Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Δ΄Οικουμενικής Συνόδου –«Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς»

Απόστολος: Τιτ. γ΄ 8-15

Ευαγγέλιο: Ματθ. ε΄ 14-19

«Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς» (Ματθ. ε΄ 16)

    Διπλή η σημερινή γιορτή. Γιορτή των Αγίων Πατέρων της Δ΄ Οικουμενικής συνόδου και γιορτή της Αγίας Μαρίνας. Τιμά, λοιπόν, η Εκκλησία τη μνήμη των 630 Πατέρων της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου που συνήλθε στη Χαλκηδόνα το 451μ.Χ. για την καταπολέμηση της αιρέσεως του Μονοφυσιτισμού και τη διατύπωση της πίστεως της Εκκλησίας για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ότι είναι τέλειος ο Θεός και τέλειος άνθρωπος και κατά συνέπεια και η σωτηρία που προσφέρει είναι τέλεια και ολοκληρωμένη.

   Τιμά παράλληλα τη μνήμη της Αγίας Μαρίνας, που, παρά το νεαρό της ηλικίας της, αφού ήταν μόλις 15 χρόνων, με θαυμαστό και ακατάβλητο θάρρος απέρριψε τις δελεαστικές προστάσεις του έπαρχου Ολύβριου και παράλληλα ομολόγησε με θάρρος την πίστη της στον Ιησού Χριστό. Με υπομονή και ηρωϊσμό δέχεται τη φυλάκιση, τις σκληρές μαστιγώσεις με τα σιδερένια νύχια και όλα τα άλλα βασανιστήρια, με τελευταίο τον αποκεφαλισμό της. Το ξίφος του δημίου της έκοβε το κεφάλι, αλλά ως την ώρα εκείνη αντηχούσε η ομολογία – απάντηση της προς τον ειδωλολάτρη ηγεμόνα και τύραννο. «Μαρίνα ονομάζομαι, της Πισιδίας ειμί γέννημα και θρέμμα και το όνομα του Κυρίου μου Ιησού Χριστού επικαλούμαι». Έτσι η Μαρίνα, με την ομολογία και στη συνέχεια με το μαρτύριο της, στεφανωμένη, σαν Αγία και μεγαλομάρτυρας κατατάχθηκε στο χορό των Μαρτύρων του Χριστού για να αγάλλεται αιώνια και να αποτελεί πρότυπο για μίμηση. Αυτή η μίμηση της ομολογίας της πίστεως, του μαρτυρίου και της ζωής της αποτελεί και τον καλύτερο τρόπο για να την τιμήσουμε επάξια.

Άγιοι Πατέρες και Αγία Μαρίνα έχουν ένα κοινό σημείο αναφοράς, τον Ιησού Χριστό και της διδασκαλίας του. Τον αποδέχθηκαν ως τέλειο θεό και ως τέλειο άνθρωπο και άρα και ως πραγματικό Λυτρωτή. Αποδέχθηκαν και την διδασκαλία Του, όπως προβάλλει μέσα από το σημερινό Ευαγγέλιο. Ως «φως του κόσμου», έλαμψαν με την πίστη, την αρετή και την αγιότητα τους. Ιδιαίτερα, όμως, έλαμψαν και με το μαρτύριο της ζωής τους, όπως έγινε με την Αγία Μαρίνα και όλο εκείνο το πλήθος των μαρτύρων της εποχής της. Σαν λυχνάρι δε πάνω στο λυχνοστάτη, οι μεν Άγιοι Πατέρες φώτισαν με την ορθή διδασκαλία τους και διέλυσαν το σκοτάδι της αιρέσεως, η δε Αγία Μαρίνα ως φωτεινή λαμπάδα φώτισε όχι μόνο τους ανθρώπους της εποχής της, αλλά δια μέσου των αιώνων φωτίζει όλους τους ανθρώπους.

    «Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα» προτρέπει σήμερα ο Ιησούς. Ο άνθρωπος, που δέχεται τον τιμητικό τίτλο «φως του κόσμου», τίτλο και χαρακτηρισμό που ανήκει μόνο στον Ιησού Χριστό ο οποίος είπε: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου» (Ιωάν. η΄ 12), έχει την υποχρέωση να ζει στο πρότυπο της ζωής του Χριστού. Ο άνθρωπος πρέπει να ενεργεί σαν φωτεινό πρότυπο, γιατί ζει και ενεργεί όχι μόνο με βάση τη διδασκαλία του Χριστού, αλλά και ενεργεί στη ζωή του, όπως και ο Χριστός. Πρότυπο και μέτρο της καθημερινής ζωής του είναι ο τέλειος Θεάνθρωπος, ο Ιησούς Χριστός και όχι ο άνθρωπος με τις οποιεσδήποτε αδυναμίες του.

    Τιμητική η θέση για άνθρωπο που θέλει να αποκαλεί τον εαυτό του «Χριστιανό». Τιμητική η θέση αλλά και βαρύ το προνόμιο. Βαριά η ευθύνη, γιατί φέροντας το όνομα του Χριστού, φέρει και την ευθύνη να είναι υπάκουος και τηρητής του Νόμου του Θεού. Ο νόμος του Θεού, έχει αιώνια ισχύ και μοναδικό κύρος και στην πιο μικρή λεπτομέρεια, όπως εξήγησε ο Κύριος και επιβεβαίωσε σήμερα και ο Απόστολος Παύλος.

    Είπε σήμερα ο Κύριος: «Σας βεβαιώνω πως όσο υπάρχει ο κόσμος, έως τη συντέλεια του, δε θα πάψει να ισχύει ούτε ένα γιώτα ή μια οξεία από το νόμο. Όποιος, λοιπόν, καταργήσει ακόμα και μια από τις πιο μικρές εντολές αυτού του νόμου και διδάξει έτσι τους άλλους, θα θεωρηθεί ελάχιστος στη βασιλεία του Θεού. Ενώ όποιος τις τηρήσει όλες και διδάξει έτσι και τους άλλους, αυτός θα θεωρηθεί μεγάλος στη βασιλεία του Θεού». Αλλά και ο Απόστολος Παύλος επιβεβαιώνει σήμερα το μαθητή του Τίτο και κατ’ επέκταση και μας ότι «Αυτά τα λόγια είναι αξιόπιστα και θέλω να τα βεβαιώνεις με την προσωπική σου μαρτυρία, ώστε όσοι έχουν πιστέψει στο θεό να φροντίζουν να πρωτοστατούν σε καλά έργα. Αυτά είναι τα καλά και χρήσιμα στους ανθρώπους.

     Αυτά τα «αξιόπιστα λόγια» έχουμε καθήκον όχι μόνο να τα αποδεχόμαστε θεωρητικά αλλά και να τα εφαρμόζουμε στην καθημερινή ζωή μας. Παράλληλα αυτές τις αλήθειες θα πρέπει να τις υπερασπιζόμαστε όταν βρίσκονται σε κίνδυνο ένεκα των αιρέσεων. Γιατί η Εκκλησία και η Χριστιανική πίστη δεν κινδύνευαν τόσο πολύ από τους διωγμούς, όσο από τις αιρέσεις. Και τούτο γιατί, μπορεί λόγω των διωγμών να οδηγούνταν κάποιοι στο θάνατο, όπως σήμερα η Αγία Μαρίνα, αλλά με τη μαρτυρία της πίστεως και το μαρτύριο της ζωής τους ενίσχυαν στην πράξη στους Χριστιανούς. Αντίθετα με την αίρεση, πέραν από την αλλοίωση του περιεχομένου της πίστεως, υπάρχει και η αλλοίωση του κύριου Χριστιανικού ήθους, της αγάπης. Έτσι η αίρεση γίνεται πολλαπλά καταστροφική, αφού αλλοιώνει την πίστη και το ήθος, οδηγεί σε συγκρούσεις μεταξύ των Χριστιανών, γεγονός αποτρεπτικά για την εξάπλωση του Χριστιανισμού και τέλος αστοχία στο θέμα της σωτηρίας. Ακούσαμε σήμερα τον Απόστολο Παύλο να τονίζει: «Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού». «Τον άνθρωπο που ακολουθεί πλανημένες διδασκαλίες συμβούλεψέ τον μια δυο φορές, κι αν δεν ακούσει άφησε τον, με την βεβαιότητα πως αυτός έχει πια διαστραφεί κι αμαρτάνει, καταδικάζοντας έτι ο ίδιος τον εαυτό του» (Τιτ. γ΄ 10-11).

    Αδελφοί μου, ζούμε σε μια δύσκολη εποχή που οι αρχές και οι αξίες του Χριστιανισμού ποδοπατούνται όχι μόνο από τους αιρετικούς αλλά από τους ίδιους τους Χριστιανούς με αποτέλεσμα να υπάρχει δικαιολογημένα η απορία: «Πως μπορεί ο Χριστιανισμός να αλλάξει τον κόσμο όταν οι άνθρωποι του δεν μπορούν να αλλάξουν να διορθώσουν τον εαυτό τους».

    Η απάντηση δεν είναι δύσκολη, γιατί απλούστατα αυτοί ποτέ τους δε συνδέθηκαν πραγματικά με το «φως» που είναι ο Χριστός. Αντίθετα οι Άγιοι Πατέρες της Τέταρτης Οικουμενικής Συνόδου, έργω και λόγω με αγώνες και θυσίες, χωρίς υπερβολές και χωρίς εκπτώσεις, μας παρέδωσαν σαν βαριά κληρονομιά την Αποστολική και Πατερική πίστη. Άγιοι Πατέρες και Αγία Μαρίνα αποδέκτες του Θείου φωτός κατέστησαν όντως και οι ίδιοι «φως του κόσμου». Ας μιμηθούμε το παράδειγμα τους, όπως το ζητά σήμερα από όλους μας ο ίδιος ο Ιησούς. Αμήν.

Θεόδωρος Αντωνιάδης