Γιατί δέν εἶναι Οἰκουμενική;

Γιατί δέν εἶναι Οἰκουμενική;

Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκη

 «Εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἡ ἀνά τόν κόσμο Ὀρθοδοξία, ἡ Οἰκουμενική Ἐκκλησία; Ἔχει τήν αὐτοσυνειδησία τῆς καθολικότητας καί τῆς μοναδικότητας; Αὐτό τουλάχιστον τονίζουμε στό Σύμβολο τῆς Πίστεως: «Εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν».

• Ἄν ὅσοι ἐπί πενήντα χρόνια προετοιμάζουν τή λεγομένη «Ἁγία Μεγάλη Σύνοδο» δέχωνται τήν οἰκουμενικότητα τῆς ’Ορθοδόξου ’Εκκλησίας, γιατί φοβοῦνται νά τήν ὀνομάσουν «Οἰκουμενική Σύνοδο»; ’Εμεῖς κρατᾶμε σοβαρές ἐπιφυλάξεις, ἄν μιά τέτοια Σύνοδος, ὅπως αὐτή, πού θά συνέλθη τόν ’Ιούνιο στήν Κρήτη, μπορεῖ νά χαρακτηρισθῆ Οικουμενική.

Οὔτε Πατέρες «οἰκουμενικοί» ὑπάρχουν σήμερα, οὔτε τό πλήρωμα τῆς ’Εκκλησίας εἶναι ἔτοιμο νά ὑποδεχθῆ μιά Σύνοδο ὡς Οἰκουμενική, οὔτε τά προταθέντα θέματα εἶναι οἰκουμενικῆς σημασίας, οὔτε συγκαλείται γιά θέματα πίστεως, γιά ἀπόκρουσι αἰρέσεων, γιά θέματα ἠθικῶν ἐκτροπῶν.

• Ἀλλ’ οἱ πρωτοστατοῦντες στή συγκρότησι τῆς λεγομένης «Μεγάλης Συνόδου», γιά ἄλλους λόγους δέν τήν ἀποκαλοῦν «Οἰκουμενική». Διότι σ’ αὐτήν δέν μετέχουν οἱ λεγόμενες «ὁμολογίες» (αἰρετικά σχήματα καί σχίσματα), ὅπως οἱ Ρωμαιοκαθολικοί καί οἱ Προτεστάντες. Ἀλλ’ ἡ ἀποκοπή τῶν αἰρετικῶν ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας δέν ἀπομειώνει τήν καθολικότητά της, ὅπως τονίζει καί ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ.

• Γεννᾶται τό ἐρώτημα: Ὅταν συνῆλθαν οἱ μετά τήν Τετάρτη Οἰκουμενικές Σύνοδοι, συμμετείχαν οἱ Μονοφυσίτες; ’Όχι! Πῶς τότε δέν χρειάστηκε ἡ παρουσία τῶν ἀποκοπέντων, γιά νά προσδοθῆ ὁ χαρακτηρισμός «Οἰκουμενική» σέ μία Σύνοδο, καί τώρα, ἐπειδή δέν συμμετέχουν (δέν μποροῦν νά συμμετέχουν) αἰρετικές παραφυάδες, ὁ ὅρος «Οἰκουμενική» ἀναβάλλεται γιά τό... μέλλον;

• Γεννᾶται καί σοβαρότερο ερώτημα: Γιά τούς συγκροτοῦντες τή «Μεγάλη Σύνοδο» ὑπάρχουν καί τά δύο; Δηλαδή, καί ἡ Μία Ἐκκλησία καί ἡ πολλότητα τών Ἐκκλησιῶν; Στό προσυνοδικό κείμενο μέ τίτλο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον», οἱ ἐκτός Ἐκκλησίας αἰρετικοί καλοῦνται ἄλλοτε «Ἐκκλησίες», ἄλλοτε «Ὁμολογίες», ἄλλοτε «Ἀδελφές Ἐκκλησίες»!

Δηλαδή, υἱοθετοῦν τή θεωρία «τῶν κλάδων»; Σύμφωνα μ’ αὐτήν, ἡ Ἐκκλησία (ἡ Ὀρθοδοξία) καί οἱ αἰρετικές «Ἐκκλησίες» ἀποτελοῦν ἰσότιμους κλάδους τοῦ ἴδιου δένδρου καί πρέπει νά ἑνωθοῦν οἱ κλάδοι, γιά νά ξανασχηματισθῆ τό δένδρο!

• Ἀλλ’ ἡ ἀλήθεια ἐν προκειμένῳ εἶναι ἄλλη: Τό δένδρο ὑφίσταται. «Τινές τῶν κλάδων ἐξεκλάσθησαν» (Ρωμ. ια' 17-19). Ἀποκόπηκαν. Ἄν κάποτε «εγκεντρισθοῦν», ξαναενωθοῦν μέ τήν Ἀλήθεια, θά ἀποτελουν πάλι μέλη τής ’Εκκλησίας.

• Καί ἐδῶ εἶναι τό βασικό ἔργο μιᾶς Συνόδου, πού ἐπιθυμεῖ νά εἶναι συνέχεια τῶν Οἰκουμενικῶν. Νά προσδιορίση τούς αἰρετικούς, πού μέ τήν πάροδο τόσων αἰώνων ἐμφανίσθηκαν. Εἶναι ὁ Παπισμός αἴρεσις; Εἶναι ὁ Προτεσταντισμός αἴρεσις; Εἶναι ὁ Χιλιασμός αἴρεσις; Ὑπάρχει Οἰκουμενική Σύνοδος, πού δέν ἀντιμετώπισε τούς παρεκκλίνοντες ἀπό τήν Πίστι, δηλαδή, τούς αἰρετικούς; Ἐμεῖς γιατί φοβούμεθα νά θέσουμε τά ὅρια και νά καταθέσουμε τήν ἀντιαιρετική μαρτυρία γιά ὅσους ξεπέρασαν τά ὅρια καί συγκροτοῦν αἰρετικές ομάδες;

• Οἱ συγκροτοῦντες τή «Μεγάλη Σύνοδο», ἐν πολλοῖς, πιλοτάρονται ἀπό τόν Οἰκουμενισμό καί τόν Διαθρησκειακό διάλογο. Γι’ αὐτό καί στά προσυνοδικά κείμενα δέν ὑπάρχει ὁ χαρακτηρισμός «αἰρετικός»! Ἀλλ’ ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι οἰκουμενιστική. Είναι οἰκουμενική.