Προσβλητική η επιλογή – αναφορά του Υπουργού Παιδείας κ. Ν. Φίλη σε φωτισμένους ιεράρχες και θεολόγους

ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΗ Η ΕΠΙΛΟΓΗ - ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ κ. Ν. ΦΙΛΗ ΣΕ ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ

(Για όσους δήθεν συμφωνούν ότι είναι αναχρονισμός ο ομολογιακός χαρακτήρας  του μαθήματος των Θρησκευτικών )

Του   Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Είναι προσβλητικός για τους υπόλοιπους Ιεράρχες και θεολόγους, ο επιλεκτικός έπαινος του Υπουργού  Παιδείας κ. Νίκου Φίλη ως φωτισμένων ιεραρχών και θεολόγων, με κριτήριο το ότι κατά την άποψή του θεωρούν ως αναχρονισμό τον ομολογιακό χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών.  Η αλλότροπος συγκατάνευση στη μαρξιστική θρησκειολογική  μάνητα είναι το κριτήριο;  Αποτελεί αυτό κριτήριο φωτισμένων Ιεραρχών και θεολόγων;

Υπενθυμίζουμε τη θλιβερή αναφορά του Υπουργού  Παιδείας κ. Νίκου Φίλη : «Για ιστορικούς λόγους το μάθημα των Θρησκευτικών στη χώρα μας έχει ομολογιακό χαρακτήρα.  Αυτό συνιστά ένα αναχρονισμό που το αντιλαμβάνονται φωτισμένοι ιεράρχες και θεολόγοι». 

Σε Ελλάδα και Κύπρο ο πολιτικός αυτός χώρος επιμένει να επιλέγει επαινετικά τους Ιεράρχες με βάση αλλότρια κριτήρια, προσβάλλοντας τελικά και τους ίδιους τους επαινομένους Ιεράρχες.  Κριτήρια αλλότρια, που πεισματικά αγνοούν τα εκκλησιαστικά χαρίσματα  και των επαινομένων.

Ενθυμίζει αυτό που διαβάσαμε σε ‘’επαινετικό’’ για τον Μητροπολίτη Μόρφου κείμενο ανώτερου εκπαιδευτικού λειτουργού (τότε ταλαιπωρούσε την Κύπρο η ανανική έξαρση), σε Κυπριακή εφημερίδα, ότι ο εν λόγω Μητροπολίτης είναι ο μόνος Επίσκοπος στη Ιερά Σύνοδο.  Φυσικά η μοναδικότητα αυτή για τον ανώτερο εκπαιδευτικό λειτουργό, δεν ήταν με βάση εκκλησιαστικά κριτήρια.  Ήταν απαράδεκτη προσβολή των υπολοίπων Ιεραρχών στην Κύπρο.

Ήταν πολύ μειωτικά και προσβλητικά αυτά που άφηνε να νοηθούν ο εν λόγω ανώτερος εκπαιδευτικός λειτουργός για τα υπόλοιπα μέλη της Ιεράς Συνόδου της Εκλησίας της Κύπρου.  Φυσικά μείωνε τελικά  και τον Ιεράρχη αυτόν που επαινούσε, με τα μη εκκλησιαστικά επαινετικά κριτήριά του, πεισματικά αγνοώντας τα εκκλησιαστικά χαρίσματά του.  Είναι η γνωστή επιμονή του πολιτικού αυτού χώρου να έχει κριτήρια που μειώνουν και τους επαινομένους.

Φυσικά στη Ελλάδα οι επιλογές αυτές είναι ως επί το πλείστον λεκτικές.  Στην Κύπρο όμως που στις Αρχιεπισκοπικές εκλογές ψηφίζει ο λαός, ο συναφής αυτός πολιτικός χώρος (ο οποίος είναι και ο μοναδικός που παίρνει επίσημα θέση), καμιά πρόθεση δεν έχει να μην κατευθύνει τους ψηφοφόρους του και έτσι ο ρόλος του στην εκλογική διαδικασία είναι καθοριστικός.