τέτοιας οικογένειας ,ο πατέρας του ήταν υψηλός αξιωμτούχος στή Δαμασκό όταν αυτή καταλήφθηκε από τους Άραβες,επίσης καί ο Μωυσής μεγάλωσε μέσα στό παλάτι των Φαραώ, αλλά δέν ταυτίστηκε μέ αυτό ελόμενος συγκακουχείσθαι τώ λαώ του Θεού μάλλον ή προσκαιρον έχειν αμαρτίας απόλαυσιν ,μείζονα πλούτον ηγησάμενος των εν Αιγύπτω θησαυρών τόν ονειδισμόν του Χριστού!
Δημοσίευση σχολίου