Για τον Γέροντα Θωμά Μικραγιαννανίτη

ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΘΩΜΑ ΜΙΚΡΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΗ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Προχθές κοιμήθηκε ο Γέροντας Θωμάς ο Μικραγιαννανίτης, της Συνοδείας του Κελίου των Θωμάδων. Ο Γέροντας Θωμάς καταγόταν από το Στεφανοβίκειο Βελεστίνου και ήρθε πολύ μικρός στο Άγιο Όρος, στην ηλικία των έντεκα χρόνων. Ο Γέροντας Θωμάς είχε το διακόνημα του αργυροχρυσοχόου. Ασχολείτο επίσης και με το ψάρεμα όταν μπορούσε.

Τον Γέροντα Θωμά τον γνώρισα στα χρόνια της φοιτητικής μου ζωής, κοντά στο έτος 1980. Τον συναντήσαμε μαζί με τους άλλους δύο συνοδοιπόρους μου, κοντά στο Κυριακό της Σκήτης της Αγίας Άννας. Προθυμοποιήθηκε να μας δείξει το μονοπάτι για το Κελί του Γέροντα Εφραίμ του Κατουνακιώτη, τον οποίον θα επισκεπτόμασταν. Προπορευόταν ο π. Θωμάς καβάλα στο άλογο ή στο μουλάρι και εμείς ακολουθούσαμε πεζοί. Το μονοπάτι ήταν αρκετά στενό και από κάτω υπήρχε μεγάλος γκρεμός, καθότι η περιοχή έχει αρκετούς γκρεμούς. Μετά από κοπιαστική ανάβαση στο γκρημνώδες περιβάλλον φθάσαμε στο Κελί των Θωμάδων.

Ήταν κοντά μεσημέρι. Μετά το κέρασμα και την ολιγόωρη ξεκούραση, μας οδήγησαν στην Τράπεζα του Κελίου, όπου μας φίλεψαν με φαγητό. Το μεσημεριανό περιελάμβανε σουπιές. Κανείς όμως από τους μοναχούς της Συνοδείας δεν παρακάθισε μαζί μας στην Τράπεζα που παρατέθηκε. Στην αρχή απόρησα, αλλά μετά που φύγαμε κατάλαβα ότι πιθανότατα δεν υπήρχε άλλο φαγητό. Προς τούτο συνηγορούσε και η υπερβολική ποσότητα φαγητού με την οποία μας φίλεψαν. Εκ των υστέρων αντιλήφθηκα ότι ήταν ακόμα μια χαρακτηριστική περίπτωση, της άκρας αγιορείτικης φιλοξενίας. Μου έκανε εντύπωση η απλότητα του π. Θωμά και των άλλων μοναχών, αλλά και του Γέροντα της Συνοδείας.

Ο Γέροντας Θωμάς ήταν άριστος γνώστης της παραδοσιακής Εκκλησιαστικής μουσικής. Συνέχισε την Αγιορείτικη ψαλτική παράδοση. Για τούτο και τον καλούσαν σε Αγιορείτικες πανηγύρεις σε Κελιά και Μοναστήρια του Αγίου όρους. Το ύφος που έψαλλε ο γέροντας Θωμάς, θύμιζε το ανεπιτήδευτο ύφος που έψαλλε ο διακο-Διονύσης (Φιρφιρής), της Αγιορείτικης πολίχνης των Καρυών. Εξάλλου ο Γέροντας Θωμάς συνέψαλλε κάποτε με τον διακο-Διονύση (Φιρφιρή), αλλά και με τους ξακουστούς Αγιορείτες ψάλτες, όπως τον π. Παντελεήμονα (Κάρτσωνα), τον παπα- Χρυσόστομο, τον π. Ιωσήφ, τους πατέρες του Κελίου των Δανιηλέων κλπ. Αποτελούσε χαρακτηριστική περίπτωση, όπου το κάλλος της ταπείνωσης, συναντούσε τον πλούτο της παραδοσιακής Εκκλησιαστικής μας μουσικής, το καλοταίριασμα που ‘’τονίζει τα θεία νοήματα’’ της Εκκλησιαστικής μας Υμνογραφίας, που έλεγε ο Όσιος Παΐσιος.

‘’Καλό Παράδεισο γέροντα Θωμά’’