Ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;», ἕως πότε θὰ σᾶς ἀνέχωμαι, ὣς πότε θὰ σᾶς ὑποφέρω; Τίνος,
ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ φωνὴ αὐτή;
Εἶνε τοῦ δυστυχισμένου πατέρα, ποὺ βλέπει τὰ παιδιά του νὰ βαδίζουν σὲ ἄσχημο δρόμο καὶ στενοχωριέται; Εἶνε τὸ παράπονο μιᾶς μάνας, ποὺ κοπίασε γιὰ ν᾿ ἀναθρέψῃ τὰ παιδιά της, κ᾿ ἔπειτα τὰ βλέπει νὰ βαδίζουν ἕνα δρόμο τρισάθλιο καὶ καταριέται τὴν ὥρα ποὺ τὰ γέννησε; Εἶνε τὸ παράπονο τοῦ ποιμένος, ποὺ βλέπει τὰ πνευματικά του
παιδιὰ νὰ μὴ βαδίζουν τὸ δρόμο τῆς τιμῆς καὶ τῆς πίστεως; Εἶνε τὸ παράπονο τοῦ ἱεροκήρυκος, ποὺ ἀναστενάζει γιὰ τὴν ἀσέβεια
τῶν χρόνων του; Εἶνε φωνὴ προφήτου, ἀγγέλου,
ἀρχαγγέλου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου