Δύο εἴδη σεισμῶν
Ὁ σεισμὸς τῶν Φιλίππων (βλ. Πράξ. 16,16-34), ἀγαπητοί
μου, ὅπως εἴπαμε τὸ πρωί, δὲν
ἦταν κάτι τυχαῖο· ἦταν
ἄνωθεν, κατ᾿ ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ δείχνουν ὅλα τὰ περιστατικά.
Ἂς μὴ πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, ἐμεῖς πιστεύουμε.
Τὸ σπίτι αὐτὸ ποὺ λέγεται κόσμος ἔχει ἀφεντικό, ὅ πως τὸ ἐργοστάσιο ἔχει διευθυντή,
τὸ καράβι ἔχει πλοίαρχο, τὸ διαστημόπλοιο ἔχει ἀστροναύτη. Ὁ Θεὸς κυβερνᾷ τὸν κόσμο.
Τίποτε δὲν γίνεται οὔτε στὴ φύσι καὶ στὴ γῆ
οὔτε στὸν πνευματικὸ κόσμο ἐν ἀγνοίᾳ του, χωρὶς τὸ θέλημα καὶ τὴν ἔγκρισί του. Καὶ
οἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς μας εἶνε μετρημένες· οὔτε ἕνα σπουργιτάκι δὲν πέφτει στὴ γῆ
χωρὶς τὸ θέλημα τοῦ οὐρανίου Πατρός (βλ. Ματθ. 10,29-30)· οὔτε ἕνα φύλλο δὲν πέφτει
ἀπ᾽ τὸ δέντρο χωρὶς νὰ τὸ ξέρῃ καὶ χωρὶς νὰ τὸ θέλῃ ὁ Θεός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου