«Η προοδευτική αριστερά, η επαμφοτερίζουσα δεξιά, η επικατάρατος
ακροδεξιά» και … ΤΟ ΧΑΟΣ!…
Ποιος
αμφιβάλλει πως αυτές είναι πλέον οι
σταθερές του πολιτικού κόσμου αλλά και της κρατούσας κοινωνικής κατάστασης ,
πάνω στις οποίες πρέπει να ευθυγραμμιστούμε; Μ` αυτές θα κοιμόμαστε και θα
ξυπνάμε και τίποτε παραπέρα. Μπήκαν οι ταμπέλες, ορίστηκαν τα σύνορα και «οι
χρωματιστές γραμμές», πείστηκε το πλήθος και έτσι πρέπει να υπακούει και να
σιωπά, άσχετα με το τι συμβαίνει γύρω μας. «Από τον Άννα στον Καϊάφα». Τίποτε
παραπέρα. Μετά, το …χάος!
Η αριστερά, η δεξιά, η μέση, η άκρη και όλα
τα βαφτισμένα στο όνομα κάποιων
ιδεολογιών, «κρατούν», δηλαδή επικρατούν στα του βίου μας, «κόβοντας» πρώτα το
λαό σε κομμάτια, καθότι «κόμματα», αιχμαλωτίζοντάς τον στις φρούδες και
ανεκπλήρωτες υποσχέσεις τους και καθιστώντας τον, όπως σήμερα, πνευματικά
παράλυτο.
Έχουν
αποδείξει, πως όλα απεικονίζουν εντέλει τη μια όψη. Την όψη του εχθρού της
αλήθειας της πίστεως και της παραδόσεώς μας. Ελάχιστες οι εξαιρέσεις, στις
οποίες δεν δόθηκε η ευκαιρία και η δυνατότητα από τα ισχυρά μέσα διαπλοκής, να
δείξουν ενεργώς τις προθέσεις τους για το καλό της πατρίδας.
Ας
μας δείξει κάποιος απ` αυτούς, τους εναλλασσόμενους, έναν νόμο αντεθνικό ή
αντιχριστιανικό, από τους τόσους που ψηφίζονται, που να τόλμησαν να τον
ακυρώσουν, όταν πήραν την εξουσία. Όχι μόνο δεν το κάνουν, αλλά συνεχίζουν την
ισοπέδωση.
Βήμα
βήμα και συν τω χρόνω, οι παραδόξως και αδιαλείπτως ίδιοι κρατούντες, παραδίδοντας
μεθοδικά ο ένας στον άλλον τη σκυτάλη της εξουσίας, εργάζονται απαρέγκλιτα για
την απορθοδοξοποίηση και τον αφελληνισμό της πατρίδας μας. Εδώ και δεκαετίες
διακρίνεται πλέον ξεκάθαρα η αλληλουχία
των κινήσεών τους και ο προορισμός στον οποίο οδηγούμαστε. Δεν δόθηκε τυχαία η
εξουσία στην παρούσα ομάδα κυβερνώντων. Μόνο μ` αυτήν μπορούσαν να γίνουν όσα
γίνονται σήμερα και αφού ανοίξει ο δρόμος, θα ακολουθήσουν χειρότερα από
άλλους, που δε θα το περιμένουμε. Όποιος έχει λοιπόν, μια μικρή καλή ανησυχία,
μπορεί να διακρίνει ήδη το σκοπό του σκηνοθέτη και πώς θα συνεχίσει και πού θα τελειώσει
το έργο του.
Ο Φώτης Κόντογλου,
πριν από μισό αιώνα και πλέον, με τις ευαίσθητες χορδές της αγίας ψυχής του,
προειδοποιούσε για το κατρακύλισμα, παρόλο που οι ενδείξεις ήταν ελάχιστες στην
εποχή εκείνη. Σ` ένα κείμενό του με τίτλο: «Τυποποιημένη
ζωή», δημοσιευμένο στο βιβλίο «Ευλογημένο
καταφύγιο», εκδόσεων «Ακρίτας», γράφει:
«Το
τι θ` ακούσω γι` αυτά που γράφω από ένα σωρό υμνητάς της τυποποιημένης
ελληνικής ζωής, το ξέρω. Θα με πούνε σκουριασμένο, άγκουρα φουνταρισμένη και
γαντζωμένη απάνω στην ξέρα της παράδοσης, αλλά «ου φροντίς, Ιπποκλείδη». (Δεν με
νοιάζει, ποσώς με ενδιαφέρει).
Η τυποποίηση στην
Ελλάδα, μ` όλα που είπα, είναι ακόμα στην αρχή. Υπάρχει κάμποση ατυποποίητη ζωή
και μ` αυτή παρηγοριόμαστε λίγο εμείς οι «καθυστερημένοι» κι οι
«ασυγχρόνιστοι». Μα σαν συλλογιστώ τι θα
γίνει ύστερα από τριάντα σαράντα χρόνια, λέγω: Πάλι καλά, μπροστά σε άλλες
χώρες. Βαστά ακόμα η βλογημένη φύτρα». Θυμάμαι
τούτη την ανατολίτικη ιστορία:
Μια φορά ήτανε ένας
σουλτάνος αιμοβόρος και τον καταριότανε όλος ο κόσμος. Τη νύχτα γινότανε
«τεπτίλι», δηλαδή έβαζε ξένα ρούχα και γύριζε μέσα στα σοκάκια και στα μαγαζιά,
για να δει τι έλεγε ο κόσμος γι` αυτόν.
Από παντού άκουγε
κατάρες και βλαστήμιες. Μα δεν απελπιζότανε. Δυο τρία χρόνια έβγαινε στη βόλτα,
μα δεν άκουσε μήτε έναν άνθρωπο να πει καλό λόγο για το σουλτάνο. Απάνω στα
τρία χρόνια, εκεί που περπατούσε ένα βράδυ σ` ένα δρόμο, μια γριά, πολύ γριά,
τον γνώρισε και είπε: «Πολυχρονεμένε μου σουλτάνε, μέρες να κόβει ο Αλλάχ από
μένα, χρόνια να σου δίνει». Ο σουλτάνος παραξενεύτηκε, πώς βρέθηκε άνθρωπος να
τον ευχηθεί και ρώτησε τη γριά τι καλό είχε δει απ` αυτόν και τον ευχιότανε. Κι
η γριά του είπε:
«Εγώ θα σου πω την
αλήθεια και δε με μέλει αν με σκοτώσεις, γιατί είμαι γριά. Εγώ έφταξα τρεις
σουλτάνους, τον παππού σου, τον πατέρα σου κι εσένα». «Λοιπόν, της λέγει ο
σουλτάνος, τι άνθρωπος ήτανε ο παππούς μου;». «Ο παππούς σου, λέγει η γριά,
ήτανε κακός άνθρωπος. Κρέμαζε, παλούκωνε, έσφαζε». «Κι ο πατέρας μου; τη ρωτά ο
σουλτάνος». «Ο πατέρας σου ήτανε χειρότερος από τον παππού σου, λέγει η γριά».
«Κι εγώ, τη ρωτά ο σουλτάνος, τι άνθρωπος είμαι;». «Εσύ είσαι πιο παλιάνθρωπος
από τον πατέρα σου». «Και τότε γιατί με πολυχρονίζεις; τη ρωτά πάλι ο
σουλτάνος». «Σε πολυχρονίζω, επειδή ο πατέρας σου ήτανε χειρότερος από τον
παππού σου κι εσύ χειρότερος από τον πατέρα σου, παρακαλώ το Θεό να σε
πολυχρονίζει, γιατί αυτός που θα `ρθει ύστερα από σένα, θα είναι ακόμα
χειρότερος!».
«Σοφόν και σαφές»
το μήνυμα της ανατολίτικης ιστορίας. Παραδόθηκε η εξουσία σ` αυτούς που είναι
σήμερα κυβερνήτες και βλέπουμε να συμβαίνουν θλιβερά και οδυνηρά πράγματα.
Στώμεν καλώς και για τους επόμενους. Μην είμαστε τόσο σίγουροι, πως αν προκύψει
αλλαγή φρουράς, θα έχουμε καλύτερους κυβερνήτες. Το ποτάμι πήρε το δρόμο του. Το
κακό δεν έχει όρια. Η παραπάνω ιστορία μάς το βεβαιώνει με πολύ απλό τρόπο.
Μόνο η πνευματική μας ανάκαμψη είναι σε θέση να ανατρέψει
αυτήν την πορεία. Επιστροφή! Επιστροφή και ετοιμότητα, που ζητάει θυσίες και
απάρνηση του εγώ. Στη ζωή των αγίων και των ηρώων. Στον αναβαπτισμό μέσα στα
νερά της παράδοσής μας. Υπάρχουν πηγές που
συνεχίζουν να αναβλύζουν καθαρό νερό, με πρώτη την αγία μας Εκκλησία.
Αρκετά ελπίσαμε στο ψέμα και στην ψεύτικη υπόσχεση. Πάντα ο καιρός είναι
«ευπρόσδεκτος». Τώρα, που ξεκινάει και η Αγία Σαρακοστή, είναι η μεγάλη
ευκαιρία για την απόφαση. Ας τρέξουμε στο πετραχήλι και στο μυστήριο της
επιστροφής, για την ανανέωση του Βαπτίσματός μας, κλείνοντας τα αυτιά μας στα συνεχιζόμενα
παραμύθια του κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι. Ο Χριστός είναι ο μόνος που δε θα μας προδώσει ποτέ!
Κιλκίς, 9-3-2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου