Το άγχος για τη ζωή

Το άγχος για τη ζωή

“Μη μεριμνάτε τη ψυχή υμών... “(Ματθ. 6, 25)

 Γράφει ο Κων/νος Χαρ. Κορλός, θεολόγος

Οι άνθρωποι συνήθως έχουμε άγχος και αγωνία για το σήμερα και για το αύριο, για τό παρόν και για το μέλλον, για την συντήρηση μας και την επιβίωση μας, για την υγεία μας, για την κοινωνική και επαγγελματική αποκατάσταση των παιδιών μας. Θέτουμε ως σκοπό της ζωής μας την ύλη και τα υλικά αγαθά, την απόλαυση, την καλοπέραση και τις διασκεδάσεις, τον πλουτισμό, την πολυτέλεια και την κοσμική αντίληψη της ζωής και έτσι τη δηλητηριάζουμε με μικροψυχίες και στενοχώριες.

Όλα αυτά φανερώνουν έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό-Πατέρα και πλεονεξία. Θέλουμε πολλά για να ξοδεύουμε στην αμαρτία και στην ασωτία. Ο Κύριος με την σημερινή ευαγγελική περικοπή έρχεται να επιστήσει την προσοχή μας στο θέμα του άγχους και της αγωνίας σχετικά με την απόκτηση των αναγκαίων για τη ζωή μας υλικών αγαθών. "Μη μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι θα φάτε και τι θα πιείτε ούτε για το σώμα σας, τι θα ντυθείτε. Η ζωή δεν είναι σπουδαιότερη από την τροφή; Και το σώμα δεν είναι σπουδαιότερο από το ντύσιμο; Με επιχειρήματα από την υλικοπνευματική υπόσταση του ανθρώπου, από τη φύση και από την πίστη των χριστιανών προσπαθεί να απομακρύνει από την ψυχή μας αδικαιολόγητους φόβους που μας κατατρύχουν και μας βασανίζουν συνεχώς.

 Διφυής  και δισυπόστατος ο άνθρωπος, αποτελούμενος από σώμα και ψυχή, από ύλη και πνεύμα αποτελεί την κορωνίδα της δημιουργίας του Θεού και το αριστούργημα των έργων του. Μολονότι και το σώμα του ανθρώπου είναι το πιο τέλειο και το πιο πολύπλοκο απ' όλα τα ζώα, εκείνο που τον διακρίνει από τα άλογα ζώα, η ειδοποιός διαφορά του, είναι η πνευματική του φύση, η αθάνατη ψυχή του. Οι σκέψεις, τα συναισθήματα, η ελεύθερη βούληση, η συνείδηση του καλού και του κακού, ο λόγος.

"Είναι η άυλος και αθάνατη ουσία, ήτις και το σώμα κινεί και δια των αισθήσεων προς τα έξω συγκοινωνεί και γνώσεις αποθησαυρίζει και βιβλίο συγγράφει και Παρθενώνας κτίζει και την φύσιν υποτάσσει και το άγνωστον ανακαλύπτει και τας τέχνας θεραπεύει... και μετά του ποιητού της συνδιαλέγεται" (Κ. Καλλίνικος). Αν, λοιπόν, ο Θεός μας χάρισε τέτοια ψυχή και τέτοιο σώμα, είναι δυνατόν να μην προνοήσει και για τη συντήρηση μας;

Δεν μας λέει να μην εργαζόμαστε, αλλά να μην αγωνιούμε για τα υλικά και να μην είμαστε προσκολλημένοι σ' αυτά. Υπάρχει και φροντίδα για τα αγαθά της παρούσης ζωής, η οποία όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά αποτελεί και καθήκον μας. Η τίμια και ευσυνείδητη εργασία μας είναι επιβεβλημένη και αναγκαία για την συντήρηση μας για την εξοικονόμηση των αναγκαίων για την αξιοπρεπή διαβίωση μας, υλικών αγαθών. Ο μη εργαζόμενος μηδέ εσθιέτω" τονίζει ο απ. Παύλος. Η απαγορευμένη εδώ φροντίδα είναι η ανήσυχη και βασανιστική που περισπά τη σκέψη μας και την κρατάει σε αγωνία. Είναι φροντίδα που συμπνίγει την εν Κυρίω χαρά μας και αποξηραίνει την ελπίδα μας προς αυτόν. Είναι φροντίδα που μας αφαιρεί τον ύπνο και μας εμποδίζει να χαρούμε τους εαυτούς μας, την οικογένεια μας και ό,τι άλλο αγαθό μας έδωσε ο Θεός.

Αφού κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, ό,τι μπορούμε και πρέπει να κάνουμε εμείς, να αφήνουμε τα άλλα στα χέρια του Θεού-Πατέρα. Να μην ανησυχούμε για την συντήρηση και τις ανέσεις της ζωής μας, αλλά ούτε ακόμη για τα απαραίτητα για την συντήρηση μας υλικά αγαθά.

"Τα πετεινά του ουρανού"

Πέρα από το μικρόκοσμο και τον μακρόκοσμο υπάρχει ο μεγαλόκοσμος της φύσης, ο θαυμαστός κόσμος των πουλιών και των ζώων, που διέπεται από τάξη, σκοπιμότητα και αρμονία. Αυτός με χίλια στόματα και με χίλιες γλώσσες διαλαλεί τη δόξα του Δημιουργού.

Τα πουλιά του ουρανού φέρνει, ως υπόδειγμα αμεριμνησίας ο Κύριος. "Κοιτάξτε τα πουλιά που δεν σπέρνουν ούτε θερίζουν ούτε συνάζουν αγαθά σε αποθήκες, κι όμως ο ουράνιος Πατέρας σας τα τρέφει εσείς δεν αξίζετε περισσότερο απ' αυτά;" (Ματθ. 6,26). Υπάρχουν ποικίλα είδη πουλιών πολυάριθμα και μερικά από αυτά αρπακτικά και σαρκοβόρα Και παρόλο που πολλά από αυτά διώκονται από τον άνθρωπο, ωστόσο αυτά ζουν. Ο Πατέρας ο ουράνιος τα τρέφει. "Εγνωκε πάντα τα πετεινά του ουρανού" (Ψαλμ. μθ', 11) και "πάντα προς αυτόν προσδοκωσι δούναι την τροφήν αυτών εις εύκαιρον" (Ψαλμ. Ργ, 27).

 Αυτό που είναι ιδιαίτερα άξιο προσοχής, εν προκειμένω είναι ότι τρέφονται χωρίς να λαμβάνουν ιδιαίτερη πρόνοια ή να καταλαμβάνονται από αγωνιώδη φροντίδα. Δεν παραμένουν βέβαια αργά ούτε περιμένουν την τροφή στις φωλιές τους, χωρίς να την αναζητήσουν. Η μέριμνα όμως που μαστίζει τις ψυχές των ολιγοπίστων είναι ξένη και άγνωστη σ' αυτά. Και αν ο Θεός τρέφει τα πουλιά, που και αυτά ο ίδιος δημιούργησε για τον άνθρωπο, για να ομορφαίνουν και να συντηρούν τη ζωή του, πόσο μάλλον τον άνθρωπο που είναι παιδί του;

Το άγχος είναι παράλογο και απότοκο ολιγοπιστίας. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να αυξήσει το ύψος του ή να επιμηκύνει τη ζωή του με το άγχος του. Αντίθετα το άγχος δημιουργεί σύγχυση και ταραχή, φυγαδεύει τη γαλήνη και την ειρήνη και δημιουργεί δυσάρεστες καταστάσεις, που έχουν δυσμενή αντίκτυπο στην ψυχοσωματική του υγεία.

"Τα κρίνα του αγρού"

Θέλοντας ο Κύριος να μας απαλλάξει κυρίως από τη μέριμνα για τα πολυτελή ενδύματα και από την ματαιοδοξία και την καύχηση για το εξεζητημένο ντύσιμο, μας παραπέμπει στην απαράμιλλη ομορφιά των αγριολούλουδων, τα οποία είναι εφήμερα "Και γιατί τόσο άγχος για το ντύσιμο σας; Ας σας διδάξουν τα αγριόκρινα πως μεγαλώνουν: δεν κοπιάζουν ούτε γνέθουν κι όμως σας βεβαιώνω πως ούτε ο Σολομών σ' όλη του τη μεγαλοπρέπεια δεν ντυνόταν όπως ένα από αυτά" (Ματθ. 6,28-29). Στα βουνά και στους κάμπους, σε κάθε γωνιά της γης φύεται μια θαυμαστή ποικιλία αγριολούλουδων, που εντυπωσιάζουν με το σχήμα, το χρώμα και το άρωμα τους. Ο Κύριος μας καλεί να φιλοσοφήσουμε πάνω στο θαύμα της δημιουργίας και της Θείας Πρόνοιας. Πολλά έχουμε να διδαχθούμε από τα θαυμάσια στη φύση που διαλαλούν τη δόξα του Δημιουργού. Επί του προκειμένου μας διδάσκει πόσο μάταιο είναι να επιτηδευόμαστε για την πολυτελή ενδυμασία και πόσο ανόητο είναι να υπερηφανευόμαστε γι' αυτή. Και όπως η ομορφιά των λουλουδιών είναι απαράμιλλη αλλά εφήμερη, έτσι και η δική μας ομορφιά και η δική μας ωραία και πολυτελής ενδυμασία θα εξαφανισθούν. "Αν όμως ο Θεός ντύνει έτσι το αγριόχορτο, που σήμερα υπάρχει και αύριο θα το ρίξουν στη φωτιά, δεν θα φροντίσει πολύ περισσότερο για σας ολιγόπι- στοι;" (Ματθ. 6, 30).

 "Πάντα ταύτα τα έθνη επιζητεί"

 Η θεοποίηση και η απολυτοποίηση των υλικών αγαθών, η προσκόλληση σ' αυτά και η αγωνιώδης μέριμνα για την απόκτηση τους είναι γνώρισμα των ειδωλολατρών, που αγνοούν τον αληθινό Θεό και είναι άγευστοι της πνευματικής ζωής και των πνευματικών αγαθών. Οι άθεοι και οι ειδωλολάτρες εκλαμβάνουν τη ζωή "ως βρώσιν και πόσιν", ως καλοπέραση, γλέντι και ξεφάντωμα, ως ικανοποίηση ξέφρενη των σαρκικών ορέξεων και ηδονών και γι' αυτό αγωνιούν για το χρήμα που εξασφαλίζει όλα αυτά. Αντίθετα ο Χριστιανός που γεύτηκε τη Θεία Χάρη, που δικαιώθηκε, φωτίστηκε, αναγεννήθηκε και αγιάστηκε, δίνει προτεραιότητα στην πνευματική ζωή και στην άσκηση της αρετής. Γι' αυτό αγωνίζεται τον αγώνα τον καλόν και δεν αγωνιά. Αγωνίζεται εναντίον της πολυποίκιλης αμαρτίας και των παθών και προσπαθεί να ευαρεστήσει στο Θεό και όχι να ευχαριστήσει τη σάρκα. Επιδιώκει και επιζητεί τον ερχομό της Βασιλείας του Θεού στην καρδιά του, στην οικογένεια του, στην κοινωνία. Βασιλεία αγάπης, χαράς, ειρήνης, δικαιοσύνης, αγνότητας, καλοσύνης. Είναι ολιγαρκής και απαλλαγμένος από τα περιττά, την πολυτέλεια και το άγχος.