Οικουμενικόν Πατριαρχείον και Αμερικανική Πολιτική

Οικουμενικόν Πατριαρχείον και Αμερικανική Πολιτική

Του κ. Γεωργίου Κ. Τραμπούλη, Θεολόγου

Ο Ορθόδοξος Τύπος στην προσπάθειά του να διαφωτίση τους αναγνώστες του και γενικότερα το πλήρωμα της Εκκλησίας σχετικά με την σύγκληση της Μεγάλης Συνόδου, δημοσίευσε στο προηγούμενο φύλλο ένα περισπούδαστο κείμενο του αγιορείτου μοναχού Επιφανίου Καψαλιώτη «Η CIA καθοδηγεί την Σύνοδον της Κρήτης;». Με το άρθρο αυτό επιβεβαιώνεται η αρθρογραφία της εφημερίδος που από το 1963 υποστηρίζει ότι υπάρχει υπόγεια σχέση μεταξύ του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των Η.Π.Α. από τις αρχές του 20ου αιώνος. Μάλιστα, τον Νοέμβριο του 1963 είχε δημοσιευθή άρθρο με τίτλο «ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ», όπου μεταξύ των άλλων έγραφε «Διάχυτος είναι η εντύπωσις μεταξύ του Ορθοδόξου Ελληνικού λαού ότι η παρατηρουμένη επ’ εσχάτων κάμψις της από αιώνων αντιστάσεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου έναντι των υποδουλωτικών της Ορθοδοξίας ενεργειών του Βατικανού οφείλεται κατά μέγα μέρος εις επεμβάσεις του “Αμερικανικού παράγοντος”».

Είναι πράγματι, συγκλονιστικό, άνθρωπος των Η.Π.Α. και μάλιστα των μυστικών υπηρεσιών της CIA να βρίσκεται μέσα στην συνοδεία του Πατριάρχου, που θα στελεχώση την Πατριαρχική αντιπροσωπία κατά την Συν­οδο.

Η Αμερική ως παγκόσμια υπερδύναμη λειτουργεί στην εποχή μας, όπως ακριβώς η Οθωμανική αυτοκρατορία κατά την τουρκοκρατία, όπου ο Σουλτάνος, επειδή ήξερε ότι δεν μπορούσε να υποτάξη όλους τους αρχιερείς, είχε προκρίνει να ελέγχη ένα, εκείνον του Οικουμενικού Πατριαρχείου και μέσω αυτού να ελέγχη όλη την Ορθόδοξη Εκκλησία. Κατά παρόμοιο τρόπο στις ημέρες μας η Η.Π.Α. ως παγκόσμιος χωροφύλακας μέσω της Μεγάλης Συνόδου αποσκοπεί να ελέγξη την Ορθόδοξη Εκκλησία πιέζοντας όλες τις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες να αποδεχθούν τον Οικουμενικό Πατριάρχη ως αυθεντία όλης της Εκκλησίας, ως Πρώτον άνευ ίσων, ως τον χωροφύλακα του μεγάλου χωροφύλακα.

Έτσι στην σύγχρονη εποχή μας, όπως ισχυρίζεται η κ. Ελισάβετ Προδρόμου σύμβουλος στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΠΑ «όπου ζούμε σε θεμελιωδώς διαφορετικούς καιρούς και πρωτόγνωρες συνθή­κες», καλείται ο Ορθόδοξος Εκκλησία να προβή «σε μετασχηματισμούς ακόμη και των Ιερών Κανόνων της ακόμη και της Αγίας Παραδόσεώς της», με σκοπό «να έλθει σε συμφωνία με την παρούσα ιστορική πραγματικότητα». Αλήθεια, ποιές είναι αυτές οι πρωτόγνωρες συνθήκες, οι οποίες έχουν την δύναμη να προδώσουν ακόμα και τα αιώνια, θεόσδοτα και αναλλοίωτα δόγματα της Εκκλησίας μας, ακόμα και να επιδιώκουν την περιθωριοποίηση του ίδιου του Θεανθρώπου Χριστού; Η θεοποίηση του ανθρώπου, η αίσθηση ότι ο άνθρωπος από μόνος του είναι αυτάρκης.

Στον παγκόσμιο θρησκευτικό πλουραλισμό που επαγγέλλονται, όπου θεωρούν την Ορθοδοξία μέρος της παγκόσμιας θρησκευτικής διαφορετικότητας, ετερότητας, δηλαδή της ενώσεως εν τη ποικιλία, καλείται η Ορθόδοξη Εκκλησία, όπως νομίζουν, αν θέλη να κατέχη μία σημαντική θέση στην σύγχρονη κοινωνία, να αποκηρύξη δημόσια την Αγία Παράδοσή της, το θρησκευτικό της περιεχόμενο, επειδή ακριβώς αυτό έρχεται σε αντίθεση με την υλοφρονούσα εποχή μας και να προσαρμοσθή στις συνθήκες μιας οργανώσεως, ενός ανθρώπινου οργανισμού, δηλαδή μία Ορθοδοξία στην υπηρεσία της υπέρτατης αξίας, του ανθρώπου και των δικαιωμάτων του. Όμως η Πίστη μας είναι κάτι άλλο, το οποίο αυτοί ούτε το φαντάζονται.

Όλη αυτήν την προσπάθεια της ενώσεως της Ορθόδοξης Εκκλησίας με τις άλλες ομολογίες έχει αναλάβει να την φέρη εις πέρας το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως με αντάλλαγμα, βέβαια, την κυριαρχία του σε όλη την Ορθοδοξία. Όμως ο πολιτικός, οικονομικός,και στρατιωτικός ανταγωνισμός μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων Αμερικής και Ρωσίας στην εποχή μας βρίσκεται σε έξαρση και αυτόν τον ανταγωνισμό υπηρετεί αυτή η Σύνοδος. Για να αποφευχθούν λοιπόν οι συγκρούσεις και τα σχίσματα και μέσα στην Εκκλησία, η σωφροσύνη απαιτεί να μη συγκληθή η Μεγάλη Σύνοδος.

Ορθόδοξος Τύπος