Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Οἱ ἀληθινοὶ ποιμένες

Οἱ ἀληθινοὶ ποιμένες

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΤΟ ΕΡΓΟ τῆς Ἐκκλησίας ὑλοποιεῑται κυρίως ἀπό τούς κληρικούς, χωρίς νά παραθεωρεῖται καί ἡ συµβολή τῶν πιστῶν πού ἔχουν αὐξηµένο ἱεραποστολικό ζῆλο. Ὅµως στή δύσκολη ἐποχή µας ἡ θέση τῶν κληρικῶν δέν εἶναι ὑπεροχική, ὅπως συνέβαινε παλιότερα.

Οἱ ἄνθρωποι σήµερα ἔχουν µόρφωση, γνωρίζουν πολλά καί συχνά ἀµφισβητοῦν τούς λόγους καί τίς συµπεριφορές τῶν κληρικῶν. Κρίνουν εὔκολα καί ἀποστασιοποιοῦνται ἀπό τούς κληρικούς ἤ τούς δέχονται κατ᾿ ἀνάγκη, ἀφοῦ δέν ὑπάρχουν ἄλλοι καλύτεροι νά τούς ἀντικαταστήσουν. Καί δέν ἐννοοῦµε µόνο τούς ἁπλούς καί ὀλιγράµµατους κληρικούς. Ἀρνητική εἰκόνα δίνουν καί πολλοί µορφωµένοι, µέ πανεπιστηµιακούς τίτλους, γλωσσοµάθεια καί κατά κόσµον σοφία. Καί ἀπέναντι σ᾿ αὐτούς εἶναι ἐπιφυλακτικοί οἱ ἄνθρωποι, γιατί δέν βλέπουν συνέπεια στή ζωή τους.

Στίς µέρες µας δέν ἐντυπωσιάζουν πιά οὔτε ἐπηρεάζουν τά µεγάλα λόγια καί οἱ ὑποκριτικές ἐκδηλώσεις. Ὁ λαός θέλει οἱκληρικοί νά ἔχουν πρωτίστως φόβο Θεοῦ, νά τηροῦν τίς ἐντολές, νά ἀγωνίζονται πνευµατικά καί κάτω ἀπό αὐτές τίς προϋποθέσεις νά δραστηριοποιοῦνται. Τότε µόνο θά ἀποκτήσουν τήν ἐµπιστοσύνη τοῦ ποιµνίου τους καί τό ἔργο τους θά ἔχει ἀποτελεσµατικότητα καί θά φέρνει πλούσιους καρπούς. Ὅσοι κληρικοί ἐπιµένουν στό νεωτερισµό καί εἶναι αἰχµάλωτοι τοῦ κοσµικοῦ φρονήµατος δέν εἶναι δυνατό νά ἐργαστοῦν θεοφιλῶς, γι᾿ αὐτό πολλές φορές σκανδαλίζουν τούς πιστούς, ἀλλά καί τούς ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας, κάτι πού εἶναι ὀλέθριο γιά ὅλους.

Ὁ ἀείµνηστος λόγιος µοναχός Θεόκλητος ∆ιονυσιάτης, ἀναφερόµενος στό θέµα τοῦ ἐπηρεασµοῦ τοῦ πληρώµατος τῆς Ἐκκλησίας εἰς βάρος τῶν κληρικῶν, ἔλεγε: «Ἕνα µόνον πρᾶγµα εἶναι δυνατόν νά χαρίσῃ εἰς τούς ποιµένας τήν ὑπεροχικήν θέσιν, νά ἐµπνεύσει δέος καί σεβασµόν. Αὐτό εἶναι ἡ ἀρετή. Αὐτῆς µή ὑπαρχούσης, εἰς τήν ἀντίληψιν καί τήν συνείδησιν τοῦ χριστεπωνύµου πληρώµατος, ὁ παντός βαθµοῦ κληρικός πολλῷ µᾶλλον ὁ Ἀρχιερεύς, ἀποτελεῖ ἀπροσχηµάτιστον ἐπαγγελµατίαν. Ἔµπορον τοῦ αἵµατος τοῦ Χριστοῦ. Ἐπαγγελµατίαν µετασχηµατισµένον καί ἀνειλικρινῆ, µή ἔχοντα κἄν τήν εὐθύτητα τῶν ἐν τῷ κόσµῳ ἐπαγγελµατιῶν. Ἐάν εἰς τήν ἀπουσίαν τῆς ἀρετῆς προστεθῇ καί τό σκάνδαλον ἐµµόνου χαρακτῆρος, τότε ἔχοµεν ὄχι κληρικούς καί ποιµένας, ἀλλά κυριολεκτικῶς πληγάς Φαραώ εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί πραγµατικούς λυµεῶνας» (Ὀρθόδοξα µελετήµατα, 1974, σελ. 29-30).

Στόν ἱερό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ὑπάρχουν πολλοί κληρικοί πού ἔχουν φόβο Θεοῦ καί ἐργάζονται µέ ἱερό ζῆλο. Ἀποτελοῦν τά φωτεινά παραδείγµατα γιά τούς πιστούς. Ὅµως, πολλές φορές αὐτό πού χτίζουν αὐτοί οἱ ἄξιοι κληρικοί τό γκρεµίζουν οἱ ἀνάξιοι κληρικοί, πού ἀλίµονο ὑπάρχουν καί αὐτοί καί σέ µερικές ἐνορίες τῶν πόλεων ἀποτελοῦν πληγή καί αἰτία πολλῶν σκανδάλων. Ἡ διόρθωσή τους εἶναι δύσκολη ὑπόθεση καί ὅποιος µητροπολίτης τήν πετυχαίνει εἶναι ἄξιος πολλῶν συγχαρητηρίων.

Πάντως οἱ πιστοί αἰσθάνονται εὐτυχεῖς, ὅταν ὁ ἐφηµέριός τους εἶναι τα- πεινός καί θεοφοβούµενος. Τόν θεωροῦν δικό τους καί χαίρονται νά εἶναι κοντά του, γιατί νιώθουν ἀσφάλεια στήν κατά Θεόν πορεία τους.

Ορθόδοξος Τύπος, 26/06/2015