Κυριακή ΙΣΤ΄ Ματθαίου - Διάκονοι Θεού και ανθρώπων

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Β΄ Κορ. ς΄ 1-10

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Ματθ. κε΄ 14-30 

ΔΙΑΚΟΝΟΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

1. Ἔργο σπουδαῖο καὶ ἐπεῖγον

    Τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνω­σμα, ἀπὸ τὴ Β΄ ἐπιστολὴ πρὸς Κορινθίους, εἶναι μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες πε­ρι­κοπὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου, κα­θὼς ὁ ἅγιος Ἀπόστολος περιγράφει μὲ ἐντυπωσια­κὲς ἀντιθέσεις καὶ ζωηρὲς εἰκόνες τὸ κοπιῶδες ἀλλὰ καὶ εὐ­λογημένο ἔργο τῆς διακονίας τοῦ Εὐ­αγ­γελίου. 

    Ἀδελφοί μου, λέει, ἐμεῖς οἱ Ἀπόστολοι ποὺ συνεργαζόμαστε μὲ τὸν Θεὸ γιὰ τὴ δική σας σωτηρία, σᾶς παρακαλοῦμε νὰ προσέξετε, ὥστε νὰ μὴ χάσετε τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ ποὺ δεχθήκατε: «συν­εργοῦντες πα­­­ρα­καλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέ­ξασθαι ὑμᾶς».

    Ἄλλωστε νομίζετε ὅτι ὁ Θεὸς θὰ σᾶς στέλνει πάντοτε ἀντιπροσώπους Του νὰ σᾶς παρακαλοῦν;... Ὄχι. Διότι λέγει ὁ Κύ­ριος στὴν Ἁγία Γραφή: Στὸν κατάλληλο καιρό, σὲ ἄκουσα μὲ προσοχή, καὶ τὴν ἡμέρα ποὺ δίνεται ἡ σωτηρία, σὲ βοήθησα. «Ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρό­σ­δε­κτός, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας»· νά λοιπόν, τώρα εἶναι καιρὸς κατάλληλος! Τώ­ρα εἶ­ναι ἡμέρα σωτηρίας!

    Ὁ πάνσοφος καὶ πανάγαθος Κύριος γνω­­ρίζει πότε εἶναι κατάλληλος καιρός, γιὰ νὰ δεχθεῖ ὁ ἄνθρωπος τὴ χάρη καὶ τὸ ἔλεός Του ποὺ ἐκχύνει πλουσιοπά­ροχα σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Ὡστόσο ἀ­πὸ τὸν ἄν­θρωπο ἐξαρτᾶται ἂν θὰ ἀν­τα­ποκριθεῖ στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ ἀξιοποιήσει τὶς θεῖες δωρεές. 

    Ἀλήθεια, πόσες εὐκαιρίες δίνει καὶ σ’ ἐμᾶς ὁ ἅγιος Θεὸς γιὰ νὰ μετανοήσουμε! Τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ ἀκοῦμε στὴν Ἐκ­κλη­σία, ἕνα κήρυγμα, μία ὁμιλία, τὸ χρι­στιανικὸ βιβλίο ἢ τὸ περιοδικὸ ποὺ θὰ δια­βάσουμε ἢ ἡ συμβουλὴ ποὺ θὰ δε­­­χθοῦ­με ἀπὸ κάποιον πνευματικὸ ἄν­θρω­πο δὲν εἶναι τυχαῖα γεγονότα στὴ ζωή μας. Εἶναι μηνύματα ποὺ στέλνον­ται ἀ­πὸ τὸν οὐρανὸ γιὰ νὰ μᾶς ἀφ­υπνίσουν καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήσουν στὴ μετάνοια. Ἂς προσέξουμε λοιπὸν καλὰ γιὰ νὰ μὴ δείχνουμε ἀδιαφορία καὶ οἱ κλή­­­­σεις τοῦ Θεοῦ πέφτουν στὸ κενό. Ἀ­λήθεια, μπο­ροῦμε νὰ μένουμε ἀ­συγ­κί­νητοι μπροστὰ στὴν ἀ­γάπη τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔ­στειλε τὸν Μονογενή Του Υἱὸ γιὰ νὰ θυσιαστεῖ καὶ νὰ μᾶς προσφέρει τὴ χάρη Του;... Ἀλλὰ καὶ πῶς νὰ μὴ φιλοτιμηθοῦμε, ὅταν βλέπουμε τοὺς κό­πους καὶ τὶς θυσίες στὶς ὁ­ποῖες ὑποβάλλονται οἱ διάκονοι τοῦ Εὐ­αγ­γελίου γιὰ τὴ δική μας σωτηρία;... Αὐ­τὸ ἀ­κρι­βῶς τὸ κο­πιῶδες ἀποστολικὸ ἔρ­γο παρουσιάζει στὴ συνέχεια ὁ ἅγιος Ἀ­πό­στολος.

2. Ἡ καλύτερη σύσταση

    Στὸ ἔργο μας αὐτό, λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, προσπαθοῦμε νὰ μὴ δίνουμε κα­μία ἀφορμὴ σκανδάλου, γιὰ νὰ μὴν προσ­βληθεῖ ἡ διακονία τοῦ κηρύγματος.

   Ἀντίθετα, μὲ κάθε τρόπο συστήνουμε τοὺς ἐαυ­τούς μας καὶ ἀποδεικνυόμαστε ἀληθινοὶ διάκονοι τοῦ Θε­οῦ, καθὼς ὅ­λα τὰ δεχόμαστε μὲ πολλὴ ὑπομονή: «ἐν παν­τὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θε­οῦ διά­­­κονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ». Ἀ­πο­­δει­κνυ­όμαστε ἀληθινοὶ διάκονοι στὶς θλί­ψεις, τὶς ἀνάγκες καὶ τὶς στε­νο­χώ­ριες, στὰ κτυπήματα ποὺ καταπλη­γώ­νουν τὸ σῶμα μας, στὶς φυλακίσεις καὶ τὶς κα­ταδιώ­ξεις ποὺ δὲν μᾶς ἀφή­­νουν νὰ σταθοῦμε πουθενά, ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς κόπους, τὶς ἀγρυ­­πνίες καὶ τὶς στερήσεις φαγητοῦ κα­θὼς ἀναλισκόμαστε στὴ διακονία τῶν ἀδελφῶν μας!...

    Ἡ γνησιότητα τοῦ ἔργου μας, συνεχίζει ὁ Ἀπόστολος, φαίνεται ἀκόμη καθὼς τὸ ἐπιτελοῦμε μὲ ἁγνότητα, μὲ γνώση τῆς ἀλή­θειας, μὲ μακροθυμία, μὲ καλοσύνη, μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μὲ ἀνυπόκριτη ἀγάπη, μὲ λόγο ποὺ κηρύττει τὴν ἀλήθεια, μὲ δύναμη Θεοῦ, μὲ τὰ πνευματικὰ ὅπλα, τὰ ἐπιθετικά, ποὺ ἀντιστοιχοῦν σ’ αὐτὰ ποὺ ἔχουν στὸ δε­ξί τους χέρι οἱ πολεμιστές, καὶ μὲ τὰ ἀμυντικά, ποὺ ἀντιστοιχοῦν σ’ αὐτὰ ποὺ ἔχουν στὸ ἀριστερό τους χέρι. 

    Προσθέτει καὶ ἄλλα ὁ Ἀπόστολος: Δι­αρ­κῶς βιώνουμε ἀντιθετικὲς κατα­στά­σεις, λέει. Ἀπὸ τὴ μιὰ δεχόμαστε τιμὲς καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἀτιμία· δυσφήμιση ἀπὸ τοὺς συκοφάντες μας, ἀλλὰ καὶ καλὴ φήμη καὶ ἐπαίνους ἀπὸ τοὺς πιστούς. Παρουσιαζόμαστε ὡς «πλάνοι» ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Εὐαγγελίου, καὶ ὡς «ἀληθεῖς» ἀ­πὸ τοὺς πιστοὺς χριστιανούς· ἄλ­λοτε ὡς ἄγνωστοι ἐξαιτίας τῆς κοινωνικῆς ἀ­σημότητάς μας, ἄλλοτε ὡς πολὺ γνωστοὶ καὶ σπουδαῖοι· ὡς ἄνθρωποι ποὺ κινδυνεύουμε νὰ πεθάνουμε, κι ὅ­μως, «ἰδοὺ ζῶμεν»· ὡς ἄνθρωποι ποὺ παιδαγωγούμαστε ἀπὸ τὸν Θεό, χωρὶς ὅμως νὰ φθάνουμε στὸ θάνατο. 

    Κι ἐνῶ θὰ περίμενε κανεὶς νὰ βυθι­στοῦ­με στὴ λύπη, καθὼς ὑπομένουμε τό­­σα πολλά, ἐμεῖς πάντοτε χαιρόμα­στε! Μᾶς θεωροῦν φτωχούς, ἐμεῖς ὅ­μως κάνουμε πολ­­­λοὺς νὰ πλουτίζουν μὲ οὐρά­­νιους θη­­­­σαυ­ρούς. Παρουσιαζόμαστε σὰν νὰ μὴν ἔχουμε τίποτε, κι ὅμως κατέχουμε τὰ πάν­τα!

    Ἐξαιρετικὴ πραγματικὰ περιγραφὴ τοῦ ἀποστο­λι­κοῦ ἔργου, ἀπόσταγμα τῆς ἐ­μ­πει­ρίας τοῦ μεγάλου Ἀποστόλου τῶν Ἐ­θνῶν. Κι εἶναι ὁλοφάνερη ἡ γνησιότητα αὐ­τοῦ τοῦ ἔργου, τὸ ὁποῖο χαρακτηρίζε­ται ἀ­πὸ ἁ­γνό­τητα, ἀνιδιοτέλεια καὶ θυ­­σια­­στι­κὴ ἀγάπη. Ὡστόσο, πρῶτα ἀπ᾿ ὅ­λα αὐτά, ὁ ἅγιος Ἀπόστολος ἀναφέρει ἕ­να σπου­δαῖο στοιχεῖο ποὺ ἀξίζει νὰ ὑπο­γραμ­μί­σου­με: τὴν ὑπομονή. Ἂν ἅγιοι ἄν­θρω­ποι τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁ ἀπό­στο­λος Παῦ­λος, ὑπέφεραν τόσο πολὺ καὶ ἀντι­μετώπι­σαν τέτοιες μεγάλες δυσκολίες, ἂς μὴ διαμαρτυρόμαστε κι ἐ­μεῖς, ὅταν συν­­αντοῦμε μικρὲς ἢ μεγά­λες δοκιμασίες. Ἡ ὑπομονὴ ποὺ θὰ δείξουμε σ’ αὐ­τές, θὰ εἶναι ἡ καλύτερη ἀ­πόδειξη ὅτι εἴμαστε πιστοὶ καὶ ἀφοσιωμένοι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ, ἕτοιμοι νὰ δε­χθοῦμε ὅ,τι ἐπι­τρέπει Ἐκεῖνος, μὲ τὴ βε­­βαιότητα ὅτι ἀ­ποσκοπεῖ στὴν αἰώνια σωτηρία μας.

 Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”