Ο αρχιαιρεσιάρχης Πάπας ενέπαιξε τους Ορθοδόξους Προκαθημένους

Ο ΑΡΧΙΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗΣ ΠΑΠΑΣ ΕΝΕΠΑΙΞΕ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΥΣ

Ο αρχηγός του Βατικανού «ευλόγησε» την σημαίαν των τζιχαντιστών;

Τον «Βαραββάν και την συμμορίαν του» επέλεξαν να προσκαλέσουν εις Λέσβον οι Ορθόδοξοι προκαθήμενοι. Ο κύριος Φραγκίσκος, δια το σκοτεινόν παρελθόν του οποίου υπήρξαν προσφάτως αποκαλύψεις, και οι ακόλουθοι του Βατικανού, το οποίον βαρύνεται με εμπλοκήν εις τα τεκταινόμενα της Μέσης Ανατολής, υπέκλεψαν τας εντυπώσεις των μέσων και διέφυγαν μόλις μετά από παραμονήν 270 λεπτών!

Επί χίλια έτη ο Αρχιαιρεσιάρχης Πάπας δεν ετόλμησε να έλθη στην Ελλάδα. Την χιλιόχρονον ανεπιθύμητον έλευσί του, δυστυχώς, έσπασε ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος το 2001 και τώρα συν­έβη δευτέρα επίσκεψί του στην όμορφη Λέσβο μας.

Ήδη εισήλθαμε στην τρίτη χιλιετία μετά από την Ενανθρώπησι του Σωτήρος, είναι λογικό μερικοί Έλληνες και ξένοι να αναρωτιούνται, γιατί εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες δεν επιθυμούμε ο Πάπας ούτε ως απλός επισκέπτης να ευρίσκεται στην πατρίδα μας. Δεν εκφράζουμε την επιθυμία μας κόντρα στις αρχές της ελευθέρας διακινήσεως των ανθρώπων και των ιδεών. Δεν το κάνουμε από κακότητα και κακοψυχία, λόγω των παλαιών γεγονότων του μακρινού και του εγγυτέρου παρελθόντος. Δεν το κάνουμε από μικρότητα και μικροψυχία.

Οι λόγοι εναντιώσεως

Αλλά για λόγους προφανείς και γνωστούς τους οποίους όμως θα προσπαθήσουμε να σχηματοποιήσουμε, δια να μη ταλαιπωρούμε τους αναγνώστας:

α. Ο Πάπας είναι πράγματι όχι μόνον ένας μεγάλος αιρετικός αλλά και αιρεσιάρχης, δηλαδή αρχηγός αιρέσεως, την οποία οι μεν προκάτοχοί του εδημιούργησαν και επέβαλαν βιαίως δι᾽ αιμάτων και δακρύων, ο δε ίδιος συνεχίζει αμετανοήτως μετά πονηρίας και δόλου (π.χ. Ουνία. Δεν είναι εμπαιγμός της Εκκλησίας της Ελλάδος ότι την παραμονή της επισκέψεώς του έγινε η χειροτονία του Ουνίτη Αρχιεπισκόπου Αθηνών;! (ΑΚΤΙΝΕΣ 17.4.2016)).

β. Η συγκεκριμένη αίρεσις του Παπισμού, (Αλάθητο, Πρωτείο, Φιλιόκβε, Βασιλική Εξουσία Πάπα κ.α.), διέσπασε κατά το Σχίσμα τον Χριστιανισμό σε δύο τμήματα και ο Πάπας έλαβε τότε μαζί του βιαίως το μεγαλύτερο κομμάτι, το Δυτικό, το οποίο ωδήγησε εκτός Εκκλησίας εις την αίρεσιν. Συνεχώς οι Οικουμενισταί επικαλούνται, εσφαλμένως βεβαίως, το Κυριακόν λόγιον «ίνα εν ώσι», λησμονούν όμως ότι υπαίτιος είναι ο Πάπας, ο οποίος πρέπει να επανέλθη. Αντιθέτως η δήλωσις του Πάπα αμέσως μετά την επιστροφήν του στο Βατικανόν ήτο: «στους μετανάστες και τον ελληνικό λαό κόμισα την αλληλεγγύη της Εκκλησίας»!

γ. Έμβλημά του δε και μέθοδός του η βία των Πολέμων, Εξουσιών, Ψυχολογικών επιχειρήσεων, Οικονομικών μεθόδων κ.τ.λ.. Η βία του Παπισμού, τόσο αντιχριστιανική, όσο και απάνθρωπη κατά κόρον εχρησιμοποιήθη εναντίον των Χριστιανών της Δυτικής Ρωμιοσύνης, αλλά, και εναντίον των Πιστών Χριστιανών της Ανατολής με μυριάδες βδελυρούς τρόπους, ώστε, τους μεν πρώτους να καθυποτάξη, τους δε δευτέρους να εξουδενώση θανάσιμα. Εχρησιμοποίησε την φρικτή βία και δεν άφησε περιθώρια στους Χριστιανούς της Δυτικής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας να επιλέξουν ελευθέρως ανάμεσα στην εγωϊστική αίρεσί του και στην αληθώς γνησία πίστι του Χριστού. Επί χίλια έτη περίπου χρησιμοποίησε την βία των όπλων (υπενθυμίζουμε ότι στο προηγούμενο φύλλο αναφερθήκαμε σε δημοσιεύματα όπου φέρεται εμπλεκόμενο τα τελευταία χρόνια το Βατικανό με την οπλοβιομηχανία) δια των Σταυροφοριών καταλύοντας και διασπώντας την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, επιτιθέμενο ακόμη δε και εις την Βασιλεύουσα, προκειμένου να την υποτάξη κάτω από την εγωϊστική εωσφορική Τιάρα του. Την άφησε δε εντελώς αβοήθητο, στην μανία της σαρωτικής λαίλαπος του Ισλαμισμού, αφού νωρίτερα βαθύτατα την υπενόμευσε, με σκοπό να την υποχρεώση να πέση υποταγμένη στην παναιρετική αγκαλιά του. Μήπως και στην παρούσα περίπτωσι δεν μας εγκατέλειψε και πάλι εις την λαίλαπα του προελαύνοντος Ισλαμισμού, εφόσον ούτε καν ζήτησε να ανοίξουν τα σύνορα; Με ευχολόγια και ασαφείς υπαινιγμούς θα δοθή λύσις; Πρόκειται δια εξαπάτησιν!

Σε κανένα από τα τρία καταχθόνια στοιχεία δεν γίνεται προσ­πάθεια αλλαγής πορείας. Μόνο με θαύμα του Θεού πράγματι θα ημπορούσε να γίνη η τριπλή αντιστροφή του Παπισμού (Αιρέσεως, Διασπάσεως, Βίας) στο φως της αληθούς Ευαγγελικής και Πατερικής Αληθείας, της Ορθοδοξίας.

Εάν όντως επιθυμή αγαθές σχέσεις να αφήση την βία

Η βία αποτελεί βασικό στοιχείο του Παπισμού, το απέδειξε όλη η πορεία του Μεσαίωνος. Με αμετανοησία δε την επιβεβαιώνει περίτρανα μέχρι τις ημέρες μας, χρησιμοποιώντας την με αφανείς, και φανερούς τρόπους. Για παράδειγμα μόλις πριν από λίγα χρόνια ανεκήρυξε «Άγιο» τον Στέπινατς, τον σφαγέα οκτακοσίων χιλιάδων Ορθοδόξων Αδελφών μας Σέρβων! Τόσο είναι δε το θράσος τους, ώστε τον συγκεκριμένο άνθρωπο τον έχουν ταριχευμένο σε υάλινη λάρνακα σε κοινή «θέα» στην Πρωτεύουσα της Κροατίας το Ζάγκρεμπ.

Πριν από κάθε συζήτησι, εάν επιθυμή να ονομάζεται άνθρωπος που εφαρμόζει, όχι τον Θεϊκό Νόμο, αλλά τον Ανθρώπινο Φυσικό Νόμο του σεβασμού των ανθρώπων και της ελευθερίας τους, θα πρέπει να αποκηρύξη εμπράκτως κάθε μορφή Βίας, ψυχολογική, οικονομική, εξουσιαστική κ.τ.λ..

Οι εκάστοτε Πάπες, δυστυχώς, διεστράφησαν παντελώς. Ενδεικτικά αναφέρουμε ελάχιστα παραδείγματα. Η πιο ευτυχισμένη ημέρα του τότε Πάπα Ιννοκεντίου Η ήτο η κατάληψις της Κωνσταντινουπόλεως το 1204 μ. Χ., υπό των απαισίων Σταυροφόρων του. Πρωτοφανής χαρά του υπήρξε κατάλυσις της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και προετοιμασία της υπό του Ισλάμ καταστροφής της! Η ευωχία του ήτο να οσμίζεται από τον θρόνο του την δυσωδία από τα αίματα των ανθρώπων που έκαιγε στις φωτιές της Ιεράς Εξετάσεως σε ολόκληρη την Δυτική Ευρώπη.

Όταν το 1919, (μετά το τέλος του Α Παγκοσμίου Πολέμου, την ήττα της Γερμανίας και της Τουρκίας, και την κατάληψι της Κωνσταντινουπόλεως από τον Συμμαχικό και Ελληνικό Στόλο), οι Βρεττανοί συζητούσαν την απόδοσι της Κωνσταντινουπόλεως στην Ελλάδα, στην οποία και ανήκε, τότε το Βατικανό εδήλωνε ότι προτιμούσε «να βλέπη την ημισέληνο πάνω στην Αγιά Σοφιά παρά τον Ελληνικό Σταυρό!». Με άλλα λόγια ότι προτιμά το Ισλάμ από τον Χριστιανισμό, τον Διάβολο από τον Χριστό.

Λίγο αργότερα, αφού οι Δυτικοί Άγγλοι, Γάλλοι, Ιταλοί, Αμερικανοί, Γερμανοί κ.τ.λ., ενίσχυσαν τους Τούρκους με κάθε τρόπο, κατά την Μικρασιατική καταστροφή του 1922, τότε ο Πάπας έστελνε πρώτος συγχαρητήριο τηλεγράφημα στον Κεμάλ Ατατούρκ, τον σφαγέα των Ελλήνων του Πόντου, της Μ. Ασίας και των άλλων Ελληνικών περιοχών.

Κατά την περίοδο της μαύρης τετραπλής Κατοχής της Ελλάδος υπό των Γερμανών, Ιταλών, Βουλγάρων και Αλβανών το 1941-44 επεβλήθη η εγκληματική πείνα στο λαό μας. Οι σύμμαχοι, κάνοντας δήθεν αποκλεισμό των Γερμανών δεν επέτρεπαν στα πλοία να φέρουν τρόφιμα στον Πειραιά, με αποτέλεσμα οι μεν Κατακτηταί να παίρνουν τα τρόφιμα, οι δε Έλληνες κατά χιλιάδες να αποθνήσκουν από την πείνα. Τότε ο Νούτσιος, ο εκπρόσωπος του Πάπα (μετέπειτα έγινε και Πάπας ο ίδιος), επεσκέφθη τον τότε Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό και του επρότεινε μία σατανική συμφωνία. Η Ελληνική Ορθοδοξία να υποταχθή στον Παπισμό και εκείνος να επιτρέψη να έλθουν τροφές στον Πειραιά. Ο τότε Προκαθήμενος της Ελλάδος μετά βδελυγμίας απέρριψε την πρότασι. Ο Πάπας δεν συνεκινήθη, τα πλοία με το σιτάρι δεν μπορούσαν να έλθουν στον Πειραιά και ο Λαός μας απέθνησκε τον βραδύ βασανιστικό δια της πείνας θάνατο. Και ο Πάπας δεν πόνεσε, διότι η καρδιά του είναι … Πως έβλεπε τους σκελετωμένους Έλληνες, πραγματικές σκιές, να πέφτουν νεκροί στους δρόμους;

Η Ελλάς σήμερα ζη την δια των φρικτών Μνημονίων Νεοκατοχική συμφορά με την κατάλυσι της πολιτικής και οικονομικής ελευθερίας της και με φοβερή φτωχοποίησι. Όμως, ουδεμία συμπαράστασις υπάρχει από τον δήθεν «Φιλάνθρωπο» Πάπα Ρώμης. Ουδεμία του παρέμβασις προς φανερά και μυστικά κέντρα εξουσιών που βασανίζουν τον λαό μας. Ουδεμία κίνησις προς τους ηγέτες του κόσμου και κυρίως προς εκείνους, οι οποίοι ακολουθούν το δικό του Παπικό πίστευμα.

Απορούμε οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίται, οι οποίοι εδήλωσαν ότι δεν μας βλάπτει σε τίποτε η επίσκεψις του Πάπα αγνοούν την ιστορία; Κλείνουν τα μάτια στην σύγχρονη πρα­γματικότητα; Είναι αμύητοι στας μεθόδους που αιώνας τώρα μεταχειρίζεται ο Παπισμός; Έγινε μέσα σε δέκα έτη η Παπική έδρα συμπαραστάτης των Ορθοδόξων η έστω των Ελλήνων; Η έστω: θα δέχονταν στην οικία του ένα που έχει ανοιχθή τόσον προς τους ομοφυλόφιλους ως ο Πάπας;

Όμως η φιλανθρωπική τάχα διάθεσίς του επέτυχε να παραπλανήση και τους Ιεράρχας μας.

Όμως η επίσκεψίς του ήτο αρνητική και δια την Εκκλησίαν της Ελλάδος. Κατά την αναμετάδοσιν της επισκέψεως από το ράδιο του Βατικανού ειπώθηκε ότι «ο Πάπας συνοδεύτηκε στην επίσκεψί του στην Λέσβο από τον Ορθόδοξο ηγέτη (leader), τον Οικουμενικό Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης, Βαρθολομαίο Α´, και τον Ελληνορθόδοξο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Ιερώνυμο Β᾽». Ο Αρχιεπίσκοπος παρουσιάσθη διεθνώς ως ένας Ιεράρχης, ενώ ο Πατριάρχης ως ο αρχηγός της Ορθοδοξίας! Ήτο αναμενόμενον ότι ο Μακαριώτατος θα εφαίνετο ως ένας υπασπιστής δύο διασήμων «Προκαθημένων»! Η πλειονότης μάλιστα των ξένων μέσων είχε φωτογραφίες μόνο του Πάπα και του Πατριάρχη! Ο ίδιος ο Μακαριώτατος ούτε συζήτησις να φέρη επί στήθους τον δικέφαλον…

Ένα είδος διαστροφής

Δεν γνωρίζω εάν είμαστε υπερβολικοί στις εκφράσεις μας, αλλά περισσότερο από υπερβολικά είναι τα ίδια τα γεγονότα. Αυτά φανερώνουν ένα είδος διαστροφικής μεταλλάξεως του Πάπα και των σκοτεινών οργάνων του. Νέα μέθοδος κατά την επίσκεψιν ήτο η συγκεκαλυμμένη συμπροσευχή! Διότι ναι μεν δεν φορούσαν άμφια, αλλά όταν ο Πάπας έκανε δέησιν ο Πατριάρχης έκανε μαζί με το αμήν και τον Σταυρόν του! Δι᾽αυτό όμως ήδη έγραψαν πολλοί. Ο Κύριος Ιησούς, θέλοντας να καταγράψη την διεστραμμένη απιστία, η την εσφαλμένη πίστι που διαστρέφει τη γενιά, αναφωνεί, τεσσαράκοντα ημέρες πριν από την σταυρική Του θυσία, γεμάτος πόνο με μέγιστο στεναγμό ψυχής: «Ω γενεά άπιστος και διεστραμμένη͵ έως πότε μεθ᾽ υμών έσομαι; έως πότε ανέξομαι υμών;» (Μτ 17,17)

Γεώργιος Παπαδάκος

Ορθόδοξος Τύπος,22/04/2016