Πρέπει να είναι υποχρεωτικό το μάθημα των Θρησκευτικών;

Πρέπει να είναι υποχρεωτικό το μάθημα των Θρησκευτικών;

- Του ΠΑΥΛΟΥ ΑΘ. ΠΑΛΟΥΚΑ επίτ. Σχολικού Συμβούλου Δ.Ε. -ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ, 07/10/2015

Το υποχρεωτικό του μαθήματος των Θρησκευτικών συνιστούν, πέραν της συνταγματικής και νομικής κατοχύρωσής του, και οι παρακάτω σπουδαιότερες παράμετροι:

1. Η απαίτηση του δικαιώματος των Ορθόδοξων Ελλήνων φορολογούμενων πολιτών, να γνωρίζουν και τα παιδιά τους και να ζουν την πίστη των πατέρων τους (γνώση και βίωμα μαζί).

Η πολύπλευρη, και όχι μονοδιάστατη, σημασία και αξία του (θρησκευτική, πνευματική, ψυχολογική, σωτηριολογική, παιδαγωγική, μορφωτική, ανθρωπιστική, ηθική, κοινωνική, πολιτιστική και εθνική).

Η επιβεβλημένη παροχή ολοκληρωμένης γενικής παιδείας και η ολιστική θεώρηση της γνώσης, για να κατανοήσουν το νόημα και το σκοπό της ζωής οι έφηβοι και τα παιδιά, το περιεχόμενο και την αξία της ιστορίας, ιδιαίτερα της ελληνικής, και του πολιτισμού, και μάλιστα του ευρωπαϊκού (χριστιανικού, ελληνικού και ρωμαϊκού). Γι’ αυτόν, που, όπως τόνιζε και ο Έλιοτ (αλλά και άλλοι ευρωπαίοι διανοούμενοι), αν ο Χριστιανισμός εξαφανιστεί μια μέρα, τότε ολόκληρος ο πολιτισμός θα εξαφανιστεί.

Η παρεχόμενη στους μαθητές γνώση/παιδεία θα είναι μερική και ελλιπής, χωρίς την ιστορία του Χριστιανισμού (και των άλλων θρησκειών). Θα υπάρξουν μεγάλα κενά στην ψυχή και στη διάνοιά τους. Ό,τι ακριβώς συμβαίνει λ.χ. με τους μαθητές των σχολείων της Γαλλίας, που σήμερα διαπιστώθηκαν τα κενά από την έλλειψη θρησκευτικής παιδείας/ενημέρωσης, και σκέπτονται για την αντιμετώπιση του προβλήματος, από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας μέχρι και τον αρμόδιο υπουργό Παιδείας και λοιπούς παράγοντες.

Το κυριαρχούν πνεύμα της πολυπολιτισμικότητας και η εκ των πραγμάτων ένταξη των μεταναστών στο πολιτισμικό γίγνεσθαι, στην πολιτισμική πραγματικότητα της χώρας, όπου ζουν, εργάζονται και συναναστρέφονται με την υπόλοιπη κοινωνία. Διαφορετικά θα αισθάνονται άβολα και άσχημα και οι ίδιοι οι μετανάστες αν δεν γνωρίσουν την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας, την θρησκευτική μας πίστη και τα έθιμα που συνδέονται μ’ αυτήν κ.λπ.
Η ηθική κρίση των καιρών μας σε πολλά επίπεδα (οικογένεια, σχολείο, βία ενδοοικογενειακή, σχολική και γενικά κοινωνική, εγκληματικότητα, κρίση του προσώπου του ανθρώπου, απαξίωση των ιδανικών κ.λπ.). Βρίσκει εφαρμογή αυτό που είχε διαπιστώσει προχριστιανικά ο προφήτης Ωσηέ, το κακό δηλαδή που κάνουμε κι εμείς σήμερα: «αυτός που σπέρνει άνεμον, θύελλα θα θερίσει». Όπως και τη θερίζουμε. Αλλά και τον 18ο με 19ο αιώνα, ο βρετανός πολιτικός (πρωθυπουργός και στρατιωτικός) Ουέλιγκτον τόνιζε πολύ εύστοχα: «Αφαιρέστε το Θεό από έδρες και θρανία και θα έχετε συγκομιδή από διαβόλους». Που θα σκοτώνουν, θα σπάζουν, θα γκρεμίζουν, θα κλέβουν, θα… Ό,τι συμβαίνει ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας με τέτοια τραγικά και θλιβερά γεγονότα.
Η υποχρεωτική διδασκαλία του και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Άρα δεν είμαστε η εξαίρεση.

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε κι άλλες παραμέτρους ή κι άλλους λόγους. Περιοριστήκαμε στους πιο σημαντικούς.

Κυρία Αν. Υφυπουργέ,

Ως μη ώφειλε, δημιουργήσατε μεγάλο πρόβλημα και αναταραχή στις ψυχές μαθητών και γονέων και τους οδηγήσατε σε ενδοοικογενειακούς διαπληκτισμούς μεταξύ τους. Επίσης απορυθμίστηκε η κανονική λειτουργία πολλών σχολείων, και συνάδελφοι άλλων ειδικοτήτων βρήκαν ευκαιρία να μιλήσουν απαξιωτικά για το έργο κάποιων Θεολόγων κ.λπ.

Γι’ αυτό να αναλάβετε την ευθύνη αποστολής εγγράφου στα σχολεία με το οποίο να διευκρινίζετε, ότι το μάθημα είναι υποχρεωτικό για όλους τους Ορθοδόξους ελληνόπαιδες. Οι υπηρεσίες λειτουργούν με γραπτές αποφάσεις, έγγραφα και εγκυκλίους και όχι με τον προφορικό λόγο. Έτσι θα βγάλετε και τους Διευθυντές των σχολείων από τα λειτουργικά αδιέξοδα και θα ηρεμήσουν και οι ίδιοι και τα σχολεία που διευθύνουν.

Πρέπει όμως να ξεπεραστεί και το πρόβλημα με τα περιβόητα «προσωπικά δεδομένα», που δημιουργεί αλυσίδα ερωτημάτων, όπως:

Πώς διαπιστώνεται ότι ο μαθητής είναι Χριστιανός Ορθόδοξος, αν δεν αναγράφεται στον τίτλο; Και αν το δηλώσει, προσκρούει τίποτε στα «προσωπικά δεδομένα»;

Και αν δηλώσει πάλι ότι δεν είναι χριστιανός ορθόδοξος ή δεν δηλώσει τίποτα και ζητήσει απαλλαγή από την παρακολούθηση του μαθήματος των Θρησκευτικών, τότε δεν γίνεται φανερή η μη χριστιανική του ιδιότητα; Δεν έρχεται σε σύγκρουση με τα «προσωπικά δεδομένα»;

Οι Μουσουλμανόπαιδες δηλώνουν επισήμως την θρησκεία τους στο μηχανογραφικό έντυπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια, προκειμένου να εισαχθούν χωρίς εξετάσεις με ποσοστό 0,5% επί του πανελληνίου αριθμού των εισακτέων. Εδώ δεν ισχύουν τα «προσωπικά δεδομένα»; 

Στη Γερμανία δηλώνουν στη φορολογική τους δήλωση σε ποια ομολογιακή πίστη ανήκουν (ευαγγελική κ.λπ.) και φορολογούνται για την «εκκλησία» τους. Εκεί δεν ισχύουν τα «προσωπικά δεδομένα» και ισχύουν μόνο στην Ελλάδα;

Όπως φαίνεται, κάτι ύποπτο κρύβεται μονομερώς εναντίον της χριστιανικής πίστεως και του χριστιανικού πληθυσμού, μ’ αυτή τη μυθοποίηση της υπόθεσης των λεγομένων «προσωπικών δεδομένων», που έχει γίνει «φούρνος του Χότζα» και εξυπηρετεί μονόπλευρα πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις.

Απορίες εύλογες, κυρία Αν. Υφυπουργέ, διατυπώνουμε, και Σεις καλείσθαι ως αρμόδια του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων να απαντήσετε και να λύσετε τον «γόρδιο δεσμό»!