Απόδοση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου – Στην εορτή της Παναγίας

Ευαγγέλιο της εορτής: Λουκ. ι’ 38-42, ια’ 27-28

ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ  ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

1. Ἡ «ἀγαθὴ μερὶς»

Ὁ Αὔγουστος εἶναι ὁ μήνας τῆς Παναγίας. Μὲ κέν­τρο τὴν ἑορτὴ τῆς πανσέπτου Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ψάλλουμε Παρακλήσεις καὶ Ἐγκώμια πρὸς τὴ Θεομήτορα, ἀνυμνοῦμε τὸ μεγαλεῖο της καὶ ἐκζητοῦμε τὶς θεοπειθεῖς πρεσβεῖες της.

   Καὶ ἡ σημερινὴ Κυριακή, ἐννιὰ μέρες μετὰ τὴν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου, εἶναι ἡμέρα τῆς Ἀποδόσεως τῆς ἑορτῆς, κατὰ τὴν ὁποία ἔχει καθιερωθεῖ νὰ τιμοῦμε τὴν Παναγία Δέσποινα ὄχι μόνο μὲ τοὺς ἐξαίρετους ὕμνους ἀλλὰ καὶ μὲ τὰ ἱερὰ Ἀναγνώσματα. Ἔτσι καὶ ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ εἶναι ἡ ἴδια ποὺ ἀναγινώσκεται σχεδὸν σὲ κάθε Θεομητορικὴ ἑορτὴ καὶ περιέχει ἕναν ἐγκάρδιο μακαρισμὸ πρὸς τὴν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. 

   Στὴν ἀρχὴ τῆς περικοπῆς ἀναφέρεται ἡ ἐπίσκεψη ποὺ ἔκανε ὁ Κύριος Ἰησοῦς στὸ σπίτι τῆς Μάρθας, τῆς ἀδελφῆς τῆς Μαρίας καὶ τοῦ Λαζάρου, φίλου τοῦ Χριστοῦ. Τὸ σπίτι αὐτὸ ἦταν στὴ Βηθανία, ἕνα μικρὸ χωριὸ ἔξω ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα. 

   Ἐκεῖ λοιπὸν πῆγε ὁ Κύριος, καὶ μὲ χαρὰ ἀπερίγραπτη τὸν ὑποδέχθηκαν ἡ Μάρθα καὶ ἡ Μαρία. Ἀμέσως ἡ Μάρθα, ὡς καλὴ οἰκοδέσποινα, ρίχτηκε στὴ δουλειά. Ἤθελε νὰ προσφέρει στὸν Κύριο τὴν καλύτερη δυνατὴ φιλοξενία καὶ γι’ αὐτὸ ἐπιδόθηκε στὸ μαγείρεμα τῶν φαγητῶν, στὴν προετοιμασία τοῦ τραπεζιοῦ καὶ σὲ ὅ,τι ἄλλο ἐπινοοῦσε ἡ ἀγάπη της. Στὸ μεταξὺ ὁ Κύριος κάθισε καὶ ἄρχισε νὰ διδάσκει. Πόσο ἀνέπαυε τὶς ψυχὲς ὁ θεϊκός Του λόγος! Τί μεγάλες ἀλήθειες ἦταν αὐτὲς ποὺ ἀποκάλυπτε! Ἀφοσιωμένη ἡ Μαρία, ἡ ἀδελφὴ τῆς Μάρθας, καθόταν, ὡς πιστὴ μαθήτρια, «παρὰ τοὺς π­δας τοῦ Ἰησοῦ» καὶ «ἤκουε τῶν λόγων αὐ­­τοῦ».

   Κάποια στιγμὴ ὅμως ἡ Μάρθα ποὺ ἦταν ἀπασχολημένη καὶ πνιγμένη σὲ πολλὴ ἐρ­­γασία, ἐξέφρασε τὸ παράπονό της: 

   ─Κύ­ριε, δὲν σὲ νοιάζει ποὺ ἡ ἀδελφή μου μὲ ἄφησε μόνη μου νὰ ὑπηρετῶ καὶ νὰ ἑτοιμάζω τὸ τραπέζι; Πές της νὰ μὲ βοηθή­σει! 

     Κι ὁ Κύριος τῆς ἀποκρίθηκε: 

   ─«Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ ­τυρβάζῃ περὶ πολλά· ἑνὸς δέ ἐστι χρεία»·  βα­σα­νί­ζεις καὶ ταλαιπωρεῖς τὸ νοῦ σου μὲ πολ­λὲς ἀγω­νιώ­δεις φρο­ντίδες, καὶ ­κου­ρά­­ζεσαι γιὰ νὰ προετοιμάσεις πολλὰ ­πράγματα, ἐνῶ ἕνα εἶναι χρήσιμο καὶ ­ἀν­αγκαῖο: ἡ ἀκρόαση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀ­­­­να­γκαία πνευματι­κὴ τρο­­φὴ γιὰ τὴν ­ψυ­χή. Αὐτὴ τὴν «ἀγαθὴν ­μερίδα» ­διάλεξε ἡ Μα­ρία. Κι αὐτὴ εἶναι μερίδα ποὺ δὲν θὰ τῆς ἀφαιρεθεῖ πο­τέ, δι­ότι οἱ ­ὠφέλειες τῆς πνευμα­τι­κῆς αὐτῆς τροφῆς δὲν εἶναι ­προσω­­ρινὲς καὶ φθαρτές, ἀλλὰ ­πνευ­ματικὲς καὶ αἰώνιες.

   Τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ εἶναι καθοδηγητικὰ γιὰ ὅλους μας. Πολλὲς φο­ρὲς ἀσχολούμαστε μὲ χίλια δυὸ πράγματα καὶ ἀφήνουμε τὰ οὐσιώδη. Φροντίζουμε γιὰ τὸ σῶμα καὶ παραθεωροῦμε τὴν ψυχή. Βρίσκουμε χρόνο γιὰ τὰ πάντα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ.

Αὐτὸ ὅμως εἶναι ποὺ ἔχουμε πραγματικὰ ἀνάγκη: τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ποὺ μᾶς ἀποκαλύπτει τὴν ἀλήθεια καὶ μᾶς μεταγγίζει ζωὴ καὶ δύναμη. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος μακάρισε ὅποιον ἀκούει καὶ ἐφαρμόζει τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἀναφέρει ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς σὲ ἄλλο περιστατικὸ ποὺ ἀναγινώσκεται στὴ συνέχεια τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς.

2. Μακάριοι  καὶ εὐλογημένοι

   Κάποτε, ἐνῶ ὁ Κύριος δίδασκε, μία εὐ­σεβὴς γυναίκα ποὺ στεκόταν ἀνάμεσα στὸ πλῆθος καὶ Τὸν ἄκουγε μὲ προσοχή, ξα­φνικά, καθὼς ἦταν ἐνθουσιασμένη ἀπὸ τὴ διδασκαλία Του, Τὸν διέκοψε καὶ φώνα­ξε δυνατά:

   ─«Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μα­στοὶ οὓς ἐθήλασας»! Μακαρία καὶ τρισευτυχισμένη εἶναι ἡ γυναίκα ποὺ σὲ γέννησε καὶ σὲ θήλασε.

     Τότε στράφηκε ὁ Κύριος πρὸς αὐτὴν καὶ τῆς εἶπε: 

   ─Σωστὸ εἶναι αὐτὸ ποὺ λές· καὶ βέβαια εἶναι μακαρία ἡ Μητέρα μου. Ὅμως νὰ ξέρετε ὅτι μακάριοι καὶ πανευτυχεῖς εἶναι καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἀκοῦνε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ προθυμία πολλὴ τὸν ἐφαρμόζουν. 

   Πράγματι, εἶναι μακαρία καὶ τρισευλογημένη ἡ Κεχαριτωμένη Μαρία, διότι αὐτὴν ἐξέλεξε ὁ Κύριος καὶ Θεὸς γιὰ νὰ γίνει ἡ Μητέρα Του. Μὲ τὴν ὑπερφυσικὴ γέννηση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ ἡ Παρθένος Μαρία ἀναδείχθηκε Βασίλισσα τῶν Οὐρανῶν, καὶ ἀνυμνεῖται ὡς «τιμιωτέρα τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ». «Αἱ γενεαὶ πᾶσαι μακαρίζομέν σε τὴν μόνην Θεοτόκον», ψάλλουμε στὰ Μεγαλυνάρια τῆς ἑορτῆς. Πανηγυρίζουμε τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Παναγία μας, ἂν καὶ τὸ σκήνωμά της μετατέθηκε ἀπὸ τὴ γῆ στὸν οὐρανό, δὲν ἐγκατέλειψε τὸν κόσμο, ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸν καθένα μας καὶ δέχεται τὶς προσευχές μας, γιὰ νὰ μᾶς χαρίσει τὴν ἀκαταμάχητη προστασία της. 

   Τιμοῦμε τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ γι’ αὐ­­τὸ ἀφιερώνουμε πλῆθος ἱερῶν ναῶν στὴ χάρη της καὶ προσκυνοῦμε μὲ εὐλάβεια τὶς θαυματουργὲς εἰκόνες της. Δὲν ἀρκεῖ ὅμως μόνο αὐτό. Ὁ Κύριος ποὺ ἐπιβεβαίωσε τὸν μακαρισμό της, τὸν συμ­πλή­ρωσε καὶ μὲ τὸν ἄλλο ­μακαρισμό: ἀ­­ληθινὰ μακάριος, εἶπε, εἶναι αὐτὸς ποὺ ἀκούει τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν ­ἐφαρμόζει. Μὲ πυξίδα τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ ἔζησε ἡ Ὑπερ­αγία Θεοτόκος, γι’ αὐτὸ καὶ μακαρίζεται ἀπὸ ὅλες τὶς γενεὲς τῶν ἀνθρώπων. Ἂς τὴν ἀκολουθήσουμε, ὥστε νὰ γίνουμε κι ἐμεῖς ἀληθινὰ εὐτυχισμένοι.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”