12 Ιουν 2016

Σάββας Ηλιάδης, Περί Εκκλησίας, περί αιρετικών, περί οικουμενιστών. Ετεροχρονισμένο μεν, επίκαιρο δε.

5.jpg
Περί Εκκλησίας, περί αιρετικών, περί οικουμενιστών
Ετεροχρονισμένο μεν, επίκαιρο δε.
  Περιερχόμενος το διαδίκτυο, διάβασα, κατά σύμπτωση, μιαν είδηση παλιά (Σεπτέμβριος του 2014), η οποία ακολουθούνταν και από φωτογραφίες, για να επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές. Μιαν είδηση πολύ επίκαιρη και για τα σημερινά εκκλησιαστικά πράγματα, καθότι πρόκειται να συνέλθει η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος των Ορθοδόξων Εκκλησιών.

  Τότε είχε επισκεφτεί τη Θεσσαλονίκη ο αιρετικός (αιρεσιάρχης;) μονοφυσίτης Αρμένιος Πατριάρχης. Πέρα από κάποια χειροφιλήματα και ασπασμούς και λοιπά από ορθοδόξους, τα οποία είναι απλώς πλημμελήματα, ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης τον οδήγησε μέσα στον ορθόδοξο ναό, στον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, να τον ξεναγήσει. Δεν έμεινε όμως εκεί. Τον έβαλε μέσα στο Άγιο Βήμα και προσκύνησε την Αγία Τράπεζα.
  Είναι γνωστό πως μέσα στο Ιερό μπαίνουν μόνον οι κληρικοί και οι άνδρες βαφτισμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί, που έχουν ειδική διακονία. Βέβαια, κατά κάποια οικονομία που γίνεται, μπαίνουν  σήμερα πολλοί, αλλά  χρειάζεται περισσότερη σοβαρότητα και ευλάβεια, για να τολμήσει να μπει κάποιος. Την δε Αγία Τράπεζα δεν μπορεί να την αγγίζει «ευκαίρως ακαίρως» ούτε ο κληρικός.
  Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Διότι στην παρούσα περίπτωση μπήκε στα «Άγια των Αγίων» ένας αιρετικός (αιρεσιάρχης;) συνοδευόμενος από τον οικείο Μητροπολίτη. Και όχι μόνο πάλι, αλλά προσκύνησε την Αγία Τράπεζα.  Έγινε  έτσι παράβαση σε κανόνα της Εκκλησίας :«Να μην επιτρέπεται στους αιρετικούς να εισέρχωνται στον οίκο του Θεού, εφ’ όσον επιμένουν στην αίρεσι». (6ος Κανών της εν Λαοδικεία Συνόδου).
  Διαβάζοντας λοιπόν την είδηση, ήρθαν στο νου μου κάποιες εικόνες  από τις ακολουθίες στο ναό και έκανα, με πολύ πόνο, μερικές σκέψεις και συγκρίσεις.
  Και εξηγούμαι: Πολλές φορές, κατά τη διάρκεια των ακολουθιών, τα  μικρά παιδιά, συνήθως της νηπιακής ηλικίας,  ανησυχούν και θέλουν να κινούνται ελεύθερα μέσα στην εκκλησία. Συμβαίνει δε να ξεφεύγουν από τα χέρια των γονιών τους και έχοντας κατά φύση το ανεπίγνωστο, μετακινούνται από δω κι από κει. Κάποια στιγμή μπορεί να πλησιάσουν και προς την Ωραία Πύλη. Τότε είναι που γίνεται χαμός. Μικροί μεγάλοι, αναστατώνονται άπαντες και τρέχουν, για  να προλάβουν μην τυχόν και μπει το παιδάκι μέσα στο Ιερό. Και καλό και  αξιοβράβευτο! Διότι ξέρει και ο πιο απλός βαφτισμένος χριστιανός τι σημαίνει Άγιο Βήμα και Ωραία Πύλη.
  Ναι. Αφήστε το, αδελφοί μου, να μπει. Αφήστε το. Δεν πειράζει. Κι ας τολμήσει οποιοσδήποτε «δεσπότης» να αντειπεί με όποια επιχειρήματα. Αφού δίδεται το «δικαίωμα» στον αιρεσιάρχη, πόσο μάλλον στο βαπτισμένο παιδάκι. Μάλιστα, δεν μπορεί να γίνει καμία σύγκριση. Ας θυμηθούμε την περίπτωση που ο άγιος Αθανάσιος, όταν ήταν παιδί, επάνω στο παιχνίδι βάφτισε ένα παιδάκι και ο Πατριάρχης θεώρησε το βάπτισμα έγκυρο.
  Είναι απροσδιόριστα τα όρια της Εκκλησίας; Μπορεί ο καθένας να κάνει ό,τι θέλει και να βάζει τους δικούς του όρους, επειδή είναι «προϊστάμενος» και ζητάει υπακοή έξω της αληθείας, την οποία μας παρέδωσαν οι άγιοι και το Άγιο Ευαγγέλιο του Χριστού;
  Παλαιό χρονικά το γεγονός, αν και συμβαίνουν καθημερινώς παρόμοια, αλλά επίκαιρο. Μήπως με παρόμοιες παραχωρήσεις και μεθοδεύσεις θα συνέλθει η Σύνοδος; Διότι πλείστοι εκ των συμμετεχόντων θα είναι τα ίδια πρόσωπα, που πρωτοστατούν σε τέτοιες οικουμενιστικές εκτροπές και θα βαρύνει η γνώμη τους στις αποφάσεις. Τάχα έχουν αλλάξει σε τίποτε; Δεν μπορούν να  πείσουν, διότι έχουν «βεβαρημένο παρελθόν» και έχουμε το δικαίωμα να είμαστε εκ των πραγμάτων «κουμπωμένοι» και παρά τις «ορθοδοξοφανείς» υποσχέσεις, να κρατάμε «μικρό καλάθι» .

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

σε αυτα τα θεματα αγαπητε μονο στην Ι.Κατηχηση θα τα βρεις απο τους Αγιους Πατερες γιατι πως και τι.Ειμαστε δυστυχως ακατηχητη γι αυτο υπαρχουν και τα νοσηματα του οικουμενισμου λογω της αγνοιας μας.
Διαβασε για αρχη τον Πλατωνα Μοσχας περι Ορθοδοξης Διδασκαλιας.
Μετα διαβαζε Κυριλο Ιεροσολυμων κλπ.

Βασίλειος Παπασπυρόπουλος είπε...

Οι Αθεόφοβοι είναι επικίνδυνοι άνθρωποι.
Με το δεν πειράζει το ένα, με το δεν βαριέσαι το άλλο, θα την κάτσουμε τη βάρκα.

Ανώνυμος είπε...

Γράφει ο Μ.Πλάτωνας στο βιβλιο του Ορθοδοξη Διδασκαλια στον Προλογο στην παραγραφο 17.
§. 17. Δια να λύσωµεν την τρίτην αντίθεσιν, ηγουν, οτι ό χριστιανός χρεωστει να πιστεύη χωρίς ερεύνης, αναγκαίο είναι να εξετάσωµεν, αν απλώς πάσα έρευνα εις τα της θρησκείας είναι ασυγχώρητος.

Ή Αποκάλυψις είναι µία δήλωσις αληθειών, ητις έγινε διά θαύµατος υπό τής παντοδυναµίας του Θεού.

Έποµένως αυτή περιέχει τινα πράγµατα, τα όποια δεν εδύνατο ποτέ να καταλάβη ό άνθρωπος µε µόνην την δύναµιν του φυσικού λόγου. Αυτά ο­µως τα ακατάληπτα είναι συνδεδεµένα µε άλλα, τα όποια καταλαµβάνει και χωρίς την βοήθειαν της αποκαλύψεως, και από τουτον τόν σύνδεσµον γεννώνται τοσαύτα κριτή­ρια, δια των όποίων διακρίνεται η αληθής και θεία αποκά­λυψις από τας ψευδείς και κακοπλάστους.

Ει τι πραγµα έχει κριτήρια, είναι ύποκείµενον εις απόδειξιν, και έποµέ­νως εις έρευνα και ουαί εις τους χριστιανούς!

αν η θρη­σκεία των, ήγουν η περί Θεού επιστήµη, δεν είχε απόδει­ξιν. Μία θρησκεία, όποία είναι η ηµετέρα, τεθεµελιωµένη εις την πνευµατικην πτώχεια, εις την ύποµονην των πειρα­σµων, εις τόν καθηµερινόν πόλεµον της σαρκός και του πνεύµατος, µία τόσον στενή και τεθλιµµένη οδός, δεν ήτον πιθανόν να επιστρέψει από τας αλλας θρησκείας, δεν λέγω τοσαύτας µυριάδας, αλλ' ένα μόνον άνθρωπον, αν δεν είχεν αποδειξιν.

Η ύπερθαύµαστος οµως άρµονία μεταξύ των δογμάτων και των εντολών, αυτά τα υπέρ λόγο μυστήρια, οι σαφέσταται και αψευδείς προφητειαι, η αναµφίλεκτος αγιοτης των ευαγγελικών συγγραφέων, είναι τόσαι αποδείξεις των οποίων η ενέργεια ηνάγκασε τοσαυτα αναρίθµητα έθνη να αφησωσι την ευρύχωρον και πλατειαν όδόν, την ό­ποιοαν περιπάτησαν οι πατέρες των, και να εισέλθωσιν εις την τεθλιµµένην όδόν του Κυρίου.

Ή έρευνα λοιπόν των ,τοιούτων αποδείξεων όχι μόνον είναι συγκεχωρηµένη, αλλά και αναγκαία διότι χωρίς αυτήν δεν είναι δυνατόν να γεννηθεί η πληροφορία εις το ανθρώπινο πνευµα, και χωρίς την πληροφορία είναι αδύνατον να αναγεννηθεί ό άνθρωπος ήγουν να εκδυθεί τον παλαιόν άνθρωπον , και να εν­'δυθη τον νέον. είναι αδύνατον να προκόψει ποτέ εις την αρετή , η να ύπερµαχήση της πίστεως εναντίον εις βασιλείς και τυράννους, να την υπερασπίσει εναντίον εις τους ετεροθρησκους. (*)συνεχιζεται...

Ανώνυμος είπε...

(*)
Παράμενε ταῖς κατηχήσεσιν· εἰ καὶ πολλὰ παρατείνωμεν λέγοντες, μήποτε ἡ διάνοιά σου ἐκλυθῇ· ὅπλα γὰρ λαμβάνεις κατὰ ἀντικειμένης ἐνεργείας· ὅπλα λαμβάνεις κατὰ αἱρέσεων, κατὰ Ἰουδαίων, καὶ Σαμαρειτῶν, καὶ Ἐθνῶν· πολλοὺς ἐχθροὺς ἔχεις, πολλὰ βέλη λάμβανε· πρὸς πολλοὺς γὰρ ἀκοντίζεις· καὶ χρεία σοι μαθεῖν πῶς κατακοντίσῃς τὸν Ἕλληνα, πῶς ἀγωνίσῃ πρὸς αἱρετικὸν, πρὸς Ἰουδαῖον καὶ Σαμαρείτην· καὶ τὰ μὲν ὅπλα ἕτοιμα, καὶ τὸ ξίφος τοῦ Πνεύματος ἑτοιμότατον· δεῖ δὲ καὶ δεξιὰς τείνειν διὰ προαιρέσεως ἀγαθῆς, ἵνα πόλεμον Κυρίου πολεμήσῃς, ἵνα νικήσῃς ἀντικειμένας ἐνεργείας, ἵνα ἀήττητος γένῃ παντὶ αἱρετικῷ πράγματι. Προκατηχηση 10.Κυριλ.Ιεροσολυμων

Ανώνυμος είπε...

Βαπτίζονται χρίονται κοινωνούν αλλά δεν σώζονται. Δεν γίνονται στην ουσία λαός του Θεού , λαός χάριτος , Εκκλησία.

<>Κλασικό παράδειγμα είναι ο Σιμων ο μάγος που αναφέρεται στην Κ.Δ. και ο οποίος , όπως επεξηγεί ο άγιος Κύριλλος , <>

Έτσι έμεινε στην εξωτερική διαδικασία του Μυστηρίου χωρίς να καρπωθεί τη χάρη και ασφαλώς χωρίς να δεχθεί τα σωτηριωδη αποτελέσματα του μυστηρίου , αφού τελικά <> μετά του Χριστού. Η εξωτερική αυτή μετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας μπορεί να χαρακτηρισθεί και σαν <> , αφού ο άνθρωπος ουσιαστικά <> και δεν δέχεται την σωτήρια αλλοίωση που αυτή επενεργεί. Προκατήχησης 2.

Ευθύνη για την άκαιρη προσέλευση στα Μυστήρια (<>), έχουν ασφαλώς οι πιστοί , οι οποίοι πράγματι πολλές φορές ανέτοιμοι προσέρχονται και χωρίς συνείδηση της ιερότητας των τελουμένων. Προκατήχηση 3. Αλλά την μεγαλύτερη ευθύνη την φέρνουν κυρίως <> , οι ποιμένες , οι οποίοι επιτρέπουν όχι μόνο την είσοδο στο ναό αλλά και την μετοχή στα Μυστήρια εκείνων που έχουν <> . Έτσι αφήνοντας οι διάκονοι ανοιχτές τις πόρτες σε όλους (<>), επιτρέπουν μιαν <> πραγματοποιούμενη συμμετοχή , αλλά και δι αυτού του τρόπου βεβήλωση των Μυστηρίων . Αν κατά την εποχή του αγίου Κυρίλλου , κατά την οποία οι χριστιανικές κοινότητες ήταν τόσο μικρές και έκαστος Ποιμένας γνώριζε καλά το ποίμνιο του και την πνευματική κατάσταση των πιστών του , συνέβαιναν τέτοιου είδους εκτροπές και <> , μπορεί να φαντασθεί κανείς τι είναι δυνατό να συμβαίνει στη δική μας εποχή και στις δικές πολυπληθέστατες εκκλησιαστικές ενορίες με εντελώς άγνωστους πιστούς. Η παρατηρούμενη σήμερα πνευματική κατάσταση στην Εκκλησία , πιθανώς να έχει και την αιτία της και στο σημείο αυτό , στην έλλειψη δηλ. εγρηγορσεως εκ μέρους των ποιμένων και στην ελλιπεσταση προετοιμασία εκ μέρους των πιστών.

Ο άγιος Κύριλλος τονίζει πως κανένας δεν μπορεί να θεωρήσει <> τον εαυτόν του για αυτήν την κατάσταση .

Εάν υπάρχουν <> και αν η <> είναι γνώρισμα πολλών πιστών , ευθύνη έχουμε όλοι μας , ποιμένες και λαός. Σήμερα , η ευθύνη για την υποκρισία έναντι της πίστεως και μη ευθύνη για την βεβήλωση των Μυστηρίων , συνήθως επιρρίπτεται στο λαό. Ο άγιος Κύριλλος εξαίρει ιδιαίτερα την ευθύνη των ποιμένων. Προκατήχηση , 4. Τ

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com